Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

192. παρτιθεῖ: ἐνεϲτὼϲ χρόνοϲ ἀπὸ τοῦ τιθῶ, διὸ περιϲπᾶται. P.

212. οὔτ’ ἐμὲ κεῖνοϲ: πλήρηϲ ἡ ἐμέ ἀντωνυμία. πρὸϲ γὰρ ἀντιδιαϲτολὴν παρείληπται. Μ.

214. τοιγὰρ ἐγώ τοι. τὸ πρῶτον τοί οὐκ ἐϲτιν ἀντωνυμία· οὐδέποτε γὰρ ἀρκτικὸν τὸ τοί· ἀλλ’ ἔϲτιν ἀντὶ τοῦ δή. BM.

215. μήτηρ μέν τέ μέ φηϲι: ἡ μὲν μέ ἀπόλυτοϲ, ἡ δὲ ἐγῶ ἀντιδιαϲτολὴν ἔχει πρὸϲ τὴν μητέρα. HΜ.

218. ὃν κτεάτεϲϲιν ἑοῖϲ ἐπὶ γῆραϲ ἔτετμεν: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν ἐπί. BE.

247. Ἰθάκην κατακοιρανέουϲαν: εἰ μὲν πρὸϲ Ἰθάκην ϲυντάττοιϲ τὴν κατά, ἵνα τοπικὴν δηλώϲῃϲ ϲχέϲιν κατὰ Ἰθάκην, ἀναϲτρέψειϲ τὴν πρόθεϲιν εἰ δὲ πρὸϲ τὸ κοιρανέουϲιν, ἵνα ἔμφαϲιν δηλώϲῃϲ τῆϲ τῶν μνηϲτήρων ἐπικρατείαϲ, ὅπερ καὶ μᾶλλον δοκεῖ, ὀρθοτονήϲειϲ τὴν πρόθεϲιν. Herod. ap. lo. Al. 26, 15.

251. τάχα δή με δια ρραίϲουϲι καὶ αὐτόν: ἐχρῆν ὀρθοτονεῖϲθαι τὴν ἀντωνυμίαν. ἀλλὰ τῷ μὴ ὁρᾶϲθαι κατ’ ἀρχὴν τὸ ε οὕτωϲ ἀνέγνωϲαν. τοῦτο γὰρ ἐπακολουθεῖ τοῖϲ πρωτοτύποιϲ. ἐχρῆν δὲ αὐτοὺϲ ἐπιγνῶναι ὅτι κρᾶϲιϲ δύναται ἐπακολουθεῖν (sc. δὴ ᾿μέ) καὶ οὕτωϲ ῥῶϲαι τὴν ὑγιῆ ἀνάγνωϲιν. Il. Pr. I 614.

252. τὸν δ’ ἐπαλαϲτήϲαϲα: τὸ ἐπαλαϲτήϲαϲα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τοῖϲ λεχθεῖϲιν ὡϲ ἀλάϲτοιϲ καὶ δεινοῖϲ οὖϲι δεινοπαθήϲαϲα. ἐὰν δὲ ᾖ χωρὶϲ τοῦ ε παλαϲτήϲαϲα, ἔϲται τῷ παλαιϲτῇ, ὅ ἐϲτι τῷ ἀγκῶνι τῆϲ χειρόϲ, νύξαϲα. EVQ).

272. αὔριον: ψιλωτέον τὸ αὔριον. ἡ μὲν γὰρ αυ δίφθογγοϲ πρὸ ϲυμφώνου ψιλοῦται αὐλόϲ αὔρα, αὔω τὸ φωνῶ. αὕω δὲ τὸ ξηραίνω δαϲύνεται. E.

276. ἕεδνα: δαϲύνεται τὸ ἕεδνα ὡϲ τὸ ἕερϲα. M.

300. ἔκτα: πολλοὶ ϲυϲτέλλουϲι τὸ α τοῦ ἔκτα νομίζοντεϲ ἀποκοπὴν εἶναι τοῦ ἔκτανε. ὁ δὲ Ἀρίϲταρχοϲ ἐκτείνει. MQ.

313. διδοῦϲι: ἀπὸ τοῦ διδῶ. οἶδε δὲ αὐτοῦ τὴν κλίϲιν ὁ ποιητήϲ «δῶρα μὲν οὐκέτ’ ὀνοϲτὰ διδοῖϲ » (ll. Ι 164) οἶδε δὲ καὶ τὸ δίδωμι. ΕQ.

[*](stimes et Heliodori nomen. quod etiam in Mon. 34, 15 occurrit, rectum esse. 214 cf. Il. Pros. Α 294. 215 cf. II Pros. Φ 159. 218 in fine excidisse videntur λαμβάνεται γὰρ πρόθεϲιϲ ἀντὶ προθέϲεωϲ ἡ ἐπί ἀντὶ τῆϲ παρά. cf. Lehrs q qu. cp. 87 et 91, Aristonic. ad Z 92. 247 ef. IΙ. Pros. Ε 332 252 similia. habes in II. Pros. 10, Ξ 183, 754 et aliis locis. 272 ef. Il. Pros. Λ 461 unde pro φλογίζω scripsi φωνῶ. Ep. Cr. I 88, 23. 276 collat. lI. Pros. N 543 pro ἕεργον codicis ἕερϲα coniicit Friedlaender l. c. 300 Herodiani sententiam a Scholiastis perversam esee apparet ex Il. Pros. B 662, ubi ἔκτα in fine positum ut h. l. Aristarchum κατὰ ϲυϲτολὴν pronunciasse traditur, quod eum propter quosdam non dubios Homeri locos (Ιl. 432, Od. λ 409) fecisse testatur Aristonieus 432 monente Lehrsio. Herodianus sic fere scripturus fuit: πολλοὶ τῷ Ἀριϲτάρχῳ ϲυγκατατιθέμενοι ϲυϲτέλλουϲι τὸ α τοῦ ἔκτα νομίζοντεϲ ἀποκοπὴν εῖναι. τοῦ ἔκτανε (cf. Il. Pros. Z 205) ὁ δὲ Τυραννίων ἐκτείνει. 313 ef. ll. Pros. l 164, unde διδοῦϲι ὡϲ ὀρθοῦϲι scribendum esse concludas.)
133

320. ὄρνιϲ δ’ ὡϲ ἀνόπαια. ὁ μὲν Ἀρίϲταρχοϲ ἀνόπαια προπαροξυτόνωϲ ἀναγινώϲκει ὄνομα ὄρνιθοϲ λέγων ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ ἀνοπαῖα ἀντὶ τοῦ ἀοράτωϲ, ἵν’ ᾖ οὐδέτερον πληθυντικὸν ὡϲ τὸ « πυκνὰ μάλα ϲτενάχων» (ΙΙ. Ϲ 318). διὸ καὶ προπεριϲπαϲτέον φηϲίν. EHQR.

326. εἵατ’ ἀκούοντεϲ: δαϲυντέον τὸ εἵατο. ἕατο γάρ ἐϲτι. τὸ δὲ ι προϲελθὸν τηρεῖ τὸ αὐτὸ πνεῦμα ἕωϲ εἵωϲ, ἕνεκα εἵνεκα. EHMQ.

379. δῷϲι. ὡϲ τὸ «δῷϲι πόλιν Τροΐην » (Α 129). M. τὸ ϲι κατ’ ἐπέκταϲιν. Β.

395. πολλαὶ ἐν ἀμφιἅλ ῳ Ἰθάκῃ: ἡ ἁλόϲ γενικὴ ἐν τῇ ϲυνθέϲει ἐπὶ μὲν κυρίων ψιλὸν ἀποφέρεται τὸ πνεῦμα Εὐρύαλοϲ, Ἀμφίαλοϲ, Ἀϲτύαλοϲ· ἐπὶ δὲ ἐπιθετικῶν τὸ ἴδιον τηρεῖ πνεῦμα πολλαὶ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ » « ἀγχίἁλόν τ᾿ Ἀντρῶνα» (Β 697), ὕφαλοϲ. ll. Pros. o 705.

415. ἥντινα μήτηρ: τινὲϲ ψιλοῦϲι τὸ «ἥντινα μήτηρ », ἵν’ ᾖ εἴ τινα. ἄμεινον δέ ἐϲτι δαϲύνειν. EQS.

428. δαΐδαϲ: δαΐϲ ὀξυτόνωϲ ἡ λαμπάϲ, δάϊϲ δὲ βαρυτόνωϲ ἡ μάχη. S.

429. Εὐρύκλει’ Ὦποϲ θυγάτηρ: Ὦποϲ προπεριϲπαϲτέον διὰ τὴν ἀντέκφραϲιν πρὸϲ τὸν ὀφθαλμόν. V.

443. οἰὸϲ ἀώτῳ: διϲυλλάβωϲ τὸ οἰόϲ ἕνεκα μέτρου. Il. Pr. Γ 198.