Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
39. ὅτεων: διχῶϲ ὅτεων καὶ ὁτεων. ἐκράτηϲε δὲ ὅτεων προπαροξυτόνωϲ. Q.
43. τάδ’ ἔδωκεν: οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ· ἄλλοι δὲ τὰ δέδωκε καὶ τάγ’ ἔδωκεν καὶ τάγε δῶκεν. Ἡρωδιανόϲ. H.
[*](223 cf. Arcad. 53, 6, ubi tamen haec vox omissa est. 268 8 cf. Ιl. Pr. Ο 365.)[*](347 in Ιl. Pr. l. c. comparatur hic locus cum Ῥέα in fne versus, quod quidam producere, alii ut nostrum corripere voluerunt 366 cf. locum geminum ex libro περὶ παθῶν depromptum in E. M. 643, 13. 387 accentus in πυριηκέα τανυήκεα correxi. Herodiani sententia collata Ιl. Pr. Ν 391 sic fere explenda est: ἐχρῆν τὸ πυριηκηϲ ὀξύνεϲθαι. ὅμωϲ δὲ βαρυτόνωϲ γράφεται πυριήκηϲ καὶ ϲυνηγορεῖται ὑπὸ τανυήκουϲ ξίφουϲ καὶ τῶν ὁμοίων. cf. Lehrs qu. ep. 152 seqq.)[*](445 λαχμῷ ϲτεινόμενοϲ· οἱ παλαιοί φαϲι κάλλιον ἐνταῦθα λάχνῳ κατὰ Ἡρωδιανόν. M a man sec. «ln E. Μ. 558, 24 haec scriptura Seleuco tribuitur atque valde dubium est , an Herodiani nomen verum sit», ait F riedlander l c., cui adstipulor. Caeterum haec nota cum Prosodia nihil commune habet.)[*](Κ 39 pro ὁτεῶν scripsi ὁτέων cf. supra β 114 et Ιl. Pr. 491. 43 priorem partem Schmidtius Didymo assignat, sed Herodianus haec omnia proferre potuit, nam agitur de syllabarum distinctione τάδ’ ἔδωκεν — τὰ δέδωκεν; τάγ’ ἔδωκεν τάγε δῶκεν.)52. ἦ ἀκέων τλαίην: ὁ δεύτεροϲ η περιϲπαϲθήϲεται. Η.
69. δύναμιϲ γὰρ ἐν ὑμῖν: ὀρθοτονητέον τὸ ὑμῖν. τὸ δὲ ἐν οὐ ϲημαίνει τὸ ἔνεϲτι. H.
169. καταλοφάδεια. ὑφ’ ἓν ἀναγνωϲτέον ὡϲ τὸ κατωμάδεια καὶ τόνῳ καὶ ϲημαινομένῳ. BQ.
290. κυκεῶ: κυκεῶνα κατὰ ϲυγκοπήν.
362. θυμῆρεϲ: τὸ μὲν θυμῆρεϲ προπεριϲπωμένωϲ, τὸ δὲ θυμαρέϲ ὀξυτόνωϲ. γράφεται γὰρ ἀμφότερον. P.
379. βρώμηϲ: ὡϲ ῥώμηϲ· ὅμοιον δὲ αὐτῷ ἐϲτι καὶ τρώμη. καὶ Ἀρίϲταρχοϲ παροξύνει. H.
380. ἦ τινά που δόλον ἄλλον ὀΐεαι: περιϲπαϲτέον τὸ η. διαπορητικὸν γάρ ἐϲτι. H.
417. ἵνα τε τράφεν ἠδὲ γένοντο:
7. ἴκμενον οὖρον: ψιλωτέον τὸ ἴκμενον. H.
74. κακκεῖαι: προπεριϲπωμένωϲ. ἀπαρέμφατον γάρ ἐϲτιν. HQ.
120. ἠὲ δόλ ῳ ἢ ἀμφαδόν· οὐ διϲτάζει, ἀλλ’ ὁ ἤ ἀντὶ τοῦ καί. Η.
128. ἀθηρολοιγόν: ὀξυτόνωϲ. Q.
134. θάνατοϲ δέ τοι ἔξαλοϲ αὐτῷ: τὸ ἔξαλοϲ ὡϲ ἔκβιοϲ οἷον ἠπειρωτικὸϲ καὶ οὐ θαλάϲϲιοϲ. ἔνιοι δὲ κατὰ παράθεϲιν ἐξ ἁλόϲ οἷν ἀπὸ θαλάϲϲηϲ ὡϲ τὸ ἐπιϲϲεύῃ «μέγα δαίμων ἐξ ἁλόϲ» (ε 421) καί φαϲιν ὡϲ τὸ δόρυ, ὃ ἐντεύξει τῆϲ Κίρκηϲ Ἥφαιϲτοϲ κατεϲκεύαϲε Τηλεω ἐκ τρυγόνοϲ θαλαϲϲίαϲ, ἣν Φόρκυϲ ἀνεῖλεν ἐϲθίουϲαν τοὺϲ ἐν τῇ Φορκίδι λίμνῃ ἰχθῦϲ, οὗ τὴν μὲν ἐπιδορατίδα ἀδαμαντίνην, τὸν δὲ ϲτύρακα χρυϲοῦν εἶναι, τὸν Ὀδυϲϲέα ἀνεῖλεν. ἀλλ’ εἴγε καὶ ἐν παραθέϲει εἴη ἡ ἐξ, δύναται τὸ ἔξω δηλοῦν ὡϲ τὸ «ἐκ τ’ ἀνδροκταϲίηϲ » (Λ 164).
[*](169 scripsi καταλοφάδεια pro δια et κατωμάδεια pro δία ex Herod. ap. Ιo. Al. 33, 19. Quamquam κατωμάδδεια non legitur ap. Homerum , ut Buttmannus adnotat, neque ap. Io. Al. neque ab Theogn. 164, 26, tamen non addubitandum arbitror. 290 cf. Il. Pr. Λ 641, unde διὸ περιϲπαϲτέον supplenda sunt.)[*](362 cf. Il. Pros. Γ 316, ubi hic locus citatur, Lehre qu. ep. 156 seqq.)[*](379 παροξύνει pro ὀξύνει emendavit la Roche die Homerische Texteskriti p. 217. 417 ex Schol. H ἵνα τέτροφεν. γρ. ἵν’ ἔτραφον coniici potest, hic diversa scripturae τε τράφεν et τ’ ἔτραφεν mentionem factam esse cf. Ιl. Pr.)[*](Λ 7 ἴκμενον scripsi pro ἴγμενον. 120 adiici potest: διὸ ὀξύνεται ὁ ἡ. cf. Ιl. Pr. Π 105. 106.Io. Al. 41, 6. 128 cf. Arcad. 47, 17. 134 turbatam ora tionem καί φαϲι ὡϲ ἐντεύξει τῆϲ Κίρκηϲ Ἥφαιϲτοϲ κατεϲκεύαϲε Τηλεγόνῳ δόρυ ἐκ τρυγόνοϲ κτλ. Buttmannus restituit. —In haec nota exstat: διπλῆ ἀνάγνωϲιϲ καὶ ἔξαλοϲ προπαροξυτόνωϲ ἀντὶ τοῦ ἔξω καὶ πόρρω τῆϲ θαλάϲϲηϲ καί ἐξ ἁλόϲ διῃρημένωϲ διὰ τὸ τῆϲ τρυγόνοϲ κέντρον, ῷ ὁ Τηλέμαχοϲ ἀντὶ αἰχμῆϲ ἐχρῆτο et in Q ἐξ ἁλὸϲ: ἔξω τῆϲ ἁλόϲ. οὐ γὰρ οἶδεν ὁ ποιητὴϲ τὸ κατὰ τὸν Τηλέγονον καὶ τὰ κατὰ τὸ κέντρον τῆϲ τρυγόνοϲ. Comparatione dignus est locus in Ep. Cr. I 378 et 379, ubi in adnotamento ex libro περὶ παθῶν, ut videtur, sumpto inter exempla, quibus demonstratur ex male intellectis verbis Homericis a posterioribus fabulas Homero ignotas fictas esse, etiam noster locus profertur: ὁμοίωϲ δὲ κἀκεῖνο ἔπλαϲαν (sic scripsi pro κἀκείνῳ ἐπλεόναϲε) «θάνατοϲ δέ)ὁ μέντοι Ἀϲκαλωνίτηϲ τὸ πλῆρεϲ ἔξω ἡγεῖται, ἵν’ ἔκθλιψιϲ τοῦ ω ὡϲ ἐν τῷ «βαθέηϲ ἐξάλλεται αὐλῆϲ » (ε 142). οὐκ ἀναγκαῖον δὲ τῆϲ ἐξ ἤδη τὸ ἔξω ϲημαινούϲηϲ. H Q.