Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

10. δόμων ἄπο τῆλ’ ἀλάληϲαι: τὸ ἀπὸ ἀναϲτρεπτέον. τὸ δὲ ἀλάληϲαι προπαροξυτόνωϲ, ὅτι ἀπὸ τοῦ παρακειμένου ἀλάλημαι, ἢ ὅτι ἁπὸ τοῦ ἀλάλημι. H.

19. μή νύ τι ϲεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται: ὀρθοτονητέον τὴν ϲεῦ καὶ τὴν ἐκ τῷ δόμων ϲυναπτέον. H.

27. ἄλλο δέ το τ ἔποϲ ἐρέω: οὐ δύναται τὸ τοι ὀξύνεϲθαι. αμβοϲ γάρ ἐϲτι τὸ δὲ τοι. Η. ?

58. Ἑλένηϲ πάρα καλλικόμοιο: ἀναϲτρεπτέον τὴν παρά. H.

105. ἔννθ᾿ ἔϲάν οἱ πέπλοι: τρεῖϲ ὀξεῖαι. καὶ εἴπομεν ἐν τῇ λιάδι (Β 255) τὸ αἴτιον. H.

168. ἢ —ἦε: τὸ δεύτερον περιϲπαϲτέον ὡϲ ἐρωτηματικόν. Η.

242. Μάντιον: ὡϲ Φήμιον. Η.

[*](328 ἐπακούϲαι fuit Aristophanis scriptura, Aristarchi ἐπακούϲῃ.)[*](332 cf. supra 260. 411 cf. Herod. in An. Ox. II 52, 17. 432 in Mon. 38, 1, ubi hic versus affertur, lenis positus est ἐλεοῖϲιν. 476 cf. Arc. 31, 3.)[*](533 cf. Schol. ad ε 404 ἐπιωγαί.)[*](O 10 verba ὅτι ἀπὸ τοῦ παρακειμένου ἀλάλημαι inserui. cf. μ 284. 27 ex male intellecta Herodiani doctrina videtur profectum esse nam Herod ap. Arcad. 145, 14 de iambis qui uno vocabulo efficiuntur velut φίλοϲ ξένοϲ loquitur et 146, 10 distincte praecipitur: ἐὰν ϲυμβῇ πλείονα ἐφεξῆϲ ἐγκλιτικὰ εἶναι, πολλαὶ ἕπονται αἱ παράλληλοι ὀξεῖαι ὡϲ παρ’ Ὁμήρῳ «ἤ νύ ϲέ που δέοϲ ἴϲχει ἀκήριον (ε 812). cf. Lebrs qu. ep. 106. 105 in Ιl. Pr. l. c haec scripta sunt: πᾶϲα δίβραχυϲ λέξιϲ πρὸ ἐγκλιτικοῦ οὐκ ἐπιδέχεται ἐπάλληλον ὀξεῖαν, εἰ μὴ ἐπι-)
158

260. ἐπεί ϲε θύοντα κιχάνω: ἀπολύτωϲ ἡ ϲέ. H.

277. ἐπεί ϲε φυγὼν ἱκέτευϲα τὴν ϲε ἀτωνυμίαν ἐγκλιτικῶϲ ἀναγνωϲτέον. Ιl. Pr. Ζ 355.

285. πὰρ δέ οἶ αὐτῷ: ἀεὶ ἡ οἱ προταϲϲομένη τῆϲ ἐπιταγματικῆϲ ὀρθοτονεῖται, ϲεϲημειωμένου τοῦ «ἀλλά οἱ αὐτῷ Ζεὺϲ ὀλέϲειε βίην» (δ 667). Η.

297. Φεράϲ: τὰϲ Φηρὰϲ εἶπε διὰ τὸ μέτρον Φεράϲ. B. Vnd. 133.

309. ἵνα μή ϲε κατατρύχω: ἀπολύτωϲ ἡ ϲε. Η.

312. πύρνον: τὸ μὲν γένοϲ ἄδηλον παρὰ τῷ ποιητῇ, ὁ δὲ τόνοϲ ὡϲ τόρνοϲ. BΗQ.

317. μετὰ ϲφίϲιν: τὴν ϲφίϲιν ὀρθοτονητέον καίπερ ἀπόλυτον οὖϲαν. Q.

ὅτι᾿ ἐθέλοιεν: τριϲυλλάβωϲ τὸ ἐθέλω. Η.

324. οἷά τε τοῖϲ ἀγαθοῖϲι πάρα δρώωϲι χέρειεϲ: ἀναϲτρεπτέον τὴν παρά. H.

333. ὅ ϲφιν ὑποδρώωϲιν: ἐχρῆν ἀναϲτρέφεϲθι τὴν ὑπό, ἵνα ῇ ὑπό ϲφιϲιν. Q. τινὲϲ δέ φαϲι παρέλκειν τὴν πρόθεαιν. Il. Pr. Δ 423.

370. ἀγρὸν δὲ προΐαλλε: τὸ ἀγρὸν δὲ δύο μέρη λόγου τὴν ἰδίαν ἕκαϲτον ἔχον προϲῳδίαν. Ιo. Al. 34, 4.

409. πόλιν κάτα: ἀναϲτρεπτέον τὴν κατά. H.

410. ἐλθὼν δ’ ἀργυρότοξοϲ Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξύν: τὰϲ μονοϲυλλάβουϲ προθέϲειϲ, ἐὰν ἐπὶ τέλει ὦϲι ϲτίχου, ἀναϲτρέφουϲιν οἶον «ἐλθὼν —Ἀρτέμιδι ξύν ». ῥώννυται γὰρ ὁ τόνοϲ τῆϲ ξύν προθέϲεωϲ, ἵνα νόηται ἡ ἀναϲτροφή. Ιo. Al. 27, 34.

426. ῥυδόν: ὀξυτόνωϲ τὸ ῥυδόν. Η.