Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

317. μετὰ ϲφίϲιν: τὴν ϲφίϲιν ὀρθοτονητέον καίπερ ἀπόλυτον οὖϲαν. Q.

ὅτι᾿ ἐθέλοιεν: τριϲυλλάβωϲ τὸ ἐθέλω. Η.

324. οἷά τε τοῖϲ ἀγαθοῖϲι πάρα δρώωϲι χέρειεϲ: ἀναϲτρεπτέον τὴν παρά. H.

333. ὅ ϲφιν ὑποδρώωϲιν: ἐχρῆν ἀναϲτρέφεϲθι τὴν ὑπό, ἵνα ῇ ὑπό ϲφιϲιν. Q. τινὲϲ δέ φαϲι παρέλκειν τὴν πρόθεαιν. Il. Pr. Δ 423.

370. ἀγρὸν δὲ προΐαλλε: τὸ ἀγρὸν δὲ δύο μέρη λόγου τὴν ἰδίαν ἕκαϲτον ἔχον προϲῳδίαν. Ιo. Al. 34, 4.

409. πόλιν κάτα: ἀναϲτρεπτέον τὴν κατά. H.

410. ἐλθὼν δ’ ἀργυρότοξοϲ Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξύν: τὰϲ μονοϲυλλάβουϲ προθέϲειϲ, ἐὰν ἐπὶ τέλει ὦϲι ϲτίχου, ἀναϲτρέφουϲιν οἶον «ἐλθὼν —Ἀρτέμιδι ξύν ». ῥώννυται γὰρ ὁ τόνοϲ τῆϲ ξύν προθέϲεωϲ, ἵνα νόηται ἡ ἀναϲτροφή. Ιo. Al. 27, 34.

426. ῥυδόν: ὀξυτόνωϲ τὸ ῥυδόν. Η.