Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- νῆα μὲν οὖν πάμπρωτον ἁλὸς βένθοσδε ἔρυσσαν,
- ἐν δʼ ἱστόν τʼ ἐτίθεντο καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ,
- ἠρτύναντο δʼ ἐρετμὰ τροποῖς ἐν δερματίνοισιν,
- πάντα κατὰ μοῖραν, ἀνά θʼ ἱστία λευκὰ πέτασσαν·
- τεύχεα δέ σφʼ ἤνεικαν ὑπέρθυμοι θεράποντες.
- ὑψοῦ δʼ ἐν νοτίῳ τήν γʼ ὥρμισαν, ἐκ δʼ ἔβαν αὐτοί·
- ἔνθα δὲ δόρπον ἕλοντο, μένον δʼ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν.
- ἡ δʼ ὑπερωίῳ αὖθι περίφρων Πηνελόπεια
- κεῖτʼ ἄρʼ ἄσιτος, ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος,
- ὁρμαίνουσʼ ἤ οἱ θάνατον φύγοι υἱὸς ἀμύμων,
- ἦ ὅ γʼ ὑπὸ μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισι δαμείη.
- ὅσσα δὲ μερμήριξε λέων ἀνδρῶν ἐν ὁμίλῳ
- δείσας, ὁππότε μιν δόλιον περὶ κύκλον ἄγωσι,
- τόσσα μιν ὁρμαίνουσαν ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος·
- εὗδε δʼ ἀνακλινθεῖσα, λύθεν δέ οἱ ἅψεα πάντα.
- ἔνθʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- εἴδωλον ποίησε, δέμας δʼ ἤικτο γυναικί,
- Ἰφθίμῃ, κούρῃ μεγαλήτορος Ἰκαρίοιο,
- τὴν Εὔμηλος ὄπυιε Φερῇς ἔνι οἰκία ναίων.
- πέμπε δέ μιν πρὸς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο,
- ἧος Πηνελόπειαν ὀδυρομένην γοόωσαν
- παύσειε κλαυθμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος.
- ἐς θάλαμον δʼ εἰσῆλθε παρὰ κληῖδος ἱμάντα,
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- εὕδεις, Πηνελόπεια, φίλον τετιημένη ἦτορ;
- οὐ μέν σʼ οὐδὲ ἐῶσι θεοὶ ῥεῖα ζώοντες
- κλαίειν οὐδʼ ἀκάχησθαι, ἐπεί ῥʼ ἔτι νόστιμός ἐστι
- σὸς παῖς· οὐ μὲν γάρ τι θεοῖς ἀλιτήμενός ἐστι.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια,
- ἡδὺ μάλα κνώσσουσʼ ἐν ὀνειρείῃσι πύλῃσιν·
- τίπτε, κασιγνήτη, δεῦρʼ ἤλυθες; οὔ τι πάρος γε
- πωλέʼ, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἀπόπροθι δώματα ναίεις·
- καί με κέλεαι παύσασθαι ὀιζύος ἠδʼ ὀδυνάων
- πολλέων, αἵ μʼ ἐρέθουσι κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- ἣ πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα θυμολέοντα,
- παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖσιν,
- ἐσθλόν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθʼ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος·
- νῦν αὖ παῖς ἀγαπητὸς ἔβη κοίλης ἐπὶ νηός,
- νήπιος, οὔτε πόνων ἐὺ εἰδὼς οὔτʼ ἀγοράων.
- τοῦ δὴ ἐγὼ καὶ μᾶλλον ὀδύρομαι ἤ περ ἐκείνου·
- τοῦ δʼ ἀμφιτρομέω καὶ δείδια, μή τι πάθῃσιν,
- ἢ ὅ γε τῶν ἐνὶ δήμῳ, ἵνʼ οἴχεται, ἢ ἐνὶ πόντῳ·
- δυσμενέες γὰρ πολλοὶ ἐπʼ αὐτῷ μηχανόωνται,
- ἱέμενοι κτεῖναι πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενον προσέφη εἴδωλον ἀμαυρόν·
- θάρσει, μηδέ τι πάγχυ μετὰ φρεσὶ δείδιθι λίην·
- τοίη γάρ οἱ πομπὸς ἅμʼ ἔρχεται, ἥν τε καὶ ἄλλοι
- ἀνέρες ἠρήσαντο παρεστάμεναι, δύναται γάρ,
- Παλλὰς Ἀθηναίη· σὲ δʼ ὀδυρομένην ἐλεαίρει·
- ἣ νῦν με προέηκε τεῒν τάδε μυθήσασθαι.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
- εἰ μὲν δὴ θεός ἐσσι θεοῖό τε ἔκλυες αὐδῆς,
- εἰ δʼ ἄγε μοι καὶ κεῖνον ὀιζυρὸν κατάλεξον,
- ἤ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο,
- ἦ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Ἀίδαο δόμοισι.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενον προσέφη εἴδωλον ἀμαυρόν·
- οὐ μέν τοι κεῖνόν γε διηνεκέως ἀγορεύσω,
- ζώει ὅ γʼ ἦ τέθνηκε· κακὸν δʼ ἀνεμώλια βάζειν.
- ὣς εἰπὸν σταθμοῖο παρὰ κληῖδα λιάσθη
- ἐς πνοιὰς ἀνέμων. ἡ δʼ ἐξ ὕπνου ἀνόρουσε
- κούρη Ἰκαρίοιο· φίλον δέ οἱ ἦτορ ἰάνθη,
- ὥς οἱ ἐναργὲς ὄνειρον ἐπέσσυτο νυκτὸς ἀμολγῷ.
- μνηστῆρες δʼ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα
- Τηλεμάχῳ φόνον αἰπὺν ἐνὶ φρεσὶν ὁρμαίνοντες.
- ἔστι δέ τις νῆσος μέσσῃ ἁλὶ πετρήεσσα,
- μεσσηγὺς Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης,
- Ἀστερίς, οὐ μεγάλη· λιμένες δʼ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ
- ἀμφίδυμοι· τῇ τόν γε μένον λοχόωντες Ἀχαιοί.
- Ἠὼς δʼ ἐκ λεχέων παρʼ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο
- ὤρνυθʼ, ἵνʼ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσιν·
- οἱ δὲ θεοὶ θῶκόνδε καθίζανον, ἐν δʼ ἄρα τοῖσι
- Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, οὗ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- τοῖσι δʼ Ἀθηναίη λέγε κήδεα πόλλʼ Ὀδυσῆος
- μνησαμένη· μέλε γάρ οἱ ἐὼν ἐν δώμασι νύμφης·
- Ζεῦ πάτερ ἠδʼ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες,
- μή τις ἔτι πρόφρων ἀγανὸς καὶ ἤπιος ἔστω
- σκηπτοῦχος βασιλεύς, μηδὲ φρεσὶν αἴσιμα εἰδώς,
- ἀλλʼ αἰεὶ χαλεπός τʼ εἴη καὶ αἴσυλα ῥέζοι·
- ὡς οὔ τις μέμνηται Ὀδυσσῆος θείοιο
- λαῶν οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ δʼ ὣς ἤπιος ἦεν.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ἐν νήσῳ κεῖται κρατέρʼ ἄλγεα πάσχων
- νύμφης ἐν μεγάροισι Καλυψοῦς, ἥ μιν ἀνάγκῃ
- ἴσχει· ὁ δʼ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι·
- οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι,
- οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης.
- νῦν αὖ παῖδʼ ἀγαπητὸν ἀποκτεῖναι μεμάασιν
- οἴκαδε νισόμενον· ὁ δʼ ἔβη μετὰ πατρὸς ἀκουὴν
- ἐς Πύλον ἠγαθέην ἠδʼ ἐς Λακεδαίμονα δῖαν.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- τέκνον ἐμόν, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων.
- οὐ γὰρ δὴ τοῦτον μὲν ἐβούλευσας νόον αὐτή,
- ὡς ἦ τοι κείνους Ὀδυσεὺς ἀποτίσεται ἐλθών;
- Τηλέμαχον δὲ σὺ πέμψον ἐπισταμένως, δύνασαι γάρ,
- ὥς κε μάλʼ ἀσκηθὴς ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται,
- μνηστῆρες δʼ ἐν νηὶ· παλιμπετὲς ἀπονέωνται.
- ἦ ῥα καὶ Ἑρμείαν, υἱὸν φίλον, ἀντίον ηὔδα·
- Ἑρμεία, σὺ γὰρ αὖτε τά τʼ ἄλλα περ ἄγγελός ἐσσι,
- νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ εἰπεῖν νημερτέα βουλήν,
- νόστον Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὥς κε νέηται
- οὔτε θεῶν πομπῇ οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων·
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου πήματα πάσχων
- ἤματί κʼ εἰκοστῷ Σχερίην ἐρίβωλον ἵκοιτο,
- Φαιήκων ἐς γαῖαν, οἳ ἀγχίθεοι γεγάασιν,
- οἵ κέν μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσουσιν,
- πέμψουσιν δʼ ἐν νηὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,
- χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες,
- πόλλʼ, ὅσʼ ἂν οὐδέ ποτε Τροίης ἐξήρατʼ Ὀδυσσεύς,
- εἴ περ ἀπήμων ἦλθε, λαχὼν ἀπὸ ληίδος αἶσαν.
- ὣς γάρ οἱ μοῖρʼ ἐστὶ φίλους τʼ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι
- οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε διάκτορος ἀργεϊφόντης.
- αὐτίκʼ ἔπειθʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμβρόσια χρύσεια, τά μιν φέρον ἠμὲν ἐφʼ ὑγρὴν
- ἠδʼ ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν ἅμα πνοιῇς ἀνέμοιο.
- εἵλετο δὲ ῥάβδον, τῇ τʼ ἀνδρῶν ὄμματα θέλγει,
- ὧν ἐθέλει, τοὺς δʼ αὖτε καὶ ὑπνώοντας ἐγείρει.
- τὴν μετὰ χερσὶν ἔχων πέτετο κρατὺς ἀργεϊφόντης.
- Πιερίην δʼ ἐπιβὰς ἐξ αἰθέρος ἔμπεσε πόντῳ·
- σεύατʼ ἔπειτʼ ἐπὶ κῦμα λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώς,
- ὅς τε κατὰ δεινοὺς κόλπους ἁλὸς ἀτρυγέτοιο
- ἰχθῦς ἀγρώσσων πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ·
- τῷ ἴκελος πολέεσσιν ὀχήσατο κύμασιν Ἑρμῆς.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἀφίκετο τηλόθʼ ἐοῦσαν,
- ἔνθʼ ἐκ πόντου βὰς ἰοειδέος ἤπειρόνδε
- ἤιεν, ὄφρα μέγα σπέος ἵκετο, τῷ ἔνι νύμφη
- ναῖεν ἐυπλόκαμος· τὴν δʼ ἔνδοθι τέτμεν ἐοῦσαν.
- πῦρ μὲν ἐπʼ ἐσχαρόφιν μέγα καίετο, τηλόσε δʼ ὀδμὴ
- κέδρου τʼ εὐκεάτοιο θύου τʼ ἀνὰ νῆσον ὀδώδει
- δαιομένων· ἡ δʼ ἔνδον ἀοιδιάουσʼ ὀπὶ καλῇ
- ἱστὸν ἐποιχομένη χρυσείῃ κερκίδʼ ὕφαινεν.
- ὕλη δὲ σπέος ἀμφὶ πεφύκει τηλεθόωσα,
- κλήθρη τʼ αἴγειρός τε καὶ εὐώδης κυπάρισσος.
- ἔνθα δέ τʼ ὄρνιθες τανυσίπτεροι εὐνάζοντο,
- σκῶπές τʼ ἴρηκές τε τανύγλωσσοί τε κορῶναι
- εἰνάλιαι, τῇσίν τε θαλάσσια ἔργα μέμηλεν.
- ἡ δʼ αὐτοῦ τετάνυστο περὶ σπείους γλαφυροῖο
- ἡμερὶς ἡβώωσα, τεθήλει δὲ σταφυλῇσι.
- κρῆναι δʼ ἑξείης πίσυρες ῥέον ὕδατι λευκῷ,
- πλησίαι ἀλλήλων τετραμμέναι ἄλλυδις ἄλλη.
- ἀμφὶ δὲ λειμῶνες μαλακοὶ ἴου ἠδὲ σελίνου
- θήλεον. ἔνθα κʼ ἔπειτα καὶ ἀθάνατός περ ἐπελθὼν
- θηήσαιτο ἰδὼν καὶ τερφθείη φρεσὶν ᾗσιν.
- ἔνθα στὰς θηεῖτο διάκτορος ἀργεϊφόντης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ,
- αὐτίκʼ ἄρʼ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλυθεν. οὐδέ μιν ἄντην
- ἠγνοίησεν ἰδοῦσα Καλυψώ, δῖα θεάων·
- οὐ γάρ τʼ ἀγνῶτες θεοὶ ἀλλήλοισι πέλονται
- ἀθάνατοι, οὐδʼ εἴ τις ἀπόπροθι δώματα ναίει.
- οὐδʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆα μεγαλήτορα ἔνδον ἔτετμεν,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἐπʼ ἀκτῆς κλαῖε καθήμενος, ἔνθα πάρος περ,
- δάκρυσι καὶ στοναχῇσι καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἐρέχθων.
- πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων.
- Ἑρμείαν δʼ ἐρέεινε Καλυψώ, δῖα θεάων,
- ἐν θρόνῳ ἱδρύσασα φαεινῷ σιγαλόεντι·
- τίπτε μοι, Ἑρμεία χρυσόρραπι, εἰλήλουθας
- αἰδοῖός τε φίλος τε; πάρος γε μὲν οὔ τι θαμίζεις.
- αὔδα ὅ τι φρονέεις· τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν,
- εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν.
- ἀλλʼ ἕπεο προτέρω, ἵνα τοι πὰρ ξείνια θείω.
- ὥς ἄρα φωνήσασα θεὰ παρέθηκε τράπεζαν
- ἀμβροσίης πλήσασα, κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν.
- αὐτὰρ ὁ πῖνε καὶ ἦσθε διάκτορος ἀργεϊφόντης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δείπνησε καὶ ἤραρε θυμὸν ἐδωδῇ,
- καὶ τότε δή μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- εἰρωτᾷς μʼ ἐλθόντα θεὰ θεόν· αὐτὰρ ἐγώ τοι
- νημερτέως τὸν μῦθον ἐνισπήσω· κέλεαι γάρ.
- Ζεὺς ἐμέ γʼ ἠνώγει δεῦρʼ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα·
- τίς δʼ ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ
- ἄσπετον; οὐδέ τις ἄγχι βροτῶν πόλις, οἵ τε θεοῖσιν
- ἱερά τε ῥέζουσι καὶ ἐξαίτους ἑκατόμβας.
- ἀλλὰ μάλʼ οὔ πως ἔστι Διὸς νόον αἰγιόχοιο
- οὔτε παρεξελθεῖν ἄλλον θεὸν οὔθʼ ἁλιῶσαι.
- φησί τοι ἄνδρα παρεῖναι ὀιζυρώτατον ἄλλων,
- τῶν ἀνδρῶν, οἳ ἄστυ πέρι Πριάμοιο μάχοντο
- εἰνάετες, δεκάτῳ δὲ πόλιν πέρσαντες ἔβησαν
- οἴκαδʼ· ἀτὰρ ἐν νόστῳ Ἀθηναίην ἀλίτοντο,
- ἥ σφιν ἐπῶρσʼ ἄνεμόν τε κακὸν καὶ κύματα μακρά.
- ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι,
- τὸν δʼ ἄρα δεῦρʼ ἄνεμός τε φέρων καὶ κῦμα πέλασσε.
- τὸν νῦν σʼ ἠνώγειν ἀποπεμπέμεν ὅττι τάχιστα·
- οὐ γάρ οἱ τῇδʼ αἶσα φίλων ἀπονόσφιν ὀλέσθαι,
- ἀλλʼ ἔτι οἱ μοῖρʼ ἐστὶ φίλους τʼ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι
- οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ὣς φάτο, ῥίγησεν δὲ Καλυψώ, δῖα θεάων,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- σχέτλιοί ἐστε, θεοί, ζηλήμονες ἔξοχον ἄλλων,
- οἵ τε θεαῖς ἀγάασθε παρʼ ἀνδράσιν εὐνάζεσθαι
- ἀμφαδίην, ἤν τίς τε φίλον ποιήσετʼ ἀκοίτην.
- ὣς μὲν ὅτʼ Ὠρίωνʼ ἕλετο ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- τόφρα οἱ ἠγάασθε θεοὶ ῥεῖα ζώοντες,
- ἧος ἐν Ὀρτυγίῃ χρυσόθρονος Ἄρτεμις ἁγνὴ
- οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν.
- ὣς δʼ ὁπότʼ Ἰασίωνι ἐυπλόκαμος Δημήτηρ,
- ᾧ θυμῷ εἴξασα, μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ
- νειῷ ἔνι τριπόλῳ· οὐδὲ δὴν ἦεν ἄπυστος
- Ζεύς, ὅς μιν κατέπεφνε βαλὼν ἀργῆτι κεραυνῷ.
- ὥς δʼ αὖ νῦν μοι ἄγασθε, θεοί, βροτὸν ἄνδρα παρεῖναι.
- τὸν μὲν ἐγὼν ἐσάωσα περὶ τρόπιος βεβαῶτα
- οἶον, ἐπεί οἱ νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ
- Ζεὺς ἔλσας ἐκέασσε μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ.
- ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι,
- τὸν δʼ ἄρα δεῦρʼ ἄνεμός τε φέρων καὶ κῦμα πέλασσε.
- τὸν μὲν ἐγὼ φίλεόν τε καὶ ἔτρεφον, ἠδὲ ἔφασκον
- θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα.
- ἀλλʼ ἐπεὶ οὔ πως ἔστι Διὸς νόον αἰγιόχοιο
- οὔτε παρεξελθεῖν ἄλλον θεὸν οὔθʼ ἁλιῶσαι,
- ἐρρέτω, εἴ μιν κεῖνος ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει,
- πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον· πέμψω δέ μιν οὔ πῃ ἐγώ γε·
- οὐ γάρ μοι πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι,
- οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης.
- αὐτάρ οἱ πρόφρων ὑποθήσομαι, οὐδʼ ἐπικεύσω,
- ὥς κε μάλʼ ἀσκηθὴς ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε διάκτορος ἀργεϊφόντης·
- οὕτω νῦν ἀπόπεμπε, Διὸς δʼ ἐποπίζεο μῆνιν,
- μή πώς τοι μετόπισθε κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κρατὺς ἀργεϊφόντης·
- ἡ δʼ ἐπʼ Ὀδυσσῆα μεγαλήτορα πότνια νύμφη
- ἤιʼ, ἐπεὶ δὴ Ζηνὸς ἐπέκλυεν ἀγγελιάων.
- τὸν δʼ ἄρʼ ἐπʼ ἀκτῆς εὗρε καθήμενον· οὐδέ ποτʼ ὄσσε
- δακρυόφιν τέρσοντο, κατείβετο δὲ γλυκὺς αἰὼν
- νόστον ὀδυρομένῳ, ἐπεὶ οὐκέτι ἥνδανε νύμφη.
- ἀλλʼ ἦ τοι νύκτας μὲν ἰαύεσκεν καὶ ἀνάγκῃ
- ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι παρʼ οὐκ ἐθέλων ἐθελούσῃ·
- ἤματα δʼ ἂμ πέτρῃσι καὶ ἠιόνεσσι καθίζων
- δάκρυσι καὶ στοναχῇσι καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἐρέχθων
- πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων.
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσεφώνεε δῖα θεάων·
- κάμμορε, μή μοι ἔτʼ ἐνθάδʼ ὀδύρεο, μηδέ τοι αἰὼν
- φθινέτω· ἤδη γάρ σε μάλα πρόφρασσʼ ἀποπέμψω.
- ἀλλʼ ἄγε δούρατα μακρὰ ταμὼν ἁρμόζεο χαλκῷ
- εὐρεῖαν σχεδίην· ἀτὰρ ἴκρια πῆξαι ἐπʼ αὐτῆς
- ὑψοῦ, ὥς σε φέρῃσιν ἐπʼ ἠεροειδέα πόντον.
- αὐτὰρ ἐγὼ σῖτον καὶ ὕδωρ καὶ οἶνον ἐρυθρὸν
- ἐνθήσω μενοεικέʼ, ἅ κέν τοι λιμὸν ἐρύκοι,
- εἵματά τʼ ἀμφιέσω· πέμψω δέ τοι οὖρον ὄπισθεν,
- ὥς κε μάλʼ ἀσκηθὴς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκηαι,
- αἴ κε θεοί γʼ ἐθέλωσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
- οἵ μευ φέρτεροί εἰσι νοῆσαί τε κρῆναί τε.
- ὣς φάτο, ῥίγησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἄλλο τι δὴ σύ, θεά, τόδε μήδεαι, οὐδέ τι πομπήν,
- ἥ με κέλεαι σχεδίῃ περάαν μέγα λαῖτμα θαλάσσης,
- δεινόν τʼ ἀργαλέον τε· τὸ δʼ οὐδʼ ἐπὶ νῆες ἐῖσαι
- ὠκύποροι περόωσιν, ἀγαλλόμεναι Διὸς οὔρῳ.
- οὐδʼ ἂν ἐγὼν ἀέκητι σέθεν σχεδίης ἐπιβαίην,
- εἰ μή μοι τλαίης γε, θεά, μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι
- μή τί μοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ Καλυψὼ δῖα θεάων,
- χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- ἦ δὴ ἀλιτρός γʼ ἐσσὶ καὶ οὐκ ἀποφώλια εἰδώς,
- οἷον δὴ τὸν μῦθον ἐπεφράσθης ἀγορεῦσαι.
- ἴστω νῦν τόδε γαῖα καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθε
- καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ, ὅς τε μέγιστος
- ὅρκος δεινότατός τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσι,
- μή τί τοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο.
- ἀλλὰ τὰ μὲν νοέω καὶ φράσσομαι, ἅσσʼ ἂν ἐμοί περ
- αὐτῇ μηδοίμην, ὅτε με χρειὼ τόσον ἵκοι·
- καὶ γὰρ ἐμοὶ νόος ἐστὶν ἐναίσιμος, οὐδέ μοι αὐτῇ
- θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι σιδήρεος, ἀλλʼ ἐλεήμων.
- ὣς ἄρα φωνήσασʼ ἡγήσατο δῖα θεάων
- καρπαλίμως· ὁ δʼ ἔπειτα μετʼ ἴχνια βαῖνε θεοῖο.
- ἷξον δὲ σπεῖος γλαφυρὸν θεὸς ἠδὲ καὶ ἀνήρ,
- καί ῥʼ ὁ μὲν ἔνθα καθέζετʼ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη
- Ἑρμείας, νύμφη δʼ ἐτίθει πάρα πᾶσαν ἐδωδήν,
- ἔσθειν καὶ πίνειν, οἷα βροτοὶ ἄνδρες ἔδουσιν·
- αὐτὴ δʼ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο,
- τῇ δὲ παρʼ ἀμβροσίην δμῳαὶ καὶ νέκταρ ἔθηκαν.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος,
- τοῖς ἄρα μύθων ἦρχε Καλυψώ, δῖα θεάων·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- οὕτω δὴ οἶκόνδε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- αὐτίκα νῦν ἐθέλεις ἰέναι; σὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπης.
- εἴ γε μὲν εἰδείης σῇσι φρεσὶν ὅσσα τοι αἶσα
- κήδεʼ ἀναπλῆσαι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι,
- ἐνθάδε κʼ αὖθι μένων σὺν ἐμοὶ τόδε δῶμα φυλάσσοις
- ἀθάνατός τʼ εἴης, ἱμειρόμενός περ ἰδέσθαι
- σὴν ἄλοχον, τῆς τʼ αἰὲν ἐέλδεαι ἤματα πάντα.
- οὐ μέν θην κείνης γε χερείων εὔχομαι εἶναι,
- οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, ἐπεὶ οὔ πως οὐδὲ ἔοικεν
- θνητὰς ἀθανάτῃσι δέμας καὶ εἶδος ἐρίζειν.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- πότνα θεά, μή μοι τόδε χώεο· οἶδα καὶ αὐτὸς
- πάντα μάλʼ, οὕνεκα σεῖο περίφρων Πηνελόπεια
- εἶδος ἀκιδνοτέρη μέγεθός τʼ εἰσάντα ἰδέσθαι·
- ἡ μὲν γὰρ βροτός ἐστι, σὺ δʼ ἀθάνατος καὶ ἀγήρως.
- ἀλλὰ καὶ ὣς ἐθέλω καὶ ἐέλδομαι ἤματα πάντα
- οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι.
- εἰ δʼ αὖ τις ῥαίῃσι θεῶν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ,
- τλήσομαι ἐν στήθεσσιν ἔχων ταλαπενθέα θυμόν·
- ἤδη γὰρ μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα
- κύμασι καὶ πολέμῳ· μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω.
- ὣς ἔφατʼ, ἠέλιος δʼ ἄρʼ ἔδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν·
- ἐλθόντες δʼ ἄρα τώ γε μυχῷ σπείους γλαφυροῖο
- τερπέσθην φιλότητι, παρʼ ἀλλήλοισι μένοντες.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- αὐτίχʼ ὁ μὲν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε ἕννυτʼ Ὀδυσσεύς,
- αὐτὴ δʼ ἀργύφεον φᾶρος μέγα ἕννυτο νύμφη,
- λεπτὸν καὶ χαρίεν, περὶ δὲ ζώνην βάλετʼ ἰξυῖ
- καλὴν χρυσείην, κεφαλῇ δʼ ἐφύπερθε καλύπτρην.
- καὶ τότʼ Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μήδετο πομπήν·
- δῶκέν οἱ πέλεκυν μέγαν, ἄρμενον ἐν παλάμῃσι,
- χάλκεον, ἀμφοτέρωθεν ἀκαχμένον· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ
- στειλειὸν περικαλλὲς ἐλάινον, εὖ ἐναρηρός·
- δῶκε δʼ ἔπειτα σκέπαρνον ἐύξοον· ἦρχε δʼ ὁδοῖο
- νήσου ἐπʼ ἐσχατιῆς, ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει,
- κλήθρη τʼ αἴγειρός τʼ, ἐλάτη τʼ ἦν οὐρανομήκης,
- αὖα πάλαι, περίκηλα, τά οἱ πλώοιεν ἐλαφρῶς.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ δεῖξʼ, ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει,
- ἡ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα Καλυψώ, δῖα θεάων,
- αὐτὰρ ὁ τάμνετο δοῦρα· θοῶς δέ οἱ ἤνυτο ἔργον.
- εἴκοσι δʼ ἔκβαλε πάντα, πελέκκησεν δʼ ἄρα χαλκῷ,
- ξέσσε δʼ ἐπισταμένως καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν.
- τόφρα δʼ ἔνεικε τέρετρα Καλυψώ, δῖα θεάων·
- τέτρηνεν δʼ ἄρα πάντα καὶ ἥρμοσεν ἀλλήλοισιν,
- γόμφοισιν δʼ ἄρα τήν γε καὶ ἁρμονίῃσιν ἄρασσεν.
- ὅσσον τίς τʼ ἔδαφος νηὸς τορνώσεται ἀνὴρ
- φορτίδος εὐρείης, ἐὺ εἰδὼς τεκτοσυνάων,
- τόσσον ἔπʼ εὐρεῖαν σχεδίην ποιήσατʼ Ὀδυσσεύς.
- ἴκρια δὲ στήσας, ἀραρὼν θαμέσι σταμίνεσσι,
- ποίει· ἀτὰρ μακρῇσιν ἐπηγκενίδεσσι τελεύτα.
- ἐν δʼ ἱστὸν ποίει καὶ ἐπίκριον ἄρμενον αὐτῷ·
- πρὸς δʼ ἄρα πηδάλιον ποιήσατο, ὄφρʼ ἰθύνοι.
- φράξε δέ μιν ῥίπεσσι διαμπερὲς οἰσυΐνῃσι
- κύματος εἶλαρ ἔμεν· πολλὴν δʼ ἐπεχεύατο ὕλην.
- τόφρα δὲ φάρεʼ ἔνεικε Καλυψώ, δῖα θεάων,
- ἱστία ποιήσασθαι· ὁ δʼ εὖ τεχνήσατο καὶ τά.
- ἐν δʼ ὑπέρας τε κάλους τε πόδας τʼ ἐνέδησεν ἐν αὐτῇ,
- μοχλοῖσιν δʼ ἄρα τήν γε κατείρυσεν εἰς ἅλα δῖαν.
- τέτρατον ἦμαρ ἔην, καὶ τῷ τετέλεστο ἅπαντα·
- τῷ δʼ ἄρα πέμπτῳ πέμπʼ ἀπὸ νήσου δῖα Καλυψώ,
- εἵματά τʼ ἀμφιέσασα θυώδεα καὶ λούσασα.
- ἐν δέ οἱ ἀσκὸν ἔθηκε θεὰ μέλανος οἴνοιο
- τὸν ἕτερον, ἕτερον δʼ ὕδατος μέγαν, ἐν δὲ καὶ ᾖα
- κωρύκῳ· ἐν δέ οἱ ὄψα τίθει μενοεικέα πολλά·
- οὖρον δὲ προέηκεν ἀπήμονά τε λιαρόν τε.
- γηθόσυνος δʼ οὔρῳ πέτασʼ ἱστία δῖος Ὀδυσσεύς.
- αὐτὰρ ὁ πηδαλίῳ ἰθύνετο τεχνηέντως
- ἥμενος, οὐδέ οἱ ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν
- Πληιάδας τʼ ἐσορῶντι καὶ ὀψὲ δύοντα Βοώτην
- Ἄρκτον θʼ, ἣν καὶ ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν,
- ἥ τʼ αὐτοῦ στρέφεται καί τʼ Ὠρίωνα δοκεύει,
- οἴη δʼ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο·
- τὴν γὰρ δή μιν ἄνωγε Καλυψώ, δῖα θεάων,
- ποντοπορευέμεναι ἐπʼ ἀριστερὰ χειρὸς ἔχοντα.
- ἑπτὰ δὲ καὶ δέκα μὲν πλέεν ἤματα ποντοπορεύων,
- ὀκτωκαιδεκάτῃ δʼ ἐφάνη ὄρεα σκιόεντα
- γαίης Φαιήκων, ὅθι τʼ ἄγχιστον πέλεν αὐτῷ·
- εἴσατο δʼ ὡς ὅτε ῥινὸν ἐν ἠεροειδέι πόντῳ.
- τὸν δʼ ἐξ Αἰθιόπων ἀνιὼν κρείων ἐνοσίχθων
- τηλόθεν ἐκ Σολύμων ὀρέων ἴδεν· εἴσατο γάρ οἱ
- πόντον ἐπιπλώων. ὁ δʼ ἐχώσατο κηρόθι μᾶλλον,
- κινήσας δὲ κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·
- ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ μετεβούλευσαν θεοὶ ἄλλως
- ἀμφʼ Ὀδυσῆι ἐμεῖο μετʼ Αἰθιόπεσσιν ἐόντος,
- καὶ δὴ Φαιήκων γαίης σχεδόν, ἔνθα οἱ αἶσα
- ἐκφυγέειν μέγα πεῖραρ ὀιζύος, ἥ μιν ἱκάνει.
- ἀλλʼ ἔτι μέν μίν φημι ἅδην ἐλάαν κακότητος.
- ὣς εἰπὼν σύναγεν νεφέλας, ἐτάραξε δὲ πόντον
- χερσὶ τρίαιναν ἑλών· πάσας δʼ ὀρόθυνεν ἀέλλας
- παντοίων ἀνέμων, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε
- γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον· ὀρώρει δʼ οὐρανόθεν νύξ.
- σὺν δʼ Εὖρός τε Νότος τʼ ἔπεσον Ζέφυρός τε δυσαὴς
- καὶ Βορέης αἰθρηγενέτης, μέγα κῦμα κυλίνδων.
- καὶ τότʼ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ,
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγὼ δειλός, τί νύ μοι μήκιστα γένηται;
- δείδω μὴ δὴ πάντα θεὰ νημερτέα εἶπεν,
- ἥ μʼ ἔφατʼ ἐν πόντῳ, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι,
- ἄλγεʼ ἀναπλήσειν· τὰ δὲ δὴ νῦν πάντα τελεῖται.
- οἵοισιν νεφέεσσι περιστέφει οὐρανὸν εὐρὺν
- Ζεύς, ἐτάραξε δὲ πόντον, ἐπισπέρχουσι δʼ ἄελλαι
- παντοίων ἀνέμων. νῦν μοι σῶς αἰπὺς ὄλεθρος.
- τρὶς μάκαρες Δαναοὶ καὶ τετράκις, οἳ τότʼ ὄλοντο
- Τροίῃ ἐν εὐρείῃ χάριν Ἀτρεΐδῃσι φέροντες.
- ὡς δὴ ἐγώ γʼ ὄφελον θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν
- ἤματι τῷ ὅτε μοι πλεῖστοι χαλκήρεα δοῦρα
- Τρῶες ἐπέρριψαν περὶ Πηλεΐωνι θανόντι.
- τῷ κʼ ἔλαχον κτερέων, καί μευ κλέος ἦγον Ἀχαιοί·
- νῦν δέ λευγαλέῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι.
- ὣς ἄρα μιν εἰπόντʼ ἔλασεν μέγα κῦμα κατʼ ἄκρης
- δεινὸν ἐπεσσύμενον, περὶ δὲ σχεδίην ἐλέλιξε.
- τῆλε δʼ ἀπὸ σχεδίης αὐτὸς πέσε, πηδάλιον δὲ
- ἐκ χειρῶν προέηκε· μέσον δέ οἱ ἱστὸν ἔαξεν
- δεινὴ μισγομένων ἀνέμων ἐλθοῦσα θύελλα,
- τηλοῦ δὲ σπεῖρον καὶ ἐπίκριον ἔμπεσε πόντῳ.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόβρυχα θῆκε πολὺν χρόνον, οὐδʼ ἐδυνάσθη
- αἶψα μάλʼ ἀνσχεθέειν μεγάλου ὑπὸ κύματος ὁρμῆς·
- εἵματα γάρ ῥʼ ἐβάρυνε, τά οἱ πόρε δῖα Καλυψώ.
- ὀψὲ δὲ δή ῥʼ ἀνέδυ, στόματος δʼ ἐξέπτυσεν ἅλμην
- πικρήν, ἥ οἱ πολλὴ ἀπὸ κρατὸς κελάρυζεν.
- ἀλλʼ οὐδʼ ὣς σχεδίης ἐπελήθετο, τειρόμενός περ,
- ἀλλὰ μεθορμηθεὶς ἐνὶ κύμασιν ἐλλάβετʼ αὐτῆς,
- ἐν μέσσῃ δὲ καθῖζε τέλος θανάτου ἀλεείνων.
- τὴν δʼ ἐφόρει μέγα κῦμα κατὰ ῥόον ἔνθα καὶ ἔνθα.
- ὡς δʼ ὅτʼ ὀπωρινὸς Βορέης φορέῃσιν ἀκάνθας
- ἂμ πεδίον, πυκιναὶ δὲ πρὸς ἀλλήλῃσιν ἔχονται,
- ὣς τὴν ἂμ πέλαγος ἄνεμοι φέρον ἔνθα καὶ ἔνθα·
- ἄλλοτε μέν τε Νότος Βορέῃ προβάλεσκε φέρεσθαι,
- ἄλλοτε δʼ αὖτʼ Εὖρος Ζεφύρῳ εἴξασκε διώκειν.
- τὸν δὲ ἴδεν Κάδμου θυγάτηρ, καλλίσφυρος Ἰνώ,
- Λευκοθέη, ἣ πρὶν μὲν ἔην βροτὸς αὐδήεσσα,
- νῦν δʼ ἁλὸς ἐν πελάγεσσι θεῶν ἒξ ἔμμορε τιμῆς.
- ἥ ῥʼ Ὀδυσῆʼ ἐλέησεν ἀλώμενον, ἄλγεʼ ἔχοντα,
- αἰθυίῃ δʼ ἐικυῖα ποτῇ ἀνεδύσετο λίμνης,
- ἷζε δʼ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου εἶπέ τε μῦθον·
- κάμμορε, τίπτε τοι ὧδε Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- ὠδύσατʼ ἐκπάγλως, ὅτι τοι κακὰ πολλὰ φυτεύει;
- οὐ μὲν δή σε καταφθίσει μάλα περ μενεαίνων.
- ἀλλὰ μάλʼ ὧδʼ ἔρξαι, δοκέεις δέ μοι οὐκ ἀπινύσσειν·
- εἵματα ταῦτʼ ἀποδὺς σχεδίην ἀνέμοισι φέρεσθαι
- κάλλιπʼ, ἀτὰρ χείρεσσι νέων ἐπιμαίεο νόστου
- γαίης Φαιήκων, ὅθι τοι μοῖρʼ ἐστὶν ἀλύξαι.
- τῆ δέ, τόδε κρήδεμνον ὑπὸ στέρνοιο τανύσσαι
- ἄμβροτον· οὐδέ τί τοι παθέειν δέος οὐδʼ ἀπολέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπὴν χείρεσσιν ἐφάψεαι ἠπείροιο,
- ἂψ ἀπολυσάμενος βαλέειν εἰς οἴνοπα πόντον
- πολλὸν ἀπʼ ἠπείρου, αὐτὸς δʼ ἀπονόσφι τραπέσθαι.
- ὣς ἄρα φωνήσασα θεὰ κρήδεμνον ἔδωκεν,
- αὐτὴ δʼ ἂψ ἐς πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα
- αἰθυίῃ ἐικυῖα· μέλαν δέ ἑ κῦμα κάλυψεν.
- αὐτὰρ ὁ μερμήριξε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγώ, μή τίς μοι ὑφαίνῃσιν δόλον αὖτε
- ἀθανάτων, ὅ τέ με σχεδίης ἀποβῆναι ἀνώγει.
- ἀλλὰ μάλʼ οὔ πω πείσομʼ, ἐπεὶ ἑκὰς ὀφθαλμοῖσιν
- γαῖαν ἐγὼν ἰδόμην, ὅθι μοι φάτο φύξιμον εἶναι.
- ἀλλὰ μάλʼ ὧδʼ ἔρξω, δοκέει δέ μοι εἶναι ἄριστον·
- ὄφρʼ ἂν μέν κεν δούρατʼ ἐν ἁρμονίῃσιν ἀρήρῃ,
- τόφρʼ αὐτοῦ μενέω καὶ τλήσομαι ἄλγεα πάσχων·
- αὐτὰρ ἐπὴν δή μοι σχεδίην διὰ κῦμα τινάξῃ,
- νήξομʼ, ἐπεὶ οὐ μέν τι πάρα προνοῆσαι ἄμεινον.
- ἧος ὁ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- ὦρσε δʼ ἐπὶ μέγα κῦμα Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- δεινόν τʼ ἀργαλέον τε, κατηρεφές, ἤλασε δʼ αὐτόν.
- ὡς δʼ ἄνεμος ζαὴς ἠΐων θημῶνα τινάξῃ
- καρφαλέων· τὰ μὲν ἄρ τε διεσκέδασʼ ἄλλυδις ἄλλῃ·
- ὣς τῆς δούρατα μακρὰ διεσκέδασʼ. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- ἀμφʼ ἑνὶ δούρατι βαῖνε, κέληθʼ ὡς ἵππον ἐλαύνων,
- εἵματα δʼ ἐξαπέδυνε, τά οἱ πόρε δῖα Καλυψώ.
- αὐτίκα δὲ κρήδεμνον ὑπὸ στέρνοιο τάνυσσεν,
- αὐτὸς δὲ πρηνὴς ἁλὶ κάππεσε, χεῖρε πετάσσας,
- νηχέμεναι μεμαώς. ἴδε δὲ κρείων ἐνοσίχθων,
- κινήσας δὲ κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·
- οὕτω νῦν κακὰ πολλὰ παθὼν ἀλόω κατὰ πόντον,
- εἰς ὅ κεν ἀνθρώποισι διοτρεφέεσσι μιγήῃς.
- ἀλλʼ οὐδʼ ὥς σε ἔολπα ὀνόσσεσθαι κακότητος.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἵμασεν καλλίτριχας ἵππους,
- ἵκετο δʼ εἰς Αἰγάς, ὅθι οἱ κλυτὰ δώματʼ ἔασιν.
- αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς ἄλλʼ ἐνόησεν.
- ἦ τοι τῶν ἄλλων ἀνέμων κατέδησε κελεύθους,
- παύσασθαι δʼ ἐκέλευσε καὶ εὐνηθῆναι ἅπαντας·
- ὦρσε δʼ ἐπὶ κραιπνὸν Βορέην, πρὸ δὲ κύματʼ ἔαξεν,
- ἧος ὃ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μιγείη
- διογενὴς Ὀδυσεὺς θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξας.
- ἔνθα δύω νύκτας δύο τʼ ἤματα κύματι πηγῷ
- πλάζετο, πολλὰ δέ οἱ κραδίη προτιόσσετʼ ὄλεθρον.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσʼ Ἠώς,
- καὶ τότʼ ἔπειτʼ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο ἠδὲ γαλήνη
- ἔπλετο νηνεμίη· ὁ δʼ ἄρα σχεδὸν εἴσιδε γαῖαν
- ὀξὺ μάλα προϊδών, μεγάλου ὑπὸ κύματος ἀρθείς.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἀσπάσιος βίοτος παίδεσσι φανήῃ
- πατρός, ὃς ἐν νούσῳ κεῖται κρατέρʼ ἄλγεα πάσχων,
- δηρὸν τηκόμενος, στυγερὸς δέ οἱ ἔχραε δαίμων,
- ἀσπάσιον δʼ ἄρα τόν γε θεοὶ κακότητος ἔλυσαν,
- ὣς Ὀδυσεῖ ἀσπαστὸν ἐείσατο γαῖα καὶ ὕλη,
- νῆχε δʼ ἐπειγόμενος ποσὶν ἠπείρου ἐπιβῆναι.
- ἀλλʼ ὅτε τόσσον ἀπῆν ὅσσον τε γέγωνε βοήσας,
- καὶ δὴ δοῦπον ἄκουσε ποτὶ σπιλάδεσσι θαλάσσης·
- ῥόχθει γὰρ μέγα κῦμα ποτὶ ξερὸν ἠπείροιο
- δεινὸν ἐρευγόμενον, εἴλυτο δὲ πάνθʼ ἁλὸς ἄχνῃ·
- οὐ γὰρ ἔσαν λιμένες νηῶν ὄχοι, οὐδʼ ἐπιωγαί.
- ἀλλʼ ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν σπιλάδες τε πάγοι τε·
- καὶ τότʼ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ,
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι, ἐπεὶ δὴ γαῖαν ἀελπέα δῶκεν ἰδέσθαι
- Ζεύς, καὶ δὴ τόδε λαῖτμα διατμήξας ἐπέρησα,
- ἔκβασις οὔ πῃ φαίνεθʼ ἁλὸς πολιοῖο θύραζε·
- ἔκτοσθεν μὲν γὰρ πάγοι ὀξέες, ἀμφὶ δὲ κῦμα
- βέβρυχεν ῥόθιον, λισσὴ δʼ ἀναδέδρομε πέτρη,
- ἀγχιβαθὴς δὲ θάλασσα, καὶ οὔ πως ἔστι πόδεσσι
- στήμεναι ἀμφοτέροισι καὶ ἐκφυγέειν κακότητα·