Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

451. ἁματροχόωντα: γράφεται καὶ ἅμα τροχόωντα. V.

452. ὁ δ’ ὕμιν μυρίον ὦνον: ἀπόλυτοϲ ἡ ὑμῖν. H.

466. ἠμὲν δέπα ἠδὲ τραπέζαϲ: ἐκτατέον τὸ δέπα. Η.

473. ὠκύαλοϲ: ὡκεῖα. παραγώγωϲ. V. διὸ ψιλοῦτωι. Ιl. Pr. 0 705.

488. ἀλλ’ ἤτοι ϲοὶ μὲν παρὰ: οὐκ ἀναϲτρεπτέον. Η.

539. Πείραιον προπαροξυτόνωϲ. οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ. H.

546. τόνδε δ’ ἐγὼ κομιῶ: ἀναγνωϲτέον τὸ τόνδε ὀξύνοντα τὴν πρώτην, ἵν’ ᾖ ἐπέκταϲιϲ ἡ διὰ τοῦ δε. ΙΙ. Pr. Ω 17.

κομιῶ: ἡ τοιαύτη ὕφεϲιϲ τοῦ ϲ Ἀττική ἐϲτι καὶ περιϲπᾷ τοὺϲ μέλλονταϲ διά τι αἴτιον, εἰ παραλήγοιτο τῷ ι ϲυνεϲταλμένωϲ ὅπερ καὶ ἐπὶ τοῦ «κτόνδε δ’ ἐγὼ κομιῶ ». Ιl. Pr. Λ 454.

[*](φέροιτο ἀντωνυμία διὰ τοῦ ϲφ, ϲεϲημειωμένου τοῦ «ἔνθ’ ἔϲάν οἱ πέπλοιο». 285 cf. ad δ 667. 297 Euststh. ad h. l. confert ξηρόν ξερόν. 312 cf. Arc. 62, 19. 370 cum hoc comparatur in Il Pr. Π 455 ὃν δὲ δόμον δὲ ef. Lehrs qu. ep. 41. 404 ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο. οἶον ὡϲ πρὸϲ τὰϲ τροπὰϲ ἡλίου, ὅ ἐϲτιν ἐπὶ τὰ δυτικὰ μέρα ὑπεράνωθεν τῆϲ Δήλου. οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανὸϲ BHQ, quae a Prosodia Homerica aliena sunt. 426 ef. Mon. 25, 16, ubi hic locus citatur. 466 cf. Lehrs ad Pros. Il. Δ 109, Lob El. Ι 232 et Il 49. 539 ef. Lehrs Arietsrch. p 297 ed. Il.)

159

19. τῷ ἐπ’ ἄλγεα πολλὰ μογήϲῃ: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν ἐπί πρόθεϲιν. Η.

28. εὔαδε: ἔϲτιν ἧδον ἧδεϲ ἧδε κατὰ διάλυϲιν ἕαδε καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ υ εὔαδε. Ms. Βarn. διὸ ψιλοῦται Eustath. ad h. l. ἡ δὲ ϲυνήθηϲ ἀνάγνωϲιϲ δαϲύνει τὸ α, ψιλοῖ δὲ τὴν ευ δίφθογγον (Ιl. Pr. Ξ 340) ἀπὸ τοῦ εὖ μορίου καὶ τοῦ ἁδῶ τὸ ἀρέϲκω. Β Q.

45. πάρα δ’ ἀνὴρ ὃϲ καταθήϲει: τὸ παρά ἀντὶ τοῦ πάρεϲτι. διὸ καὶ τὴν πρώτην ὀξυτονητέον. Il. Pr. ψ 479.

47. χεῦεν ὕπο: ἀναϲτρεπτέον τὴν ὑπό. H.

72. ὅ τε τιϲ πρότεροϲ χαλεπήνῃ: δύο μέρη λόγου τὸ ὅ τε ϲημαίνει δὲ ὅϲ τε, ἵν’ ᾖ, τὸν ἄνδρα ὃϲ ἄν πρῶτοϲ ῇ χαλεπώτεροϲ. H.

79. ἕϲϲωμι τηρητέον τοῦ ἕϲϲω τὸν τόνον. πλεονάζει γὰρ τὸ μι ὡϲ κτείνωμι, ἀγάγωμι, τύχωμι. H.

91. ἐπεί θήν μοι καὶ ἀμείψαϲθαι θέμιϲ ἐϲτίν: τὴν τελευταίαν τοῦ ἐπεί ὀξυτονητέον, διὰ τὴν μοι ἐγκλιτικὴν οὖϲαν. H.

93. οἶά φατε: ὀξυτόνωϲ τὸ φατέ. Η. ?

95. ἠὲ ἑκὼν ὑποδάμναϲαι ἦ ϲέ γε λαοί: ὁ δεύτεροϲ ἦ περιϲπᾶται. Η.

128. τάχα δή με διαρραίϲουϲι καὶ αὐτόν: ἐχρῆν ὀρθοτονεῖϲθαι τὴν με. H.

171. ἁπὸ ϲφῶϊν: ὀρθοτονητέον τὴν ϲφῶϊν. Η.

175. μελαγχροιήϲ: ὀξυτόνωϲ. τοῦτο δὲ κατὰ ϲυγκοπὴν Ἀττικοὶ μελαγχρήϲ φαϲιν ὡϲ Εὔπολιϲ. HQ. καὶ τὸ οὐδέτερον Μένανδροϲ εἴρηκε «μελαγχρὶϲ μειράκιον ». H.

234. φόνου πέρι βουλεύϲωμεν: ἀναϲτρεπτέον τὴν περί. H.