Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- μή πώς μʼ ἐκβαίνοντα βάλῃ λίθακι ποτὶ πέτρῃ
- κῦμα μέγʼ ἁρπάξαν· μελέη δέ μοι ἔσσεται ὁρμή.
- εἰ δέ κʼ ἔτι προτέρω παρανήξομαι, ἤν που ἐφεύρω
- ἠιόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε θαλάσσης,
- δείδω μή μʼ ἐξαῦτις ἀναρπάξασα θύελλα
- πόντον ἐπʼ ἰχθυόεντα φέρῃ βαρέα στενάχοντα,
- ἠέ τί μοι καὶ κῆτος ἐπισσεύῃ μέγα δαίμων
- ἐξ ἁλός, οἷά τε πολλὰ τρέφει κλυτὸς Ἀμφιτρίτη·
- οἶδα γάρ, ὥς μοι ὀδώδυσται κλυτὸς ἐννοσίγαιος.
- ἧος ὁ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- τόφρα δέ μιν μέγα κῦμα φέρε τρηχεῖαν ἐπʼ ἀκτήν.
- ἔνθα κʼ ἀπὸ ῥινοὺς δρύφθη, σὺν δʼ ὀστέʼ ἀράχθη,
- εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἐπεσσύμενος λάβε πέτρης,
- τῆς ἔχετο στενάχων, ἧος μέγα κῦμα παρῆλθε.
- καὶ τὸ μὲν ὣς ὑπάλυξε, παλιρρόθιον δέ μιν αὖτις
- πλῆξεν ἐπεσσύμενον, τηλοῦ δέ μιν ἔμβαλε πόντῳ.
- ὡς δʼ ὅτε πουλύποδος θαλάμης ἐξελκομένοιο
- πρὸς κοτυληδονόφιν πυκιναὶ λάιγγες ἔχονται,
- ὣς τοῦ πρὸς πέτρῃσι θρασειάων ἀπὸ χειρῶν
- ῥινοὶ ἀπέδρυφθεν· τὸν δὲ μέγα κῦμα κάλυψεν.
- ἔνθα κε δὴ δύστηνος ὑπὲρ μόρον ὤλετʼ Ὀδυσσεύς,
- εἰ μὴ ἐπιφροσύνην δῶκε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- κύματος ἐξαναδύς, τά τʼ ἐρεύγεται ἤπειρόνδε,
- νῆχε παρέξ, ἐς γαῖαν ὁρώμενος, εἴ που ἐφεύροι
- ἠιόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε θαλάσσης.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ποταμοῖο κατὰ στόμα καλλιρόοιο
- ἷξε νέων, τῇ δή οἱ ἐείσατο χῶρος ἄριστος,
- λεῖος πετράων, καὶ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο,
- ἔγνω δὲ προρέοντα καὶ εὔξατο ὃν κατὰ θυμόν·
- κλῦθι, ἄναξ, ὅτις ἐσσί· πολύλλιστον δέ σʼ ἱκάνω,
- φεύγων ἐκ πόντοιο Ποσειδάωνος ἐνιπάς.
- αἰδοῖος μέν τʼ ἐστὶ καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν
- ἀνδρῶν ὅς τις ἵκηται ἀλώμενος, ὡς καὶ ἐγὼ νῦν
- σόν τε ῥόον σά τε γούναθʼ ἱκάνω πολλὰ μογήσας.
- ἀλλʼ ἐλέαιρε, ἄναξ· ἱκέτης δέ τοι εὔχομαι εἶναι.
- ὣς φάθʼ, ὁ δʼ αὐτίκα παῦσεν ἑὸν ῥόον, ἔσχε δὲ κῦμα,
- πρόσθε δέ οἱ ποίησε γαλήνην, τὸν δʼ ἐσάωσεν
- ἐς ποταμοῦ προχοάς. ὁ δʼ ἄρʼ ἄμφω γούνατʼ ἔκαμψε
- χεῖράς τε στιβαράς. ἁλὶ γὰρ δέδμητο φίλον κῆρ.
- ᾤδεε δὲ χρόα πάντα, θάλασσα δὲ κήκιε πολλὴ
- ἂν στόμα τε ῥῖνάς θʼ· ὁ δʼ ἄρʼ ἄπνευστος καὶ ἄναυδος
- κεῖτʼ ὀλιγηπελέων, κάματος δέ μιν αἰνὸς ἵκανεν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἄμπνυτο καὶ ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη,
- καὶ τότε δὴ κρήδεμνον ἀπὸ ἕο λῦσε θεοῖο.
- καὶ τὸ μὲν ἐς ποταμὸν ἁλιμυρήεντα μεθῆκεν,
- ἂψ δʼ ἔφερεν μέγα κῦμα κατὰ ῥόον, αἶψα δʼ ἄρʼ Ἰνὼ
- δέξατο χερσὶ φίλῃσιν· ὁ δʼ ἐκ ποταμοῖο λιασθεὶς
- σχοίνῳ ὑπεκλίνθη, κύσε δὲ ζείδωρον ἄρουραν.
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγώ, τί πάθω; τί νύ μοι μήκιστα γένηται;
- εἰ μέν κʼ ἐν ποταμῷ δυσκηδέα νύκτα φυλάσσω,
- μή μʼ ἄμυδις στίβη τε κακὴ καὶ θῆλυς ἐέρση
- ἐξ ὀλιγηπελίης δαμάσῃ κεκαφηότα θυμόν·
- αὔρη δʼ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει ἠῶθι πρό.
- εἰ δέ κεν ἐς κλιτὺν ἀναβὰς καὶ δάσκιον ὕλην
- θάμνοις ἐν πυκινοῖσι καταδράθω, εἴ με μεθείη
- ῥῖγος καὶ κάματος, γλυκερὸς δέ μοι ὕπνος ἐπέλθῃ,
- δείδω, μὴ θήρεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένωμαι.
- ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι·
- βῆ ῥʼ ἴμεν εἰς ὕλην· τὴν δὲ σχεδὸν ὕδατος εὗρεν
- ἐν περιφαινομένῳ· δοιοὺς δʼ ἄρʼ ὑπήλυθε θάμνους,
- ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας· ὁ μὲν φυλίης, ὁ δʼ ἐλαίης.
- τοὺς μὲν ἄρʼ οὔτʼ ἀνέμων διάη μένος ὑγρὸν ἀέντων,
- οὔτε ποτʼ ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν,
- οὔτʼ ὄμβρος περάασκε διαμπερές· ὣς ἄρα πυκνοὶ
- ἀλλήλοισιν ἔφυν ἐπαμοιβαδίς· οὓς ὑπʼ Ὀδυσσεὺς
- δύσετʼ. ἄφαρ δʼ εὐνὴν ἐπαμήσατο χερσὶ φίλῃσιν
- εὐρεῖαν· φύλλων γὰρ ἔην χύσις ἤλιθα πολλή,
- ὅσσον τʼ ἠὲ δύω ἠὲ τρεῖς ἄνδρας ἔρυσθαι
- ὥρῃ χειμερίῃ, εἰ καὶ μάλα περ χαλεπαίνοι.
- τὴν μὲν ἰδὼν γήθησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- ἐν δʼ ἄρα μέσσῃ λέκτο, χύσιν δʼ ἐπεχεύατο φύλλων.
- ὡς δʼ ὅτε τις δαλὸν σποδιῇ ἐνέκρυψε μελαίνῃ
- ἀγροῦ ἐπʼ ἐσχατιῆς, ᾧ μὴ πάρα γείτονες ἄλλοι,
- σπέρμα πυρὸς σώζων, ἵνα μή ποθεν ἄλλοθεν αὔοι,
- ὣς Ὀδυσεὺς φύλλοισι καλύψατο· τῷ δʼ ἄρʼ Ἀθήνη
- ὕπνον ἐπʼ ὄμμασι χεῦʼ, ἵνα μιν παύσειε τάχιστα
- δυσπονέος καμάτοιο φίλα βλέφαρʼ ἀμφικαλύψας.
- ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς
- ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀρημένος· αὐτὰρ Ἀθήνη
- βῆ ῥʼ ἐς Φαιήκων ἀνδρῶν δῆμόν τε πόλιν τε,
- οἳ πρὶν μέν ποτʼ ἔναιον ἐν εὐρυχόρῳ Ὑπερείῃ,
- ἀγχοῦ Κυκλώπων ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων,
- οἵ σφεας σινέσκοντο, βίηφι δὲ φέρτεροι ἦσαν.
- ἔνθεν ἀναστήσας ἄγε Ναυσίθοος θεοειδής,
- εἷσεν δὲ Σχερίῃ, ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων,
- ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει, καὶ ἐδείματο οἴκους,
- καὶ νηοὺς ποίησε θεῶν, καὶ ἐδάσσατʼ ἀρούρας.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμεὶς Ἄϊδόσδε βεβήκει,
- Ἀλκίνοος δὲ τότʼ ἦρχε, θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς.
- τοῦ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- νόστον Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μητιόωσα.
- βῆ δʼ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη
- κοιμᾶτʼ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,
- Ναυσικάα, θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,
- πὰρ δὲ δύʼ ἀμφίπολοι, Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι,
- σταθμοῖιν ἑκάτερθε· θύραι δʼ ἐπέκειντο φαειναί.
- ἡ δʼ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης,
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν,
- εἰδομένη κούρῃ ναυσικλειτοῖο Δύμαντος,
- ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην, κεχάριστο δὲ θυμῷ.
- τῇ μιν ἐεισαμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Ναυσικάα, τί νύ σʼ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ;
- εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα,
- σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν
- ἕννυσθαι, τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν, οἵ κέ σʼ ἄγωνται.
- ἐκ γάρ τοι τούτων φάτις ἀνθρώπους ἀναβαίνει
- ἐσθλή, χαίρουσιν δὲ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
- ἀλλʼ ἴομεν πλυνέουσαι ἅμʼ ἠοῖ φαινομένηφι·
- καί τοι ἐγὼ συνέριθος ἅμʼ ἕψομαι, ὄφρα τάχιστα
- ἐντύνεαι, ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι·
- ἤδη γάρ σε μνῶνται ἀριστῆες κατὰ δῆμον
- πάντων Φαιήκων, ὅθι τοι γένος ἐστὶ καὶ αὐτῇ.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐπότρυνον πατέρα κλυτὸν ἠῶθι πρὸ
- ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐφοπλίσαι, ἥ κεν ἄγῃσι
- ζῶστρά τε καὶ πέπλους καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα.
- καὶ δὲ σοὶ ὧδʼ αὐτῇ πολὺ κάλλιον ἠὲ πόδεσσιν
- ἔρχεσθαι· πολλὸν γὰρ ἀπὸ πλυνοί εἰσι πόληος.
- ἡ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη
- Οὔλυμπόνδʼ, ὅθι φασὶ θεῶν ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ
- ἔμμεναι. οὔτʼ ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε ποτʼ ὄμβρῳ
- δεύεται οὔτε χιὼν ἐπιπίλναται, ἀλλὰ μάλʼ αἴθρη
- πέπταται ἀνέφελος, λευκὴ δʼ ἐπιδέδρομεν αἴγλη·
- τῷ ἔνι τέρπονται μάκαρες θεοὶ ἤματα πάντα.
- ἔνθʼ ἀπέβη γλαυκῶπις, ἐπεὶ διεπέφραδε κούρῃ.
- αὐτίκα δʼ Ἠὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε
- Ναυσικάαν ἐύπεπλον· ἄφαρ δʼ ἀπεθαύμασʼ ὄνειρον,
- βῆ δʼ ἰέναι διὰ δώμαθʼ, ἵνʼ ἀγγείλειε τοκεῦσιν,
- πατρὶ φίλῳ καὶ μητρί· κιχήσατο δʼ ἔνδον ἐόντας·
- ἡ μὲν ἐπʼ ἐσχάρῃ ἧστο σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν
- ἠλάκατα στρωφῶσʼ ἁλιπόρφυρα· τῷ δὲ θύραζε
- ἐρχομένῳ ξύμβλητο μετὰ κλειτοὺς βασιλῆας
- ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες ἀγαυοί.
- ἡ δὲ μάλʼ ἄγχι στᾶσα φίλον πατέρα προσέειπε·
- πάππα φίλʼ, οὐκ ἂν δή μοι ἐφοπλίσσειας ἀπήνην
- ὑψηλὴν ἐύκυκλον, ἵνα κλυτὰ εἵματʼ ἄγωμαι
- ἐς ποταμὸν πλυνέουσα, τά μοι ῥερυπωμένα κεῖται;
- καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ ἔοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντα
- βουλὰς βουλεύειν καθαρὰ χροΐ εἵματʼ ἔχοντα.
- πέντε δέ τοι φίλοι υἷες ἐνὶ μεγάροις γεγάασιν,
- οἱ δύʼ ὀπυίοντες, τρεῖς δʼ ἠίθεοι θαλέθοντες·
- οἱ δʼ αἰεὶ ἐθέλουσι νεόπλυτα εἵματʼ ἔχοντες
- ἐς χορὸν ἔρχεσθαι· τὰ δʼ ἐμῇ φρενὶ πάντα μέμηλεν.
- ὣς ἔφατʼ· αἴδετο γὰρ θαλερὸν γάμον ἐξονομῆναι
- πατρὶ φίλῳ. ὁ δὲ πάντα νόει καὶ ἀμείβετο μύθῳ·
- οὔτε τοι ἡμιόνων φθονέω, τέκος, οὔτε τευ ἄλλου.
- ἔρχευ· ἀτάρ τοι δμῶες ἐφοπλίσσουσιν ἀπήνην
- ὑψηλὴν ἐύκυκλον, ὑπερτερίῃ ἀραρυῖαν.
- ὣς εἰπὼν δμώεσσιν ἐκέκλετο, τοὶ δʼ ἐπίθοντο.
- οἱ μὲν ἄρʼ ἐκτὸς ἄμαξαν ἐύτροχον ἡμιονείην
- ὥπλεον, ἡμιόνους θʼ ὕπαγον ζεῦξάν θʼ ὑπʼ ἀπήνῃ·
- κούρη δʼ ἐκ θαλάμοιο φέρεν ἐσθῆτα φαεινήν.
- καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐυξέστῳ ἐπʼ ἀπήνῃ,
- μήτηρ δʼ ἐν κίστῃ ἐτίθει μενοεικέʼ ἐδωδὴν
- παντοίην, ἐν δʼ ὄψα τίθει, ἐν δʼ οἶνον ἔχευεν
- ἀσκῷ ἐν αἰγείῳ· κούρη δʼ ἐπεβήσετʼ ἀπήνης.
- δῶκεν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον,
- ἧος χυτλώσαιτο σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν.
- ἡ δʼ ἔλαβεν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα,
- μάστιξεν δʼ ἐλάαν· καναχὴ δʼ ἦν ἡμιόνοιιν.
- αἱ δʼ ἄμοτον τανύοντο, φέρον δʼ ἐσθῆτα καὶ αὐτήν,
- οὐκ οἴην, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι.
- αἱ δʼ ὅτε δὴ ποταμοῖο ῥόον περικαλλέʼ ἵκοντο,
- ἔνθʼ ἦ τοι πλυνοὶ ἦσαν ἐπηετανοί, πολὺ δʼ ὕδωρ
- καλὸν ὑπεκπρόρεεν μάλα περ ῥυπόωντα καθῆραι,
- ἔνθʼ αἵ γʼ ἡμιόνους μὲν ὑπεκπροέλυσαν ἀπήνης.
- καὶ τὰς μὲν σεῦαν ποταμὸν πάρα δινήεντα
- τρώγειν ἄγρωστιν μελιηδέα· ταὶ δʼ ἀπʼ ἀπήνης
- εἵματα χερσὶν ἕλοντο καὶ ἐσφόρεον μέλαν ὕδωρ,
- στεῖβον δʼ ἐν βόθροισι θοῶς ἔριδα προφέρουσαι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πλῦνάν τε κάθηράν τε ῥύπα πάντα,
- ἑξείης πέτασαν παρὰ θῖνʼ ἁλός, ἧχι μάλιστα
- λάιγγας ποτὶ χέρσον ἀποπλύνεσκε θάλασσα.
- αἱ δὲ λοεσσάμεναι καὶ χρισάμεναι λίπʼ ἐλαίῳ
- δεῖπνον ἔπειθʼ εἵλοντο παρʼ ὄχθῃσιν ποταμοῖο,
- εἵματα δʼ ἠελίοιο μένον τερσήμεναι αὐγῇ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ σίτου τάρφθεν δμῳαί τε καὶ αὐτή,
- σφαίρῃ ταὶ δʼ ἄρʼ ἔπαιζον, ἀπὸ κρήδεμνα βαλοῦσαι·
- τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς.
- οἵη δʼ Ἄρτεμις εἶσι κατʼ οὔρεα ἰοχέαιρα,
- ἢ κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον,
- τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισι·
- τῇ δέ θʼ ἅμα νύμφαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο,
- ἀγρονόμοι παίζουσι, γέγηθε δέ τε φρένα Λητώ·
- πασάων δʼ ὑπὲρ ἥ γε κάρη ἔχει ἠδὲ μέτωπα,
- ῥεῖά τʼ ἀριγνώτη πέλεται, καλαὶ δέ τε πᾶσαι·
- ὣς ἥ γʼ ἀμφιπόλοισι μετέπρεπε παρθένος ἀδμής.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ἄρʼ ἔμελλε πάλιν οἶκόνδε νέεσθαι
- ζεύξασʼ ἡμιόνους πτύξασά τε εἵματα καλά,
- ἔνθʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- ὡς Ὀδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τʼ ἐυώπιδα κούρην,
- ἥ οἱ Φαιήκων ἀνδρῶν πόλιν ἡγήσαιτο.
- σφαῖραν ἔπειτʼ ἔρριψε μετʼ ἀμφίπολον βασίλεια·
- ἀμφιπόλου μὲν ἅμαρτε, βαθείῃ δʼ ἔμβαλε δίνῃ·
- αἱ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄυσαν· ὁ δʼ ἔγρετο δῖος Ὀδυσσεύς,
- ἑζόμενος δʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- ὤ μοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω;
- ἦ ῥʼ οἵ γʼ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
- ἦε φιλόξεινοι καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής;
- ὥς τέ με κουράων ἀμφήλυθε θῆλυς ἀυτή·
- νυμφάων, αἳ ἔχουσʼ ὀρέων αἰπεινὰ κάρηνα
- καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα.
- ἦ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ σχεδὸν αὐδηέντων;
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐγὼν αὐτὸς πειρήσομαι ἠδὲ ἴδωμαι.
- ὣς εἰπὼν θάμνων ὑπεδύσετο δῖος Ὀδυσσεύς,
- ἐκ πυκινῆς δʼ ὕλης πτόρθον κλάσε χειρὶ παχείῃ
- φύλλων, ὡς ῥύσαιτο περὶ χροῒ μήδεα φωτός.
- βῆ δʼ ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιθώς,
- ὅς τʼ εἶσʼ ὑόμενος καὶ ἀήμενος, ἐν δέ οἱ ὄσσε
- δαίεται· αὐτὰρ ὁ βουσὶ μετέρχεται ἢ ὀίεσσιν
- ἠὲ μετʼ ἀγροτέρας ἐλάφους· κέλεται δέ ἑ γαστὴρ
- μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν·
- ὣς Ὀδυσεὺς κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισιν ἔμελλε
- μίξεσθαι, γυμνός περ ἐών· χρειὼ γὰρ ἵκανε.
- σμερδαλέος δʼ αὐτῇσι φάνη κεκακωμένος ἅλμῃ,
- τρέσσαν δʼ ἄλλυδις ἄλλη ἐπʼ ἠιόνας προὐχούσας·
- οἴη δʼ Ἀλκινόου θυγάτηρ μένε· τῇ γὰρ Ἀθήνη
- θάρσος ἐνὶ φρεσὶ θῆκε καὶ ἐκ δέος εἵλετο γυίων.
- στῆ δʼ ἄντα σχομένη· ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεύς,
- ἢ γούνων λίσσοιτο λαβὼν ἐυώπιδα κούρην,
- ἦ αὔτως ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι
- λίσσοιτʼ, εἰ δείξειε πόλιν καὶ εἵματα δοίη.
- ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι,
- λίσσεσθαι ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι,
- μή οἱ γοῦνα λαβόντι χολώσαιτο φρένα κούρη.
- αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον.
- γουνοῦμαί σε, ἄνασσα· θεός νύ τις, ἦ βροτός ἐσσι;
- εἰ μέν τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
- Ἀρτέμιδί σε ἐγώ γε, Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,
- εἶδός τε μέγεθός τε φυήν τʼ ἄγχιστα ἐίσκω·
- εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν,
- τρὶς μάκαρες μὲν σοί γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,
- τρὶς μάκαρες δὲ κασίγνητοι· μάλα πού σφισι θυμὸς
- αἰὲν ἐυφροσύνῃσιν ἰαίνεται εἵνεκα σεῖο,
- λευσσόντων τοιόνδε θάλος χορὸν εἰσοιχνεῦσαν.
- κεῖνος δʼ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,
- ὅς κέ σʼ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδʼ ἀγάγηται.
- οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν,
- οὔτʼ ἄνδρʼ οὔτε γυναῖκα· σέβας μʼ ἔχει εἰσορόωντα.
- Δήλῳ δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ
- φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα·
- ἦλθον γὰρ καὶ κεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο λαός,
- τὴν ὁδὸν ᾗ δὴ μέλλεν ἐμοὶ κακὰ κήδεʼ ἔσεσθαι.
- ὣς δʼ αὔτως καὶ κεῖνο ἰδὼν ἐτεθήπεα θυμῷ
- δήν, ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,
- ὡς σέ, γύναι, ἄγαμαί τε τέθηπά τε, δείδια δʼ αἰνῶς
- γούνων ἅψασθαι· χαλεπὸν δέ με πένθος ἱκάνει.
- χθιζὸς ἐεικοστῷ φύγον ἤματι οἴνοπα πόντον·
- τόφρα δέ μʼ αἰεὶ κῦμʼ ἐφόρει κραιπναί τε θύελλαι
- νήσου ἀπʼ Ὠγυγίης. νῦν δʼ ἐνθάδε κάββαλε δαίμων,
- ὄφρʼ ἔτι που καὶ τῇδε πάθω κακόν· οὐ γὰρ ὀίω
- παύσεσθʼ, ἀλλʼ ἔτι πολλὰ θεοὶ τελέουσι πάροιθεν.
- ἀλλά, ἄνασσʼ, ἐλέαιρε· σὲ γὰρ κακὰ πολλὰ μογήσας
- ἐς πρώτην ἱκόμην, τῶν δʼ ἄλλων οὔ τινα οἶδα
- ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν.
- ἄστυ δέ μοι δεῖξον, δὸς δὲ ῥάκος ἀμφιβαλέσθαι,
- εἴ τί που εἴλυμα σπείρων ἔχες ἐνθάδʼ ἰοῦσα.
- σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν ὅσα φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς,
- ἄνδρα τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν
- ἐσθλήν· οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον,
- ἢ ὅθʼ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον
- ἀνὴρ ἠδὲ γυνή· πόλλʼ ἄλγεα δυσμενέεσσι,
- χάρματα δʼ εὐμενέτῃσι, μάλιστα δέ τʼ ἔκλυον αὐτοί.
- τὸν δʼ αὖ Ναυσικάα λευκώλενος ἀντίον ηὔδα·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτʼ ἄφρονι φωτὶ ἔοικας·
- Ζεὺς δʼ αὐτὸς νέμει ὄλβον Ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν,
- ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ·
- καί που σοὶ τάδʼ ἔδωκε, σὲ δὲ χρὴ τετλάμεν ἔμπης.
- νῦν δʼ, ἐπεὶ ἡμετέρην τε πόλιν καὶ γαῖαν ἱκάνεις,
- οὔτʼ οὖν ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου,
- ὧν ἐπέοιχʼ ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα.
- ἄστυ δέ τοι δείξω, ἐρέω δέ τοι οὔνομα λαῶν.
- Φαίηκες μὲν τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν,
- εἰμὶ δʼ ἐγὼ θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,
- τοῦ δʼ ἐκ Φαιήκων ἔχεται κάρτος τε βίη τε.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι κέλευσε·
- στῆτέ μοι, ἀμφίπολοι· πόσε φεύγετε φῶτα ἰδοῦσαι;
- ἦ μή πού τινα δυσμενέων φάσθʼ ἔμμεναι ἀνδρῶν;
- οὐκ ἔσθʼ οὗτος ἀνὴρ διερὸς βροτὸς οὐδὲ γένηται,
- ὅς κεν Φαιήκων ἀνδρῶν ἐς γαῖαν ἵκηται
- δηιοτῆτα φέρων· μάλα γὰρ φίλοι ἀθανάτοισιν.
- οἰκέομεν δʼ ἀπάνευθε πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ,
- ἔσχατοι, οὐδέ τις ἄμμι βροτῶν ἐπιμίσγεται ἄλλος.
- ἀλλʼ ὅδε τις δύστηνος ἀλώμενος ἐνθάδʼ ἱκάνει,
- τὸν νῦν χρὴ κομέειν· πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες
- ξεῖνοί τε πτωχοί τε, δόσις δʼ ὀλίγη τε φίλη τε.
- ἀλλὰ δότʼ, ἀμφίπολοι, ξείνῳ βρῶσίν τε πόσιν τε,
- λούσατέ τʼ ἐν ποταμῷ, ὅθʼ ἐπὶ σκέπας ἔστʼ ἀνέμοιο.
- ὣς ἔφαθʼ, αἱ δʼ ἔσταν τε καὶ ἀλλήλῃσι κέλευσαν,
- κὰδ δʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆʼ εἷσαν ἐπὶ σκέπας, ὡς ἐκέλευσεν
- Ναυσικάα θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο·
- πὰρ δʼ ἄρα οἱ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματʼ ἔθηκαν,
- δῶκαν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον,
- ἤνωγον δʼ ἄρα μιν λοῦσθαι ποταμοῖο ῥοῇσιν.
- δή ῥα τότʼ ἀμφιπόλοισι μετηύδα δῖος Ὀδυσσεύς·
- ἀμφίπολοι, στῆθʼ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρʼ ἐγὼ αὐτὸς
- ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμφὶ δʼ ἐλαίῳ
- χρίσομαι· ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή.
- ἄντην δʼ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι· αἰδέομαι γὰρ
- γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών.
- ὣς ἔφαθʼ, αἱ δʼ ἀπάνευθεν ἴσαν, εἶπον δʼ ἄρα κούρῃ.
- αὐτὰρ ὁ ἐκ ποταμοῦ χρόα νίζετο δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἅλμην, ἥ οἱ νῶτα καὶ εὐρέας ἄμπεχεν ὤμους,
- ἐκ κεφαλῆς δʼ ἔσμηχεν ἁλὸς χνόον ἀτρυγέτοιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα λοέσσατο καὶ λίπʼ ἄλειψεν,
- ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαθʼ ἅ οἱ πόρε παρθένος ἀδμής,
- τὸν μὲν Ἀθηναίη θῆκεν Διὸς ἐκγεγαυῖα
- μείζονά τʼ εἰσιδέειν καὶ πάσσονα, κὰδ δὲ κάρητος
- οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας.
- ὡς δʼ ὅτε τις χρυσὸν περιχεύεται ἀργύρῳ ἀνὴρ
- ἴδρις, ὃν Ἥφαιστος δέδαεν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- τέχνην παντοίην, χαρίεντα δὲ ἔργα τελείει,
- ὣς ἄρα τῷ κατέχευε χάριν κεφαλῇ τε καὶ ὤμοις.
- ἕζετʼ ἔπειτʼ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
- κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων· θηεῖτο δὲ κούρη.
- δή ῥα τότʼ ἀμφιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι μετηύδα·
- κλῦτέ μευ, ἀμφίπολοι λευκώλενοι, ὄφρα τι εἴπω.
- οὐ πάντων ἀέκητι θεῶν, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν,
- Φαιήκεσσʼ ὅδʼ ἀνὴρ ἐπιμίσγεται ἀντιθέοισι·
- πρόσθεν μὲν γὰρ δή μοι ἀεικέλιος δέατʼ εἶναι,
- νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικε, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν.
- αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις κεκλημένος εἴη
- ἐνθάδε ναιετάων, καὶ οἱ ἅδοι αὐτόθι μίμνειν.
- ἀλλὰ δότʼ, ἀμφίπολοι, ξείνῳ βρῶσίν τε πόσιν τε.
- ὣς ἔφαθʼ, αἱ δʼ ἄρα τῆς μάλα μὲν κλύον ἠδʼ ἐπίθοντο,
- πὰρ δʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆι ἔθεσαν βρῶσίν τε πόσιν τε.
- ἦ τοι ὁ πῖνε καὶ ἦσθε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἁρπαλέως· δηρὸν γὰρ ἐδητύος ἦεν ἄπαστος.
- αὐτὰρ Ναυσικάα λευκώλενος ἄλλʼ ἐνόησεν·
- εἵματʼ ἄρα πτύξασα τίθει καλῆς ἐπʼ ἀπήνης,
- ζεῦξεν δʼ ἡμιόνους κρατερώνυχας, ἂν δʼ ἔβη αὐτή,
- ὤτρυνεν δʼ Ὀδυσῆα, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- ὄρσεο δὴ νῦν, ξεῖνε, πόλινδʼ ἴμεν ὄφρα σε πέμψω
- πατρὸς ἐμοῦ πρὸς δῶμα δαΐφρονος, ἔνθα σέ φημι
- πάντων Φαιήκων εἰδησέμεν ὅσσοι ἄριστοι.
- ἀλλὰ μάλʼ ὧδʼ ἔρδειν, δοκέεις δέ μοι οὐκ ἀπινύσσειν·
- ὄφρʼ ἂν μέν κʼ ἀγροὺς ἴομεν καὶ ἔργʼ ἀνθρώπων,
- τόφρα σὺν ἀμφιπόλοισι μεθʼ ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν
- καρπαλίμως ἔρχεσθαι· ἐγὼ δʼ ὁδὸν ἡγεμονεύσω.
- αὐτὰρ ἐπὴν πόλιος ἐπιβήομεν, ἣν πέρι πύργος
- ὑψηλός, καλὸς δὲ λιμὴν ἑκάτερθε πόληος,
- λεπτὴ δʼ εἰσίθμη· νῆες δʼ ὁδὸν ἀμφιέλισσαι
- εἰρύαται· πᾶσιν γὰρ ἐπίστιόν ἐστιν ἑκάστῳ.
- ἔνθα δέ τέ σφʼ ἀγορὴ καλὸν Ποσιδήιον ἀμφίς,
- ῥυτοῖσιν λάεσσι κατωρυχέεσσʼ ἀραρυῖα.
- ἔνθα δὲ νηῶν ὅπλα μελαινάων ἀλέγουσι,
- πείσματα καὶ σπεῖρα, καὶ ἀποξύνουσιν ἐρετμά.
- οὐ γὰρ Φαιήκεσσι μέλει βιὸς οὐδὲ φαρέτρη,
- ἀλλʼ ἱστοὶ καὶ ἐρετμὰ νεῶν καὶ νῆες ἐῖσαι,
- ᾗσιν ἀγαλλόμενοι πολιὴν περόωσι θάλασσαν.
- τῶν ἀλεείνω φῆμιν ἀδευκέα, μή τις ὀπίσσω
- μωμεύῃ· μάλα δʼ εἰσὶν ὑπερφίαλοι κατὰ δῆμον·
- καί νύ τις ὧδʼ εἴπῃσι κακώτερος ἀντιβολήσας·
- τίς δʼ ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται καλός τε μέγας τε
- ξεῖνος; ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ.
- ἦ τινά που πλαγχθέντα κομίσσατο ἧς ἀπὸ νηὸς
- ἀνδρῶν τηλεδαπῶν, ἐπεὶ οὔ τινες ἐγγύθεν εἰσίν·
- ἤ τίς οἱ εὐξαμένῃ πολυάρητος θεὸς ἦλθεν
- οὐρανόθεν καταβάς, ἕξει δέ μιν ἤματα πάντα.
- βέλτερον, εἰ καὐτή περ ἐποιχομένη πόσιν εὗρεν
- ἄλλοθεν· ἦ γὰρ τούσδε γʼ ἀτιμάζει κατὰ δῆμον
- Φαίηκας, τοί μιν μνῶνται πολέες τε καὶ ἐσθλοί.
- ὣς ἐρέουσιν, ἐμοὶ δέ κʼ ὀνείδεα ταῦτα γένοιτο.
- καὶ δʼ ἄλλῃ νεμεσῶ, ἥ τις τοιαῦτά γε ῥέζοι,
- ἥ τʼ ἀέκητι φίλων πατρὸς καὶ μητρὸς ἐόντων,
- ἀνδράσι μίσγηται, πρίν γʼ ἀμφάδιον γάμον ἐλθεῖν.
- ξεῖνε, σὺ δʼ ὦκʼ ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, ὄφρα τάχιστα
- πομπῆς καὶ νόστοιο τύχῃς παρὰ πατρὸς ἐμοῖο.
- δήεις ἀγλαὸν ἄλσος Ἀθήνης ἄγχι κελεύθου
- αἰγείρων· ἐν δὲ κρήνη νάει, ἀμφὶ δὲ λειμών·
- ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῦ τέμενος τεθαλυῖά τʼ ἀλωή,
- τόσσον ἀπὸ πτόλιος, ὅσσον τε γέγωνε βοήσας.
- ἔνθα καθεζόμενος μεῖναι χρόνον, εἰς ὅ κεν ἡμεῖς
- ἄστυδε ἔλθωμεν καὶ ἱκώμεθα δώματα πατρός.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἡμέας ἔλπῃ ποτὶ δώματʼ ἀφῖχθαι,
- καὶ τότε Φαιήκων ἴμεν ἐς πόλιν ἠδʼ ἐρέεσθαι
- δώματα πατρὸς ἐμοῦ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο.
- ῥεῖα δʼ ἀρίγνωτʼ ἐστί, καὶ ἂν πάϊς ἡγήσαιτο
- νήπιος· οὐ μὲν γάρ τι ἐοικότα τοῖσι τέτυκται
- δώματα Φαιήκων, οἷος δόμος Ἀλκινόοιο
- ἥρωος. ἀλλʼ ὁπότʼ ἄν σε δόμοι κεκύθωσι καὶ αὐλή,
- ὦκα μάλα μεγάροιο διελθέμεν, ὄφρʼ ἂν ἵκηαι
- μητέρʼ ἐμήν· ἡ δʼ ἧσται ἐπʼ ἐσχάρῃ ἐν πυρὸς αὐγῇ,
- ἠλάκατα στρωφῶσʼ ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι,
- κίονι κεκλιμένη· δμωαὶ δέ οἱ εἵατʼ ὄπισθεν.
- ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῖο θρόνος ποτικέκλιται αὐτῇ,
- τῷ ὅ γε οἰνοποτάζει ἐφήμενος ἀθάνατος ὥς.
- τὸν παραμειψάμενος μητρὸς περὶ γούνασι χεῖρας
- βάλλειν ἡμετέρης, ἵνα νόστιμον ἦμαρ ἴδηαι
- χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐσσί.
- εἴ κέν τοι κείνη γε φίλα φρονέῃσʼ ἐνὶ θυμῷ,
- ἐλπωρή τοι ἔπειτα φίλους τʼ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι
- οἶκον ἐυκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ὣς ἄρα φωνήσασʼ ἵμασεν μάστιγι φαεινῇ
- ἡμιόνους· αἱ δʼ ὦκα λίπον ποταμοῖο ῥέεθρα.
- αἱ δʼ ἐὺ μὲν τρώχων, ἐὺ δὲ πλίσσοντο πόδεσσιν·
- ἡ δὲ μάλʼ ἡνιόχευεν, ὅπως ἅμʼ ἑποίατο πεζοὶ
- ἀμφίπολοί τʼ Ὀδυσεύς τε, νόῳ δʼ ἐπέβαλλεν ἱμάσθλην.
- δύσετό τʼ ἠέλιος καὶ τοὶ κλυτὸν ἄλσος ἵκοντο
- ἱρὸν Ἀθηναίης, ἵνʼ ἄρʼ ἕζετο δῖος Ὀδυσσεύς.
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο·
- κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, Ἀτρυτώνη·
- νῦν δή πέρ μευ ἄκουσον, ἐπεὶ πάρος οὔ ποτʼ ἄκουσας
- ῥαιομένου, ὅτε μʼ ἔρραιε κλυτὸς ἐννοσίγαιος.
- δός μʼ ἐς Φαίηκας φίλον ἐλθεῖν ἠδʼ ἐλεεινόν.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τοῦ δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη.
- αὐτῷ δʼ οὔ πω φαίνετʼ ἐναντίη· αἴδετο γάρ ῥα
- πατροκασίγνητον· ὁ δʼ ἐπιζαφελῶς μενέαινεν
- ἀντιθέῳ Ὀδυσῆι πάρος ἣν γαῖαν ἱκέσθαι.
- ὧς ὁ μὲν ἔνθʼ ἠρᾶτο πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- κούρην δὲ προτὶ ἄστυ φέρεν μένος ἡμιόνοιιν.
- ἡ δʼ ὅτε δὴ οὗ πατρὸς ἀγακλυτὰ δώμαθʼ ἵκανε,
- στῆσεν ἄρʼ ἐν προθύροισι, κασίγνητοι δέ μιν ἀμφὶς
- ἵσταντʼ ἀθανάτοις ἐναλίγκιοι, οἵ ῥʼ ὑπʼ ἀπήνης
- ἡμιόνους ἔλυον ἐσθῆτά τε ἔσφερον εἴσω.
- αὐτὴ δʼ ἐς θάλαμον ἑὸν ἤιε· δαῖε δέ οἱ πῦρ
- γρῆυς Ἀπειραίη, θαλαμηπόλος Εὐρυμέδουσα,
- τήν ποτʼ Ἀπείρηθεν νέες ἤγαγον ἀμφιέλισσαι·
- Ἀλκινόῳ δʼ αὐτὴν γέρας ἔξελον, οὕνεκα πᾶσιν
- Φαιήκεσσιν ἄνασσε, θεοῦ δʼ ὣς δῆμος ἄκουεν·
- ἣ τρέφε Ναυσικάαν λευκώλενον ἐν μεγάροισιν.
- ἥ οἱ πῦρ ἀνέκαιε καὶ εἴσω δόρπον ἐκόσμει.
- καὶ τότʼ Ὀδυσσεὺς ὦρτο πόλινδʼ ἴμεν· ἀμφὶ δʼ Ἀθήνη
- πολλὴν ἠέρα χεῦε φίλα φρονέουσʼ Ὀδυσῆι,
- μή τις Φαιήκων μεγαθύμων ἀντιβολήσας
- κερτομέοι τʼ ἐπέεσσι καὶ ἐξερέοιθʼ ὅτις εἴη.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ἄρʼ ἔμελλε πόλιν δύσεσθαι ἐραννήν,
- ἔνθα οἱ ἀντεβόλησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- παρθενικῇ ἐικυῖα νεήνιδι, κάλπιν ἐχούσῃ.
- στῆ δὲ πρόσθʼ αὐτοῦ, ὁ δʼ ἀνείρετο δῖος Ὀδυσσεύς·
- ὦ τέκος, οὐκ ἄν μοι δόμον ἀνέρος ἡγήσαιο
- Ἀλκινόου, ὃς τοῖσδε μετʼ ἀνθρώποισι ἀνάσσει;
- καὶ γὰρ ἐγὼ ξεῖνος ταλαπείριος ἐνθάδʼ ἱκάνω
- τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης· τῷ οὔ τινα οἶδα
- ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε πάτερ, δόμον, ὅν με κελεύεις,
- δείξω, ἐπεί μοι πατρὸς ἀμύμονος ἐγγύθι ναίει.
- ἀλλʼ ἴθι σιγῇ τοῖον, ἐγὼ δʼ ὁδὸν ἡγεμονεύσω,
- μηδέ τινʼ ἀνθρώπων προτιόσσεο μηδʼ ἐρέεινε.
- οὐ γὰρ ξείνους οἵδε μάλʼ ἀνθρώπους ἀνέχονται,
- οὐδʼ ἀγαπαζόμενοι φιλέουσʼ ὅς κʼ ἄλλοθεν ἔλθῃ.
- νηυσὶ θοῇσιν τοί γε πεποιθότες ὠκείῃσι
- λαῖτμα μέγʼ ἐκπερόωσιν, ἐπεί σφισι δῶκʼ ἐνοσίχθων·
- τῶν νέες ὠκεῖαι ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα.
- ὣς ἄρα φωνήσασʼ ἡγήσατο Παλλὰς Ἀθήνη
- καρπαλίμως· ὁ δʼ ἔπειτα μετʼ ἴχνια βαῖνε θεοῖο.
- τὸν δʼ ἄρα Φαίηκες ναυσικλυτοὶ οὐκ ἐνόησαν
- ἐρχόμενον κατὰ ἄστυ διὰ σφέας· οὐ γὰρ Ἀθήνη
- εἴα ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεός, ἥ ῥά οἱ ἀχλὺν
- θεσπεσίην κατέχευε φίλα φρονέουσʼ ἐνὶ θυμῷ.
- θαύμαζεν δʼ Ὀδυσεὺς λιμένας καὶ νῆας ἐίσας
- αὐτῶν θʼ ἡρώων ἀγορὰς καὶ τείχεα μακρὰ
- ὑψηλά, σκολόπεσσιν ἀρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ βασιλῆος ἀγακλυτὰ δώμαθʼ ἵκοντο,
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- οὗτος δή τοι, ξεῖνε πάτερ, δόμος, ὅν με κελεύεις
- πεφραδέμεν· δήεις δὲ διοτρεφέας βασιλῆας
- δαίτην δαινυμένους· σὺ δʼ ἔσω κίε, μηδέ τι θυμῷ
- τάρβει· θαρσαλέος γὰρ ἀνὴρ ἐν πᾶσιν ἀμείνων
- ἔργοισιν τελέθει, εἰ καί ποθεν ἄλλοθεν ἔλθοι.
- δέσποιναν μὲν πρῶτα κιχήσεαι ἐν μεγάροισιν·
- Ἀρήτη δʼ ὄνομʼ ἐστὶν ἐπώνυμον, ἐκ δὲ τοκήων
- τῶν αὐτῶν οἵ περ τέκον Ἀλκίνοον βασιλῆα.
- Ναυσίθοον μὲν πρῶτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- γείνατο καὶ Περίβοια, γυναικῶν εἶδος ἀρίστη,
- ὁπλοτάτη θυγάτηρ μεγαλήτορος Εὐρυμέδοντος,
- ὅς ποθʼ ὑπερθύμοισι Γιγάντεσσιν βασίλευεν.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ὤλεσε λαὸν ἀτάσθαλον, ὤλετο δʼ αὐτός·
- τῇ δὲ Ποσειδάων ἐμίγη καὶ ἐγείνατο παῖδα
- Ναυσίθοον μεγάθυμον, ὃς ἐν Φαίηξιν ἄνασσε·
- Ναυσίθοος δʼ ἔτεκεν Ῥηξήνορά τʼ Ἀλκίνοόν τε.
- τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα βάλʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- νυμφίον ἐν μεγάρῳ, μίαν οἴην παῖδα λιπόντα
- Ἀρήτην· τὴν δʼ Ἀλκίνοος ποιήσατʼ ἄκοιτιν,
- καί μιν ἔτισʼ, ὡς οὔ τις ἐπὶ χθονὶ τίεται ἄλλη,
- ὅσσαι νῦν γε γυναῖκες ὑπʼ ἀνδράσιν οἶκον ἔχουσιν.
- ὣς κείνη περὶ κῆρι τετίμηταί τε καὶ ἔστιν
- ἔκ τε φίλων παίδων ἔκ τʼ αὐτοῦ Ἀλκινόοιο
- καὶ λαῶν, οἵ μίν ῥα θεὸν ὣς εἰσορόωντες
- δειδέχαται μύθοισιν, ὅτε στείχῃσʼ ἀνὰ ἄστυ.