Magna Moralia

Aristotle

Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883

— ἔτι δὲ πὐτερον ἔργον ἐστὶ φίλον γενέσθαι ἢ ῥάδιον γενέσθαι; οἱ γοῦν κόλακες ταχέως προσεδρεύσαντες [*](120?? 3—20 ═ E. E. 1234b, 18-1235a, 29. E. N. 1155a,) [*](37. ἐκ τεῦ] ἐν sῷῷβ ?? (nisi fallor, recte) 1208 b, 4. γὰρ cl. Bk., πsρ ΠAld. Va. Bk. ln textu Bu. 7. ὅ Π2 || 9. δ ante κολοιός add. 10. τοι] τι pr. K (ems. coar.1), amm. 11 et 13. κεραμῶδδος Π || 18. τι τῇ] τι Ad., τῆ K || κεραμδι 14. κῦνα EP27 | 16 et 17 et 19. φασέν hοnώdins, mφφέν Kb, φησέν et φηsί c. cBk.Bu. || 18. ἐνδέχεται Kb Ald. Va. Bk. Bu. 20. ἀὲ om. kb Ald. Bk. Bu. (fors. recte), πότερον om. M 21. οἱ γοῦν] οἶον Κb Ald. Va.)

85
φίλοι μὲν οὐκεἰσίν, φαίνονται δὲ φίλοι εἶναι.

— ἔ??ι δὲκαὶ τὰ τοιαῦτα ἀπορεῖται, πότρρον ἔσταε ὁ σχο??δαῖος τῷ φαύὰῳε φέλος; 'οὔ; ?? κὲν γὰρ φιλία ἐν πίστα κνὶ βεθeαrέπτηπ, ὁ ἀὲ φαῦλος ἥκιστα τοιοῦτυς· καὶ δ φφαῦὶς ?? φαύλων, ἢ οὐδὲ τοῦτο;

πρῶτον μὲν οὖν ἐιοριστέον ἄ εὔη ὑ??ὲρ πλίας πόπας σκοποῦμεν. ἔστι γάρ, ὡς οἴνταr, φιλία καὶ χροσιε θεὸν καὶ τὰ ἄυρυχα, οὐκ ὀρθῶρ. τὴν γὰρ φmίαυ ἐνταῦθά φαμεν εἷναι οὗ ἐστι τὸ ἀναφώλεῖσᾶαε, ἡ δὲ πρὸς θεὸν φριλία οὔτε ὡτιφιλεῖσθαι δέχεται, οὔθʼ ὅλως vὸ φλεῖν· ἄxοπον γὰρ ἂν εἴη εἴ τις φαίη φελεῖν τὸν Δία

οὐδὲ δὴ παρὰ τῶν ἀρύχων ἐνδέχεται ἀντπφιλεῖσθαι. φιλία μέντοε καὲ ρὸς τὰ ἄψυφa ἐαύάν, οἷον οἶνον ἢ ἄλλο δὴ τῶν τοιούτωπ. διὸ ὀὴ οὔτε τὴν mρὸς τὸν θεὸν φιλίαν ἐαζητeῦμεν οὔτε τὴν πρὸς τὰ ἄμυγα, ἀλλὰ τὴν πρὸς τὰ ἔeεψυχκ, καὶ πρὸς ταῦτα ἐν οἷς ἐστι τὸ ἀντιφιλεῖν.

εἰ δή τις μετὰ τοῦτο ἀπισσκέραιτο τί ἐφτι τὸ φιλητόν, ἔστιν οὖν οὐκ ἄλλο τι ἢ τἀγαθόν. ἕτερον μὲν οὖν ἐοπτι τὸ φιλητὸν καὶ τὸ φιλητέον, ὥσπερ καὶ τὸ βυυὲητὸν χαὶ τὸ βουλητέον.