Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ἐκ δʼ ἦλθον μεγάροιο παρὲκ μέγα τειχίον αὐλῆς,
- αὐτοῦ δὲ προπάροιθε θυράων ἑδριόωντο.
- τοῖσιν δʼ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἦρχʼ ἀγορεύειν·
- ὦ φίλοι, ἦ μέγα ἔργον ὑπερφιάλως τετέλεσται
- Τηλεμάχῳ ὁδὸς ἥδε· φάμεν δέ οἱ οὐ τελέεσθαι.
- ἀλλʼ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν ἥ τις ἀρίστη,
- ἐς δʼ ἐρέτας ἁλιῆας ἀγείρομεν, οἵ κε τάχιστα
- κείνοις ἀγγείλωσι θοῶς οἶκόνδε νέεσθαι.
- οὔ πω πᾶν εἴρηθʼ, ὅτʼ ἄρʼ Ἀμφίνομος ἴδε νῆα,
- στρεφθεὶς ἐκ χώρης, λιμένος πολυβενθέος ἐντός,
- ἱστία τε στέλλοντας ἐρετμά τε χερσὶν ἔχοντας.
- ἡδὺ δʼ ἄρʼ ἐκγελάσας μετεφώνεεν οἷς ἑτάροισι·
- μή τινʼ ἔτʼ ἀγγελίην ὀτρύνομεν· οἵδε γὰρ ἔνδον.
- ἤ τίς σφιν τόδʼ ἔειπε θεῶν, ἢ εἴσιδον αὐτοὶ
- νῆα παρερχομένην, τὴν δʼ οὐκ ἐδύναντο κιχῆναι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἀνστάντες ἔβαν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
- αἶψα δὲ νῆα μέλαιναν ἐπʼ ἠπείροιο ἔρυσσαν,
- τεύχεα δέ σφʼ ἀπένεικαν ὑπέρθυμοι θεράποντες.
- αὐτοὶ δʼ εἰς ἀγορὴν κίον ἀθρόοι, οὐδέ τινʼ ἄλλον
- εἴων οὔτε νέων μεταΐζειν οὔτε γερόντων.
- τοῖσιν δʼ Ἀντίνοος μετέφη, Εὐπείθεος υἱός·
- ὢ πόποι, ὡς τόνδʼ ἄνδρα θεοὶ κακότητος ἔλυσαν.
- ἤματα μὲν σκοποὶ ἷζον ἐπʼ ἄκριας ἠνεμοέσσας
- αἰὲν ἐπασσύτεροι· ἅμα δʼ ἠελίῳ καταδύντι
- οὔ ποτʼ ἐπʼ ἠπείρου νύκτʼ ἄσαμεν, ἀλλʼ ἐνὶ πόντῳ
- νηῒ θοῇ πλείοντες ἐμίμνομεν Ἠῶ δῖαν,
- Τηλέμαχον λοχόωντες, ἵνα φθίσωμεν ἑλόντες
- αὐτόν· τὸν δʼ ἄρα τῆος ἀπήγαγεν οἴκαδε δαίμων,
- ἡμεῖς δʼ ἐνθάδε οἱ φραζώμεθα λυγρὸν ὄλεθρον
- Τηλεμάχῳ, μηδʼ ἧμας ὑπεκφύγοι· οὐ γὰρ ὀΐω
- τούτου γε ζώοντος ἀνύσσεσθαι τάδε ἔργα.
- αὐτὸς μὲν γὰρ ἐπιστήμων βουλῇ τε νόῳ τε,
- λαοὶ δʼ οὐκέτι πάμπαν ἐφʼ ἡμῖν ἦρα φέρουσιν.
- ἀλλʼ ἄγετε, πρὶν κεῖνον ὁμηγυρίσασθαι Ἀχαιοὺς
- εἰς ἀγορήν—οὐ γάρ τι μεθησέμεναί μιν ὀΐω,
- ἀλλʼ ἀπομηνίσει, ἐρέει δʼ ἐν πᾶσιν ἀναστὰς
- οὕνεκά οἱ φόνον αἰπὺν ἐράπτομεν οὐδʼ ἐκίχημεν·
- οἱ δʼ οὐκ αἰνήσουσιν ἀκούοντες κακὰ ἔργα·
- μή τι κακὸν ῥέξωσι καὶ ἡμέας ἐξελάσωσι
- γαίης ἡμετέρης, ἄλλων δʼ ἀφικώμεθα δῆμον·
- ἀλλὰ φθέωμεν ἑλόντες ἐπʼ ἀγροῦ νόσφι πόληος
- ἢ ἐν ὁδῷ· βίοτον δʼ αὐτοὶ καὶ κτήματʼ ἔχωμεν,
- δασσάμενοι κατὰ μοῖραν ἐφʼ ἡμέας, οἰκία δʼ αὖτε
- κείνου μητέρι δοῖμεν ἔχειν ἠδʼ ὅστις ὀπυίοι.
- εἰ δʼ ὑμῖν ὅδε μῦθος ἀφανδάνει, ἀλλὰ βόλεσθε
- αὐτόν τε ζώειν καὶ ἔχειν πατρώϊα πάντα,
- μή οἱ χρήματʼ ἔπειτα ἅλις θυμηδέʼ ἔδωμεν
- ἐνθάδʼ ἀγειρόμενοι, ἀλλʼ ἐκ μεγάροιο ἕκαστος
- μνάσθω ἐέδνοισιν διζήμενος· ἡ δέ κʼ ἔπειτα
- γήμαιθʼ ὅς κε πλεῖστα πόροι καὶ μόρσιμος ἔλθοι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- τοῖσιν δʼ Ἀμφίνομος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε,
- Νίσου φαίδιμος υἱός, Ἀρητιάδαο ἄνακτος,
- ὅς ῥʼ ἐκ Δουλιχίου πολυπύρου, ποιήεντος,
- ἡγεῖτο μνηστῆρσι, μάλιστα δὲ Πηνελοπείῃ
- ἥνδανε μύθοισι· φρεσὶ γὰρ κέχρητʼ ἀγαθῇσιν·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὦ φίλοι, οὐκ ἂν ἐγώ γε κατακτείνειν ἐθέλοιμι
- Τηλέμαχον· δεινὸν δὲ γένος βασιλήϊόν ἐστιν
- κτείνειν· ἀλλὰ πρῶτα θεῶν εἰρώμεθα βουλάς.
- εἰ μέν κʼ αἰνήσωσι Διὸς μεγάλοιο θέμιστες,
- αὐτός τε κτενέω τούς τʼ ἄλλους πάντας ἀνώξω·
- εἰ δέ κʼ ἀποτρωπῶσι θεοί, παύσασθαι ἄνωγα.
- ὣς ἔφατʼ Ἀμφίνομος, τοῖσιν δʼ ἐπιήνδανε μῦθος.
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἀνστάντες ἔβαν δόμον εἰς Ὀδυσῆος,
- ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐπὶ ξεστοῖσι θρόνοισιν.
- ἡ δʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε περίφρων Πηνελόπεια,
- μνηστήρεσσι φανῆναι ὑπέρβιον ὕβριν ἔχουσι.
- πεύθετο γὰρ οὗ παιδὸς ἐνὶ μεγάροισιν ὄλεθρον·
- κῆρυξ γὰρ οἱ ἔειπε Μέδων, ὃς ἐπεύθετο βουλάς.
- βῆ δʼ ἰέναι μέγαρόνδε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν,
- στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
- ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα,
- Ἀντίνοον δʼ ἐνένιπεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ἀντίνοʼ, ὕβριν ἔχων, κακομήχανε, καὶ δέ σέ φασιν
- ἐν δήμῳ Ἰθάκης μεθʼ ὁμήλικας ἔμμεν ἄριστον
- βουλῇ καὶ μύθοισι· σὺ δʼ οὐκ ἄρα τοῖος ἔησθα.
- μάργε, τίη δὲ σὺ Τηλεμάχῳ θάνατόν τε μόρον τε
- ῥάπτεις, οὐδʼ ἱκέτας ἐμπάζεαι, οἷσιν ἄρα Ζεὺς
- μάρτυρος; οὐδʼ ὁσίη κακὰ ῥάπτειν ἀλλήλοισιν.
- ἦ οὐκ οἶσθʼ ὅτε δεῦρο πατὴρ τεὸς ἵκετο φεύγων,
- δῆμον ὑποδείσας; δὴ γὰρ κεχολώατο λίην,
- οὕνεκα ληϊστῆρσιν ἐπισπόμενος Ταφίοισιν
- ἤκαχε Θεσπρωτούς· οἱ δʼ ἡμῖν ἄρθμιοι ἦσαν·
- τόν ῥʼ ἔθελον φθῖσαι καὶ ἀπορραῖσαι φίλον ἦτορ
- ἠδὲ κατὰ ζωὴν φαγέειν μενοεικέα πολλήν·
- ἀλλʼ Ὀδυσεὺς κατέρυκε καὶ ἔσχεθεν ἱεμένους περ.
- τοῦ νῦν οἶκον ἄτιμον ἔδεις, μνάᾳ δὲ γυναῖκα
- παῖδά τʼ ἀποκτείνεις, ἐμὲ δὲ μεγάλως ἀκαχίζεις·
- ἀλλά σε παύσασθαι κέλομαι καὶ ἀνωγέμεν ἄλλους.
- τὴν δʼ αὖτʼ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἀντίον ηὔδα·
- κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρον Πηνελόπεια,
- θάρσει· μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων.
- οὐκ ἔσθʼ οὗτος ἀνὴρ οὐδʼ ἔσσεται οὐδὲ γένηται,
- ὅς κεν Τηλεμάχῳ σῷ υἱέϊ χεῖρας ἐποίσει
- ζώοντός γʼ ἐμέθεν καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, καὶ μὴν τετελεσμένον ἔσται·
- αἶψά οἱ αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρὶ
- ἡμετέρῳ, ἐπεὶ ἦ καὶ ἐμὲ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς
- πολλάκι γούνασιν οἷσιν ἐφεσσάμενος κρέας ὀπτὸν
- ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, ἐπέσχε τε οἶνον ἐρυθρόν.
- τῷ μοι Τηλέμαχος πάντων πολὺ φίλτατός ἐστιν
- ἀνδρῶν, οὐδέ τί μιν θάνατον τρομέεσθαι ἄνωγα
- ἔκ γε μνηστήρων· θεόθεν δʼ οὐκ ἔστʼ ἀλέασθαι.
- ὣς φάτο θαρσύνων, τῷ δʼ ἤρτυεν αὐτὸς ὄλεθρον.
- ἡ μὲν ἄρʼ εἰσαναβᾶσʼ ὑπερώϊα σιγαλόεντα
- κλαῖεν ἔπειτʼ Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον
- ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- ἑσπέριος δʼ Ὀδυσῆϊ καὶ υἱέϊ δῖος ὑφορβὸς
- ἤλυθεν· οἱ δʼ ἄρα δόρπον ἐπισταδὸν ὡπλίζοντο,
- σῦν ἱερεύσαντες ἐνιαύσιον. αὐτὰρ Ἀθήνη,
- ἄγχι παρισταμένη, Λαερτιάδην Ὀδυσῆα
- ῥάβδῳ πεπληγυῖα πάλιν ποίησε γέροντα,
- λυγρὰ δὲ εἵματα ἕσσε περὶ χροΐ, μή ἑ συβώτης
- γνοίη ἐσάντα ἰδὼν καὶ ἐχέφρονι Πηνελοπείῃ
- ἔλθοι ἀπαγγέλλων μηδὲ φρεσὶν εἰρύσσαιτο.
- τὸν καὶ Τηλέμαχος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ἦλθες, δῖʼ Εὔμαιε. τί δὴ κλέος ἔστʼ ἀνὰ ἄστυ;
- ἦ ῥʼ ἤδη μνηστῆρες ἀγήνορες ἔνδον ἔασιν
- ἐκ λόχου, ἦ ἔτι μʼ αὖτʼ εἰρύαται οἴκαδʼ ἰόντα;
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- οὐκ ἔμελέν μοι ταῦτα μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι
- ἄστυ καταβλώσκοντα· τάχιστά με θυμὸς ἀνώγει
- ἀγγελίην εἰπόντα πάλιν δεῦρʼ ἀπονέεσθαι.
- ὡμήρησε δέ μοι παρʼ ἑταίρων ἄγγελος ὠκύς,
- κῆρυξ, ὃς δὴ πρῶτος ἔπος σῇ μητρὶ ἔειπεν.
- ἄλλο δέ τοι τό γε οἶδα· τὸ γὰρ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν.
- ἤδη ὑπὲρ πόλιος, ὅθι θʼ Ἕρμαιος λόφος ἐστίν,
- ἦα κιών, ὅτε νῆα θοὴν ἰδόμην κατιοῦσαν
- ἐς λιμένʼ ἡμέτερον· πολλοὶ δʼ ἔσαν ἄνδρες ἐν αὐτῇ,
- βεβρίθει δὲ σάκεσσι καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι·
- καὶ σφέας ὠΐσθην τοὺς ἔμμεναι, οὐδέ τι οἶδα.
- ὣς φάτο, μείδησεν δʼ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο
- ἐς πατέρʼ ὀφθαλμοῖσιν ἰδών, ἀλέεινε δʼ ὑφορβόν.
- οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα,
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- κοίτου τε μνήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- δὴ τότʼ ἔπειθʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα
- Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο,
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει,
- ἄστυδε ἱέμενος, καὶ ἑὸν προσέειπε συβώτην·
- ἄττʼ, ἦ τοι μὲν ἐγὼν εἶμʼ ἐς πόλιν, ὄφρα με μήτηρ
- ὄψεται· οὐ γάρ μιν πρόσθεν παύσεσθαι ὀΐω
- κλαυθμοῦ τε στυγεροῖο γόοιό τε δακρυόεντος,
- πρίν γʼ αὐτόν με ἴδηται· ἀτὰρ σοί γʼ ὧδʼ ἐπιτέλλω.
- τὸν ξεῖνον δύστηνον ἄγʼ ἐς πόλιν, ὄφρʼ ἂν ἐκεῖθι
- δαῖτα πτωχεύῃ· δώσει δέ οἱ ὅς κʼ ἐθέλῃσι
- πύρνον καὶ κοτύλην· ἐμὲ δʼ οὔ πως ἔστιν ἅπαντας
- ἀνθρώπους ἀνέχεσθαι, ἔχοντά περ ἄλγεα θυμῷ·
- ὁ ξεῖνος δʼ εἴ περ μάλα μηνίει, ἄλγιον αὐτῷ
- ἔσσεται· ἦ γὰρ ἐμοὶ φίλʼ ἀληθέα μυθήσασθαι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὦ φίλος, οὐδέ τοι αὐτὸς ἐρύκεσθαι μενεαίνω·
- πτωχῷ βέλτερόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατʼ ἀγροὺς
- δαῖτα πτωχεύειν· δώσει δέ μοι ὅς κʼ ἐθέλῃσιν.
- οὐ γὰρ ἐπὶ σταθμοῖσι μένειν ἔτι τηλίκος εἰμί,
- ὥστʼ ἐπιτειλαμένῳ σημάντορι πάντα πιθέσθαι.
- ἀλλʼ ἔρχευ· ἐμὲ δʼ ἄξει ἀνὴρ ὅδε, τὸν σὺ κελεύεις,
- αὐτίκʼ ἐπεί κε πυρὸς θερέω ἀλέη τε γένηται.
- αἰνῶς γὰρ τάδε εἵματʼ ἔχω κακά· μή με δαμάσσῃ
- στίβη ὑπηοίη· ἕκαθεν δέ τε ἄστυ φάτʼ εἶναι.
- ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ διὰ σταθμοῖο βεβήκει,
- κραιπνὰ ποσὶ προβιβάς, κακὰ δὲ μνηστῆρσι φύτευεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας,
- ἔγχος μέν ῥʼ ἔστησε φέρων πρὸς κίονα μακρήν,
- αὐτὸς δʼ εἴσω ἴεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν.
- τὸν δὲ πολὺ πρώτη εἶδε τροφὸς Εὐρύκλεια,
- κώεα καστορνῦσα θρόνοις ἔνι δαιδαλέοισι,
- δακρύσασα δʼ ἔπειτʼ ἰθὺς κίεν· ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἄλλαι
- δμῳαὶ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἠγερέθοντο,
- καὶ κύνεον ἀγαπαζόμεναι κεφαλήν τε καὶ ὤμους.
- ἡ δʼ ἴεν ἐκ θαλάμοιο περίφρων Πηνελόπεια,
- Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ,
- ἀμφὶ δὲ παιδὶ φίλῳ βάλε πήχεε δακρύσασα,
- κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλά,
- καί ῥʼ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος. οὔ σʼ ἔτʼ ἐγώ γε
- ὄψεσθαι ἐφάμην, ἐπεὶ ᾤχεο νηῒ Πύλονδε
- λάθρη, ἐμεῦ ἀέκητι, φίλου μετὰ πατρὸς ἀκουήν.
- ἀλλʼ ἄγε μοι κατάλεξον ὅπως ἤντησας ὀπωπῆς.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- μῆτερ ἐμή, μή μοι γόον ὄρνυθι μηδέ μοι ἦτορ
- ἐν στήθεσσιν ὄρινε φυγόντι περ αἰπὺν ὄλεθρον·
- ἀλλʼ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθʼ ἑλοῦσα,
- εἰς ὑπερῷʼ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν
- εὔχεο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσας ἑκατόμβας
- ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἀγορὴν ἐσελεύσομαι, ὄφρα καλέσσω
- ξεῖνον, ὅτις μοι κεῖθεν ἅμʼ ἕσπετο δεῦρο κιόντι.
- τὸν μὲν ἐγὼ προὔπεμψα σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι,
- Πείραιον δέ μιν ἠνώγεα προτὶ οἶκον ἄγοντα
- ἐνδυκέως φιλέειν καὶ τιέμεν, εἰς ὅ κεν ἔλθω.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, τῇ δʼ ἄπτερος ἔπλετο μῦθος.
- ἡ δʼ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθʼ ἑλοῦσα,
- εὔχετο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσας ἑκατόμβας
- ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ.
- Τηλέμαχος δʼ ἄρʼ ἔπειτα διὲκ μεγάροιο βεβήκει
- ἔγχος ἔχων· ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο.
- θεσπεσίην δʼ ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθήνη·
- τὸν δʼ ἄρα πάντες λαοὶ ἐπερχόμενον θηεῦντο.
- ἀμφὶ δέ μιν μνηστῆρες ἀγήνορες ἠγερέθοντο
- ἔσθλʼ ἀγορεύοντες, κακὰ δὲ φρεσὶ βυσσοδόμευον.
- αὐτὰρ ὁ τῶν μὲν ἔπειτα ἀλεύατο πουλὺν ὅμιλον,
- ἀλλʼ ἵνα Μέντωρ ἧστο καὶ Ἄντιφος ἠδʼ Ἁλιθέρσης,
- οἵ τε οἱ ἐξ ἀρχῆς πατρώϊοι ἦσαν ἑταῖροι,
- ἔνθα καθέζετʼ ἰών· τοὶ δʼ ἐξερέεινον ἕκαστα.
- τοῖσι δὲ Πείραιος δουρικλυτὸς ἐγγύθεν ἦλθεν
- ξεῖνον ἄγων ἀγορήνδε διὰ πτόλιν· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
- Τηλέμαχος ξείνοιο ἑκὰς τράπετʼ, ἀλλὰ παρέστη.
- τὸν καὶ Πείραιος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Τηλέμαχʼ, αἶψʼ ὄτρυνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα γυναῖκας,
- ὥς τοι δῶρʼ ἀποπέμψω, ἅ τοι Μενέλαος ἔδωκε.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Πείραιʼ, οὐ γάρ τʼ ἴδμεν ὅπως ἔσται τάδε ἔργα.
- εἴ κεν ἐμὲ μνηστῆρες ἀγήνορες ἐν μεγάροισι
- λάθρη κτείναντες πατρώϊα πάντα δάσωνται,
- αὐτὸν ἔχοντά σε βούλομʼ ἐπαυρέμεν, ἤ τινα τῶνδε·
- εἰ δέ κʼ ἐγὼ τούτοισι φόνον καὶ κῆρα φυτεύσω,
- δὴ τότε μοι χαίροντι φέρειν πρὸς δώματα χαίρων.
- ὣς εἰπὼν ξεῖνον ταλαπείριον ἦγεν ἐς οἶκον.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἵκοντο δόμους εὖ ναιετάοντας,
- χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,
- ἐς δʼ ἀσαμίνθους βάντες ἐϋξέστας λούσαντο.
- τοὺς δʼ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
- ἀμφὶ δʼ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλον ἠδὲ χιτῶνας,
- ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθων βάντες ἐπὶ κλισμοῖσι καθῖζον.
- χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα
- καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,
- νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.
- σῖτον δʼ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα,
- εἴδατα πόλλʼ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων.
- μήτηρ δʼ ἀντίον ἷζε παρὰ σταθμὸν μεγάροιο
- κλισμῷ κεκλιμένη, λέπτʼ ἠλάκατα στρωφῶσα.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον,
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια·
- Τηλέμαχʼ, ἦ τοι ἐγὼν ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα
- λέξομαι εἰς εὐνήν, ἥ μοι στονόεσσα τέτυκται,
- αἰεὶ δάκρυσʼ ἐμοῖσι πεφυρμένη, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς
- ᾤχεθʼ ἅμʼ Ἀτρεΐδῃσιν ἐς Ἴλιον· οὐδέ μοι ἔτλης,
- πρὶν ἐλθεῖν μνηστῆρας ἀγήνορας ἐς τόδε δῶμα,
- νόστον σοῦ πατρὸς σάφα εἰπέμεν, εἴ που ἄκουσας.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, μῆτερ, ἀληθείην καταλέξω.
- ᾠχόμεθʼ ἔς τε Πύλον καὶ Νέστορα, ποιμένα λαῶν·
- δεξάμενος δέ με κεῖνος ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν
- ἐνδυκέως ἐφίλει, ὡς εἴ τε πατὴρ ἑὸν υἱὸν
- ἐλθόντα χρόνιον νέον ἄλλοθεν· ὣς ἐμὲ κεῖνος
- ἐνδυκέως ἐκόμιζε σὺν υἱάσι κυδαλίμοισιν.
- αὐτὰρ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος οὔ ποτʼ ἔφασκεν,
- ζωοῦ οὐδὲ θανόντος, ἐπιχθονίων τευ ἀκοῦσαι·
- ἀλλά μʼ ἐς Ἀτρεΐδην, δουρικλειτὸν Μενέλαον,
- ἵπποισι προὔπεμψε καὶ ἅρμασι κολλητοῖσιν.
- ἔνθʼ ἴδον Ἀργείην Ἑλένην, ἧς εἵνεκα πολλὰ
- Ἀργεῖοι Τρῶές τε θεῶν ἰότητι μόγησαν.
- εἴρετο δʼ αὐτίκʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ὅττευ χρηΐζων ἱκόμην Λακεδαίμονα δῖαν·
- αὐτὰρ ἐγὼ τῷ πᾶσαν ἀληθείην κατέλεξα·
- καὶ τότε δή με ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ κρατερόφρονος ἀνδρὸς ἐν εὐνῇ
- ἤθελον εὐνηθῆναι, ἀνάλκιδες αὐτοὶ ἐόντες.
- ὡς δʼ ὁπότʼ ἐν ξυλόχῳ ἔλαφος κρατεροῖο λέοντος
- νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνοὺς
- κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα
- βοσκομένη, ὁ δʼ ἔπειτα ἑὴν εἰσήλυθεν εὐνήν,
- ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκεν,
- ὣς Ὀδυσεὺς κείνοισιν ἀεικέα πότμον ἐφήσει.
- αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον,
- τοῖος ἐὼν οἷός ποτʼ ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Λέσβῳ
- ἐξ ἔριδος Φιλομηλεΐδῃ ἐπάλαισεν ἀναστάς,
- κὰδ δʼ ἔβαλε κρατερῶς, κεχάροντο δὲ πάντες Ἀχαιοί,
- τοῖος ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς·
- πάντες κʼ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε.
- ταῦτα δʼ ἅ μʼ εἰρωτᾷς καὶ λίσσεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε
- ἄλλα παρὲξ εἴποιμι παρακλιδὸν οὐδʼ ἀπατήσω,
- ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἔειπε γέρων ἅλιος νημερτής,
- τῶν οὐδέν τοι ἐγὼ κρύψω ἔπος οὐδʼ ἐπικεύσω.
- φῆ μιν ὅ γʼ ἐν νήσῳ ἰδέειν κρατέρʼ ἄλγεʼ ἔχοντα,
- νύμφης ἐν μεγάροισι Καλυψοῦς, ἥ μιν ἀνάγκῃ
- ἴσχει· ὁ δʼ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι.
- οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι,
- οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης
- ὣς ἔφατʼ Ἀτρεΐδης, δουρικλειτὸς Μενέλαος.
- ταῦτα τελευτήσας νεόμην· ἔδοσαν δέ μοι οὖρον
- ἀθάνατοι, τοί μʼ ὦκα φίλην ἐς πατρίδʼ ἔπεμψαν.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
- ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,
- ἦ τοι ὅ γʼ οὐ σάφα οἶδεν, ἐμεῖο δὲ σύνθεο μῦθον·
- ἀτρεκέως γάρ σοι μαντεύσομαι οὐδʼ ἐπικεύσω·
- ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν, ξενίη τε τράπεζα
- ἱστίη τʼ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω,
- ὡς ἦ τοι Ὀδυσεὺς ἤδη ἐν πατρίδι γαίῃ,
- ἥμενος ἢ ἕρπων, τάδε πευθόμενος κακὰ ἔργα,
- ἔστιν, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει·
- τοῖον ἐγὼν οἰωνὸν ἐϋσσέλμου ἐπὶ νηὸς
- ἥμενος ἐφρασάμην καὶ Τηλεμάχῳ ἐγεγώνευν.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
- αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη·
- τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα
- ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- μνηστῆρες δὲ πάροιθεν Ὀδυσσῆος μεγάροιο
- δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες,
- ἐν τυκτῷ δαπέδῳ, ὅθι περ πάρος ὕβριν ἔχοντες.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ δείπνηστος ἔην καὶ ἐπήλυθε μῆλα
- πάντοθεν ἐξ ἀγρῶν, οἱ δʼ ἤγαγον οἳ τὸ πάρος περ,
- καὶ τότε δή σφιν ἔειπε Μέδων· ὃς γάρ ῥα μάλιστα
- ἥνδανε κηρύκων, καὶ σφιν παρεγίγνετο δαιτί·
- κοῦροι, ἐπεὶ δὴ πάντες ἐτέρφθητε φρένʼ ἀέθλοις,
- ἔρχεσθε πρὸς δώμαθʼ, ἵνʼ ἐντυνώμεθα δαῖτα·
- οὐ μὲν γάρ τι χέρειον ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσθαι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἀνστάντες ἔβαν πείθοντό τε μύθῳ.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἵκοντο δόμους εὖ ναιετάοντας,
- χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,
- οἱ δʼ ἱέρευον ὄϊς μεγάλους καὶ πίονας αἶγας,
- ἵρευον δὲ σύας σιάλους καὶ βοῦν ἀγελαίην,
- δαῖτʼ ἐντυνόμενοι. τοὶ δʼ ἐξ ἀγροῖο πόλινδε
- ὠτρύνοντʼ Ὀδυσεύς τʼ ἰέναι καὶ δῖος ὑφορβός.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ ἂρ δὴ ἔπειτα πόλινδʼ ἰέναι μενεαίνεις
- σήμερον, ὡς ἐπέτελλεν ἄναξ ἐμός—ἦ σʼ ἂν ἐγώ γε
- αὐτοῦ βουλοίμην σταθμῶν ῥυτῆρα λιπέσθαι·
- ἀλλὰ τὸν αἰδέομαι καὶ δείδια, μή μοι ὀπίσσω
- νεικείῃ· χαλεπαὶ δέ τʼ ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί—
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἴομεν· δὴ γὰρ μέμβλωκε μάλιστα
- ἦμαρ, ἀτὰρ τάχα τοι ποτὶ ἕσπερα ῥίγιον ἔσται.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- γιγνώσκω, φρονέω· τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις.
- ἀλλʼ ἴομεν, σὺ δʼ ἔπειτα διαμπερὲς ἡγεμόνευε.
- δὸς δέ μοι, εἴ ποθί τοι ῥόπαλον τετμημένον ἐστίν,
- σκηρίπτεσθʼ, ἐπεὶ ἦ φατʼ ἀρισφαλέʼ ἔμμεναι οὐδόν.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφʼ ὤμοισιν ἀεικέα βάλλετο πήρην,
- πυκνὰ ῥωγαλέην· ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ·
- Εὔμαιος δʼ ἄρα οἱ σκῆπτρον θυμαρὲς ἔδωκε.
- τὼ βήτην, σταθμὸν δὲ κύνες καὶ βώτορες ἄνδρες
- ῥύατʼ ὄπισθε μένοντες· ὁ δʼ ἐς πόλιν ἦγεν ἄνακτα
- πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι,
- σκηπτόμενον· τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροῒ εἵματα ἕστο.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ στείχοντες ὁδὸν κάτα παιπαλόεσσαν
- ἄστεος ἐγγὺς ἔσαν καὶ ἐπὶ κρήνην ἀφίκοντο
- τυκτὴν καλλίροον, ὅθεν ὑδρεύοντο πολῖται,
- τὴν ποίησʼ Ἴθακος καὶ Νήριτος ἠδὲ Πολύκτωρ·
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αἰγείρων ὑδατοτρεφέων ἦν ἄλσος,
- πάντοσε κυκλοτερές, κατὰ δὲ ψυχρὸν ῥέεν ὕδωρ
- ὑψόθεν ἐκ πέτρης· βωμὸς δʼ ἐφύπερθε τέτυκτο
- νυμφάων, ὅθι πάντες ἐπιρρέζεσκον ὁδῖται·
- ἔνθα σφέας ἐκίχανʼ υἱὸς Δολίοιο Μελανθεὺς
- αἶγας ἄγων, αἳ πᾶσι μετέπρεπον αἰπολίοισι,
- δεῖπνον μνηστήρεσσι· δύω δʼ ἅμʼ ἕποντο νομῆες.
- τοὺς δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν,
- ἔκπαγλον καὶ ἀεικές· ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυσῆος·
- νῦν μὲν δὴ μάλα πάγχυ κακὸς κακὸν ἡγηλάζει,
- ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον.
- πῇ δὴ τόνδε μολοβρὸν ἄγεις, ἀμέγαρτε συβῶτα,
- πτωχὸν ἀνιηρόν δαιτῶν ἀπολυμαντῆρα;
- ὃς πολλῇς φλιῇσι παραστὰς θλίψεται ὤμους,
- αἰτίζων ἀκόλους, οὐκ ἄορας οὐδὲ λέβητας·
- τόν κʼ εἴ μοι δοίης σταθμῶν ῥυτῆρα γενέσθαι
- σηκοκόρον τʼ ἔμεναι θαλλόν τʼ ἐρίφοισι φορῆναι,
- καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο.
- ἀλλʼ ἐπεὶ οὖν δὴ ἔργα κάκʼ ἔμμαθεν, οὐκ ἐθελήσει
- ἔργον ἐποίχεσθαι, ἀλλὰ πτώσσων κατὰ δῆμον
- βούλεται αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρʼ ἄναλτον.
- ἀλλʼ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- αἴ κʼ ἔλθῃ πρὸς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο,
- πολλά οἱ ἀμφὶ κάρη σφέλα ἀνδρῶν ἐκ παλαμάων
- πλευραὶ ἀποτρίψουσι δόμον κάτα βαλλομένοιο.
- ὣς φάτο, καὶ παριὼν λὰξ ἔνθορεν ἀφραδίῃσιν
- ἰσχίῳ· οὐδέ μιν ἐκτὸς ἀταρπιτοῦ ἐστυφέλιξεν,
- ἀλλʼ ἔμενʼ ἀσφαλέως· ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεὺς
- ἠὲ μεταΐξας ῥοπάλῳ ἐκ θυμὸν ἕλοιτο,
- ἦ πρὸς γῆν ἐλάσειε κάρη ἀμφουδὶς ἀείρας.
- ἀλλʼ ἐπετόλμησε, φρεσὶ δʼ ἔσχετο· τὸν δὲ συβώτης
- νείκεσʼ ἐσάντα ἰδών, μέγα δʼ εὔξατο χεῖρας ἀνασχών·