Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- λείηναν δὲ χορόν, καλὸν δʼ εὔρυναν ἀγῶνα.
- κῆρυξ δʼ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων φόρμιγγα λίγειαν
- Δημοδόκῳ· ὁ δʼ ἔπειτα κίʼ ἐς μέσον· ἀμφὶ δὲ κοῦροι
- πρωθῆβαι ἵσταντο, δαήμονες ὀρχηθμοῖο,
- πέπληγον δὲ χορὸν θεῖον ποσίν. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- μαρμαρυγὰς θηεῖτο ποδῶν, θαύμαζε δὲ θυμῷ.
- αὐτὰρ ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν
- ἀμφʼ Ἄρεος φιλότητος εὐστεφάνου τʼ Ἀφροδίτης,
- ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν ἐν Ἡφαίστοιο δόμοισι
- λάθρῃ, πολλὰ δʼ ἔδωκε, λέχος δʼ ᾔσχυνε καὶ εὐνὴν
- Ἡφαίστοιο ἄνακτος. ἄφαρ δέ οἱ ἄγγελος ἦλθεν
- Ἥλιος, ὅ σφʼ ἐνόησε μιγαζομένους φιλότητι.
- Ἥφαιστος δʼ ὡς οὖν θυμαλγέα μῦθον ἄκουσε,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς χαλκεῶνα κακὰ φρεσὶ βυσσοδομεύων,
- ἐν δʼ ἔθετʼ ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα, κόπτε δὲ δεσμοὺς
- ἀρρήκτους ἀλύτους, ὄφρʼ ἔμπεδον αὖθι μένοιεν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε δόλον κεχολωμένος Ἄρει,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς θάλαμον, ὅθι οἱ φίλα δέμνιʼ ἔκειτο,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἑρμῖσιν χέε δέσματα κύκλῳ ἁπάντῃ·
- πολλὰ δὲ καὶ καθύπερθε μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο,
- ἠύτʼ ἀράχνια λεπτά, τά γʼ οὔ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο,
- οὐδὲ θεῶν μακάρων· πέρι γὰρ δολόεντα τέτυκτο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν,
- εἴσατʼ ἴμεν ἐς Λῆμνον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον,
- ἥ οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε χρυσήνιος Ἄρης,
- ὡς ἴδεν Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα·
- βῆ δʼ ἰέναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο
- ἰσχανόων φιλότητος ἐυστεφάνου Κυθερείης.
- ἡ δὲ νέον παρὰ πατρὸς ἐρισθενέος Κρονίωνος
- ἐρχομένη κατʼ ἄρʼ ἕζεθʼ· ὁ δʼ εἴσω δώματος ᾔει,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δεῦρο, φίλη, λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηθέντες·
- οὐ γὰρ ἔθʼ Ἥφαιστος μεταδήμιος, ἀλλά που ἤδη
- οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι.
- τὼ δʼ ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον· ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ
- τεχνήεντες ἔχυντο πολύφρονος Ἡφαίστοιο,
- οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν οὐδʼ ἀναεῖραι.
- καὶ τότε δὴ γίγνωσκον, ὅ τʼ οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο.
- ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λήμνου γαῖαν ἱκέσθαι·
- Ἠέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν εἶπέ τε μῦθον.
- βῆ δʼ ἴμεναι πρὸς δῶμα φίλον τετιημένος ἦτορ·
- ἔστη δʼ ἐν προθύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
- σμερδαλέον δʼ ἐβόησε, γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσιν·
- Ζεῦ πάτερ ἠδʼ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες,
- δεῦθʼ, ἵνα ἔργα γελαστὰ καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἴδησθε,
- ὡς ἐμὲ χωλὸν ἐόντα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- αἰὲν ἀτιμάζει, φιλέει δʼ ἀίδηλον Ἄρηα,
- οὕνεχʼ ὁ μὲν καλός τε καὶ ἀρτίπος, αὐτὰρ ἐγώ γε
- ἠπεδανὸς γενόμην. ἀτὰρ οὔ τί μοι αἴτιος ἄλλος,
- ἀλλὰ τοκῆε δύω, τὼ μὴ γείνασθαι ὄφελλον.
- ἀλλʼ ὄψεσθʼ, ἵνα τώ γε καθεύδετον ἐν φιλότητι
- εἰς ἐμὰ δέμνια βάντες, ἐγὼ δʼ ὁρόων ἀκάχημαι.
- οὐ μέν σφεας ἔτʼ ἔολπα μίνυνθά γε κειέμεν οὕτως
- καὶ μάλα περ φιλέοντε· τάχʼ οὐκ ἐθελήσετον ἄμφω
- εὕδειν· ἀλλά σφωε δόλος καὶ δεσμὸς ἐρύξει,
- εἰς ὅ κέ μοι μάλα πάντα πατὴρ ἀποδῷσιν ἔεδνα,
- ὅσσα οἱ ἐγγυάλιξα κυνώπιδος εἵνεκα κούρης,
- οὕνεκά οἱ καλὴ θυγάτηρ, ἀτὰρ οὐκ ἐχέθυμος.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἀγέροντο θεοὶ ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ·
- ἦλθε Ποσειδάων γαιήοχος, ἦλθʼ ἐριούνης
- Ἑρμείας, ἦλθεν δὲ ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων.
- θηλύτεραι δὲ θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη.
- ἔσταν δʼ ἐν προθύροισι θεοί, δωτῆρες ἑάων·
- ἄσβεστος δʼ ἄρʼ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσι
- τέχνας εἰσορόωσι πολύφρονος Ἡφαίστοιο.
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
- οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα· κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν,
- ὡς καὶ νῦν Ἥφαιστος ἐὼν βραδὺς εἷλεν Ἄρηα
- ὠκύτατόν περ ἐόντα θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν,
- χωλὸς ἐὼν τέχνῃσι· τὸ καὶ μοιχάγριʼ ὀφέλλει.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- Ἑρμῆν δὲ προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Ἑρμεία, Διὸς υἱέ, διάκτορε, δῶτορ ἑάων,
- ἦ ῥά κεν ἐν δεσμοῖς ἐθέλοις κρατεροῖσι πιεσθεὶς
- εὕδειν ἐν λέκτροισι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα διάκτορος ἀργεϊφόντης·
- αἲ γὰρ τοῦτο γένοιτο, ἄναξ ἑκατηβόλʼ Ἄπολλον·
- δεσμοὶ μὲν τρὶς τόσσοι ἀπείρονες ἀμφὶς ἔχοιεν,
- ὑμεῖς δʼ εἰσορόῳτε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι,
- αὐτὰρ ἐγὼν εὕδοιμι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ.
- ὣς ἔφατʼ, ἐν δὲ γέλως ὦρτʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- οὐδὲ Ποσειδάωνα γέλως ἔχε, λίσσετο δʼ αἰεὶ
- Ἥφαιστον κλυτοεργὸν ὅπως λύσειεν Ἄρηα.
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- λῦσον· ἐγὼ δέ τοι αὐτὸν ὑπίσχομαι, ὡς σὺ κελεύεις,
- τίσειν αἴσιμα πάντα μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- μή με, Ποσείδαον γαιήοχε, ταῦτα κέλευε·
- δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι.
- πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν,
- εἴ κεν Ἄρης οἴχοιτο χρέος καὶ δεσμὸν ἀλύξας;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἥφαιστʼ, εἴ περ γάρ κεν Ἄρης χρεῖος ὑπαλύξας
- οἴχηται φεύγων, αὐτός τοι ἐγὼ τάδε τίσω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- οὐκ ἔστʼ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι.
- ὣς εἰπὼν δεσμὸν ἀνίει μένος Ἡφαίστοιο.
- τὼ δʼ ἐπεὶ ἐκ δεσμοῖο λύθεν, κρατεροῦ περ ἐόντος,
- αὐτίκʼ ἀναΐξαντε ὁ μὲν Θρῄκηνδε βεβήκει,
- ἡ δʼ ἄρα Κύπρον ἵκανε φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη,
- ἐς Πάφον· ἔνθα δέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις.
- ἔνθα δέ μιν Χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ
- ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας,
- ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαν ἐπήρατα, θαῦμα ἰδέσθαι.
- ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- τέρπετʼ ἐνὶ φρεσὶν ᾗσιν ἀκούων ἠδὲ καὶ ἄλλοι
- Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες.
- Ἀλκίνοος δʼ Ἅλιον καὶ Λαοδάμαντα κέλευσεν
- μουνὰξ ὀρχήσασθαι, ἐπεί σφισιν οὔ τις ἔριζεν.
- οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο,
- πορφυρέην, τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δαΐφρων,
- τὴν ἕτερος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα
- ἰδνωθεὶς ὀπίσω, ὁ δʼ ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἀερθεὶς
- ῥηιδίως μεθέλεσκε, πάρος ποσὶν οὖδας ἱκέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σφαίρῃ ἀνʼ ἰθὺν πειρήσαντο,
- ὠρχείσθην δὴ ἔπειτα ποτὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ
- ταρφέʼ ἀμειβομένω· κοῦροι δʼ ἐπελήκεον ἄλλοι
- ἑστεῶτες κατʼ ἀγῶνα, πολὺς δʼ ὑπὸ κόμπος ὀρώρει.
- δὴ τότʼ ἄρʼ Ἀλκίνοον προσεφώνεε δῖος Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- ἠμὲν ἀπείλησας βητάρμονας εἶναι ἀρίστους,
- ἠδʼ ἄρʼ ἑτοῖμα τέτυκτο· σέβας μʼ ἔχει εἰσορόωντα.
- ὣς φάτο, γήθησεν δʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες.
- ὁ ξεῖνος μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι.
- ἀλλʼ ἄγε οἱ δῶμεν ξεινήιον, ὡς ἐπιεικές.
- δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες
- ἀρχοὶ κραίνουσι, τρισκαιδέκατος δʼ ἐγὼ αὐτός·
- τῶν οἱ ἕκαστος φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα
- καὶ χρυσοῖο τάλαντον ἐνείκατε τιμήεντος.
- αἶψα δὲ πάντα φέρωμεν ἀολλέα, ὄφρʼ ἐνὶ χερσὶν
- ξεῖνος ἔχων ἐπὶ δόρπον ἴῃ χαίρων ἐνὶ θυμῷ.
- Εὐρύαλος δέ ἑ αὐτὸν ἀρεσσάσθω ἐπέεσσι
- καὶ δώρῳ, ἐπεὶ οὔ τι ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπεν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδʼ ἐκέλευον,
- δῶρα δʼ ἄρʼ οἰσέμεναι πρόεσαν κήρυκα ἕκαστος.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- τοιγὰρ ἐγὼ τὸν ξεῖνον ἀρέσσομαι, ὡς σὺ κελεύεις.
- δώσω οἱ τόδʼ ἄορ παγχάλκεον, ᾧ ἔπι κώπη
- ἀργυρέη, κολεὸν δὲ νεοπρίστου ἐλέφαντος
- ἀμφιδεδίνηται· πολέος δέ οἱ ἄξιον ἔσται.
- ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει ξίφος ἀργυρόηλον
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, πάτερ ὦ ξεῖνε· ἔπος δʼ εἴ πέρ τι βέβακται
- δεινόν, ἄφαρ τὸ φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι.
- σοὶ δὲ θεοὶ ἄλοχόν τʼ ἰδέειν καὶ πατρίδʼ ἱκέσθαι
- δοῖεν, ἐπεὶ δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχεις.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- καὶ σὺ φίλος μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν.
- μηδέ τι τοι ξίφεός γε ποθὴ μετόπισθε γένοιτο
- τούτου, ὃ δή μοι δῶκας ἀρεσσάμενος ἐπέεσσιν.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφʼ ὤμοισι θέτο ξίφος ἀργυρόηλον.
- δύσετό τʼ ἠέλιος, καὶ τῷ κλυτὰ δῶρα παρῆεν.
- καὶ τά γʼ ἐς Ἀλκινόοιο φέρον κήρυκες ἀγαυοί·
- δεξάμενοι δʼ ἄρα παῖδες ἀμύμονος Ἀλκινόοιο
- μητρὶ παρʼ αἰδοίῃ ἔθεσαν περικαλλέα δῶρα.
- τοῖσιν δʼ ἡγεμόνευʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐν ὑψηλοῖσι θρόνοισι.
- δή ῥα τότʼ Ἀρήτην προσέφη μένος Ἀλκινόοιο·
- δεῦρο, γύναι, φέρε χηλὸν ἀριπρεπέʼ, ἥ τις ἀρίστη·
- ἐν δʼ αὐτὴ θὲς φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα.
- ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δʼ ὕδωρ,
- ὄφρα λοεσσάμενός τε ἰδών τʼ ἐὺ κείμενα πάντα
- δῶρα, τά οἱ Φαίηκες ἀμύμονες ἐνθάδʼ ἔνεικαν,
- δαιτί τε τέρπηται καὶ ἀοιδῆς ὕμνον ἀκούων.
- καί οἱ ἐγὼ τόδʼ ἄλεισον ἐμὸν περικαλλὲς ὀπάσσω,
- χρύσεον, ὄφρʼ ἐμέθεν μεμνημένος ἤματα πάντα
- σπένδῃ ἐνὶ μεγάρῳ Διί τʼ ἄλλοισίν τε θεοῖσιν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀρήτη δὲ μετὰ δμῳῇσιν ἔειπεν
- ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν ὅττι τάχιστα.
- αἱ δὲ λοετροχόον τρίποδʼ ἵστασαν ἐν πυρὶ κηλέῳ,
- ἔν δʼ ἄρʼ ὕδωρ ἔχεαν, ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον ἑλοῦσαι.
- γάστρην μὲν τρίποδος πῦρ ἄμφεπε, θέρμετο δʼ ὕδωρ·
- τόφρα δʼ ἄρʼ Ἀρήτη ξείνῳ περικαλλέα χηλὸν
- ἐξέφερεν θαλάμοιο, τίθει δʼ ἐνὶ κάλλιμα δῶρα,
- ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν·
- ἐν δʼ αὐτὴ φᾶρος θῆκεν καλόν τε χιτῶνα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- αὐτὸς νῦν ἴδε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον,
- μή τίς τοι καθʼ ὁδὸν δηλήσεται, ὁππότʼ ἂν αὖτε
- εὕδῃσθα γλυκὺν ὕπνον ἰὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- αὐτίκʼ ἐπήρτυε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλεν
- ποικίλον, ὅν ποτέ μιν δέδαε φρεσὶ πότνια Κίρκη·
- αὐτόδιον δʼ ἄρα μιν ταμίη λούσασθαι ἀνώγει
- ἔς ῥʼ ἀσάμινθον βάνθʼ· ὁ δʼ ἄρ ἀσπασίως ἴδε θυμῷ
- θερμὰ λοέτρʼ, ἐπεὶ οὔ τι κομιζόμενός γε θάμιζεν,
- ἐπεὶ δὴ λίπε δῶμα Καλυψοῦς ἠυκόμοιο.
- τόφρα δέ οἱ κομιδή γε θεῷ ὣς ἔμπεδος ἦεν.
- τὸν δʼ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
- ἀμφὶ δέ μιν χλαῖναν καλὴν βάλον ἠδὲ χιτῶνα,
- ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθου βὰς ἄνδρας μέτα οἰνοποτῆρας
- ἤιε· Ναυσικάα δὲ θεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσα
- στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
- θαύμαζεν δʼ Ὀδυσῆα ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, ξεῖνʼ, ἵνα καί ποτʼ ἐὼν ἐν πατρίδι γαίῃ
- μνήσῃ ἐμεῦ, ὅτι μοι πρώτῃ ζωάγριʼ ὀφέλλεις.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς.
- Ναυσικάα θύγατερ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,
- οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης,
- οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι·
- τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην
- αἰεὶ ἤματα πάντα· σὺ γάρ μʼ ἐβιώσαο, κούρη.
- ἦ ῥα καὶ ἐς θρόνον ἷζε παρʼ Ἀλκίνοον βασιλῆα·
- οἱ δʼ ἤδη μοίρας τʼ ἔνεμον κερόωντό τε οἶνον.
- κῆρυξ δʼ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν,
- Δημόδοκον λαοῖσι τετιμένον· εἷσε δʼ ἄρʼ αὐτὸν
- μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας.
- δὴ τότε κήρυκα προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς,
- νώτου ἀποπροταμών, ἐπὶ δὲ πλεῖον ἐλέλειπτο,
- ἀργιόδοντος ὑός, θαλερὴ δʼ ἦν ἀμφὶς ἀλοιφή·
- κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσιν,
- Δημοδόκῳ· καί μιν προσπτύξομαι ἀχνύμενός περ·
- πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ
- τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς, οὕνεκʼ ἄρα σφέας
- οἴμας μοῦσʼ ἐδίδαξε, φίλησε δὲ φῦλον ἀοιδῶν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, κῆρυξ δὲ φέρων ἐν χερσὶν ἔθηκεν
- ἥρῳ Δημοδόκῳ· ὁ δʼ ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Δημόδοκον προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Δημόδοκʼ, ἔξοχα δή σε βροτῶν αἰνίζομʼ ἁπάντων.
- ἢ σέ γε μοῦσʼ ἐδίδαξε, Διὸς πάϊς, ἢ σέ γʼ Ἀπόλλων·
- λίην γὰρ κατὰ κόσμον Ἀχαιῶν οἶτον ἀείδεις,
- ὅσσʼ ἔρξαν τʼ ἔπαθόν τε καὶ ὅσσʼ ἐμόγησαν Ἀχαιοί,
- ὥς τέ που ἢ αὐτὸς παρεὼν ἢ ἄλλου ἀκούσας.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον
- δουρατέου, τὸν Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ,
- ὅν ποτʼ ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἀνδρῶν ἐμπλήσας οἵ ῥʼ Ἴλιον ἐξαλάπαξαν.
- αἴ κεν δή μοι ταῦτα κατὰ μοῖραν καταλέξῃς,
- αὐτίκʼ ἐγὼ πᾶσιν μυθήσομαι ἀνθρώποισιν,
- ὡς ἄρα τοι πρόφρων θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀοιδήν.
- ὣς φάθʼ, ὁ δʼ ὁρμηθεὶς θεοῦ ἤρχετο, φαῖνε δʼ ἀοιδήν,
- ἔνθεν ἑλὼν ὡς οἱ μὲν ἐυσσέλμων ἐπὶ νηῶν
- βάντες ἀπέπλειον, πῦρ ἐν κλισίῃσι βαλόντες,
- Ἀργεῖοι, τοὶ δʼ ἤδη ἀγακλυτὸν ἀμφʼ Ὀδυσῆα
- ἥατʼ ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ κεκαλυμμένοι ἵππῳ·
- αὐτοὶ γάρ μιν Τρῶες ἐς ἀκρόπολιν ἐρύσαντο.
- ὣς ὁ μὲν ἑστήκει, τοὶ δʼ ἄκριτα πόλλʼ ἀγόρευον
- ἥμενοι ἀμφʼ αὐτόν· τρίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή,
- ἠὲ διαπλῆξαι κοῖλον δόρυ νηλέι χαλκῷ,
- ἢ κατὰ πετράων βαλέειν ἐρύσαντας ἐπʼ ἄκρης,
- ἢ ἐάαν μέγʼ ἄγαλμα θεῶν θελκτήριον εἶναι,
- τῇ περ δὴ καὶ ἔπειτα τελευτήσεσθαι ἔμελλεν·
- αἶσα γὰρ ἦν ἀπολέσθαι, ἐπὴν πόλις ἀμφικαλύψῃ
- δουράτεον μέγαν ἵππον, ὅθʼ ἥατο πάντες ἄριστοι
- Ἀργείων Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες.
- ἤειδεν δʼ ὡς ἄστυ διέπραθον υἷες Ἀχαιῶν
- ἱππόθεν ἐκχύμενοι, κοῖλον λόχον ἐκπρολιπόντες.
- ἄλλον δʼ ἄλλῃ ἄειδε πόλιν κεραϊζέμεν αἰπήν,
- αὐτὰρ Ὀδυσσῆα προτὶ δώματα Δηιφόβοιο
- βήμεναι, ἠύτʼ Ἄρηα σὺν ἀντιθέῳ Μενελάῳ.
- κεῖθι δὴ αἰνότατον πόλεμον φάτο τολμήσαντα
- νικῆσαι καὶ ἔπειτα διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην.
- ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- τήκετο, δάκρυ δʼ ἔδευεν ὑπὸ βλεφάροισι παρειάς.
- ὡς δὲ γυνὴ κλαίῃσι φίλον πόσιν ἀμφιπεσοῦσα,
- ὅς τε ἑῆς πρόσθεν πόλιος λαῶν τε πέσῃσιν,
- ἄστεϊ καὶ τεκέεσσιν ἀμύνων νηλεὲς ἦμαρ·
- ἡ μὲν τὸν θνήσκοντα καὶ ἀσπαίροντα ἰδοῦσα
- ἀμφʼ αὐτῷ χυμένη λίγα κωκύει· οἱ δέ τʼ ὄπισθε
- κόπτοντες δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους
- εἴρερον εἰσανάγουσι, πόνον τʼ ἐχέμεν καὶ ὀιζύν·
- τῆς δʼ ἐλεεινοτάτῳ ἄχεϊ φθινύθουσι παρειαί·
- ὣς Ὀδυσεὺς ἐλεεινὸν ὑπʼ ὀφρύσι δάκρυον εἶβεν.
- ἔνθʼ ἄλλους μὲν πάντας ἐλάνθανε δάκρυα λείβων,
- Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἐπεφράσατʼ ἠδʼ ἐνόησεν,
- ἥμενος ἄγχʼ αὐτοῦ, βαρὺ δὲ στενάχοντος ἄκουσεν.
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,
- Δημόδοκος δʼ ἤδη σχεθέτω φόρμιγγα λίγειαν·
- οὐ γάρ πως πάντεσσι χαριζόμενος τάδʼ ἀείδει.
- ἐξ οὗ δορπέομέν τε καὶ ὤρορε θεῖος ἀοιδός,
- ἐκ τοῦ δʼ οὔ πω παύσατʼ ὀιζυροῖο γόοιο
- ὁ ξεῖνος· μάλα πού μιν ἄχος φρένας ἀμφιβέβηκεν.
- ἀλλʼ ἄγʼ ὁ μὲν σχεθέτω, ἵνʼ ὁμῶς τερπώμεθα πάντες,
- ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος, ἐπεὶ πολὺ κάλλιον οὕτως·
- εἵνεκα γὰρ ξείνοιο τάδʼ αἰδοίοιο τέτυκται,
- πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά οἱ δίδομεν φιλέοντες.
- ἀντὶ κασιγνήτου ξεῖνός θʼ ἱκέτης τε τέτυκται
- ἀνέρι, ὅς τʼ ὀλίγον περ ἐπιψαύῃ πραπίδεσσι.
- τῷ νῦν μηδὲ σὺ κεῦθε νοήμασι κερδαλέοισιν
- ὅττι κέ σʼ εἴρωμαι· φάσθαι δέ σε κάλλιόν ἐστιν.
- εἴπʼ ὄνομʼ ὅττι σε κεῖθι κάλεον μήτηρ τε πατήρ τε
- ἄλλοι θʼ οἳ κατὰ ἄστυ καὶ οἳ περιναιετάουσιν.
- οὐ μὲν γάρ τις πάμπαν ἀνώνυμός ἐστʼ ἀνθρώπων,
- οὐ κακὸς οὐδὲ μὲν ἐσθλός, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται,
- ἀλλʼ ἐπὶ πᾶσι τίθενται, ἐπεί κε τέκωσι, τοκῆες.
- εἰπὲ δέ μοι γαῖάν τε· τεὴν δῆμόν τε πόλιν τε,
- ὄφρα σε τῇ πέμπωσι τιτυσκόμεναι φρεσὶ νῆες·
- οὐ γὰρ Φαιήκεσσι κυβερνητῆρες ἔασιν,
- οὐδέ τι πηδάλιʼ ἔστι, τά τʼ ἄλλαι νῆες ἔχουσιν·
- ἀλλʼ αὐταὶ ἴσασι νοήματα καὶ φρένας ἀνδρῶν,
- καὶ πάντων ἴσασι πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς
- ἀνθρώπων, καὶ λαῖτμα τάχισθʼ ἁλὸς ἐκπερόωσιν
- ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμέναι· οὐδέ ποτέ σφιν
- οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος οὔτʼ ἀπολέσθαι.
- ἀλλὰ τόδʼ ὥς ποτε πατρὸς ἐγὼν εἰπόντος ἄκουσα
- Ναυσιθόου, ὃς ἔφασκε Ποσειδάωνʼ ἀγάσασθαι
- ἡμῖν, οὕνεκα πομποὶ ἀπήμονές εἰμεν ἁπάντων.
- φῆ ποτὲ Φαιήκων ἀνδρῶν ἐυεργέα νῆα
- ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν ἐν ἠεροειδέι πόντῳ
- ῥαισέμεναι, μέγα δʼ ἧμιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψειν.
- ὣς ἀγόρευʼ ὁ γέρων· τὰ δέ κεν θεὸς ἢ τελέσειεν
- ἤ κʼ ἀτέλεστʼ εἴη, ὥς οἱ φίλον ἔπλετο θυμῷ·
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- ὅππῃ ἀπεπλάγχθης τε καὶ ἅς τινας ἵκεο χώρας
- ἀνθρώπων, αὐτούς τε πόλιάς τʼ ἐὺ ναιετοώσας,
- ἠμὲν ὅσοι χαλεποί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
- οἵ τε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής.
- εἰπὲ δʼ ὅ τι κλαίεις καὶ ὀδύρεαι ἔνδοθι θυμῷ
- Ἀργείων Δαναῶν ἠδʼ Ἰλίου οἶτον ἀκούων.
- τὸν δὲ θεοὶ μὲν τεῦξαν, ἐπεκλώσαντο δʼ ὄλεθρον
- ἀνθρώποις, ἵνα ᾖσι καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή.
- ἦ τίς τοι καὶ πηὸς ἀπέφθιτο Ἰλιόθι πρὸ
- ἐσθλὸς ἐών, γαμβρὸς ἢ πενθερός, οἵ τε μάλιστα
- κήδιστοι τελέθουσι μεθʼ αἷμά τε καὶ γένος αὐτῶν;
- ἦ τίς που καὶ ἑταῖρος ἀνὴρ κεχαρισμένα εἰδώς,
- ἐσθλός; ἐπεὶ οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων
- γίγνεται, ὅς κεν ἑταῖρος ἐὼν πεπνυμένα εἰδῇ.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- ἦ τοι μὲν τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ
- τοιοῦδʼ οἷος ὅδʼ ἐστί, θεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν.
- οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι
- ἢ ὅτʼ ἐυφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα,
- δαιτυμόνες δʼ ἀνὰ δώματʼ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ
- ἥμενοι ἑξείης, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι
- σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δʼ ἐκ κρητῆρος ἀφύσσων
- οἰνοχόος φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι·
- τοῦτό τί μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι.
- σοὶ δʼ ἐμὰ κήδεα θυμὸς ἐπετράπετο στονόεντα
- εἴρεσθʼ, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω·
- τί πρῶτόν τοι ἔπειτα, τί δʼ ὑστάτιον καταλέξω;
- κήδεʼ ἐπεί μοι πολλὰ δόσαν θεοὶ Οὐρανίωνες.
- νῦν δʼ ὄνομα πρῶτον μυθήσομαι, ὄφρα καὶ ὑμεῖς
- εἴδετʼ, ἐγὼ δʼ ἂν ἔπειτα φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
- ὑμῖν ξεῖνος ἔω καὶ ἀπόπροθι δώματα ναίων.
- εἴμʼ Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης, ὃς πᾶσι δόλοισιν
- ἀνθρώποισι μέλω, καί μευ κλέος οὐρανὸν ἵκει.
- ναιετάω δʼ Ἰθάκην ἐυδείελον· ἐν δʼ ὄρος αὐτῇ
- Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές· ἀμφὶ δὲ νῆσοι
- πολλαὶ ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι,
- Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος.
- αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται
- πρὸς ζόφον, αἱ δέ τʼ ἄνευθε πρὸς ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε,
- τρηχεῖʼ, ἀλλʼ ἀγαθὴ κουροτρόφος· οὔ τοι ἐγώ γε
- ἧς γαίης δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι.
- ἦ μέν μʼ αὐτόθʼ ἔρυκε Καλυψώ, δῖα θεάων,
- ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, λιλαιομένη πόσιν εἶναι·
- ὣς δʼ αὔτως Κίρκη κατερήτυεν ἐν μεγάροισιν
- Αἰαίη δολόεσσα, λιλαιομένη πόσιν εἶναι·
- ἀλλʼ ἐμὸν οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον.
- ὣς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων
- γίγνεται, εἴ περ καί τις ἀπόπροθι πίονα οἶκον
- γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων.
- εἰ δʼ ἄγε τοι καὶ νόστον ἐμὸν πολυκηδέʼ ἐνίσπω,
- ὅν μοι Ζεὺς ἐφέηκεν ἀπὸ Τροίηθεν ἰόντι.
- Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι πέλασσεν,
- Ἰσμάρῳ. ἔνθα δʼ ἐγὼ πόλιν ἔπραθον, ὤλεσα δʼ αὐτούς·
- ἐκ πόλιος δʼ ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες
- δασσάμεθʼ, ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης.
- ἔνθʼ ἦ τοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας
- ἠνώγεα, τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐκ ἐπίθοντο.
- ἔνθα δὲ πολλὸν μὲν μέθυ πίνετο, πολλὰ δὲ μῆλα
- ἔσφαζον παρὰ θῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς·
- τόφρα δʼ ἄρʼ οἰχόμενοι Κίκονες Κικόνεσσι γεγώνευν,
- οἵ σφιν γείτονες ἦσαν, ἅμα πλέονες καὶ ἀρείους,
- ἤπειρον ναίοντες, ἐπιστάμενοι μὲν ἀφʼ ἵππων
- ἀνδράσι μάρνασθαι καὶ ὅθι χρὴ πεζὸν ἐόντα.
- ἦλθον ἔπειθʼ ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρῃ,
- ἠέριοι· τότε δή ῥα κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη
- ἡμῖν αἰνομόροισιν, ἵνʼ ἄλγεα πολλὰ πάθοιμεν.
- στησάμενοι δʼ ἐμάχοντο μάχην παρὰ νηυσὶ θοῇσι,
- βάλλον δʼ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
- τόφρα δʼ ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς περ ἐόντας.
- ἦμος δʼ ἠέλιος μετενίσσετο βουλυτόνδε,
- καὶ τότε δὴ Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς.
- ἓξ δʼ ἀφʼ ἑκάστης νηὸς ἐυκνήμιδες ἑταῖροι
- ὤλονθʼ· οἱ δʼ ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον τε.
- ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ,
- ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους.
- οὐδʼ ἄρα μοι προτέρω νῆες κίον ἀμφιέλισσαι,
- πρίν τινα τῶν δειλῶν ἑτάρων τρὶς ἕκαστον ἀῦσαι,
- οἳ θάνον ἐν πεδίῳ Κικόνων ὕπο δῃωθέντες.
- νηυσὶ δʼ ἐπῶρσʼ ἄνεμον Βορέην νεφεληγερέτα Ζεὺς
- λαίλαπι θεσπεσίῃ, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε
- γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον· ὀρώρει δʼ οὐρανόθεν νύξ.
- αἱ μὲν ἔπειτʼ ἐφέροντʼ ἐπικάρσιαι, ἱστία δέ σφιν
- τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διέσχισεν ἲς ἀνέμοιο.
- καὶ τὰ μὲν ἐς νῆας κάθεμεν, δείσαντες ὄλεθρον,
- αὐτὰς δʼ ἐσσυμένως προερέσσαμεν ἤπειρόνδε.
- ἔνθα δύω νύκτας δύο τʼ ἤματα συνεχὲς αἰεὶ
- κείμεθʼ, ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσʼ Ἠώς,
- ἱστοὺς στησάμενοι ἀνά θʼ ἱστία λεύκʼ ἐρύσαντες
- ἥμεθα, τὰς δʼ ἄνεμός τε κυβερνῆταί τʼ ἴθυνον.
- καί νύ κεν ἀσκηθὴς ἱκόμην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- ἀλλά με κῦμα ῥόος τε περιγνάμπτοντα Μάλειαν
- καὶ Βορέης ἀπέωσε, παρέπλαγξεν δὲ Κυθήρων.
- ἔνθεν δʼ ἐννῆμαρ φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν
- πόντον ἐπʼ ἰχθυόεντα· ἀτὰρ δεκάτῃ ἐπέβημεν
- γαίης Λωτοφάγων, οἵ τʼ ἄνθινον εἶδαρ ἔδουσιν.
- ἔνθα δʼ ἐπʼ ἠπείρου βῆμεν καὶ ἀφυσσάμεθʼ ὕδωρ,
- αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τʼ ἐπασσάμεθʼ ἠδὲ ποτῆτος,
- δὴ τοτʼ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας,
- οἵ τινες ἀνέρες εἶεν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες
- ἄνδρε δύω κρίνας, τρίτατον κήρυχʼ ἅμʼ ὀπάσσας.
- οἱ δʼ αἶψʼ οἰχόμενοι μίγεν ἀνδράσι Λωτοφάγοισιν·
- οὐδʼ ἄρα Λωτοφάγοι μήδονθʼ ἑτάροισιν ὄλεθρον
- ἡμετέροις, ἀλλά σφι δόσαν λωτοῖο πάσασθαι.
- τῶν δʼ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν,
- οὐκέτʼ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι,
- ἀλλʼ αὐτοῦ βούλοντο μετʼ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι
- λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι.
- τοὺς μὲν ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἄγον κλαίοντας ἀνάγκῃ,
- νηυσὶ δʼ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσσας.
- αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους
- σπερχομένους νηῶν ἐπιβαινέμεν ὠκειάων,
- μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάθηται.
- οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον,
- ἑξῆς δʼ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.
- ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ·
- Κυκλώπων δʼ ἐς γαῖαν ὑπερφιάλων ἀθεμίστων
- ἱκόμεθʼ, οἵ ῥα θεοῖσι πεποιθότες ἀθανάτοισιν
- οὔτε φυτεύουσιν χερσὶν φυτὸν οὔτʼ ἀρόωσιν,
- ἀλλὰ τά γʼ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται,
- πυροὶ καὶ κριθαὶ ἠδʼ ἄμπελοι, αἵ τε φέρουσιν
- οἶνον ἐριστάφυλον, καί σφιν Διὸς ὄμβρος ἀέξει.
- τοῖσιν δʼ οὔτʼ ἀγοραὶ βουληφόροι οὔτε θέμιστες,
- ἀλλʼ οἵ γʼ ὑψηλῶν ὀρέων ναίουσι κάρηνα
- ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, θεμιστεύει δὲ ἕκαστος
- παίδων ἠδʼ ἀλόχων, οὐδʼ ἀλλήλων ἀλέγουσιν.
- νῆσος ἔπειτα λάχεια παρὲκ λιμένος τετάνυσται,
- γαίης Κυκλώπων οὔτε σχεδὸν οὔτʼ ἀποτηλοῦ,
- ὑλήεσσʼ· ἐν δʼ αἶγες ἀπειρέσιαι γεγάασιν
- ἄγριαι· οὐ μὲν γὰρ πάτος ἀνθρώπων ἀπερύκει,
- οὐδέ μιν εἰσοιχνεῦσι κυνηγέται, οἵ τε καθʼ ὕλην
- ἄλγεα πάσχουσιν κορυφὰς ὀρέων ἐφέποντες.
- οὔτʼ ἄρα ποίμνῃσιν καταΐσχεται οὔτʼ ἀρότοισιν,
- ἀλλʼ ἥ γʼ ἄσπαρτος καὶ ἀνήροτος ἤματα πάντα
- ἀνδρῶν χηρεύει, βόσκει δέ τε μηκάδας αἶγας.
- οὐ γὰρ Κυκλώπεσσι νέες πάρα μιλτοπάρῃοι,
- οὐδʼ ἄνδρες νηῶν ἔνι τέκτονες, οἵ κε κάμοιεν
- νῆας ἐυσσέλμους, αἵ κεν τελέοιεν ἕκαστα
- ἄστεʼ ἐπʼ ἀνθρώπων ἱκνεύμεναι, οἷά τε πολλὰ
- ἄνδρες ἐπʼ ἀλλήλους νηυσὶν περόωσι θάλασσαν·
- οἵ κέ σφιν καὶ νῆσον ἐυκτιμένην ἐκάμοντο.
- οὐ μὲν γάρ τι κακή γε, φέροι δέ κεν ὥρια πάντα·
- ἐν μὲν γὰρ λειμῶνες ἁλὸς πολιοῖο παρʼ ὄχθας
- ὑδρηλοὶ μαλακοί· μάλα κʼ ἄφθιτοι ἄμπελοι εἶεν.
- ἐν δʼ ἄροσις λείη· μάλα κεν βαθὺ λήιον αἰεὶ
- εἰς ὥρας ἀμῷεν, ἐπεὶ μάλα πῖαρ ὑπʼ οὖδας.
- ἐν δὲ λιμὴν ἐύορμος, ἵνʼ οὐ χρεὼ πείσματός ἐστιν,
- οὔτʼ εὐνὰς βαλέειν οὔτε πρυμνήσιʼ ἀνάψαι,
- ἀλλʼ ἐπικέλσαντας μεῖναι χρόνον εἰς ὅ κε ναυτέων
- θυμὸς ἐποτρύνῃ καὶ ἐπιπνεύσωσιν ἀῆται.
- αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος ῥέει ἀγλαὸν ὕδωρ,
- κρήνη ὑπὸ σπείους· περὶ δʼ αἴγειροι πεφύασιν.
- ἔνθα κατεπλέομεν, καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, οὐδὲ προυφαίνετʼ ἰδέσθαι·
- ἀὴρ γὰρ περὶ νηυσὶ βαθεῖʼ ἦν, οὐδὲ σελήνη
- οὐρανόθεν προύφαινε, κατείχετο δὲ νεφέεσσιν.
- ἔνθʼ οὔ τις τὴν νῆσον ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,
- οὔτʼ οὖν κύματα μακρὰ κυλινδόμενα προτὶ χέρσον
- εἰσίδομεν, πρὶν νῆας ἐυσσέλμους ἐπικέλσαι.
- κελσάσῃσι δὲ νηυσὶ καθείλομεν ἱστία πάντα,
- ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης·
- ἔνθα δʼ ἀποβρίξαντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- νῆσον θαυμάζοντες ἐδινεόμεσθα κατʼ αὐτήν.
- ὦρσαν δὲ νύμφαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο,
- αἶγας ὀρεσκῴους, ἵνα δειπνήσειαν ἑταῖροι.
- αὐτίκα καμπύλα τόξα καὶ αἰγανέας δολιχαύλους
- εἱλόμεθʼ ἐκ νηῶν, διὰ δὲ τρίχα κοσμηθέντες
- βάλλομεν· αἶψα δʼ ἔδωκε θεὸς μενοεικέα θήρην.
- νῆες μέν μοι ἕποντο δυώδεκα, ἐς δὲ ἑκάστην
- ἐννέα λάγχανον αἶγες· ἐμοὶ δὲ δέκʼ ἔξελον οἴῳ.
- ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
- ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τʼ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·
- οὐ γάρ πω νηῶν ἐξέφθιτο οἶνος ἐρυθρός,
- ἀλλʼ ἐνέην· πολλὸν γὰρ ἐν ἀμφιφορεῦσιν ἕκαστοι
- ἠφύσαμεν Κικόνων. ἱερὸν πτολίεθρον ἑλόντες.
- Κυκλώπων δʼ ἐς γαῖαν ἐλεύσσομεν ἐγγὺς ἐόντων,
- καπνόν τʼ αὐτῶν τε φθογγὴν ὀίων τε καὶ αἰγῶν.
- ἦμος δʼ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε,