De constructione

Καὶ δὴ οὖν ἐν τῷ καταγράφω, εἰ μὲν ϲυνῆπται τὰ τῆϲ προθέϲεωϲ, πάντωϲ καὶ ἀμετάβλητα κατὰ τὸν προειρημένον λόγον· εἰ δὲ μὴ οὕτωϲ ἔχει, κλίϲιν δὲ τὴν δέουϲαν ἀναδέχεται, ὡϲ εἰ καὶ ἁπλᾶ καθειϲτήκει, ϲαφὲϲ ὅτι παράκειται μᾶλλον ἡ [*](323 b) πρόθεϲιϲ ἤπερ ϲύγκειται. καὶ ὥϲπερ παραδεξαμένη τὸ ἄρθρον ἐν τοὶϲ πτωτικοῖϲ ἐδίδαξεν τὴν παράθεϲιν, οὕτωϲ παραδεξαμένη τὴν γινομένην κλίϲιν ἔϲωθεν ταὐτὸν ἐπιδείξεται, ὅπου γε καὶ τοὺϲ διπλαϲιαϲμοὺϲ ἐπιδέχεται, καταγράφω — καταγέγραφα, καταλαλῶ —καταλελάληκα.»

«0ὐ γὰρ ἐκεῖνο πιθανόν, καθό φηϲιν Τρύφων ἐν τῷ περὶ [*](c.VII) προθέϲεων {p 34 Vels.}, ὡϲ ἡνωμέναι μέν εἰϲιν αἱ προθέϲειϲ μετὰ τῶν [*](318s) ῥημάτων, οὐ μὴν τὴν προϲγινομένην κλίϲιν ἔξωθεν ἐπιδέχονται, καθὸ προθέϲειϲ οὖϲαι οὐκ ὀφείλουϲιν πρὸ αὐτῶν τι ἔχειν. —πρῶτον μὲν ὅτι ἄπορον τὸ τὰ ὁπωϲδήποτε ϲυντεθέντα ἔτι μετακινεῖϲθαι, ὅπερ καὶ ἀπεδείχθη. τί γὰρ οὐ μᾶλλον, ὡϲ ἔφαμεν, παρακειμέναιϲ αὐταῖϲ τὸ [*](Aaovκ. β 6B. elta etiam καταγράφω si revera comopositum est, nuHlam patietu internam mutationem si verotsles voces interiorem fmionem recipiunt, patet praepositionem non syntbesi sed parathesi adiunctam esse. et sicut prse- ponitio, quae enm nomine copulata est, articmo inter ipeam et nomen admisso appositam se esse prodidit, ita idem ostendet praepositio admissis post ipsam augmento verbi et reduplicatione.») [*](Asαvs. β Bθ. eMec dicere licet, praepositiones componitas quidem esse, ssd feiodem externam recipere non posse, qua nstttra sua praepositio non· possit quicquam ante se haboere. quae argumentatio primam idcirco reicienda est, quia eorum compages, quae revera composita emat, moveri omnino nequit et hac ipsa re abo parathetis disfinguuntux syntheta, quod horum compages) [*](rssτιε. ar Ans exso. Β - 4 enbiectum ἀναδέχεται et καθειϲτήκει verborum non est τὰ τῆϲ προθέϲεωϲ, sed snbandi verba qnibδus praepositiones praefguntur. — 5 ἁπαραδεξαμένητὸ ἄρθρονἐντοῖϲπτωτικοῖϲ, scil interpraepositionem et casuais. — 7 ἔϲωθεν ad γινομένην pertinet, qualem verborum collocationem Ap. amet. ex 97. 9 99, 21 293. 24. HSchneideri comm. 69. - θ καθό φηϲιν Τρύφων: non videtur negasse Trypho ἐκένο πιθανὸν esse, sed quae sequuntur ad defen - dendam praepositionum synthesim protulisse, ut rectius aut ὅ pro καθό ApoHo- nios divisset aut καθό φηϲιν Τρ post αὐτῶν τι ἔχειν posuisset. - 12 προθέϲειϲ οὖϲαι-ἔχειν. crrApollonius apud Ϲhoerob. ad Theodosium ll 52.11 Β. s22,20 G. — 14 ἀπεδείχθη: 321, 27. - ἔφαμεν: § 34.) [*](Ann. mr., msca. scs. 1κ A Βb. 1 oὕν om C8 2 ἀμετάβλητα Βbδ, ἀμετα- βλήτου A Ϲ 1 Β εχη A. 1posterius δὲ] οὐδὲ B post τὴν add oὁ C 4 καθι- ϲτηκει A. post ὅτι add κα C 1 6 oτω CBb γενομένην Β β 7 ταδτὸ B ι ἐuιδείξεται bo cum ng s, ἐπιδέξεται codd. vide Argum. |ὅπου] ουπου A διπλαϲιαϲμοὺϲ] πλαγιαϲμοὺϲ C β 8 καταγέγραφα Abbδ, κατέγραφον CB κατα- λελάληκα Ab, κατελάλουν CB 9 οὐ γὰρ Ab, οὁδ’ B |ente Τρύφων add ὁ Bb 12 αὐτῶν] οὕτων A, ἑαυτῶν CB5 1 1ξ τὸ τα A sed cum res unias litterae post ο, τοῦ τὰ , τὰ B 14 oὁ add Schneider 2. f. A. 1843 644 εἰ Sva HI 5. cἄr de pron. 77, 24: τί γὰρ ϲού) μαλλὸν κτλ. Lehrr locum ita sanari voluit, ut καὶ po τί scmiberetur delereturque simum interrogmndi, idem- que iam Hlebode coniecerat)

Ἀλλ’ εἰ καὶ τὰ τοιαῦτά τιϲ ποραπέμψαιτο ὡϲ οὐ δεόντωϲ κεκλιμένα, ἃ δὴ καὶ μάλιϲτα φυϲικῆϲ εἴχετο ἀκολουθίαϲ, ὡϲ ἐν ἑτέροιϲ ἐδιδάξαμεν, ἐκεῖνό γε μὴν ἔτι ἀναμένει, ὡϲ τότε ἡ πρόθεϲιϲ τῆϲ δεούϲηϲ ϲυντάξεωϲ τυγχάνει, ἡνίκα καὶ τὸ ὄνομα [*](324 b) cόνεϲτιν αὐτῇ, τὸ καλεῖϲθαι πρόθεϲιϲ· ὁπηνίκα μέντοι ϲυντεθεῖϲα μετά τινοϲ μέρουϲ λόγου οὐκέτι οὐδὲ πρόθεϲιϲ καλεῖται, μέροϲ γενομένη τοῦ ὅλου ὀνόματοϲ, τὸ τηνικαῦτα οὐδὲ τὰ ἰδιώματα τῆϲ προθέϲεωϲ ἀναδέξεται.

Παρὸν πιϲτώϲαϲθαι ἐκ τῶν προκατειλεγμένων. ὅταν γὰρ ἐν [*](immoilis est. deinde ita argumentari non licere hinc quoque apparet, quod in nonnulis quidem verbis videmus siquid praepositioni praefxum esse, id quod factum est (ut de formis vdgaribus recentioris aetatds taceamus) e.g. in ἠναν- τιούμην, ubδi augmentum temporale ad praepositionem accessit».) [*](Axevκ. β 87, sAc siqοis telis ut abnormia omittere vehit (qnae revera non carent namrsli snslogia), hoc restat ad refeendam illam argumentafionem: praepositio ubi eum elia voce composita est nec iam, εἰ reete loquimur, prae- positio nuncpari debδet, sed pers vocabuωi.ibi etiam proprietatibus praepoifdonis necessario privata erit, ex quibus uns est, quod nibil ente se pafitur.») [*](Aaevκ. β ξ8. εProbosri haec sententia potest stiam ex eis, quae de nomi- nibus composifis exposuimus. ἀνά in ἀνοίκτηϲ pars nominis est: ergo nitx οb-) [*](rssrκ. ex μns. exse. 8 5 hoerob. in Theod. I 54, 3. 524,25 Θ. ApoHonii rhematico usus: ἄτρεπτοϲ τηρεται ἡ πρόθεϲιϲ, χωρὶϲ εἰ μὴ ἔν πλεοναϲμῷ εἶη, ὡϲ ἐπὶ τοῦ καθέζομαι ἐκαθεζόμην, καθεύδω ἔκάθευδον,καμμύω ἑκάμμυον, ἐνέπω νεπον· ἐνταῦθα γὰρ οὐδὲν πλέον ϲημαίνουϲιν αἰ προθέϲειϲ . . . ἔξωθεν δὲ ἐποιήϲαντο τὴν κλίϲιν . . . , ὡϲ ϲχεδὸν ἁπλῶν οὐϲῶν τῶν λέξεων, ὡϲπερ τύπτω ἔτυπτον. Pree. V I5 Ε 83 436,14Β.: εerἅs mompeeieis est quando Graeci eetriasecus sciunt deeinαtionem ad emm htμdiaem simpdcinm, m4 est ἐνέπω νεπον, καμμύω ἐκάμμυον,κάθημαι ἔκαθήμην,ἔνοχλῶ ἠνώχλουν ίege ἠνόχλουν). ad fνεπε er etiam supra 5, 2 et inre 326, 8. 327, 9. apud Pindarum haec forma legitur Men. X 79 in cod. Vet. Β receptumque ibi est a Hergkio, προϲήνεπε apud eundem Pyth. ~V 97 paene omnes boni codd. exhibent, Pyth.lL29 omnino omnes. retinui- tque uroque loco OSSchroeder, deniqne προϲἡνεεν praebδet pap. Hacchylidis ]V Bl. - ΒB κεκάμμυκα aliunde non sfertur, κεκάθικα etiam ex Diodoro Βc. XVD cap.115, p231.19 ed.Heλ. (κεκαθικόταϲ),Epict. diss H e, 23(ππαρα- κεκαθικέναι), Aesopo 100M ed. Hslm. (κεκάθικαϲ) 7 ἐδιδάξαμεν: in libro περὶ ϲυνθέτων 7 - 12 ἐκ τῶν προκατειλεγμένων referenda sunt ad 310, 8 seqq.) [*](Ans. cmx., mscs. scs. vm AΒb. 1 ϲυντεθειμέναιϲ CB β 2 oὁδ’ Bβb 3 παρηνόχληϲθε A b, παρηνοχλεῖϲθαι Ϲ, παρηνωχλeϲθαι B α2 326, 11 et 12 et roenerti Memoria Βerculanensis 208 | 4 ἠναντιούμην ἶνα] ουμηνιν in ras A κxὶ om B ΒB κεκαθηκα A παραπεμψοιτο A ~ μήν om A. , add A hSb, ὅτι A ) 10 ente μεροϲ rasmra 2- 3 ΒMittererum in A. | γινομένη 1P ὀνόματοϲ] ϲ om A~, suppra add A ) 12 ἐκ τῶν προκατειλεγμένων om A , add in ng A | ὅταν omnes codd., quod in ὅτε cum b mutere noluimus, quia saepius κSν coniemctio cum indicstivο apud Ap. occmrit, ride Adn. cxii. ad 97, 10 hmus editionis. ceterum abo ὅταν inc. fol 86v A)

Eἴπερ οὖν ἥνωτο καὶ ἐν τῷ καταγράφω, ἀδιάφορον εἰχε τὸ ἔξωθεν προϲκλιθῆνάι· ὡϲ γὰρ ἔφαμεν, οὐκέτι πρόθεϲιϲ, μέροϲ δὲ ῥήματοϲ. εἰ δὲ οὐ προϲδίδωϲι τῇ κλίϲει τὸ ἔξωθεν ἐγγενέϲθxι, ὁμόλογον ὅτι τὸ ἰδίωμα οὐκ ἄλλο τι ϲημαίνει ἢ τὴν περάθεϲιν. — ἀλλ’ οὐδὲ τὰ τοῦ τόνου ἀπεμφαίνοντά ἐϲτιν· ἰδοὺ γὰρ ἔχει τὸ ἰδίωμα τῆϲ παραθέϲεωϲ, τὸ ϲυντηρεῖν τοὺϲ [*](stabat, quominus praepositioni etiam elia vox praefgeretur in θυρανοίκτηϲ. item. κατά in κατάδρομοϲ pars vοcabοnli est: idcirco articulum smte se recipit, quia si parathesi praepositio praemittitur nomini, non amplius concemit articulo locum. priorem, sed hunc ipse occupat, velut in κατὰ τοῦ Κτηϲιφῶντοϲ.») [*](Aaαvκ. β ξ8. dra stiam si in καταγράφω praepositio cum vειbοο in umam. vocem copulata esset, nihil impediret, quominus vox exrinsecus fecteretur. sin autem repudiat hanc fexionem, hac ipsa re apparet appostam, non compositam. esse praepodtionem. - accedit denique, quod idem ex accentu εucet, qu in. προῆλθον εἰ similibus servatur eo loco, ubi in simplici verbo (ἧλον) eret, nec retrahitur in praepositionem, id quod feret, si πρό cum ῆλΕhον fn unam vocem. cosuisset.») [*](rsrκ. er Anm. xxso. 1 2 ἀνοίκτηϲ -θυρανοίκτηϲ. eft ἔπανοίκτηϲ -θυρε- πανοίκτηϲ in verbis ex Βerodiano excerptis apud Ϲhoerob. ia Theod. B 53, 7 B 523, 21 ~. - B ἐδείκνυτο: 310, 27 - -311, 10 γοῦν hic sdversstivum est. -- 8 ἀδιάφορον εἶχε. er 71,17. 19, 26. 9 ἔφαμεν: pag sntec.l. 10. - οὐ in enuntietis condicionalibδus, quae rem certam inθcsnt, e.g. etiam 129, 13 et 14. 216, 3. de pron. 24, 5. προϲδιδόναι 86, 1 et 124, 8 adiciendi vin habet, 162, 5 et 208, 4 tribuendi, hoc loco concedendi, largiendi. Lehrt comparat προϲχαρίϲαϲθαι 115, 18. I1 ἀπεμφαίνοντά ἐϲτιν rεpugαat sentemftae uodo deμmsae. alibi ἀπεμφαῖνον idem velet ac discrpans a cero, α norma. vide Adn. exeg. ad 64, 5 huius ed.) [*](Ans. eur, nsϲa. scs. im ACBb. 2 ϲυντεθειμένη C ἴϲ. ὡϲ ὅτε ng, u asyndeton tollatur, id quod melius et facilius fieret addita τε coninncfone post ὅτε. st dubitere licet, an asyndeton in argumentorum enumeratione tuendum. sit, quod saepe invenitur in exemplis enumerais 1 ξ b perperam comma po- scit non post χωρήϲαϲα, sed post κατάδρομοϲ β 4 post οὐκέτι add ἐν A , ssd induxit A, δὲ ibidem add B γενομένη] γενονενη A , A non secundum ν in μ, sed primum ν in γ mutavit, ut nunc legatur γεγονενη γινομένη Β β B post δὲ add ἐϲτι B β 8 n δὲ] εἰ in rasura 1 - 2 litterarum A, item subsequens ε in ras (προϲδίδωϲι] δίδωϲι om A , add εupτa A β 1θ pro rλϲει Leh . κλήϲει. sed tradita lectio plme sens: cus χraepomto n κατxγράφω fexoni non concedat excriasεcms eri 1 ἐγγίνεϲθαι Β 1 post ὅτι add κα CB 11 παράθεϲιν b cum Porto, πρὸ cum supra scripto θ A, πρόεϲιν B οὐδὲ τὰ om B 1 ἀποφαίνοντα B B 12 εἰϲιν B)

Τούτοιϲ οὖν τοῖϲ λόγοιϲ τιϲ προϲέχων δόξει μετὰ πάϲηϲ [*](At aliunde apparet revera compositas esse praepositiones cum verbis.) [*](325 b) ἀκριβείαϲ πιϲτοῦϲθαι ὡϲ μᾶλλον ἐν παραθέϲει εἰϲὶν αἱ προθέϲειϲ ἤπερ ἐν ϲυνθέϲει. Ἀλλ’ ἐϲτι πρὸϲ ἕκαϲτον τῶν εἰρημένων ὑπαντῆϲαι οὕτωϲ. οὐκ οἰητέον κεκλίϲθαι τὰ ἀπὸ προθέϲεωϲ ἀρχόμενα κατὰ τοὺϲ παρψχη μένουϲ χρόνουϲ, ϲυντεθεῖϲθαί γε μὴν κατὰ τὴν ἑκάϲτου διαφοράν. ῷ γὰρ λόγῳ παρὰ τὸ γράφω ἐγένετο καταγράφω, τούτῳ καὶ παρὰ τὸ ἔγραψα τὸ κατέγραψα. ἕκαϲτοϲ γὰρ τῶν προειρημένων χρόνων, ἐπαγγελλόμενοϲ [*](20 s) καὶ τὴν τοῦ πράγματοϲ διάθεϲιν, τὴν αὐτὴν ἐκ τῶν προθέϲεων ϲχέϲιν παρεδέχετο ἐν τοῖϲ ἰδίοιϲ μεταϲχηματιϲμοῖϲ, ὅτι καὶ τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἐνέκειτο.

Τούτου δὲ ἀπόδειξιϲ ἱκανωτάτη γένοιτο τὸ καὶ παρῳ χημένουϲ ἰδίᾳ ποτὲ ϲυντεθεῖϲθαι μὴ ὄντων ἐνεϲτώτων, καὶ ἔτι μέλλονταϲ [*](Aaαv,. ψ 4θ. At his argumentis, quibus quis accuratissime probδere sibi videatur praepositiones cum verbis non componi, sed apponi, opponenda sunt quae sequuntux. componuntu prsepofifiones, sed non ita, ut ab composito praesenti derientnr cetera tempore composita, sedita, ut singula tempora verbi simplicis recipiant per se ipse praeponitionem, id quod facere potermnt, qna omnia eandem afectionem [actionem ee pam onem] signifcant.) [*](Aavκ. ψ 41. Βoc optime inde appareat, quod habemas etiam praeterita composita, quae praesentibus cevent, εἰ futura vel praesentia, quibδus praeterita) [*](serm. ex Ans. sxxe. 6 7 e Apoll. apud Choerob. in Theod. 52.14B. 522, 24 .: τὸ δὲ ἐληθέϲτερον· κατὰ χρόνον γίνεται ἡ ϲόνθεϲιϲ . . . ϲύνΕεϲιϲ γίνεται κλίϲεωϲ, τουτέϲτι κατὰ χρόνον γίνεται ἡ ϲύνθεϲιϲ, καὶ ὡϲ ὄν τιϲ εἴποι, πρῶτον κλίνονται καὶ οὕτω ϲυντίενται, οἶον ἀπὸ τοῦ γράφω γίνεται καταγράφω καὶ ἀπὸ τοῦ ἔγραφον κατέγραφον, καὶ ἀπὸ τοῦ γέγραφα γίνεται καταγέγραφα, καὶ ἀπὸ τοῦ ἐγεγράφειν γίνεται κατεγεγράφειν, καὶ ἀπὸ τοῦ ἔγραψα τὸ κατέγραψα καὶ ἀπὸ τοῦ γράψω τὸ καταγράψω. quam sententiam contra Herodianum defendit Ϲhoerob. D 53, 9 B. 523, 24 ~. 2 10 ἐπαγγελόμενοϲ -διάθεϲιν. sigmcans praeter χρόνον etam electionem actieαs eei pasevam. nam πρᾶγμα vοeem Ap. bic et 11 et μibi (vide Shαzecskam lV 2) ita usurpat, ut et activam et passivam vim. verbοi donotet. ἑππαγγέλλεϲθαι ubique medii generis est apud Ap. cEr 10, 3. 20, 23. 31, 28.58, 7. 75, s.98, 26.117,13.162,17. de adv. 205,25. de pron.15, 3. et ubique signifcmdi vim haboet. vide Adn. crit.) [*](An cmv., mscs. sca m ABb. 1 καθῆψα] καθῆκαν CB 1 4 περ] ἡ A. , περ supra add A | post περ add καὶ B β BB προειρημένων C | ἀπαντῆϲαι B 6 κεκλειϲθαι A , εἰ in ι corr A, κεκλίνθαι CB 8 τοῦτο 0 καὶ om CB 9 ἕκαϲτοϲ Lebrs qu. ep. 9, ὁ αὐτὸϲ codd. et edd. post χρόνων inseri voluit Portus λόγοϲ (ante ἔπαγγελλόμενοϲ rasura duarum litterarum (ἐν7) in A. || 10 κε hlig, κατὰ codd. et edd., vide Aαn. ex. ἰδιάθεϲιν] ad δία, quod in. exitu lineae A scripserat, θεϲιν A addidit et supra primae manus θεϲιν, a quo smbsequens versus incipit, priori syllabδae adiecit acutum | παραθεϲεων A , A3 in ras pro αρα exaravit ρο ϲχέϲιν hlig et Lehre coll. 812, 26. 829, 11 θεοῖν Bb, nihil inter προθέϲεων et παρεδέχετο haboet A. β 12 εo6γo C || ἀπόδειξιϲ ίκανωτάτη] ξιϲι in ras A | noli fagitere γένοιτ’ ν. vide Adn. ex. ad 64,4 huius ed. τὸ om A , add A ( post κ add τοδϲ B)

Ἐκείνοιϲ μέντοι ϲυγκατατιθείμην τοῖϲ ϲχήμαϲι, λέγω τοῖϲ κατὰ [*](De eis verbis cum praepositine compositis, que non internam, sed externam augmentstionem babent.) τὰϲ προθέϲειϲ κλιθεῖϲι. τὴν γὰρ ἐκ τοῦ ἐνεϲτῶτοϲ γενομένην διαφορὰν κατὰ τοὺϲ παρῳχημένουϲ παρεδέξαντο αἱ προθέϲειϲ, ὡϲ ἔχει πάρὰ τὸ ἐνέπω τὸ πνεπον· ὅμοιον γάρ ἐϲτι τῷ λαυνον· καμμύω —ἐκάμμυον’ ὅμοιον γὰρ τῷ ἔκαμπτον. χρὴ νοεῖν ὅτι παρὰ τὸ ἐνοχλῶ ἐγένετο τὸ [*](321 s) ἠνόχλουν, καὶ μετὰ τὴν κλίϲιν ἐπηνέχθη ϲύνθεϲιϲ ἡ τοῦ παρηνόχλουν.

Καὶ φαίνεται ὅτι ἐπεὶ μὴ πολλὴ ἡ τοιαύτη ποράθεϲίϲ ἐϲτιν τῶν κεκλιμένων, ἐν τῇ ἐπικρατείᾳ καθ’ ἕκαϲτον χρόνον προθέϲεων, τὰ τοιαῦτα ἐδόκει ἄλογα καθίϲταϲθαι. πρὸϲ οὕϲ γε [*](Asevκ. ψ 42, Τerumtammn iHlss formes non reiecerim, in qnibδus prae- pomitions mutationem sam recipinmt, qua distnguuntur praeterita a praesenti- bus, velut ex ἐνέπω nalem est νεπον eodem modo, quo ex ἐλαύνω λαυνον, et e καμμύω ἑκάμμυον ite, ut e κάμπτω ἔκαμπτον.) [*](Aaαvκ. ὲ 4ξ. uia verborum ita fexorum numerus eiguus est( nam longe nnmἀo sa verba prsevslent, quae cum εingus temporibδus praepositiones com- ponunt intusque augmentum 4nsermxt), formae illae ratone cerere idebsntur. sed conta eos, qui hoc putant, dici potest non postulat ratione eandem augmmm-) [*](rxsrε. xx Ans. exso. ξ 8 Ἐκείνοιϲ -παρηνόχλουν, ide 323, 20 -25. - B ϲυγκατατιθείμην probαeerim. vide Adn crit - ὃ κατὰ τοὺϲ παρψχημένουϲ pendet ex γενομένην. vide Argum.εtcfr ad verborum collocationem e.g.162,10sq. 222, 21. 240, 12. 293, 24. - 8 ἡ τοιαύτη παράθεϲιϲ τῶν κεκλιμένων ~ή παράθεϲιϲ τῶν οὕτωϲ κελιμένων. παράθεϲιϲ de exemplis sHstis vel sferendis saepius, e.g.161, 9. 202, 27. de adv. 122, 83. 176,15. - 10 ν τῇ ἐπικρατείᾳ inter- pretati mus in rgumento. eft ad nominis usum 191, 27. 256, 26. Βext. Emp. Hypooop. I s0 p19,17 B.) [*](μAns. cur., mscs. sca. m A Bh 1 ἐξ om A. , add A Γante εἰϲ add xm B β 2 τοιοῦτον CB β Β ϲυγκατατιθείμην bd, ϲυνκατατιθειμην A, ϲυνκατατε- θειμένοι Ϲ, κατατιθέμενοι B verbum depravatum censet OSchneiderl. l. 647 quia nihil signiίeetnisi elicui smtentiaecslculumadicere vεletismprobareformam εliquam, quo nibil hic minus aptum sit. immo peraptum probδandi verbum, vide Agum. et supra 323, 25.quod autem OSSehneider proponit ϲυγκαθιείμην, id cum ἐκείνοιϲ τ. ϲχ. sigmifcare haudquaquam potest. quod ilΙe vult: ad eemrara potiκs exemya ranseam λ παρεδέξαντο αἰ προθέϲειϲ. Schneider l. l. voluit scribi παραδεξάμενα τὸ ὲ προθεϲαν. vide Argum. β 6 τὸ om B β 7 γὰρ om Ο8 ( posterius τὸ om B ) 8 ἡπνόχλουν Ab, ἠνώχλουν B, vide ad 828, 21 | καὶ -παρηνόχλουν om (μετὰ] κατά B ἡ om B παρηνόχλουν bd, παρηνώχλουν A B 1 8 ἐπε] εἰ A b, επει A~, om CB. μὴ in enuntiatis causa- libus saepius apud Ap., e. g. de pron. 70, 24 ἡ om A, add A ψ 10 b vir - gulam habet post ἐϲτιν, Lebrv reete traiecit post κεκλμιμένων. Βka Ι 5* Hekeri interpemctione probδsta vοlnit inter τῶν et κειλιμένων inseri πλείϲτων χρονων A. I1 inter ϲυντεθειμένων et προθέεων intercidisse videtur τῶν. OSehneider l. l. 648 προΕέϲεϲι popoecit, quis pro subiecto ϲυντεθειμένων parti- cipii habεbδat τῶν κεκhιμένων πρὸϲ οθϲ] πρὸϲ οἶϲ praeterea Sehneidex 48. at sequuntur, quae contαs sos aci posse Ap. putat, quibοus ἐδόκει τὰ τοιαῦτα ἄλογα esse)

Ἑγὡ δὲ ὑπολαμβάνω καὶ ὅτι ἐν παρολκῇ αἱ προθέϲειϲ οὖϲαι κατὰ τὸ πλέον, καὶ ὡϲ [*](ϲυλλαβαὶ προϲκείμεναι τοῖϲ ῥήμαϲιν, τὴν τούτων ἀπηνέγκαντο κλίϲιν. tationem in his compositionibous. nam si interrogabitu , cur praepositiones in his verbis non repudient extemum augmentum permttentes ut loquamur καθιζόμην καθϲα (nimirum ι vocali producta), quae intona mutatio ibi prorsus necessaria εεt, ubi praepositio a verbo coniunctione separatur (feri enim ibi nequit ut praeteritum interno augmento desistat), - εἰ igitnristud interrogabitur,respon- dεbimua horum verborum compositionem in praesenti factam deinde τraneire in praeterita nec cum unoquoque tempore praepρositionem compodi.) [*](Aaovx. β 44. Mibi autem etiam alia causa extemae augmentationis horum) [*](rssnκ.sr μAns. exso. 2 ἔEωθεν cum ἐγγινομένην iungendum eet, nec pumat ἐν praepositio cum ilo adverbio. nam ἐγγίνεϲθαι verbum saepe vim intemi exuit, nec signifcatnisi fMerτ, iocum habere. cfr143,17. 148.7. 180,25.deadv.185,12. - ἀποδιδόναι cum infnitivο ex ὤϲτε pendente idem valet quod permitcere. eft 75, 26 et Aristot. Pot. V (V) 7, 3. 1841 b 30. τὴν ἀκριβολογίαν ἀποδώϲομεν ζητεῖν τοϲ βουλομένοιϲ. - ξ de καθιζόμην et καθϲα formis ut omnino inusitatis lo- quitur ApoHonins. - Β προείπομεν referendum videtur ad proxime antecedentia in § 40. - 10 -p 471, 8 cfr locon Ϲhoerobosci quem ia Testim. ad 465, 8-5 hnins ed. exscripsimus. - 11 ἐν παρολκύ. cfr 4, 21. 248, 1. - 12 τν τούτων ἀπηνέγκαντο κλίϲιν 1. e. augmentationem.) [*](Ans. eur., musca. sca is ABb. 1 ob Βlebodε, εἰ A CBh ante ταϲ addi vult ἐν ESehneider comm. 244. sed dativum commodi, qui vocatur, habemus 2 τί Ab, ὅει CB. fort. scribendum τί δ’ οὐχ’ οἴ παραιτούμενοι B post κλίϲιν aliquid intercidisse complures eenenerunt: Sylbδorg cum Porto τἡν addidit, ἔϲωθεν Sva II 5, BSchneider l. l. τὴν ἔϲωθεν. OSehneider l.l. p 648 inre nibil desiderat, ἔξωθεν ex ἐγγινομένην pendere ratus et ἀποδιδοῦϲιν ϲτε φάναι sic intepretatus: permittunt ut dieatμr. HSchneider ἀποδιδοῦον inter- pretatur: ίn eofscibus memorae prodent. vide Adn. exeg. Β καθιζόμην] ην in rasura quattuor litterarum A, A videtur καθιζομένην scripsisse, quod ex- hibent CB καθίϲτα A , ϲτ in ϲ corr A , καeπϲαι CB 1 5 δ’ cἐν] δ’ μένεν A. codices Βomeri δ’ εϲ’ ἐν, vide Lodsichium Γ 6 ὁμόλογον ci. Ska l.l. | ἔϲωθεν Ab, ἔεωθεν B 3ε hlig, τὸ codd. et edd. Sλa l.l.: τὸ γενέϲθαι ἔξωθεν vernt ῶe icλ iahia, da6 ι das Augment rhaltem λat |γενέϲθαι] γίνεται B 7 dδυνατε add Ιhlig b iniuria simum interrogandi non ante ἀδύνατον poenit, sed post versum Homericam ἔϲωεν ῦChlig, ἔξωθεν ACBb 8 προϲώποιϲ. γινομένηϲ CΒb τὴν om CB 8 μετίει A. 11 prius καὶ om CB προ- θέϲειϲ] ϲυνθέϲειϲ Bb τὸ om B | 12 προϲκείμεναι b eum s, προκείμεναιAB τούτου B)

Καὶ ἔϲτι καὶ ἀπὸ τῶν μετοχῶν ὁ λόγοϲ πάνυ ἀκριβέϲτατοϲ. [*](Sequnatur etiam quinque argumenta quibus demonstratur praepositiones cum verbis componi, non apponi.) εἰ δέδοται ὅτι καταγράφων ἕν ἐϲτι, καθὸ κατ’εὐθεῖαν ἡ πτῶϲιϲ, καθὸ ἡ παράθεϲιϲ τοῦ ἄρθρου πρὸ τῆϲ προθέϲεωϲ, δίδοτι ὅτι καὶ τὸ κατα γράφω ἕν ἐϲτιν· ἐν γὰρ τῷ αὐτῷ ϲχήματι καταγίνεται μετοχὴ καὶ ῥῆμα. (διὰ τοῦτο τὸ ἀνατλάϲ μετοχή, ϲυνυπάρχοντοϲ τοῦ ἀνέτλην, οὐ μὴν τὸ πολύτλαϲ· ἰδίαν γὰρ ϲχέϲιν ἀναδεξαμένη ἡ μετοχὴ καὶ μὴ μετέχουϲα [*](verborum (καθίζω, καΕεύδω, ἐνέπω) esse videttr, in so fla quidem posita, quod praepositiones in eis abondsmt et tamquam syllabbse verbo simplici praefguntur. neque enim difert καθίζω ab ζω, ut καταγράφω abo γράφω difξert, sed vim hebet simplicis verbi.) [*](Asevκ. ψ 4. 1. Htiam ex pssticipiis demonsrere licet, praeposifiones cum veαbis componi, non apponi. si καταγράφων una est vox (quod negari nequit, quoniam nominaἕivus est nec artictlum post praepoεifSonem recipit, sed mEe praepositionem), etam καταγράφω vox erit uns. nam pstieipium et verbδum semper eiusdem fgurae sunt. (fla ἀνατλάϲ vox psrficipinm est, cum exstet ver- bum ἀνέτλην, πολύτλαϲ vero nec nomen psωcticipii nec naturam hebet, quia hic sd τλάϲ accessit vox, quae cum verbδo τλῆναι synthesi non componitur.)) [*](rzsrκ. xx Ans. sxsο. 3- μεταλαμβάνεται εἰϲ τ comErti poέes4 ἐn eίᾳm. voce, λεius λabet eim, ut 107, 2 143, 9. 144, 1. de coni. 240, . -ἐν ἑτέροιϲ. e 323, 26. - B B e2 iura β 50. 6 utrumque enuntiaum causele καθό coniencfions inductum sd καταγράφων ἕν ἐϲτι referendum est. ad asyndeton cfr εἴγε - εἴγε 31, 24 et 26, πηνίκα -ἡνίκα 5, 15. B, 22 et 23. κατ’ εὐθαν ἡ πτῶοιϲ. vide Adn. crit. - 8 ἔν τῷ αὐτῷ ϲχήματι. distinguebantux emm ϲχῆμα ἁπλοῦν, ϲύνθετον, παραϲύνθετον (Dion. Thr. 29.5. 50.3 D ). - θ-p 472, 2 quae parentheticis signis inclusa sunt, nibil faeinnt sd demonstrandam verbormm et praepositionum synthesim: excurrit Ap., ut saepias. vide Argum. - 1θ πολύτλαϲ. cr Ϲhoerob. in Theod. I 300, 44 B. 817, 344 Θ.: αἰ μετοχαὶ ϲυντιθέμεναι οὐκ ἀνα- βιβάζουϲι τοὺϲ τόνουϲ ...ἐὰν γὰρ ἀναβιβάζωϲι τοὺϲ τόνουϲ, οὐκέτι μένουϲι μετοχαί, ἀλλὰ γίνονται ὀνόματα, οἶον .. . τλάϲ Ἄτλαϲ πολύτλαϲ. - 1θ-p 472,1 ϲχέϲιϲ hic signifcat fxemam, aem δrmationem cecis, ut de adv.145, 9. 180, 24. opram eoos eemμοεmαfonem αeeeptt τλάϲ pxεticpivm in πολύτλαϲ, sb ἀνατλάϲ diferentem, quia ἀνατλνάϲ decompositum (παραϲύνθετον) est e verbo compositonatum, πολύτλαϲ) [*](Ans. mr, c4scs. sca im ABb. 1 oὅτω CBb tertium τὸ om B 2 ente καθίζω quoque C hebet τὸ | ὅπου] οὕτω B καὶ post γε om CB ῃ 3 παρα- λαμβάνεται B δὲ A in res; quid A scripserit, non liquet: delese tres fere lttteraε, quarum ultima videtur ω fuisse 1 Β prius καὶ om Bb Γ post ἔϲτι add δὲ Cb θ καταγράφω A. ἰ καθὸ post ἐϲτι om CBb | κατ’ εὐθεαν ἡ πτῶϲιϲ A (nisi quod praeposifionem om A), ἐν εὐθείᾳ πτώϲει Β, κατ’ εὐθαν πτῶϲιν b cum s. ne intolerabile censeas κατ’ εὐθεαν ἡ πτῶϲιϲ, cfr de adv. 200,6 δοκ5 τὰ τῆϲ τάϲεωϲ ϲυμμεμενηκέναι κατ’ δξεαν τάϲιν 1 7 ππαράΕεϲιϲ] Εθεϲιϲ in ras hebet A, sed a pr. m. καὶ τὸ om Β β 8 ἐν γαρ] fol s7ε A μετοχή in res A B 9 τοῦ] A. scripserat τω, sed in του corr ipsa pr. m. 10 τὸ om B pro μετοχὴ noli fugitare λέξιϲ: nem ή μετοχὴ est τλάϲ καὶ μὴ] μήτε B)

Ἔϲτιν καὶ τοῦτο προϲθεῖναι. εἶπερ αἱ εὐθεῖαι ϲυμφερόμεναι τοῖϲ ῥήμαϲι κατὰ τὸ αὐτὸ πρόϲωπον οὐ παραδέχονται καὶ προθέϲεωϲ πάράθεϲιν, ϲύνθεϲιν δὲ διὰ τὴν τοῦ ῥήματοϲ ϲύνοδον, πῶϲ οὐ βίαιον τὸ αἴτιον τοῦ μὴ ϲυνεῖναι τὴν παράθεϲιν τῶν προθέϲεων αὐτὸ ἐπιδέξαϲθαπι [*](328 b) τὴν παράθεϲιν; πάλιν γὰρ οὐδ’ ἡ κλητικὴ παράθεϲιν ἐπιδέχεται διὰ τὴν τοῦ ῥήματοϲ ϲύνοδον, οἶ γε μὴν ὑπόλοιποι τρεῖϲ πτώϲειϲ, καθὸ ἐξέφυγον τὴν τοῦ ῥήματοϲ ϲύνοδον. ἐδείξαμεν γὰρ ἐν τοῖϲ προειρημένοιϲ ὡϲ ἐν διαφόροιϲ προϲώποιϲ τὰ ῥήματα νοεῖται, ἡνίκα φαμὲν κατὰ Ἀλριϲτάρχου λέγει.

ϲτιν καὶ ὁ ἀπὸ τοῦ τόνου λόγοϲ ϲυνάγων τὴν ἐγγενομένην ϲύνθεϲιν. τὸ μὲν γὰρ τὰϲ αὐτὰϲ τάϲειϲ φυλάττεϲθαι διόν ἐϲτι καὶ [*](323 s) παραθέϲεωϲ καὶ ϲυνθέϲεωϲ· παρὰ τοῦ ϲοφοῦ ἦλθεν, παρὰ τὸν ϲοφὸν ἐγένετο· ἀλλὰ μὴν καὶ ἐν ϲυνθέϲει μονὴ τοῦ τόνου γίνεται, [*](μsαvκ. β 4θ. 2. Hoc quoque argumento nti licet ad probsndsm aymthemmn verborrmm εἰ prseposifonuφ: nominstii nominum, quia in enuntiatis eiusdem personne stque verbδa eunt, semper componuntur cum ρagpositiomibus, parafhedn nen psfinntor. iam psmmirum esset, si erbδum, cuine cum nomnativο conseneus iΙe obstat, quominus nominstdvus umquam parhesi cum praeposifione copde- tur, ipsum psrathesin acciperet. ita etiem vocativus, utpote qui ipse quoque eiusdem atque verbδum afunctum personne uit, praepositionum parathesin repu- diat, nec nisi genetivns, dativus, accusativus eam admittunt, quippe qui stas aque veαbδa personas denotent [om eux pεrsema5 stgmfcen4, quae εerδi sμδ- iectem est].) [*](Aaαvκ. β 4~. 3. Etiam sa ratio, quam ex aceentiibus peti licet, demonstat componi cum verbispraepoditionss,non apponi. etenim aeemtus serventur in appo- sifione et compositione: παρὰ τοῦ ϲοφοῦ loquimar, ssd etiem nonnumquam com- positanominaaccentumnimplicfum retinent, velut περικλυτόϲ. atretractio accentus non invenitur nili in symthesi. ergo καθῆψα quidem arum compositio an appo-) [*](composium e nomine adsetivο εἰ participio. μετέχουϲα difit ApcHlonius, quίa μετοχὴ ἔϲτ λέξιϲ μετέχουϲα τῆϲ τῶν ῥημάτων καὶ τῆϲ τῶν ὀνομάτων ἰδιότητοϲ (Dien. Thr. e0,3 U).) [*](rssrmκ. ar Ans. exzo. I debebat dicere καὶ τὸ εἶναι μετοχή. - B 6 ψὸ οἶτον τοῦ μὴ ϲυνεῖναι τὴν παράθεϲιν τῶν προθέϲεων est verbδum, quod quoniam ad eandem personam pertinet atque nominativus eiusdem enυntiati, εfΒξθeit ut praepositio numquam παραθέϲει iungatur cum nomdinstivο. 7 ἡ κλητικ. cic 312, 10. - 8 ἐν τοϲ προειρημένοιϲ: 314, 20seqq.) [*](Ans. mr., uasϲs. scs. m AΒb. 1 τὸ] xo6 CB 1 2 ἐντελέϲτερον ἐξεθέμεθα C8b post περὶ add vδν C ψ 3 xἰ om B | ϲυμπεριφερόμεναι CB θ μn om B αὐτὸ Ab, τὸ αὐτὸ B, τῷ αὐτῷ Ϲ | ante ἐπιδέξαϲθαι add μὲ B 7 διὸ] κατα Bb 1 Β γε μν] μὲν γὰρ B τρεϲ om 8 προκεμένοιϲ CB 11 λέγω B i 18 ϲυναγαγhν ἐγγενομένην] ἐγκλινομένην B 1ξ ειϲφυ- λαττεϲθαι A, sed εἰϲ repetitio est emius antecedentis vocis 1 14 ante υνθέϲεωϲ add oo B λθεν] ἤκε B β 1 ϲοφὸν] οφον in res A, sed pr. m. Γ ante μονὴ add B et ἑνὸϲ ante τόνου, quae additamenta Porus quoque poposcit)

Τὸ δὲ μεῖζον, ὅλη ἡ προϲτακτικὴ ἔγκλιϲιϲ κατὰ τὴν τῶν ἐνεργητικῶν ῥημάτων προφορὰν οὖϲα διϲύλλαβοϲ ἀναβιβάζει τὸν τόνον, κάτελθε, κατάλαβε, περίγραφε, καὶ οὐδὲ [*](sitdo sit, ex accentu non cognoscitur eae vero voces, qοae sceentum retqactum habδent, non possunt non synthesi ortae esse, odins generis sunt κάθητοι, ξύνιϲαν, pmmllta sliag nient etiam nomina compoeita aHia accentum retrahunt, amia servzmt s4 serentur ι αpponfeme ub9 αεtes εefrdhtur, 5i nom nequ6t nem compο- poMtum esse].) [*](Aaαvκ. β 48. 4. Atque etiam magis inde elucet synhesni praepositionum et verborum, quod imperativi omnes, qui in activo verborum genere biayllabi sunt, simustque cum praepositione iunguntur, in heac aceemtum 22sgabuntt: γράφε) [*](rasrκ. er Ans. exso. 1 τὸ ἀναβιβάζειν τὸν τόνον κτλ. er 303, 8seqq. et 310,15-20. 4 τὸ ἐξαίρετον. eft 258, 9. 305, 21. 306,1. - 6 9 eᾶe Berod. pros. D. ad Γ 426 (ΙI 41, 4 Lix): εὲνθα καθιΛ’ Ἑλένηx ϲυϲτέλλειν δὲ τὸ καὶ προπαροξύνειν τὸ κάθιζε. ὅϲα γὰρ παρψχημένου ῥήματα βραχυκατάληκτα ἐνέλειψε χρόνῳ κατὰ τὸ ἄρχον, ταθτα ϲυντθέμενα ἀναδίδωϲι τὸν τόνον· εἶχον ϲυνεῖχον ἀλλ’ ἐπεὶ ἐγένετο ἔχε, ἀνεδόθη ὁ τόνοϲ· ενδξ δὲ μάλα ϲτυγερὴ κάτεχ’ οὐρανόνα. οὕτωϲ ζε κdθιζε εΚέϲτωρ τ’ αὐτὸϲ ἔφιζεα. idem ad ζ 244 (Ι 55, 24 Liz): κἔνεϲανα ὡϲ ἔλεξαν. οὕτωϲ καὶ Ἀρίϲταρχοϲ ἀληθὲϲ γάρ ἐϲτιν ὡϲ πᾶϲ παρψχημένοϲ διϲύλλαβοϲ παθὼν κατὰ τὴν ἀρχὴν καὶ βραχεῖαν ἀνα- δεξάμενοϲ ἀναδίδωϲι τὸν τόνον· κατεχε κάτεχε. - 16 ἐκθηϲόμεθα: in libro περὶ προϲψδιῶν vel in scripto περὶ ϲχημάτων.) [*](Ans. ur., nscs. scs. m A Bb. 1 Παναχάιοί Βylb. in adn. q Ap. fernam tem- tum vocabuli respiciebst,non sensum. cfr exempla 286,5. 299.10. 302.1 1 2 ϲυν- θέϲεωϲ] cυ in ras A ἐν τω om A , add A | καθῆψαν B 3 ϲὐνξξεϲιν ἢ παράΕεϲν C 1 BB κε om Bb κατακειται Ἄι, παρακειται A , ἀνακειται CBb. antecedunt duo media eum κατά composita, sequunturtriacum ϲύν praepositione ante retium τὸadd καὶ A, ante quintum CB 7 f έϲτωρ-λαλητῷ om B 7 δ᾿] δὲ A. vide Ludsichii editionem ( αυτοϲt A, αὕτιϲ bd. codice Homeri, quibus Lnἀsichins usne est, omnes αῦ τότ’ praeter Hareianum, qui οὐ τότ’ a pr. m. et αὐτὸϲ abo altera habet 1 1θ τὰϲ] τῆϲ Sοpb. probabiliter: nam revera una tantum causa mat reracti aeesntus, quam Herodianus in pros. ll. (vide eεtim.) attulit et c2 316.12 ὅπερ ὡν τῆϲ διαφορᾶϲ ἐκθήϲομεν CB γε] τε Ϲ, περ λ β 11 ϲυν- τεθειμένα Ϲ ( ἀναβιβάζειν Βb, ἀναβιβάζει A. (non, ut Βekker sit, αναβιβαϲει) 12 τήρει A, cυντηρε CB, τηρεῖν b stque iam cum Porto posuit inθnitivum 13 ενεργητι A. voce breiata in exitm lineae Γ ουϲα διϲυλλαβωϲ A , ωϲ in ων muίa- εt A,οὕϲαν διϲύλλαβον CB 1 14 πεαιγραψ A in efitu lineae et ψpaene deletum)

Ἰδοὺ δὴ καὶ ἡ ὑποτακτικὴ ἔγκλιϲιϲ ἐπιδέχεται τοὺϲ ἐπιζευκτικοὺϲ ϲυνδέϲμουϲ πρὸ τῶν προθέϲεων, ἐὰν καταλάβω, ἐὰν καταγράφω· ὅπερ οὐκ ἆν παρείπετο, τῶν προθέϲεων [*](324 s) ἀεὶ τὸν ἀρκτικὸν τόπον ἐπεχουϲῶν. ϲαφὲϲ κἀκ τῶν λοιπῶν ἐγκλίϲεων, αἳ πρὸ τῶν προθέϲεων τὰ προϲγινόμενα αὐταῖϲ ἐπιρρήματα ἔξωθεν προϲλαμβάνουϲιν, εἴθε καταλάβοιμι, ἄγε κατάλαβε. Καὶ τοϲαῦτα ἆν εἶη περὶ τοῦ ἡνῶϲθαι τὰϲ προθέϲειϲ τοῖϲ ῥήμαϲιν.

Πρόδηλον ὡϲ καὶ αἱ ϲυνοῦϲαι μετοχαὶ μεταλαμβανόμεναι ἀπὸ τῶν ῥημάτων ϲχέϲιν τὴν αὐτὴν ἀναδέχονται, ὡϲ ἔχει ἡ παραϲτάϲ πρὸϲ τὸ παρέϲτη, περιφύϲ περιέφυν. οὕτωϲ γὰρ καὶ τὸ παραφέροντοϲ πάλιν ϲυνυπάρχοντοϲ τοῦ παραφέρω καταϲτήϲεται εἰϲ ἕν μέροϲ λόγου· [*](περίγραφε. quodsi hic de synthesi dobitari nequit, indicativοs quoque conce- detur compositos esse. nam eiusdem geneis (sciet activi) atque imperativi sunt, eodemque modo ad indicativοs atqne ad imperafivοs praepositio ad- iungitur.) [*](Asαvκ. β 4ξ. 5. Denique animadvertendum est coniunctiones vel adverbia, quae coniunttivο, optativo, imperativo adici solent, praeposifionibδns verborum praemitti, non subici: ἐὰν κατολάβω,εἰθε κατολάβοιμι, ἄγε κατάλαβε. quod ipsum. quoque synthesim prodit.) [*](Aauvκ. β Β0. Deinde patet participia, utpote quae ex verbis oriantm, eadem ratione qua verba cum praeponitionibοua iungi: παραϲτάϲ nt παρέϲτη. item παραφεροντοϲ uma vox erit, si a παραφέρω verbo natum est, sin antem a φέρu, duae voces, et erticnlns post praepositionem collocsboitur: παρὰ τοῦ φέροντοϲ.) [*](rssrm. sτ Ans. exso. Β- 4 μία ϲχέϲιϲ ἡ κατὰ τοῦ ῥήματοϲ. ϲχέϲιϲ quod alibi formam vοcissigniἅcat (v.Adn.ex.ad 471,1θseqq.hnius ed.) aut habitum personne reive signifcatae (velut in τοπικὴ ϲχέϲιϲ, ϲχέϲιϲ εἰϲ τόπον), hic rationem indicat quae inter praepositionem et verbum intercedit: τῆϲ προθέϲεωϲ enim ad ϲχέϲιϲ supplendum est. hinc intellegitur κατὰ τοῦ ῥήματοϲ. k ἐπιζευκτικοὶ ϲύνδεϲμοι ab Apollonio appellantur ἐάν, νᾷ, similes, quae διϲταγμὸν τῶν ὡϲ ἐϲομένων πραγμάτων παριϲτᾶϲι. vide 272, ξ seqq. -8 ἔθε et ὅγε in adverbiorum numero habentur etiam ab Dion. Thr. 76, 4. 82, 1 . - 11 μετολαμβανόμεναι. eft 272, 2 et μετάληψιϲ 15, 25. - 12 ϲχέϲιϲ hic rmrsus eandem vim habδet stque 471,10 et 472, 1 huiue ed.) [*](Ans. εmr., mscs. scs. am ABb. 1 καί εἰ] fol 88r A. Β διdθεοιϲ Ohlig probante Eaysero (ide Argum.), ἔγιλιϲιϲ codd. εἰ edd., quod AHntmaen ita defendere conatur, ut dicat μία bic idem valere quod πρώτη et indicativum Apollonio esse πρωτεύουϲαν ἔγκλιϲιν, primum modorum. at longe diatmt ab hoc loco ei, ubi videtur εἰϲ vox ordinslis numeri vice fungi: vide Schaeferum ad Dionys. de comp. verb. 174 et LDindorfum in Thes. Steph. snb ἐϲ εἰ δεύτεροϲ. οrigο coruptelae in antecedenti ἐγκλίϲεωϲ invenitur. Lehre ad μία adseripεit ἡ αὐτὴ ( 4 κατὰ deleri malit iniuria Eayse8 | posterius ἡ om B 1 7 rων ἀρκτικῶν A, sed αρ in ras A 8 προϲγενόμενα CB β 8 κατολάβοιμι] μι in. ras A 11 καὶ om CB 18 περιφύϲ περιέφυν om CB οὕτω CBb)

εἴπομεν ἐν τῷ περὶ μετοχῶν ὡϲ ἀληθέϲ ἐϲτι μᾶλλον καλεῖν τὰ ϲχήματα αὐτῶν παραϲύνθετα ἤπερ ϲύνθετα, καθὸ πᾶν μέροϲ λόγου ϲυντεθὲν καὶ εἰϲ ἕτερον ϲχῆμα μεταπεϲὸν ἔχει τὸ μεταπεπτωκὸϲ οὐκέτι ϲύνθετον, παραϲύνθετον δέ. (ἔνθεν οὖν καὶ αἱ τάϲειϲ τῶν τε ἁπλῶν καὶ δοκούντων ϲυνθέτων εἶναι τὸν αὐτὸν ἐπέχουϲι τόνον, ἐπεὶ τὰ ἁπλᾶ καὶ παραϲύνθετα μιᾶϲ ἔχεται ἀναλογίαϲ, ὡϲ δείκνυται ἐν τῷ περὶ ϲχημάτων. ϲύνθετον γοῦν φαμεν τὸ ἐξ ὀξυτόνου εἰϲ βαρεῖαν τάϲιν μετεληλυθόϲ, ἐπὶ τῶν εἰϲ οϲ πάνϲοφοϲ, νεάοιδοϲ· παραϲύνθετον δὲ τὸ μὴ ἀνα- βιβάϲαν τὸν τόνον, καθὸ οὐδὲ ϲυνετέθειτο, ϲυνθέτῳ δὲ ῥήματι παρέκειτο, τῷ ἐπακούω τὸ

Ὁμόλογον δ’ ὅτι καὶ τὸ [*](c. IX.[325) ἐξόν καὶ τὸ παρόν ϲχέϲιν τῶν προειρημένων μετοχῶν ἀναδέδεκται, παρακείμενα τῷ ἔξεϲτι καὶ τῷ πάρεϲτιν· ἅπερ ἐϲτὶν ἐν οὐδετέρᾳ καταλήξει δεόντωϲ, ἐπεὶ καὶ ἡ ἐξ αὐτῶν ϲύνταξιϲ ἐπὶτὰ ἀπαρέμφατα φέρεται ἐκ ϲυντάξεωϲ ῥηματικῆϲ τῆϲ πρὸϲ τὰ ἀπαρέμφατα, πάρεϲτι τὸ φιλολογεῖν [*](331 b) παρὸν φιλολογεῖν, ἔξεϲτι καθεύδειν ἐξὸν καθεύδειν.

Ταῖϲ ἀτωνυμίαιϲ οὐδέποτε ἐν ϲυνθέϲει αἱ προθέϲειϲ ϲύνειϲι, κατὰ μέντοι τάϲιν τὴν ὀρθὴν ἐν ταῖϲ πλαγίαιϲ πτώϲεϲι, κατὰ ϲοῦ, περὶ ϲοῦ δι’ ὅτι δὲ μετ’ ὀρθῆϲ τάϲεωϲ, ἐν τοῖϲ προεκδοθεῖϲιν εἴρηται. ὁμολόγωϲ οὖν ταῖϲ κατὰ τὴν εὐθεῖαν οὐδ’ ὅλωϲ ϲυντετάξεται ἡ πρόθεϲιϲ οὕτε κατὰ παράθεϲιν οὔτε κατὰ ϲύνθεϲιν διὰ τὸ ἀνέφικτον τῆϲ ϲυνθέϲεωϲ. [*](ναν ἐ θ2. Etiam ἔξόν εἰ παρόν psricipis, quae ab εϲτ et afρεϲτι erbis orta sunt, non parsthesi prsepostionem ρraemssam habδent, sed synήhεεi, sicut quae antea attulimus (παραϲτάϲ, περιφύϲ). habδent autem neutralem efSum, quia cum infnitiτia consruontur, ut verbδa ex quibus originem ducunt.) [*](Aaαvκ β ξ. Cnm pronominibδus praepositiones syntheεi non iumgunur, at (parathesi) cum οbδliquis sorum casibous, idque ita ut pronomina recto tenore proferentur. cuius rei causam aibδi exposuimus. eum nominativis igitux prono- minum praepositio nec psratheni imgitur nee synthesi, quia, ut modo diximus, syntheds praepositionum εἰ pronominum exclusa est. una t8mmm huiusmodi vοϲ admiεss. etenim recedentes abo ea rsffone, quae ceteroqdin in copusfieme pronominum observata est, ausi sunt dicere ἔπέκεινα (sicut etiam ἔπειτα dieitur, a im aguicat ac μετὰ ταῦτα).) [*](rβsrικ. er Anx exzo. 3 τούτων non ad exceptiones reffermndum est, ssd ad vοees in οϲ desinentes, quae legitimo accentu pronuntiantur. - 7 ῥηματικῆϲ. nem pasticipia ex veterum docxina non sunt verba - 8 e2 Schol. Dion. Thr. 92, 32 Β. 925, 24 BB.: ταϲ ἀντωνυμίαιϲ dεὶ κατὰ παρόθεϲίν εἰϲι κατὰ τὰϲ πλαγίουϲ (scil αἰ προθέϲειϲ)· κατὰ γὰρ τὰϲεὐθείαϲ οὐδὲ ἐν ϲυνθέϲει. - 11 ἐν τοϲ προεκδο- θεϲιν εἶρηται: 127, 7seqq. de προεκδιδόναι verbi sensu vide Adn ex. ad 1,1—3 huius ed.) [*](μns. emr, moses. sos. 1m A CBb. 1 B τῷ-διαλαβεν om B 1 λυραοιδόϲ pmst cum Herodisninorma ad l.11 pag.antsc.sllata concinerεtλυρψδόϲcum eis, quae ilIo prosodiae cath.lοcο post λυράοιδοϲ sequnntur: τὰ δὲ ἐξ αὐτῶν δξύετατ ὑμνψδόϲ, ἔπψδόϲ, λυρψδόϲ. sed tamen dubitandum est, num iωρψδῶ τὸ λυρψδόϲ νεl λυραοιδῶ τὸ lωρψδόϲ scribi debeat l μεϲωοιδοϲ A, ssd pius o abd ipsa pr. m. inductum β 2 τὸ νῦν huc ex sequenti enuntiato traiectum esse iniuria putet AHuttmsnn: arρtissimum hic est et ad διαλαβεῖν facile cogitando supβletar. vide A gum. οὐ in ree A β 4 ϲχέϲιν] fol 88v A |ἀναδέδεικται B | B ante παρακείμενα add κ A B, ssd induxit A Γ prius τῷ om Β, alterum. τῷ om CB β 6 7 ἔπε -φέρεται βlane idem sigmifcat atqne ἐκ ϲυντάξεωϲ-- ἀπαρέμφατα, 8 apud Apollonium haec tautologiatolersnda videtur B 7 vθϲ Βb, τῶν A τὸ iure om b contra omnium codd. testimoninm B Β ante φιλολογν add τό cB εξεϲτη Ἐϲ , η in ι corr A ἔξεϲτι καθ.ἐξὸν καΕεύδειν om CB. pro priore καθεόδειν A. praebet κακαευδειν β 8 αἰ προθέϲειϲ ecllooεnt mle ἐν ωνθέϲει B 1 11 διό ε Bb μετὰ Bb 12 ὀμολόγαϲ οῦν] ὁμολογῶ δ oῦν Ϲ, ὁμόλογον δ’ ὡϲ Β, in A ante ουν add γ A 1 1B oὅτε κατὰ ϲύνεαν edd b cum Sopbino)

Τοῖϲ γε μὴν ἄρθροιϲ οὐ ῥητοῖϲ οὖϲι κατ’ ἰδίαν, ἀλλ’ οὐδὲ [*](Item articults praepositiones apponuntur.) ϲυντιθεμένοιϲ, ἀεὶ δὲ ἐν παραθέϲει οὖϲι τῶν πτωτικῶν κατὰ τὴν αὐτὴν ϲύντοξιν, τούτοιϲ αἱ προθέϲειϲ παράκεινται, τοῦ τοιούτου ἐν τοῖϲ προειρημένοιϲ ἠκριβωμένου.