Homer’s Epigrams
Homer
Homer. Hesiod, The Homeric Hymns and Homerica. Evelyn-White, Hugh G. (Hugh Gerard), editor. London: William Heinmann; New York: The Macmillan Co., 1914.
- Θεστορίδη, θνητοῖσιν ἀνωίστων πολέων περ,
- οὐδὲν ἀφραστότερον πέλεται νόου ἀνθρώποισιν.
- Κλῦθι, Ποσείδαον, μεγαλοσθενές, ἐννοσίγαιε,
- εὐρυχόρου μεδέων ἠδὲ ξανθοῦ Ἑλικῶνος,
- δὸς δ’ οὖρον καλὸν καὶ ἀπήμονα νόστον ἰδέσθαι
- ναύταις, οἳ νηὸς πομποὶ ἠδ’ ἀρχοὶ ἔασι·
- δὸς δ’ ἐς ὑπωρείην ὑψικρήμνοιο Μίμαντος
- αἰδοίων μ’ ἐλθόντα βροτῶν ὁσίων τε κυρῆσαι,
- φῶτά τε τισαίμην, ὃς ἐμὸν νόον ἠπεροπεύσας
- ὠδύσατο Ζῆνα ξένιον ξενίην τε τράπεζαν.
- Πότνια Γῆ, πάνδωρε, δότειρα μελίφρονος ὄλβου,
- ὡς ἄρα δὴ τοῖς μὲν φωτῶν εὔοχθος ἐτύχθης,
- τοῖσι δὲ δύσβωλος καὶ τρηχεῖ᾽, οἷς ἐχολώθης.
- Ναῦται ποντοπόροι, στυγερῇ ἐναλίγκιοι ἄτῃ
- πτωκάσιν αἰθυίῃσι, βίον δύσζηλον ἔχοντες,
- αἰδεῖσθε ξενίοιο Διὸς σέβας ὑψιμέδοντος·
- δεινὴ γὰρ μέτ’ ὄπις ξενίου Διός, ὅς κ’ ἀλίτηται.