Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

588. κατὰ κρῆθεν: διϲυλλάβωϲ καὶ προπεριϲπωμένωϲ τὸ κατὰ κρῆθεν. H.

597. τότ’ ἀπεϲτρέψαϲκε κραταιΐϲ: ὁ μὲν Ἀρίϲταρχοϲ καὶ. Ἡρωδιανὸϲ ὀξυτόνωϲ κατὰ ϲυϲτολὴν ὡϲ λικριφίϲ, ἀμφουδίϲ ἐπιρρηματικῶϲ. ὁ δὲ Ἀϲκαλωνίτηϲ τὸ πλῆρεϲ κραταιὰ ἴϲ οἷον ἰϲχυρὰ. ῷ ἐπείϲθη καὶ ἡ ϲυνήθεια. BHQ.

22. δὶϲ θανέεϲ: οὕτωϲ ἐν δυϲὶ μέρεϲι λόγου. φηὶ γὰρ Ἀπολλώνιοϲ ὡϲ ὅτι δίϲ καὶ τρίϲ ἐν ϲυνθέϲει ἐκβάλλει τὸ ϲ δίπουϲ τρίπουϲ. Q.

33. ἡ δ’ ἐμέ: ἀντιδιαϲταλτικὴ ἡ ἐμέ. H.

40. ὅτί ϲφεαϲ: ὅτε ἡ διὰ τοῦ ϲφ ἀντωνυμία ἐπιφέρεται, ἐγείρει τὴν πρὸ αὐτῆϲ ὀξεῖαν καὶ ἐπὶ ϲπονδείου καὶ ἐπὶ πυρριχίου καὶ ἐπὶ ἰάμβου. διὸ ἐπιϲτατέον τῷ «οὐ γάρ τ’ οἶδ’ εἰ ἔτι ϲφιν ὑπότροποϲ ἵξομαι αὕτιϲ (ΙΙ.Ζ 367). Η.

47. ἀλεῖψαι: περιϲπωμένωϲ, ἵν’ ῇ ἀπαρέμφατον ἀντὶ τοῦ προϲτακτικοῦ τοῦ ἄλειψον. H.

70. παϲιμέλουϲα: ὑφ’ ἒν παϲιμέλουϲα. HQ.

79. περιξέϲτη: κρεῖττον βαρυτόνωϲ γράφειν περιξέϲτη ὁμοίωϲ τῷ ἀϲβέϲτη. τὸ γὰρ περιϲπᾶν ἔχει καί τι ἀντιλογίαϲ. Eustath. ad h. l. 1714, 5.

89. τῆϲ ἤτοι πόδεϲ εἰϲὶ δυώδεκα πάντεϲ ἄωροι: ψιλωτέον τὰϲ δύο ϲυλλαβάϲ ἔϲτι γὰρ δυϲφύλακτοι, οὓϲ οὐκ ἄν τιϲ δυνηθείη φυλάξαϲθαι· ὠρεῖν γὰρ τὸ φυλάϲϲειν. ἔνιοι δὲ δαϲέωϲ ἀνέγνωϲαν ἄὡροι ὠμοὶ ἄγριοι ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ἀώρων καὶ μὴ πεπείρων καρπῶν. Ἀρίϲταρχοϲ δὲ ἀκώλουϲ· τοὺϲ γὰρ Ἴωναϲ λέγειν φηϲὶ τὴν κωλῆν ὥρην καὶ ὡραίαν. οὐκ ἔχονταϲ οὖν ὀϲτᾶ ἀκώλουϲ καὶ ἀνάρθρουϲ λέγεϲθαι. ἔνιοι δὲ ἀώρουϲ τοὺϲ ἐμπροϲθίουϲ ὡϲ καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ (sc. Φιλήμονι) «οὐ τοὺϲ ἀώρουϲ εἶπά ϲοι, μαϲτιγία, πόδαϲ κομίζειν; ϲὺ δὲ φέρειϲ ὀπιϲθίουϲ». ἄμεινον δὲ ἀποδιδόναι τοὺϲ δυϲφυλάκτουϲ. HQV.

98. πώποτε: ὑφ’ ἓν τὸ πώποτε. Η.

104. τῷ δ’ ὑπὸ δῖα Χάρυβδιϲ ἀναρροιβδεῖ: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν ὑπό πρόθεϲιν. H. τὸ δὲ ἀναρροιβδεῖ περιϲπωμένωϲ. τινὲϲ δὲ τὴν λέξιν περὶ τὸ ἀναρριπτεῖ ἔταξαν. H.

[*](588 ct. ΙI. Pr. 548. 597 cf. Il. Pr. Λ 677.)[*](Μ 22 Eustathius pro Apollonio Apollodorum nominat 1706, 1 addens excepta esse ab hac norma numeralia ut διϲχιλίουϲ τριϲχιλίουϲ cf. Lob. El. I 583.)[*](40 cf ΙI. Pr. Z 367. 70 cf. ΙI. Pr. Β 557 et 1 527 79 c ΙΙ. Pr. l 343 et Ξ 372. 82 sic varias notas concinnavi, quin spondeam omnia ab Herodano profecta esse. cf. Hesych s. v Lehrs Arist. 314 ed. ΙΙ et populare Aufsatze p.77, Lob. El. II 75 cum Nitsschio interpretationem κρεμαϲτοί penduli praeoptat. Comicum esse Philemonem coll. Lex. Seguer. in Βekk. An. 4 76, ubi pro κομίζειν est πρίαϲθαι, monuit Buttmannus. 98 ct Il. Pr. Α 154. 104 pro περὶ τοῦ scripsi περὶ τὸ eo intellectu, ut dicatur quosdam ἀναρροιβδεῖ eodem loco habere quo ἀναρίπτεῖ, quod et barytonon et perispomenon ap. Homerum est. De ἀναρ-)

154

116. καὶ δ’ οὖ τοι: ὁ μὲν οὖ ϲύνδεϲμοϲ, ἡ δὲ τοι ἀντωνυμία. BQ.

124. βωϲτρεῖν δὲ Κράταιιν μητέρα τῆϲ Ϲκύλληϲ: ἄμεινον γράφειν κραταιίϲ ἀντὶ τοῦ ἰϲχυρῶϲ ὡϲ ἀλλαχοῦ «τότ’ ἀποϲτρέψαϲκε ραταιϊϲ » (λ 579), ἵνα λέγῃ, κραταιῶϲ ἐπιβοῶ τὴν μητέρα τῆϲ Ϲκύλληϲ καὶ ὀξύνεται. ἐὰν δὲ ᾖ κύριον, προπαροξύνεται. BHQ.

168. ἡ δὲ: δαϲέωϲ τὸ ἡ δέ. H.

205. προήκεα: ὡϲ τανυήκεα. BHQ.

209. οὐ μὴν δὴ τόδε μεῖζον ἕπει κακόν: ῥῆμά ἐϲτι ἕπω ἕπειϲ ἕπει ἀντὶ τοῦ περιέπει. δαϲέωϲ οὖν. H. Vind. 133. ?

246. ἓξ ἕλεθ᾿ : τὸ ἕξ δαϲυντέον. ἀριθμητικὸν γάρ ἐϲτιν. H.

256. κεκληγῶταϲ. ἐὰν διὰ τοῦ ω, προπεριϲπᾶται, ἐὰν δὲ διὰ τοῦ ντ, ὡϲ λέγονταϲ. H.

283. λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον. λαρόϲ ὀξυνόμενον ἔχει ἐκτεινόμενον τὸ α. Mon. 35, 13. ?

284. ἀλάληϲθαι: ὁ Ἀϲκαλωνίτηϲ περιϲπᾷ, ἵν’ ᾖ παρακειμένου χρόνου ἀπὸ τοῦ ἀλῶ ὡϲ πεποιῆϲθαι. δύναται προπαροξύνεϲθαι ὡϲ Αίολικόν, ἵν’ ᾖ ἀλάληϲθαι ἐνεϲτῶτοϲ χρόνου. τὸ θέμα ἄλημι ὡϲ τίθημι ἄλεμαι ὡϲ τίθεμαι καὶ διπλαϲιαϲμὸϲ μετ’ ἐπεκτάϲεωϲ Αίολικῆϲ ἀλάλημαι ἀλάληϲαι ἀλάληται. Η Q.