Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

1. ἄνδρα μοι. ἔδει μὲν ἐν τῷ ἄνδρα δύο εἶναι ὀξείαϲ ὡϲ τὸ «ἄνδρά τε καὶ οἶκον » (ζ 181), ἀλλ’ ἐφυλάξατο ὁ Ἀρίϲταρχοϲ διὰ τὸ μὴ ἐν τῇ εἰϲβολῇ τῶν λέξεων κακοφωνίαν ποιῆϲαι. M.

8. νήπιοι ο κατὰ βοῦϲ Ὑπερίονοϲ Ἠελίοιο ἤϲθιον: ἡ κατά τὸν ἴδιον τόνον φυλάξει· πᾶϲα γὰρ πρόθεϲιϲ ἔχουϲα ϲύνταξιν πρὸϲ ἐπιφερόμενόν τι τὸν ἴδιον τόνον φυλάϲϲει. Il. Pros. Α 258, Γ 440, Θ 4.

15. ἐν ϲπέϲϲι: ἀπορεῖ ὁ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῇ Α τῆϲ Ὀδυϲϲειακῆϲ προϲῳδίαϲ λέγων οὕτωϲ, ὅτι ὥϲπερ τὸ ἀνδρόϲ καὶ πατρόϲ καὶ μητρόϲ ὠξύνθηϲαν πρὸϲ τὸν χαρακτῆρα, φημὶ δὲ ὁμοίωϲ τοῦ μηνόϲ, χηνόϲ, γραόϲ, διὰ τί μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον ὠξύνθη τὸ ϲπέϲϲιν, ἀπὸ τοῦ ϲπέεϲϲι γενόμενον κατὰ ϲυγκοπὴν πρὸϲ τὸν χαρακτῆρα τοῦ μηϲί, Τρωϲί, βουϲί καὶ ἐπιλύεται λέγων, ὅτι ὁ διπλαϲιαϲμὸϲ τοῦ ϲ ἴδιόϲ ἐϲτι τῶν ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ δοτικῶν πληθυντικῶν, αἵ τινεϲ καὶ μόνωϲ βαρύνονται οἷον κύνεϲϲι, θήρεϲϲιν. οὕτωϲ οὖν καὶ ϲπέεϲϲι· τοῦτο τοίνυν ϲυγκοπὲν καὶ γενόμενον ϲπέϲϲι διὰ μὲν τὴν διϲυλλαβίαν ὤφειλεν ὀξύνεϲθαι, διὰ δὲ τὸν διπλαϲιαϲμὸν τοῦ ϲ, ὅϲτιϲ ἀεὶ ἐν βαρυνομέναιϲ δοτικαῖϲ θεωρεῖται, κατὰ τοῦτο ἐβαρύνθη. τὸ ποϲϲὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖϲιν ἐδήϲατο » (ΙΙ. Ξ 186) ἔχει διπλαϲιαϲμὸν τοῦ ϲ καὶ οὐ βαρύνεται, ἀλλ’ οὐ παραλήγοντοϲ τοῦ ε, ὥϲπερ ἐπὶ τῶν προλεχθέντων παραδειγμάτων οἷον τοῦ κύνεϲϲι. θήρεϲϲι καὶ τῶν τοιούτων. Choer. Gaisf. 462, Bekk. An. 1266.

[*](Α 1 cf. Charac. ap. Choer. Gaisf. 20, 10, Bekk. An. 1149: καὶ εὐλόγωϲ εἰϲ τὴν ἀρχὴν τῆϲ Ὀδυϲϲείαϲ ὁ Ἀρίϲταρχοϲ οὐκ ἐβουλήθη δοῦναι εἰϲ τὸ ἄνδρα μοι δύο ὀξείαϲ, ἀλλὰ μίαν εἰϲ αν, φάϲκων «ἐν ἀρχῇ ποιήϲεωϲ παράλογον οὐ μὴ ποιήϲω». Haec tamen causa, inquit Lehrsius quaest. ep. 105, ineptior videtur quam pro Aristarcho. Si quidem maluit hoc loco ἄνδρα μοι scribere praeter morem, quod tamen hoc solo auctore incertum manet, alia ratione ducebatur». Licet hoc Codicis Marciani scholio aliquid fidei Characi accesserit, tamen causa, qua Aristarchus movebatur, parum perspicua est. ef. Friedlaenderum in lahnii Anal. 1858 p. 3. 15 pro ῥαψῳδίαϲ scripsi προϲῳδίαϲ. Ιo. Alex. breviter sic refert p. 11, 21: τὸ ϲπέϲϲι γλαφυροῖϲιν ὅϲον ἐπὶ τῇ διϲυλλαβίᾳ ὀξύνεϲθαι ὤφειλεν, νῦν δὲ τῷ τύπῳ βεβαρυτόνηται.)

130

27. ἁθρόοι: δαϲυντέον τὸ α. καὶ πρὸ τέλουϲ ἡ ὀξεῖα, ἐπειδὴ ϲημαίνει ὁμοῦ. H.

30. τηλεκλυτόϲ: ὀξυτονητέον τὸ τηλεκλυτόϲ ὡϲ ἀγακλυτόϲ. εἰ μὲν πτωτικὸν κατ’ ἀρχὴν ϲυντεθείη, βαρύνεται ὡϲ τοξόκλυτοϲ. εἰ δὲ ἄλλο τι τῶν ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβήν, ὀξύνεται. διὸ ϲημειούμεθα τὸ ναυϲικλυτόϲ ὀξυνόμενον. τὸ δὲ δουρὶ κλυτόϲ ἐν παραθέϲει ἐϲτίν. HQ.