Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Τηλέμαχος καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς
- ἵππους τε ζεύγνυντʼ ἀνά θʼ ἅρματα ποικίλʼ ἔβαινον,
- ἐκ δʼ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου.
- τοὺς δὲ μετʼ Ἀτρεΐδης ἔκιε ξανθὸς Μενέλαος,
- οἶνον ἔχων ἐν χειρὶ μελίφρονα δεξιτερῆφι,
- ἐν δέπαϊ χρυσέῳ, ὄφρα λείψαντε κιοίτην.
- στῆ δʼ ἵππων προπάροιθε, δεδισκόμενος δὲ προσηύδα·
- χαίρετον, ὦ κούρω, καὶ Νέστορι ποιμένι λαῶν
- εἰπεῖν· ἦ γὰρ ἐμοί γε πατὴρ ὣς ἤπιος ἦεν,
- ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- καὶ λίην κείνῳ γε, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις,
- πάντα τάδʼ ἐλθόντες καταλέξομεν· αἲ γὰρ ἐγὼν ὣς
- νοστήσας Ἰθάκηνδε, κιχὼν Ὀδυσῆʼ ἐνὶ οἴκῳ,
- εἴποιμʼ ὡς παρὰ σεῖο τυχὼν φιλότητος ἁπάσης
- ἔρχομαι, αὐτὰρ ἄγω κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλά.
- ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις,
- αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον,
- ἥμερον ἐξ αὐλῆς· οἱ δʼ ἰΰζοντες ἕποντο
- ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες· ὁ δέ σφισιν ἐγγύθεν ἐλθὼν
- δεξιὸς ἤϊξε πρόσθʼ ἵππων· οἱ δὲ ἰδόντες
- γήθησαν, καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη.
- τοῖσι δὲ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἤρχετο μύθων·
- φράζεο δή, Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,
- ἢ νῶϊν τόδʼ ἔφηνε θεὸς τέρας ἦε σοὶ αὐτῷ.
- ὣς φάτο, μερμήριξε δʼ ἀρηΐφιλος Μενέλαος,
- ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποκρίναιτο νοήσας.
- τὸν δʼ Ἑλένη τανύπεπλος ὑποφθαμένη φάτο μῦθον·
- κλῦτέ μευ· αὐτὰρ ἐγὼ μαντεύσομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ
- ἀθάνατοι βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσθαι ὀΐω.
- ὡς ὅδε χῆνʼ ἥρπαξʼ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ
- ἐλθὼν ἐξ ὄρεος, ὅθι οἱ γενεή τε τόκος τε,
- ὣς Ὀδυσεὺς κακὰ πολλὰ παθὼν καὶ πόλλʼ ἐπαληθεὶς
- οἴκαδε νοστήσει καὶ τίσεται· ἠὲ καὶ ἤδη
- οἴκοι, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης·
- τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην.
- ἦ καὶ ἐφʼ ἵπποιϊν μάστιν βάλεν· οἱ δὲ μάλʼ ὦκα
- ἤϊξαν πεδίονδε διὰ πτόλιος μεμαῶτες.
- οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες.
- δύσετό τʼ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἐς Φηρὰς δʼ ἵκοντο Διοκλῆος ποτὶ δῶμα,
- υἱέος Ὀρτιλόχοιο, τὸν Ἀλφειὸς τέκε παῖδα.
- ἔνθα δὲ νύκτʼ ἄεσαν ὁ δὲ τοῖς πὰρ ξείνια θῆκεν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- ἵππους τε ζεύγνυντʼ ἀνά θʼ ἅρματα ποικίλʼ ἔβαινον,
- ἐκ δʼ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου·
- μάστιξεν δʼ ἐλάαν, τὼ δʼ οὐκ ἄκοντε πετέσθην.
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκοντο Πύλου αἰπὺ πτολίεθρον·
- καὶ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε Νέστορος υἱόν·
- Νεστορίδη, πῶς κέν μοι ὑποσχόμενος τελέσειας
- μῦθον ἐμόν; ξεῖνοι δὲ διαμπερὲς εὐχόμεθʼ εἶναι
- ἐκ πατέρων φιλότητος, ἀτὰρ καὶ ὁμήλικές εἰμεν·
- ἥδε δʼ ὁδὸς καὶ μᾶλλον ὁμοφροσύνῃσιν ἐνήσει.
- μή με παρὲξ ἄγε νῆα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπʼ αὐτοῦ,
- μή μʼ ὁ γέρων ἀέκοντα κατάσχῃ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ
- ἱέμενος φιλέειν· ἐμὲ δὲ χρεὼ θᾶσσον ἱκέσθαι.
- ὣς φάτο, Νεστορίδης δʼ ἄρʼ ἑῷ συμφράσσατο θυμῷ,
- ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποσχόμενος τελέσειεν.
- ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι·
- στρέψʼ ἵππους ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης,
- νηῒ δʼ ἐνὶ πρύμνῃ ἐξαίνυτο κάλλιμα δῶρα,
- ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Μενέλαος ἔδωκε·
- καί μιν ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- σπουδῇ νῦν ἀνάβαινε κέλευέ τε πάντας ἑταίρους,
- πρὶν ἐμὲ οἴκαδʼ ἱκέσθαι ἀπαγγεῖλαί τε γέροντι.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- οἷος κείνου θυμὸς ὑπέρβιος, οὔ σε μεθήσει,
- ἀλλʼ αὐτὸς καλέων δεῦρʼ εἴσεται, οὐδέ ἕ φημι
- ἂψ ἰέναι κενεόν· μάλα γὰρ κεχολώσεται ἔμπης.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἔλασεν καλλίτριχας ἵππους
- ἂψ Πυλίων εἰς ἄστυ, θοῶς δʼ ἄρα δώμαθʼ ἵκανε.
- Τηλέμαχος δʼ ἑτάροισιν ἐποτρύνων ἐκέλευσεν·
- ἐγκοσμεῖτε τὰ τεύχεʼ, ἑταῖροι, νηῒ μελαίνῃ,
- αὐτοί τʼ ἀμβαίνωμεν, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδʼ ἐπίθοντο,
- αἶψα δʼ ἄρʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον.
- ἦ τοι ὁ μὲν τὰ πονεῖτο καὶ εὔχετο, θῦε δʼ Ἀθήνῃ
- νηῒ πάρα πρυμνῇ· σχεδόθεν δέ οἱ ἤλυθεν ἀνὴρ
- τηλεδαπός, φεύγων ἐξ Ἄργεος ἄνδρα κατακτάς,
- μάντις· ἀτὰρ γενεήν γε Μελάμποδος ἔκγονος ἦεν,
- ὃς πρὶν μέν ποτʼ ἔναιε Πύλῳ ἔνι, μητέρι μήλων,
- ἀφνειὸς Πυλίοισι μέγʼ ἔξοχα δώματα ναίων·
- δὴ τότε γʼ ἄλλων δῆμον ἀφίκετο, πατρίδα φεύγων
- Νηλέα τε μεγάθυμον, ἀγαυότατον ζωόντων,
- ὅς οἱ χρήματα πολλὰ τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν
- εἶχε βίῃ. ὁ δὲ τῆος ἐνὶ μεγάροις Φυλάκοιο
- δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ δέδετο, κρατέρʼ ἄλγεα πάσχων
- εἵνεκα Νηλῆος κούρης ἄτης τε βαρείης,
- τήν οἱ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ δασπλῆτις Ἐρινύς.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἤλασε βοῦς ἐριμύκους
- ἐς Πύλον ἐκ Φυλάκης καὶ ἐτίσατο ἔργον ἀεικὲς
- ἀντίθεον Νηλῆα, κασιγνήτῳ δὲ γυναῖκα
- ἠγάγετο πρὸς δώμαθʼ. ὁ δʼ ἄλλων ἵκετο δῆμον,
- Ἄργος ἐς ἱππόβοτον· τόθι γάρ νύ οἱ αἴσιμον ἦεν
- ναιέμεναι πολλοῖσιν ἀνάσσοντʼ Ἀργείοισιν
- ἔνθα δʼ ἔγημε γυναῖκα καὶ ὑψερεφὲς θέτο δῶμα,
- γείνατο δʼ Ἀντιφάτην καὶ Μάντιον, υἷε κραταιώ.
- Ἀντιφάτης μὲν ἔτικτεν Ὀϊκλῆα μεγάθυμον,
- αὐτὰρ Ὀϊκλείης λαοσσόον Ἀμφιάραον,
- ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων
- παντοίην φιλότητʼ· οὐδʼ ἵκετο γήραος οὐδόν,
- ἀλλʼ ὄλετʼ ἐν Θήβῃσι γυναίων εἵνεκα δώρων.
- τοῦ δʼ υἱεῖς ἐγένοντʼ Ἀλκμαίων Ἀμφίλοχός τε.
- Μάντιος αὖ τέκετο Πολυφείδεά τε Κλεῖτόν τε·
- ἀλλʼ ἦ τοι Κλεῖτον χρυσόθρονος ἥρπασεν Ἠὼς
- κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵνʼ ἀθανάτοισι μετείη·
- αὐτὰρ ὑπέρθυμον Πολυφείδεα μάντιν Ἀπόλλων
- θῆκε βροτῶν ὄχʼ ἄριστον, ἐπεὶ θάνεν Ἀμφιάραος·
- ὅς ῥʼ Ὑπερησίηνδʼ ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείς,
- ἔνθʼ ὅ γε ναιετάων μαντεύετο πᾶσι βροτοῖσιν.
- τοῦ μὲν ἄρʼ υἱὸς ἐπῆλθε, Θεοκλύμενος δʼ ὄνομʼ ἦεν,
- ὃς τότε Τηλεμάχου πέλας ἵστατο· τὸν δʼ ἐκίχανεν
- σπένδοντʼ εὐχόμενόν τε θοῇ παρὰ νηῒ μελαίνῃ,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ φίλʼ, ἐπεί σε θύοντα κιχάνω τῷδʼ ἐνὶ χώρῳ,
- λίσσομʼ ὑπὲρ θυέων καὶ δαίμονος, αὐτὰρ ἔπειτα
- σῆς τʼ αὐτοῦ κεφαλῆς καὶ ἑταίρων, οἵ τοι ἕπονται,
- εἰπέ μοι εἰρομένῳ νημερτέα μηδʼ ἐπικεύσῃς·
- τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- ἐξ Ἰθάκης γένος εἰμί, πατὴρ δέ μοί ἐστιν Ὀδυσσεύς,
- εἴ ποτʼ ἔην· νῦν δʼ ἤδη ἀπέφθιτο λυγρῷ ὀλέθρῳ.
- τοὔνεκα νῦν ἑτάρους τε λαβὼν καὶ νῆα μέλαιναν
- ἦλθον πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
- οὕτω τοι καὶ ἐγὼν ἐκ πατρίδος, ἄνδρα κατακτὰς
- ἔμφυλον· πολλοὶ δὲ κασίγνητοί τε ἔται τε
- Ἄργος ἀνʼ ἱππόβοτον, μέγα δὲ κρατέουσιν Ἀχαιῶν.
- τῶν ὑπαλευάμενος θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν
- φεύγω, ἐπεί νύ μοι αἶσα κατʼ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι.
- ἀλλά με νηὸς ἔφεσσαι, ἐπεί σε φυγὼν ἱκέτευσα,
- μή με κατακτείνωσι· διωκέμεναι γὰρ ὀΐω.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- οὐ μὲν δή σʼ ἐθέλοντά γʼ ἀπώσω νηὸς ἐΐσης,
- ἀλλʼ ἕπευ· αὐτὰρ κεῖθι φιλήσεαι, οἷά κʼ ἔχωμεν.
- ὣς ἄρα φωνήσας οἱ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος,
- καὶ τό γʼ ἐπʼ ἰκριόφιν τάνυσεν νεὸς ἀμφιελίσσης·
- ἂν δὲ καὶ αὐτὸς νηὸς ἐβήσετο ποντοπόροιο.
- ἐν πρύμνῃ δʼ ἄρʼ ἔπειτα καθέζετο, πὰρ δὲ οἷ αὐτῷ
- εἷσε Θεοκλύμενον· τοὶ δὲ πρυμνήσιʼ ἔλυσαν.
- Τηλέμαχος δʼ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν
- ὅπλων ἅπτεσθαι· τοὶ δʼ ἐσσυμένως ἐπίθοντο.
- ἱστὸν δʼ εἰλάτινον κοίλης ἔντοσθε μεσόδμης
- στῆσαν ἀείραντες, κατὰ δὲ προτόνοισιν ἔδησαν,
- ἕλκον δʼ ἱστία λευκὰ ἐϋστρέπτοισι βοεῦσι.
- τοῖσιν δʼ ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- λάβρον ἐπαιγίζοντα διʼ αἰθέρος, ὄφρα τάχιστα
- νηῦς ἀνύσειε θέουσα θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ.
- βὰν δὲ παρὰ Κρουνοὺς καὶ Χαλκίδα καλλιρέεθρον.
- δύσετό τʼ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἡ δὲ Φεὰς ἐπέβαλλεν ἐπειγομένη Διὸς οὔρῳ
- ἠδὲ παρʼ Ἤλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί.
- ἔνθεν δʼ αὖ νήσοισιν ἐπιπροέηκε θοῇσιν,
- ὁρμαίνων ἤ κεν θάνατον φύγοι ἦ κεν ἁλώῃ.
- τὼ δʼ αὖτʼ ἐν κλισίῃ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς
- δορπείτην· παρὰ δέ σφιν ἐδόρπεον ἀνέρες ἄλλοι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς δʼ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων,
- ἤ μιν ἔτʼ ἐνδυκέως φιλέοι μεῖναί τε κελεύοι
- αὐτοῦ ἐνὶ σταθμῷ, ἦ ὀτρύνειε πόλινδε·
- κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε, καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι·
- ἠῶθεν προτὶ ἄστυ λιλαίομαι ἀπονέεσθαι
- πτωχεύσων, ἵνα μή σε κατατρύχω καὶ ἑταίρους.
- ἀλλά μοι εὖ θʼ ὑπόθευ καὶ ἅμʼ ἡγεμόνʼ ἐσθλὸν ὄπασσον
- ὅς κέ με κεῖσʼ ἀγάγῃ· κατὰ δὲ πτόλιν αὐτὸς ἀνάγκῃ
- πλάγξομαι, αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ.
- καί κʼ ἐλθὼν πρὸς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο
- ἀγγελίην εἴποιμι περίφρονι Πηνελοπείῃ,
- καί κε μνηστήρεσσιν ὑπερφιάλοισι μιγείην,
- εἴ μοι δεῖπνον δοῖεν ὀνείατα μυρίʼ ἔχοντες.
- αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν ἅσσʼ ἐθέλοιεν.
- ἐκ γάρ τοι ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον·
- Ἑρμείαο ἕκητι διακτόρου, ὅς ῥά τε πάντων
- ἀνθρώπων ἔργοισι χάριν καὶ κῦδος ὀπάζει,
- δρηστοσύνῃ οὐκ ἄν μοι ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος,
- πῦρ τʼ εὖ νηῆσαι διά τε ξύλα δανὰ κεάσσαι,
- δαιτρεῦσαί τε καὶ ὀπτῆσαι καὶ οἰνοχοῆσαι,
- οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ὤ μοι, ξεῖνε, τίη τοι ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο νόημα
- ἔπλετο; ἦ σύ γε πάγχυ λιλαίεαι αὐτόθʼ ὀλέσθαι.
- εἰ δὴ μνηστήρων ἐθέλεις καταδῦναι ὅμιλον,
- τῶν ὕβρις τε βίη τε σιδήρεον οὐρανὸν ἵκει.
- οὔ τοι τοιοίδʼ εἰσὶν ὑποδρηστῆρες ἐκείνων,
- ἀλλὰ νέοι, χλαίνας εὖ εἱμένοι ἠδὲ χιτῶνας,
- αἰεὶ δὲ λιπαροὶ κεφαλὰς καὶ καλὰ πρόσωπα,
- οἵ σφιν ὑποδρώωσιν· ἐΰξεστοι δὲ τράπεζαι
- σίτου καὶ κρειῶν ἠδʼ οἴνου βεβρίθασιν.
- ἀλλὰ μένʼ· οὐ γάρ τίς τοι ἀνιᾶται παρεόντι,
- οὔτʼ ἐγὼ οὔτε τις ἄλλος ἑταίρων, οἵ μοι ἔασιν.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
- κεῖνός σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσει,
- πέμψει δʼ ὅππη σε κραδίη θυμός τε κελεύει.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- αἴθʼ οὕτως, Εὔμαιε, φίλος Διὶ πατρὶ γένοιο
- ὡς ἐμοί, ὅττι μʼ ἔπαυσας ἄλης καὶ ὀϊζύος αἰνῆς.
- πλαγκτοσύνης δʼ οὐκ ἔστι κακώτερον ἄλλο βροτοῖσιν·
- ἀλλʼ ἕνεκʼ οὐλομένης γαστρὸς κακὰ κήδεʼ ἔχουσιν
- ἀνέρες, ὅν τινʼ ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος.
- νῦν δʼ ἐπεὶ ἰσχανάᾳς μεῖναι τέ με κεῖνον ἄνωγας,
- εἴπʼ ἄγε μοι περὶ μητρὸς Ὀδυσσῆος θείοιο
- πατρός θʼ, ὃν κατέλειπεν ἰὼν ἐπὶ γήραος οὐδῷ,
- ἤ που ἔτι ζώουσιν ὑπʼ αὐγὰς ἠελίοιο,
- ἦ ἤδη τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- Λαέρτης μὲν ἔτι ζώει, Διὶ δʼ εὔχεται αἰεὶ
- θυμὸν ἀπὸ μελέων φθίσθαι οἷς ἐν μεγάροισιν·
- ἐκπάγλως γὰρ παιδὸς ὀδύρεται οἰχομένοιο
- κουριδίης τʼ ἀλόχοιο δαΐφρονος, ἥ ἑ μάλιστα
- ἤκαχʼ ἀποφθιμένη καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκεν.
- ἡ δʼ ἄχεϊ οὗ παιδὸς ἀπέφθιτο κυδαλίμοιο,
- λευγαλέῳ θανάτῳ, ὡς μὴ θάνοι ὅς τις ἐμοί γε
- ἐνθάδε ναιετάων φίλος εἴη καὶ φίλα ἔρδοι.
- ὄφρα μὲν οὖν δὴ κείνη ἔην, ἀχέουσά περ ἔμπης,
- τόφρα τί μοι φίλον ἔσκε μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι,
- οὕνεκά μʼ αὐτὴ θρέψεν ἅμα Κτιμένῃ τανυπέπλῳ,
- θυγατέρʼ ἰφθίμῃ, τὴν ὁπλοτάτην τέκε παίδων·
- τῇ ὁμοῦ ἐτρεφόμην, ὀλίγον δέ τί μʼ ἧσσον ἐτίμα.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἥβην πολυήρατον ἱκόμεθʼ ἄμφω,
- τὴν μὲν ἔπειτα Σάμηνδʼ ἔδοσαν καὶ μυρίʼ ἕλοντο,
- αὐτὰρ ἐμὲ χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματʼ ἐκείνη
- καλὰ μάλʼ ἀμφιέσασα, ποσὶν δʼ ὑποδήματα δοῦσα
- ἀγρόνδε προΐαλλε· φίλει δέ με κηρόθι μᾶλλον.
- νῦν δʼ ἤδη τούτων ἐπιδεύομαι· ἀλλά μοι αὐτῷ
- ἔργον ἀέξουσιν μάκαρες θεοὶ ᾧ ἐπιμίμνω·
- τῶν ἔφαγόν τʼ ἔπιόν τε καὶ αἰδοίοισιν ἔδωκα.
- ἐκ δʼ ἄρα δεσποίνης οὐ μείλιχον ἔστιν ἀκοῦσαι
- οὔτʼ ἔπος οὔτε τι ἔργον, ἐπεὶ κακὸν ἔμπεσεν οἴκῳ,
- ἄνδρες ὑπερφίαλοι· μέγα δὲ δμῶες χατέουσιν
- ἀντία δεσποίνης φάσθαι καὶ ἕκαστα πυθέσθαι
- καὶ φαγέμεν πιέμεν τε, ἔπειτα δὲ καί τι φέρεσθαι
- ἀγρόνδʼ, οἷά τε θυμὸν ἀεὶ δμώεσσιν ἰαίνει.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὢ πόποι, ὡς ἄρα τυτθὸς ἐών, Εὔμαιε συβῶτα,
- πολλὸν ἀπεπλάγχθης σῆς πατρίδος ἠδὲ τοκήων.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- ἠὲ διεπράθετο πτόλις ἀνδρῶν εὐρυάγυια,
- ᾗ ἔνι ναιετάασκε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,
- ἦ σέ γε μουνωθέντα παρʼ οἴεσιν ἢ παρὰ βουσὶν
- ἄνδρες δυσμενέες νηυσὶν λάβον ἠδʼ ἐπέρασσαν
- τοῦδʼ ἀνδρὸς πρὸς δώμαθʼ, ὁ δʼ ἄξιον ὦνον ἔδωκε.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς,
- σιγῇ νῦν ξυνίει καὶ τέρπεο, πῖνέ τε οἶνον
- ἥμενος. αἵδε δὲ νύκτες ἀθέσφατοι· ἔστι μὲν εὕδειν,
- ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν· οὐδέ τί σε χρή,
- πρὶν ὥρη, καταλέχθαι· ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος.
- τῶν δʼ ἄλλων ὅτινα κραδίη καὶ θυμὸς ἀνώγει,
- εὑδέτω ἐξελθών· ἅμα δʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- δειπνήσας ἅμʼ ὕεσσιν ἀνακτορίῃσιν ἑπέσθω.
- νῶϊ δʼ ἐνὶ κλισίῃ πίνοντέ τε δαινυμένω τε
- κήδεσιν ἀλλήλων τερπώμεθα λευγαλέοισι,
- μνωομένω· μετὰ γάρ τε καὶ ἄλγεσι τέρπεται ἀνήρ,
- ὅς τις δὴ μάλα πολλὰ πάθῃ καὶ πόλλʼ ἐπαληθῇ.
- τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.
- νῆσός τις Συρίη κικλήσκεται, εἴ που ἀκούεις,
- Ὀρτυγίης καθύπερθεν, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο,
- οὔ τι περιπληθὴς λίην τόσον, ἀλλʼ ἀγαθὴ μέν,
- εὔβοτος, εὔμηλος, οἰνοπληθής, πολύπυρος.
- πείνη δʼ οὔ ποτε δῆμον ἐσέρχεται, οὐδέ τις ἄλλη
- νοῦσος ἐπὶ στυγερὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν·
- ἀλλʼ ὅτε γηράσκωσι πόλιν κάτα φῦλʼ ἀνθρώπων,
- ἐλθὼν ἀργυρότοξος Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξὺν
- οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνεν.
- ἔνθα δύω πόλιες, δίχα δέ σφισι πάντα δέδασται·
- τῇσιν δʼ ἀμφοτέρῃσι πατὴρ ἐμὸς ἐμβασίλευε,
- Κτήσιος Ὀρμενίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν.
- ἔνθα δὲ Φοίνικες ναυσίκλυτοι ἤλυθον ἄνδρες,
- τρῶκται, μυρίʼ ἄγοντες ἀθύρματα νηῒ μελαίνῃ.
- ἔσκε δὲ πατρὸς ἐμοῖο γυνὴ Φοίνισσʼ ἐνὶ οἴκῳ,
- καλή τε μεγάλη τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυῖα·
- τὴν δʼ ἄρα Φοίνικες πολυπαίπαλοι ἠπερόπευον.
- πλυνούσῃ τις πρῶτα μίγη κοίλῃ παρὰ νηῒ
- εὐνῇ καὶ φιλότητι, τά τε φρένας ἠπεροπεύει
- θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κʼ εὐεργὸς ἔῃσιν.
- εἰρώτα δὴ ἔπειτα τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι·
- ἡ δὲ μάλʼ αὐτίκα πατρὸς ἐπέφραδεν ὑψερεφὲς δῶ·
- ἐκ μὲν Σιδῶνος πολυχάλκου εὔχομαι εἶναι,
- κούρη δʼ εἴμʼ Ἀρύβαντος ἐγὼ ῥυδὸν ἀφνειοῖο·
- ἀλλά μʼ ἀνήρπαξαν Τάφιοι ληΐστορες ἄνδρες
- ἀγρόθεν ἐρχομένην, πέρασαν δέ τε δεῦρʼ ἀγαγόντες
- τοῦδʼ ἀνδρὸς πρὸς δώμαθʼ· ὁ δʼ ἄξιον ὦνον ἔδωκε.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπεν ἀνήρ, ὃς ἐμίσγετο λάθρη·
- ἦ ῥά κε νῦν πάλιν αὖτις ἅμʼ ἡμῖν οἴκαδʼ ἕποιο,
- ὄφρα ἴδῃ πατρὸς καὶ μητέρος ὑψερεφὲς δῶ
- αὐτούς τʼ; ἦ γὰρ ἔτʼ εἰσὶ καὶ ἀφνειοὶ καλέονται.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε γυνὴ καὶ ἀμείβετο μύθῳ·
- εἴη κεν καὶ τοῦτʼ, εἴ μοι ἐθέλοιτέ γε, ναῦται,
- ὅρκῳ πιστωθῆναι ἀπήμονά μʼ οἴκαδʼ ἀπάξειν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπώμνυον ὡς ἐκέλευεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ὄμοσάν τε τελεύτησάν τε τὸν ὅρκον,
- τοῖς δʼ αὖτις μετέειπε γυνὴ καὶ ἀμείβετο μύθῳ·
- σιγῇ νῦν, μή τίς με προσαυδάτω ἐπέεσσιν
- ὑμετέρων ἑτάρων, ξυμβλήμενος ἢ ἐν ἀγυιῇ,
- ἤ που ἐπὶ κρήνῃ· μή τις ποτὶ δῶμα γέροντι
- ἐλθὼν ἐξείπῃ, ὁ δʼ ὀϊσάμενος καταδήσῃ
- δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ, ὑμῖν δʼ ἐπιφράσσετʼ ὄλεθρον.
- ἀλλʼ ἔχετʼ ἐν φρεσὶ μῦθον, ἐπείγετε δʼ ὦνον ὁδαίων.
- ἀλλʼ ὅτε κεν δὴ νηῦς πλείη βιότοιο γένηται,
- ἀγγελίη μοι ἔπειτα θοῶς ἐς δώμαθʼ ἱκέσθω·
- οἴσω γὰρ καὶ χρυσόν, ὅτις χʼ ὑποχείριος ἔλθῃ·
- καὶ δέ κεν ἄλλʼ ἐπίβαθρον ἐγὼν ἐθέλουσά γε δοίην.
- παῖδα γὰρ ἀνδρὸς ἑῆος ἐνὶ μεγάροις ἀτιτάλλω,
- κερδαλέον δὴ τοῖον, ἅμα τροχόωντα θύραζε·
- τόν κεν ἄγοιμʼ ἐπὶ νηός, ὁ δʼ ὑμῖν μυρίον ὦνον
- ἄλφοι, ὅπῃ περάσητε κατʼ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους.
- ἡ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πρὸς δώματα καλά,
- οἱ δʼ ἐνιαυτὸν ἅπαντα παρʼ ἡμῖν αὖθι μένοντες
- ἐν νηῒ γλαφυρῇ βίοτον πολὺν ἐμπολόωντο.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ κοίλη νηῦς ἤχθετο τοῖσι νέεσθαι,
- καὶ τότʼ ἄρʼ ἄγγελον ἧκαν, ὃς ἀγγείλειε γυναικί.
- ἤλυθʼ ἀνὴρ πολύϊδρις ἐμοῦ πρὸς δώματα πατρὸς
- χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δʼ ἠλέκτροισιν ἔερτο.
- τὸν μὲν ἄρʼ ἐν μεγάρῳ δμῳαὶ καὶ πότνια μήτηρ
- χερσίν τʼ ἀμφαφόωντο καὶ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶντο,
- ὦνον ὑπισχόμεναι· ὁ δὲ τῇ κατένευσε σιωπῇ.
- ἦ τοι ὁ καννεύσας κοίλην ἐπὶ νῆα βεβήκει,
- ἡ δʼ ἐμὲ χειρὸς ἑλοῦσα δόμων ἐξῆγε θύραζε.
- εὗρε δʼ ἐνὶ προδόμῳ ἠμὲν δέπα ἠδὲ τραπέζας
- ἀνδρῶν δαιτυμόνων, οἵ μευ πατέρʼ ἀμφεπένοντο.
- οἱ μὲν ἄρʼ ἐς θῶκον πρόμολον, δήμοιό τε φῆμιν,
- ἡ δʼ αἶψα τρίʼ ἄλεισα κατακρύψασʼ ὑπὸ κόλπῳ
- ἔκφερεν· αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην ἀεσιφροσύνῃσι.
- δύσετό τʼ ἠέλιος, σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἡμεῖς δʼ ἐς λιμένα κλυτὸν ἤλθομεν ὦκα κιόντες,
- ἔνθʼ ἄρα Φοινίκων ἀνδρῶν ἦν ὠκύαλος νηῦς.
- οἱ μὲν ἔπειτʼ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα,
- νὼ ἀναβησάμενοι· ἐπὶ δὲ Ζεὺς οὖρον ἴαλλεν.
- ἑξῆμαρ μὲν ὁμῶς πλέομεν νύκτας τε καὶ ἦμαρ·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺς θῆκε Κρονίων,
- τὴν μὲν ἔπειτα γυναῖκα βάλʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα,
- ἄντλῳ δʼ ἐνδούπησε πεσοῦσʼ ὡς εἰναλίη κήξ.
- καὶ τὴν μὲν φώκῃσι καὶ ἰχθύσι κύρμα γενέσθαι
- ἔκβαλον· αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ·
- τοὺς δʼ Ἰθάκῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ,
- ἔνθα με Λαέρτης πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν.
- οὕτω τήνδε τε γαῖαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσι.
- τὸν δʼ αὖ διογενὴς Ὀδυσεὺς ἠμείβετο μύθῳ·
- Εὔμαιʼ, ἦ μάλα δή μοι ἐνὶ φρεσὶ θυμὸν ὄρινας
- ταῦτα ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθες ἄλγεα θυμῷ.
- ἀλλʼ ἦ τοι σοὶ μὲν παρὰ καὶ κακῷ ἐσθλὸν ἔθηκε
- Ζεύς, ἐπεὶ ἀνδρὸς δώματʼ ἀφίκεο πολλὰ μογήσας
- ἠπίου, ὃς δή τοι παρέχει βρῶσίν τε πόσιν τε
- ἐνδυκέως, ζώεις δʼ ἀγαθὸν βίον· αὐτὰρ ἐγώ γε
- πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστεʼ ἀλώμενος ἐνθάδʼ ἱκάνω.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- καδδραθέτην δʼ οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μίνυνθα·
- αἶψα γὰρ Ἠὼς ἦλθεν ἐΰθρονος. οἱ δʼ ἐπὶ χέρσου
- Τηλεμάχου ἕταροι λύον ἱστία, κὰδ δʼ ἕλον ἱστὸν
- καρπαλίμως, τὴν δʼ εἰς ὅρμον προέρυσσαν ἐρετμοῖς·
- ἐκ δʼ εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσιʼ ἔδησαν·
- ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης,
- δεῖπνόν τʼ ἐντύνοντο κερῶντό τε αἴθοπα οἶνον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἤρχετο μύθων·
- ὑμεῖς μὲν νῦν ἄστυδʼ ἐλαύνετε νῆα μέλαιναν,
- αὐτὰρ ἐγὼν ἀγροὺς ἐπιείσομαι ἠδὲ βοτῆρας·
- ἑσπέριος δʼ εἰς ἄστυ ἰδὼν ἐμὰ ἔργα κάτειμι.
- ἠῶθεν δέ κεν ὔμμιν ὁδοιπόριον παραθείμην,
- δαῖτʼ ἀγαθὴν κρειῶν τε καὶ οἴνου ἡδυπότοιο.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
- πῆ γὰρ ἐγώ, φίλε τέκνον, ἴω; τεῦ δώμαθʼ ἵκωμαι
- ἀνδρῶν οἳ κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν;
- ἦ ἰθὺς σῆς μητρὸς ἴω καὶ σοῖο δόμοιο;
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ἄλλως μέν σʼ ἂν ἐγώ γε καὶ ἡμέτερόνδε κελοίμην
- ἔρχεσθʼ· οὐ γάρ τι ξενίων ποθή· ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ
- χεῖρον, ἐπεί τοι ἐγὼ μὲν ἀπέσσομαι, οὐδέ σε μήτηρ
- ὄψεται· οὐ μὲν γάρ τι θαμὰ μνηστῆρσʼ ἐνὶ οἴκῳ
- φαίνεται, ἀλλʼ ἀπὸ τῶν ὑπερωΐῳ ἱστὸν ὑφαίνει.
- ἀλλά τοι ἄλλον φῶτα πιφαύσκομαι ὅν κεν ἵκοιο,
- Εὐρύμαχον, Πολύβοιο δαΐφρονος ἀγλαὸν υἱόν,
- τὸν νῦν ἶσα θεῷ Ἰθακήσιοι εἰσορόωσι·
- καὶ γὰρ πολλὸν ἄριστος ἀνὴρ μέμονέν τε μάλιστα
- μητέρʼ ἐμὴν γαμέειν καὶ Ὀδυσσῆος γέρας ἕξειν.
- ἀλλὰ τά γε Ζεὺς οἶδεν Ὀλύμπιος, αἰθέρι ναίων,
- εἴ κέ σφι πρὸ γάμοιο τελευτήσει κακὸν ἦμαρ.
- ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις,
- κίρκος, Ἀπόλλωνος ταχὺς ἄγγελος· ἐν δὲ πόδεσσι
- τίλλε πέλειαν ἔχων, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε
- μεσσηγὺς νηός τε καὶ αὐτοῦ Τηλεμάχοιο.
- τὸν δὲ Θεοκλύμενος ἑτάρων ἀπονόσφι καλέσσας
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- Τηλέμαχʼ, οὔ τοι ἄνευ θεοῦ ἔπτατο δεξιὸς ὄρνις
- ἔγνων γάρ μιν ἐσάντα ἰδὼν οἰωνὸν ἐόντα.
- ὑμετέρου δʼ οὐκ ἔστι γένος βασιλεύτερον ἄλλο
- ἐν δήμῳ Ἰθάκης, ἀλλʼ ὑμεῖς καρτεροὶ αἰεί.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη·
- τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα
- ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι.
- ἦ καὶ Πείραιον προσεφώνεε, πιστὸν ἑταῖρον·
- Πείραιε Κλυτίδη, σὺ δέ μοι τά περ ἄλλα μάλιστα
- πείθῃ ἐμῶν ἑτάρων, οἵ μοι Πύλον εἰς ἅμʼ ἕποντο·
- καὶ νῦν μοι τὸν ξεῖνον ἄγων ἐν δώμασι σοῖσιν
- ἐνδυκέως φιλέειν καὶ τιέμεν, εἰς ὅ κεν ἔλθω.
- τὸν δʼ αὖ Πείραιος δουρικλυτὸς ἀντίον ηὔδα·
- Τηλέμαχʼ, εἰ γάρ κεν σὺ πολὺν χρόνον ἐνθάδε μίμνοι,
- τόνδε τʼ ἐγὼ κομιῶ, ξενίων δέ οἱ οὐ ποθὴ ἔσται.
- ὣς εἰπὼν ἐπὶ νηὸς ἔβη, ἐκέλευσε δʼ ἑταίρους
- αὐτούς τʼ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι.
- οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον.
- Τηλέμαχος δʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος, ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- νηὸς ἀπʼ ἰκριόφιν· τοὶ δὲ πρυμνήσιʼ ἔλυσαν.
- οἱ μὲν ἀνώσαντες πλέον ἐς πόλιν, ὡς ἐκέλευσε
- Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο·
- τὸν δʼ ὦκα προβιβάντα πόδες φέρον, ὄφρʼ ἵκετʼ αὐλήν,
- ἔνθα οἱ ἦσαν ὕες μάλα μυρίαι, ᾗσι συβώτης
- ἐσθλὸς ἐὼν ἐνίαυεν, ἀνάκτεσιν ἤπια εἰδώς,
- τὼ δʼ αὖτʼ ἐν κλισίῃ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς
- ἐντύνοντο ἄριστον ἅμʼ ἠοῖ, κηαμένω πῦρ,
- ἔκπεμψάν τε νομῆας ἅμʼ ἀγρομένοισι σύεσσι·
- Τηλέμαχον δὲ περίσσαινον κύνες ὑλακόμωροι,
- οὐδʼ ὕλαον προσιόντα. νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς
- σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖϊν.
- αἶψα δʼ ἄρʼ Εὔμαιον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Εὔμαιʼ, ἦ μάλα τίς τοι ἐλεύσεται ἐνθάδʼ ἑταῖρος
- ἢ καὶ γνώριμος ἄλλος, ἐπεὶ κύνες οὐχ ὑλάουσιν,
- ἀλλὰ περισσαίνουσι· ποδῶν δʼ ὑπὸ δοῦπον ἀκούω.
- οὔ πω πᾶν εἴρητο ἔπος, ὅτε οἱ φίλος υἱὸς
- ἔστη ἐνὶ προθύροισι. ταφὼν δʼ ἀνόρουσε συβώτης,
- ἐκ δʼ ἄρα οἱ χειρῶν πέσον ἄγγεα, τοῖς ἐπονεῖτο,
- κιρνὰς αἴθοπα οἶνον. ὁ δʼ ἀντίος ἦλθεν ἄνακτος,
- κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλὰ
- χεῖράς τʼ ἀμφοτέρας· θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ.
- ὡς δὲ πατὴρ ὃν παῖδα φίλα φρονέων ἀγαπάζῃ
- ἐλθόντʼ ἐξ ἀπίης γαίης δεκάτῳ ἐνιαυτῷ,
- μοῦνον τηλύγετον, τῷ ἔπʼ ἄλγεα πολλὰ μογήσῃ,
- ὣς τότε Τηλέμαχον θεοειδέα δῖος ὑφορβὸς
- πάντα κύσεν περιφύς, ὡς ἐκ θανάτοιο φυγόντα·
- καί ῥʼ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος. οὔ σʼ ἔτʼ ἐγώ γε
- ὄψεσθαι ἐφάμην, ἐπεὶ ᾤχεο νηῒ Πύλονδε.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν εἴσελθε, φίλον τέκος, ὄφρα σε θυμῷ
- τέρψομαι εἰσορόων νέον ἄλλοθεν ἔνδον ἐόντα.
- οὐ μὲν γάρ τι θάμʼ ἀγρὸν ἐπέρχεαι οὐδὲ νομῆας,
- ἀλλʼ ἐπιδημεύεις· ὣς γάρ νύ τοι εὔαδε θυμῷ,
- ἀνδρῶν μνηστήρων ἐσορᾶν ἀΐδηλον ὅμιλον.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ἔσσεται οὕτως, ἄττα· σέθεν δʼ ἕνεκʼ ἐνθάδʼ ἱκάνω,
- ὄφρα σέ τʼ ὀφθαλμοῖσιν ἴδω καὶ μῦθον ἀκούσω,
- ἤ μοι ἔτʼ ἐν μεγάροις μήτηρ μένει, ἦέ τις ἤδη
- ἀνδρῶν ἄλλος ἔγημεν, Ὀδυσσῆος δέ που εὐνὴ
- χήτει ἐνευναίων κάκʼ ἀράχνια κεῖται ἔχουσα.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- καὶ λίην κείνη γε μένει τετληότι θυμῷ
- σοῖσιν ἐνὶ μεγάροισιν· ὀϊζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ
- φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ.
- ὣς ἄρα φωνήσας οἱ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος·
- αὐτὰρ ὅ γʼ εἴσω ἴεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν.
- τῷ δʼ ἕδρης ἐπιόντι πατὴρ ὑπόειξεν Ὀδυσσεύς·
- Τηλέμαχος δʼ ἑτέρωθεν ἐρήτυε φώνησέν τε·
- ἧσʼ, ὦ ξεῖνʼ· ἡμεῖς δὲ καὶ ἄλλοθι δήομεν ἕδρην
- σταθμῷ ἐν ἡμετέρῳ· πάρα δʼ ἀνὴρ ὃς καταθήσει.
- ὣς φάθʼ, ὁ δʼ αὖτις ἰὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετο· τῷ δὲ συβώτης.
- χεῦεν ὕπο χλωρὰς ῥῶπας καὶ κῶας ὕπερθεν·
- ἔνθα καθέζετʼ ἔπειτα Ὀδυσσῆος φίλος υἱός.
- τοῖσιν δʼ αὖ κρειῶν πίνακας παρέθηκε συβώτης
- ὀπταλέων, ἅ ῥα τῇ προτέρῃ ὑπέλειπον ἔδοντες,
- σῖτον δʼ ἐσσυμένως παρενήνεεν ἐν κανέοισιν,
- ἐν δʼ ἄρα κισσυβίῳ κίρνη μελιηδέα οἶνον·
- αὐτὸς δʼ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε δῖον ὑφορβόν·
- ἄττα, πόθεν τοι ξεῖνος ὅδʼ ἵκετο; πῶς δέ ἑ ναῦται
- ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο;
- οὐ μὲν γάρ τί ἑ πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδʼ ἱκέσθαι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθέα πάντʼ ἀγορεύσω.
- ἐκ μὲν Κρητάων γένος εὔχεται εὐρειάων,
- φησὶ δὲ πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστεα δινηθῆναι
- πλαζόμενος· ὣς γάρ οἱ ἐπέκλωσεν τά γε δαίμων.
- νῦν αὖ Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐκ νηὸς ἀποδρὰς
- ἤλυθʼ ἐμὸν πρὸς σταθμόν, ἐγὼ δέ τοι ἐγγυαλίξω·
- ἔρξον ὅπως ἐθέλεις· ἱκέτης δέ τοι εὔχεται εἶναι.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Εὔμαιʼ, ἦ μάλα τοῦτο ἔπος θυμαλγὲς ἔειπες·
- πῶς γὰρ δὴ τὸν ξεῖνον ἐγὼν ὑποδέξομαι οἴκῳ;
- αὐτὸς μὲν νέος εἰμὶ καὶ οὔ πω χερσὶ πέποιθα
- ἄνδρʼ ἀπαμύνασθαι, ὅτε τις πρότερος χαλεπήνῃ·
- μητρὶ δʼ ἐμῇ δίχα θυμὸς ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζει,
- ἢ αὐτοῦ παρʼ ἐμοί τε μένῃ καὶ δῶμα κομίζῃ,
- εὐνήν τʼ αἰδομένη πόσιος δήμοιό τε φῆμιν,
- ἦ ἤδη ἅμʼ ἕπηται Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος
- μνᾶται ἐνὶ μεγάροισιν ἀνὴρ καὶ πλεῖστα πόρῃσιν.
- ἀλλʼ ἦ τοὶ τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ τεὸν ἵκετο δῶμα,
- ἕσσω μιν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά,
- δώσω δὲ ξίφος ἄμφηκες καὶ ποσσὶ πέδιλα,
- πέμψω δʼ ὅππη μιν κραδίη θυμός τε κελεύει.
- εἰ δʼ ἐθέλεις, σὺ κόμισσον ἐνὶ σταθμοῖσιν ἐρύξας·
- εἵματα δʼ ἐνθάδʼ ἐγὼ πέμψω καὶ σῖτον ἅπαντα
- ἔδμεναι, ὡς ἂν μή σε κατατρύχῃ καὶ ἑταίρους.
- κεῖσε δʼ ἂν οὔ μιν ἐγώ γε μετὰ μνηστῆρας ἐῷμι
- ἔρχεσθαι· λίην γὰρ ἀτάσθαλον ὕβριν ἔχουσι·
- μή μιν κερτομέωσιν, ἐμοὶ δʼ ἄχος ἔσσεται αἰνόν.
- πρῆξαι δʼ ἀργαλέον τι μετὰ πλεόνεσσιν ἐόντα
- ἄνδρα καὶ ἴφθιμον, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- ὦ φίλʼ, ἐπεί θήν μοι καὶ ἀμείψασθαι θέμις ἐστίν,
- ἦ μάλα μευ καταδάπτετʼ ἀκούοντος φίλον ἦτορ,
- οἷά φατε μνηστῆρας ἀτάσθαλα μηχανάασθαι
- ἐν μεγάροις, ἀέκητι σέθεν τοιούτου ἐόντος.
- εἰπέ μοι ἠὲ ἑκὼν ὑποδάμνασαι, ἦ σέ γε λαοὶ
- ἐχθαίρουσʼ ἀνὰ δῆμον, ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ,
- ἦ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι, οἷσί περ ἀνὴρ
- μαρναμένοισι πέποιθε, καὶ εἰ μέγα νεῖκος ὄρηται.
- αἲ γάρ ἐγὼν οὕτω νέος εἴην τῷδʼ ἐπὶ θυμῷ,
- ἢ παῖς ἐξ Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἠὲ καὶ αὐτός·
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἀπʼ ἐμεῖο κάρη τάμοι ἀλλότριος φώς,
- εἰ μὴ ἐγὼ κείνοισι κακὸν πάντεσσι γενοίμην,
- ἐλθὼν ἐς μέγαρον Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος.
- εἰ δʼ αὖ με πληθυῖ δαμασαίατο μοῦνον ἐόντα,
- βουλοίμην κʼ ἐν ἐμοῖσι κατακτάμενος μεγάροισι
- τεθνάμεν ἢ τάδε γʼ αἰὲν ἀεικέα ἔργʼ ὁράασθαι,
- ξείνους τε στυφελιζομένους δμῳάς τε γυναῖκας
- ῥυστάζοντας ἀεικελίως κατὰ δώματα καλά,
- καὶ οἶνον διαφυσσόμενον, καὶ σῖτον ἔδοντας
- μὰψ αὔτως, ἀτέλεστον, ἀνηνύστῳ ἐπὶ ἔργῳ.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- οὔτε τί μοι πᾶς δῆμος ἀπεχθόμενος χαλεπαίνει,
- οὔτε κασιγνήτοις ἐπιμέμφομαι, οἷσί περ ἀνὴρ
- μαρναμένοισι πέποιθε, καὶ εἰ μέγα νεῖκος ὄρηται.
- ὧδε γὰρ ἡμετέρην γενεὴν μούνωσε Κρονίων·
- μοῦνον Λαέρτην Ἀρκείσιος υἱὸν ἔτικτε,
- μοῦνον δʼ αὖτʼ Ὀδυσῆα πατὴρ τέκεν· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- μοῦνον ἔμʼ ἐν μεγάροισι τεκὼν λίπεν οὐδʼ ἀπόνητο.
- τῷ νῦν δυσμενέες μάλα μυρίοι εἴσʼ ἐνὶ οἴκῳ.
- ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι,
- Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ,
- ἠδʼ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσι,
- τόσσοι μητέρʼ ἐμὴν μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον.
- ἡ δʼ οὔτʼ ἀρνεῖται στυγερὸν γάμον οὔτε τελευτὴν
- ποιῆσαι δύναται· τοὶ δὲ φθινύθουσιν ἔδοντες
- οἶκον ἐμόν· τάχα δή με διαρραίσουσι καὶ αὐτόν.
- ἀλλʼ ἦ τοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται·
- ἄττα, σὺ δʼ ἔρχεο θᾶσσον, ἐχέφρονι Πηνελοπείῃ
- εἴφʼ ὅτι οἱ σῶς εἰμὶ καὶ ἐκ Πύλου εἰλήλουθα.
- αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μενέω, σὺ δὲ δεῦρο νέεσθαι,
- οἴῃ ἀπαγγείλας· τῶν δʼ ἄλλων μή τις Ἀχαιῶν
- πευθέσθω· πολλοὶ γὰρ ἐμοὶ κακὰ μηχανόωνται.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- γιγνώσκω, φρονέω· τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- ἦ καὶ Λαέρτῃ αὐτὴν ὁδὸν ἄγγελος ἔλθω
- δυσμόρῳ, ὃς τῆος μὲν Ὀδυσσῆος μέγʼ ἀχεύων
- ἔργα τʼ ἐποπτεύεσκε μετὰ δμώων τʼ ἐνὶ οἴκῳ
- πῖνε καὶ ἦσθʼ, ὅτε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγοι·
- αὐτὰρ νῦν, ἐξ οὗ σύ γε ᾤχεο νηῒ Πύλονδε,
- οὔ πω μίν φασιν φαγέμεν καὶ πιέμεν αὔτως,
- οὐδʼ ἐπὶ ἔργα ἰδεῖν, ἀλλὰ στοναχῇ τε γόῳ τε
- ἧσται ὀδυρόμενος, φθινύθει δʼ ἀμφʼ ὀστεόφι χρώς.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ἄλγιον, ἀλλʼ ἔμπης μιν ἐάσομεν, ἀχνύμενοί περ·
- εἰ γὰρ πως εἴη αὐτάγρετα πάντα βροτοῖσι,
- πρῶτόν κεν τοῦ πατρὸς ἑλοίμεθα νόστιμον ἦμαρ.
- ἀλλὰ σύ γʼ ἀγγείλας ὀπίσω κίε, μηδὲ κατʼ ἀγροὺς
- πλάζεσθαι μετʼ ἐκεῖνον· ἀτὰρ πρὸς μητέρα εἰπεῖν
- ἀμφίπολον ταμίην ὀτρυνέμεν ὅττι τάχιστα
- κρύβδην· κείνη γὰρ κεν ἀπαγγείλειε γέροντι.
- ἦ ῥα καὶ ὦρσε συφορβόν· ὁ δʼ εἵλετο χερσὶ πέδιλα,
- δησάμενος δʼ ὑπὸ ποσσὶ πόλινδʼ ἴεν. οὐδʼ ἄρʼ Ἀθήνην
- λῆθεν ἀπὸ σταθμοῖο κιὼν Εὔμαιος ὑφορβός,
- ἀλλʼ ἥ γε σχεδὸν ἦλθε· δέμας δʼ ἤϊκτο γυναικὶ
- καλῇ τε μεγάλῃ τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυίῃ.
- στῆ δὲ κατʼ ἀντίθυρον κλισίης Ὀδυσῆϊ φανεῖσα·
- οὐδʼ ἄρα Τηλέμαχος ἴδεν ἀντίον οὐδʼ ἐνόησεν,
- οὐ γὰρ πω πάντεσσι θεοὶ φαίνονται ἐναργεῖς,
- ἀλλʼ Ὀδυσεύς τε κύνες τε ἴδον, καί ῥʼ οὐχ ὑλάοντο
- κνυζηθμῷ δʼ ἑτέρωσε διὰ σταθμοῖο φόβηθεν.
- ἡ δʼ ἄρʼ ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε· νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεύς,
- ἐκ δʼ ἦλθεν μεγάροιο παρὲκ μέγα τειχίον αὐλῆς,
- στῆ δὲ πάροιθʼ αὐτῆς· τὸν δὲ προσέειπεν Ἀθήνη·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ.
- ἤδη νῦν σῷ παιδὶ ἔπος φάο μηδʼ ἐπίκευθε,
- ὡς ἄν μνηστῆρσιν θάνατον καὶ κῆρʼ ἀραρόντε
- ἔρχησθον προτὶ ἄστυ περικλυτόν· οὐδʼ ἐγὼ αὐτὴ
- δηρὸν ἀπὸ σφῶϊν ἔσομαι μεμαυῖα μάχεσθαι.
- ἦ καὶ χρυσείῃ ῥάβδῳ ἐπεμάσσατʼ Ἀθήνη.
- φᾶρος μέν οἱ πρῶτον ἐϋπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα
- θῆκʼ ἀμφὶ στήθεσσι, δέμας δʼ ὤφελλε καὶ ἥβην.
- ἂψ δὲ μελαγχροιὴς γένετο, γναθμοὶ δὲ τάνυσθεν,
- κυάνεαι δʼ ἐγένοντο γενειάδες ἀμφὶ γένειον.
- ἡ μὲν ἄρʼ ὣς ἔρξασα πάλιν κίεν· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- ἤϊεν ἐς κλισίην· θάμβησε δέ μιν φίλος υἱός,
- ταρβήσας δʼ ἑτέρωσε βάλʼ ὄμματα, μὴ θεὸς εἴη,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἀλλοῖός μοι, ξεῖνε, φάνης νέον ἠὲ πάροιθεν,
- ἄλλα δὲ εἵματʼ ἔχεις, καί τοι χρὼς οὐκέθʼ ὁμοῖος.
- ἦ μάλα τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν·
- ἀλλʼ ἵληθʼ, ἵνα τοι κεχαρισμένα δώομεν ἱρὰ
- ἠδὲ χρύσεα δῶρα, τετυγμένα· φείδεο δʼ ἡμέων
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- οὔ τίς τοι θεός εἰμι· τί μʼ ἀθανάτοισιν ἐΐσκεις;
- ἀλλὰ πατὴρ τεός εἰμι, τοῦ εἵνεκα σὺ στεναχίζων
- πάσχεις ἄλγεα πολλά, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν.
- ὣς ἄρα φωνήσας υἱὸν κύσε, κὰδ δὲ παρειῶν
- δάκρυον ἧκε χαμᾶζε· πάρος δʼ ἔχε νωλεμὲς αἰεί.
- Τηλέμαχος δʼ, οὐ γάρ πω ἐπείθετο ὃν πατέρʼ εἶναι,
- ἐξαῦτίς μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- οὐ σύ γʼ Ὀδυσσεύς ἐσσι, πατὴρ ἐμός, ἀλλά με δαίμων
- θέλγει, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω.
- οὐ γάρ πως ἂν θνητὸς ἀνὴρ τάδε μηχανόῳτο
- ᾧ αὐτοῦ γε νόῳ, ὅτε μὴ θεὸς αὐτὸς ἐπελθὼν
- ῥηϊδίως ἐθέλων θείη νέον ἠὲ γέροντα.
- ἦ γάρ τοι νέον ἦσθα γέρων καὶ ἀεικέα ἕσσο·
- νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικας, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Τηλέμαχʼ, οὔ σε ἔοικε φίλον πατέρ ἔνδον ἐόντα
- οὔτε τι θαυμάζειν περιώσιον οὔτʼ ἀγάασθαι·
- οὐ μὲν γάρ τοι ἔτʼ ἄλλος ἐλεύσεται ἐνθάδʼ Ὀδυσσεύς,
- ἀλλʼ ὅδʼ ἐγὼ τοιόσδε, παθὼν κακά, πολλὰ δʼ ἀληθείς,
- ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν.
- αὐτάρ τοι τόδε ἔργον Ἀθηναίης ἀγελείης,
- ἥ τέ με τοῖον ἔθηκεν, ὅπως ἐθέλει, δύναται γὰρ,
- ἄλλοτε μὲν πτωχῷ ἐναλίγκιον, ἄλλοτε δʼ αὖτε
- ἀνδρὶ νέῳ καὶ καλὰ περὶ χροῒ εἵματʼ ἔχοντι.
- ῥηΐδιον δὲ θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
- ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι.
- ὣς ἄρα φωνήσας κατʼ ἄρʼ ἕζετο, Τηλέμαχος δὲ
- ἀμφιχυθεὶς πατέρʼ ἐσθλὸν ὀδύρετο, δάκρυα λείβων,
- ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ὑφʼ ἵμερος ὦρτο γόοιο·
- κλαῖον δὲ λιγέως, ἀδινώτερον ἤ τʼ οἰωνοί,
- φῆναι ἢ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, οἷσί τε τέκνα
- ἀγρόται ἐξείλοντο πάρος πετεηνὰ γενέσθαι·
- ὣς ἄρα τοί γʼ ἐλεεινὸν ὑπʼ ὀφρύσι δάκρυον εἶβον.
- καί νύ κʼ ὀδυρομένοισιν ἔδυ φάος ἠελίοιο,
- εἰ μὴ Τηλέμαχος προσεφώνεεν ὃν πατέρʼ αἶψα·
- ποίῃ γὰρ νῦν δεῦρο, πάτερ φίλε, νηΐ σε ναῦται
- ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο;
- οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδʼ ἱκέσθαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθείην καταλέξω.
- Φαίηκές μʼ ἄγαγον ναυσίκλυτοι, οἵ τε καὶ ἄλλους
- ἀνθρώπους πέμπουσιν, ὅτις σφέας εἰσαφίκηται·
- καί μʼ εὕδοντʼ ἐν νηῒ θοῇ ἐπὶ πόντον ἄγοντες
- κάτθεσαν εἰς Ἰθάκην, ἔπορον δέ μοι ἀγλαὰ δῶρα,
- χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά θʼ ὑφαντήν.
- καὶ τὰ μὲν ἐν σπήεσσι θεῶν ἰότητι κέονται·
- νῦν αὖ δεῦρʼ ἱκόμην ὑποθημοσύνῃσιν Ἀθήνης,
- ὄφρα κε δυσμενέεσσι φόνου πέρι βουλεύσωμεν.
- ἀλλʼ ἄγε μοι μνηστῆρας ἀριθμήσας κατάλεξον,
- ὄφρʼ εἰδέω ὅσσοι τε καὶ οἵ τινες ἀνέρες εἰσί·
- καί κεν ἐμὸν κατὰ θυμὸν ἀμύμονα μερμηρίξας
- φράσσομαι, ἤ κεν νῶϊ δυνησόμεθʼ ἀντιφέρεσθαι
- μούνω ἄνευθʼ ἄλλων, ἦ καὶ διζησόμεθʼ ἄλλους.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ὦ πάτερ, ἦ τοι σεῖο μέγα κλέος αἰὲν ἄκουον,
- χεῖράς τʼ αἰχμητὴν ἔμεναι καὶ ἐπίφρονα βουλήν·
- ἀλλὰ λίην μέγα εἶπες· ἄγη μʼ ἔχει· οὐδέ κεν εἴη
- ἄνδρε δύω πολλοῖσι καὶ ἰφθίμοισι μάχεσθαι.
- μνηστήρων δʼ οὔτʼ ἂρ δεκὰς ἀτρεκὲς οὔτε δύʼ οἶαι,
- ἀλλὰ πολὺ πλέονες· τάχα δʼ εἴσεαι ἐνθάδʼ ἀριθμόν.
- ἐκ μὲν Δουλιχίοιο δύω καὶ πεντήκοντα
- κοῦροι κεκριμένοι, ἓξ δὲ δρηστῆρες ἕπονται·
- ἐκ δὲ Σάμης πίσυρές τε καὶ εἴκοσι φῶτες ἔασιν,
- ἐκ δὲ Ζακύνθου ἔασιν ἐείκοσι κοῦροι Ἀχαιῶν,
- ἐκ δʼ αὐτῆς Ἰθάκης δυοκαίδεκα πάντες ἄριστοι,
- καί σφιν ἅμʼ ἐστὶ Μέδων κῆρυξ καὶ θεῖος ἀοιδὸς
- καὶ δοιὼ θεράποντε, δαήμονε δαιτροσυνάων.
- τῶν εἴ κεν πάντων ἀντήσομεν ἔνδον ἐόντων,
- μὴ πολύπικρα καὶ αἰνὰ βίας ἀποτίσεαι ἐλθών.
- ἀλλὰ σύ γʼ, εἰ δύνασαί τινʼ ἀμύντορα μερμηρίξαι,
- φράζευ, ὅ κέν τις νῶϊν ἀμύνοι πρόφρονι θυμῷ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον·
- καὶ φράσαι ἤ κεν νῶϊν Ἀθήνη σὺν Διὶ πατρὶ
- ἀρκέσει, ἦέ τινʼ ἄλλον ἀμύντορα μερμηρίξω.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ἐσθλώ τοι τούτω γʼ ἐπαμύντορε, τοὺς ἀγορεύεις,
- ὕψι περ ἐν νεφέεσσι καθημένω· ὥ τε καὶ ἄλλοις
- ἀνδράσι τε κρατέουσι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- οὐ μέν τοι κείνω γε πολὺν χρόνον ἀμφὶς ἔσεσθον
- φυλόπιδος κρατερῆς, ὁπότε μνηστῆρσι καὶ ἡμῖν
- ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι μένος κρίνηται Ἄρηος.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν ἔρχευ ἅμʼ ἠοῖ φαινομένηφιν
- οἴκαδε, καὶ μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ὁμίλει·
- αὐτὰρ ἐμὲ προτὶ ἄστυ συβώτης ὕστερον ἄξει,
- πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι.
- εἰ δέ μʼ ἀτιμήσουσι δόμον κάτα, σὸν δὲ φίλον κῆρ
- τετλάτω ἐν στήθεσσι κακῶς πάσχοντος ἐμεῖο,
- ἤν περ καὶ διὰ δῶμα ποδῶν ἕλκωσι θύραζε
- ἢ βέλεσι βάλλωσι· σὺ δʼ εἰσορόων ἀνέχεσθαι.
- ἀλλʼ ἦ τοι παύεσθαι ἀνωγέμεν ἀφροσυνάων,
- μειλιχίοις ἐπέεσσι παραυδῶν· οἱ δέ τοι οὔ τι
- πείσονται· δὴ γάρ σφι παρίσταται αἴσιμον ἦμαρ.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- ὁππότε κεν πολύβουλος ἐνὶ φρεσὶ θῇσιν Ἀθήνη,
- νεύσω μέν τοι ἐγὼ κεφαλῇ, σὺ δʼ ἔπειτα νοήσας
- ὅσσα τοι ἐν μεγάροισιν Ἀρήϊα τεύχεα κεῖται
- ἐς μυχὸν ὑψηλοῦ θαλάμου καταθεῖναι ἀείρας
- πάντα μάλʼ· αὐτὰρ μνηστῆρας μαλακοῖς ἐπέεσσι
- παρφάσθαι, ὅτε κέν σε μεταλλῶσιν ποθέοντες·
- ἐκ καπνοῦ κατέθηκʼ, ἐπεὶ οὐκέτι τοῖσιν ἐῴκει
- οἷά ποτε Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς,
- ἀλλὰ κατῄκισται, ὅσσον πυρὸς ἵκετʼ ἀϋτμή.
- πρὸς δʼ ἔτι καὶ τόδε μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ θῆκε Κρονίων,
- μή πως οἰνωθέντες, ἔριν στήσαντες ἐν ὑμῖν,
- ἀλλήλους τρώσητε καταισχύνητέ τε δαῖτα
- καὶ μνηστύν· αὐτὸς γὰρ ἐφέλκεται ἄνδρα σίδηρος.
- νῶϊν δʼ οἴοισιν δύο φάσγανα καὶ δύο δοῦρε
- καλλιπέειν καὶ δοιὰ βοάγρια χερσὶν ἑλέσθαι,
- ὡς ἂν ἐπιθύσαντες ἑλοίμεθα· τοὺς δέ κʼ ἔπειτα
- Παλλὰς Ἀθηναίη θέλξει καὶ μητίετα Ζεύς.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- εἰ ἐτεόν γʼ ἐμός ἐσσι καὶ αἵματος ἡμετέροιο,
- μή τις ἔπειτʼ Ὀδυσῆος ἀκουσάτω ἔνδον ἐόντος,
- μήτʼ οὖν Λαέρτης ἴστω τό γε μήτε συβώτης
- μήτε τις οἰκήων μήτʼ αὐτὴ Πηνελόπεια,
- ἀλλʼ οἶοι σύ τʼ ἐγώ τε γυναικῶν γνώομεν ἰθύν·
- καί κέ τεο δμώων ἀνδρῶν ἔτι πειρηθεῖμεν,
- ἠμὲν ὅπου τις νῶϊ τίει καὶ δείδιε θυμῷ,
- ἠδʼ ὅτις οὐκ ἀλέγει, σὲ δʼ ἀτιμᾷ τοῖον ἐόντα.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε φαίδιμος υἱός
- ὦ πάτερ, ἦ τοι ἐμὸν θυμὸν καὶ ἔπειτά γʼ, ὀΐω,
- γνώσεαι· οὐ μὲν γάρ τι χαλιφροσύναι γέ μʼ ἔχουσιν·
- ἀλλʼ οὔ τοι τόδε κέρδος ἐγὼν ἔσσεσθαι ὀΐω
- ἡμῖν ἀμφοτέροισι· σὲ δὲ φράζεσθαι ἄνωγα.
- δηθὰ γὰρ αὔτως εἴσῃ ἑκάστου πειρητίζων,
- ἔργα μετερχόμενος· τοὶ δʼ ἐν μεγάροισιν ἕκηλοι
- χρήματα δαρδάπτουσιν ὑπέρβιον οὐδʼ ἔπι φειδώ.
- ἀλλʼ ἦ τοί σε γυναῖκας ἐγὼ δεδάασθαι ἄνωγα,
- αἵ τέ σʼ ἀτιμάζουσι καὶ αἳ νηλείτιδές εἰσιν·
- ἀνδρῶν δʼ οὐκ ἂν ἐγώ γε κατὰ σταθμοὺς ἐθέλοιμι
- ἡμέας πειράζειν, ἀλλʼ ὕστερα ταῦτα πένεσθαι,
- εἰ ἐτεόν γέ τι οἶσθα Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- ἡ δʼ ἄρʼ ἔπειτʼ Ἰθάκηνδε κατήγετο νηῦς εὐεργής,