Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- τῷ ἑπόμην ἐπὶ νηός, ὀϊόμενός περ, ἀνάγκῃ.
- ἡ δʼ ἔθεεν Βορέῃ ἀνέμῳ ἀκραέϊ καλῷ,
- μέσσον ὑπὲρ Κρήτης· Ζεὺς δέ σφισι μήδετʼ ὄλεθρον.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Κρήτην μὲν ἐλείπομεν, οὐδέ τις ἄλλη
- φαίνετο γαιάων, ἀλλʼ οὐρανὸς ἠδὲ θάλασσα,
- δὴ τότε κυανέην νεφέλην ἔστησε Κρονίων
- νηὸς ὕπερ γλαφυρῆς, ἤχλυσε δὲ πόντος ὑπʼ αὐτῆς.
- Ζεὺς δʼ ἄμυδις βρόντησε καὶ ἔμβαλε νηῒ κεραυνόν·
- ἡ δʼ ἐλελίχθη πᾶσα Διὸς πληγεῖσα κεραυνῷ,
- ἐν δὲ θεείου πλῆτο· πέσον δʼ ἐκ νηὸς ἅπαντες.
- οἱ δὲ κορώνῃσιν ἴκελοι περὶ νῆα μέλαιναν
- κύμασιν ἐμφορέοντο· θεὸς δʼ ἀποαίνυτο νόστον.
- αὐτὰρ ἐμοὶ Ζεὺς αὐτός, ἔχοντί περ ἄλγεα θυμῷ,
- ἱστὸν ἀμαιμάκετον νηὸς κυανοπρῴροιο
- ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, ὅπως ἔτι πῆμα φύγοιμι.
- τῷ ῥα περιπλεχθεὶς φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν.
- ἐννῆμαρ φερόμην, δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ
- γαίῃ Θεσπρωτῶν πέλασεν μέγα κῦμα κυλίνδον.
- ἔνθα με Θεσπρωτῶν βασιλεὺς ἐκομίσσατο Φείδων
- ἥρως ἀπριάτην· τοῦ γὰρ φίλος υἱὸς ἐπελθὼν
- αἴθρῳ καὶ καμάτῳ δεδμημένον ἦγεν ἐς οἶκον,
- χειρὸς ἀναστήσας, ὄφρʼ ἵκετο δώματα πατρός·
- ἀμφὶ δέ με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσεν.
- ἔνθʼ Ὀδυσῆος ἐγὼ πυθόμην· κεῖνος γὰρ ἔφασκε
- ξεινίσαι ἠδὲ φιλῆσαι ἰόντʼ ἐς πατρίδα γαῖαν,
- καί μοι κτήματʼ ἔδειξεν ὅσα ξυναγείρατʼ Ὀδυσσεύς,
- χαλκόν τε χρυσόν τε πολύκμητόν τε σίδηρον.
- καί νύ ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γʼ ἔτι βόσκοι·
- τόσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος.
- τὸν δʼ ἐς Δωδώνην φάτο βήμεναι, ὄφρα θεοῖο
- ἐκ δρυὸς ὑψικόμοιο Διὸς βουλὴν ἐπακούσαι,
- ὅππως νοστήσειʼ Ἰθάκης ἐς πίονα δῆμον
- ἤδη δὴν ἀπεών, ἢ ἀμφαδὸν ἦε κρυφηδόν.
- ὤμοσε δὲ πρὸς ἔμʼ αὐτόν, ἀποσπένδων ἐνὶ οἴκῳ,
- νῆα κατειρύσθαι καὶ ἐπαρτέας ἔμμεν ἑταίρους,
- οἳ δή μιν πέμψουσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ἀλλʼ ἐμὲ πρὶν ἀπέπεμψε· τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς
- ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν ἐς Δουλίχιον πολύπυρον.
- ἔνθʼ ὅ γέ μʼ ἠνώγει πέμψαι βασιλῆϊ Ἀκάστῳ
- ἐνδυκέως· τοῖσιν δὲ κακὴ φρεσὶν ἥνδανε βουλὴ
- ἀμφʼ ἐμοί, ὄφρʼ ἔτι πάγχυ δύης ἐπὶ πῆμα γενοίμην.
- ἀλλʼ ὅτε γαίης πολλὸν ἀπέπλω ποντοπόρος νηῦς,
- αὐτίκα δούλιον ἦμαρ ἐμοὶ περιμηχανόωντο.
- ἐκ μέν με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματʼ ἔδυσαν,
- ἀμφὶ δέ μοι ῥάκος ἄλλο κακὸν βάλον ἠδὲ χιτῶνα,
- ῥωγαλέα, τὰ καὶ αὐτὸς ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὅρηαι·
- ἑσπέριοι δʼ Ἰθάκης εὐδειέλου ἔργʼ ἀφίκοντο.
- ἔνθʼ ἐμὲ μὲν κατέδησαν ἐϋσσέλμῳ ἐνὶ νηῒ
- ὅπλῳ ἐϋστρεφέϊ στερεῶς, αὐτοὶ δʼ ἀποβάντες
- ἐσσυμένως παρὰ θῖνα θαλάσσης δόρπον ἕλοντο.
- αὐτὰρ ἐμοὶ δεσμὸν μὲν ἀνέγναμψαν θεοὶ αὐτοὶ
- ῥηϊδίως· κεφαλῇ δὲ κατὰ ῥάκος ἀμφικαλύψας,
- ξεστὸν ἐφόλκαιον καταβὰς ἐπέλασσα θαλάσσῃ
- στῆθος, ἔπειτα δὲ χερσὶ διήρεσσʼ ἀμφοτέρῃσι
- νηχόμενος, μάλα δʼ ὦκα θύρηθʼ ἔα ἀμφὶς ἐκείνων.
- ἔνθʼ ἀναβάς, ὅθι τε δρίος ἦν πολυανθέος ὕλης,
- κείμην πεπτηώς. οἱ δὲ μεγάλα στενάχοντες
- φοίτων· ἀλλʼ οὐ γάρ σφιν ἐφαίνετο κέρδιον εἶναι
- μαίεσθαι προτέρω, τοὶ μὲν πάλιν αὖτις ἔβαινον
- νηὸς ἔπι γλαφυρῆς· ἐμὲ δʼ ἔκρυψαν θεοὶ αὐτοὶ
- ῥηϊδίως, καί με σταθμῷ ἐπέλασσαν ἄγοντες
- ἀνδρὸς ἐπισταμένου· ἔτι γάρ νύ μοι αἶσα βιῶναι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ἆ δειλὲ ξείνων, ἦ μοι μάλα θυμὸν ὄρινας
- ταῦτα ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθες ἠδʼ ὅσʼ ἀλήθης.
- ἀλλὰ τά γʼ οὐ κατὰ κόσμον ὀΐομαι, οὐδέ με πείσεις
- εἰπὼν ἀμφʼ Ὀδυσῆϊ· τί σε χρὴ τοῖον ἐόντα
- μαψιδίως ψεύδεσθαι; ἐγὼ δʼ εὖ οἶδα καὶ αὐτὸς
- νόστον ἐμοῖο ἄνακτος, ὅ τʼ ἤχθετο πᾶσι θεοῖσι
- πάγχυ μάλʼ, ὅττι μιν οὔ τι μετὰ Τρώεσσι δάμασσαν
- ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσε.
- τῷ κέν οἱ τύμβον μὲν ἐποίησαν Παναχαιοί,
- ἠδέ κε καὶ ᾧ παιδὶ μέγα κλέος ἤρατʼ ὀπίσσω
- νῦν δέ μιν ἀκλειῶς ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο.
- αὐτὰρ ἐγὼ παρʼ ὕεσσιν ἀπότροπος· οὐδὲ πόλινδε
- ἔρχομαι, εἰ μή πού τι περίφρων Πηνελόπεια
- ἐλθέμεν ὀτρύνῃσιν, ὅτʼ ἀγγελίη ποθὲν ἔλθῃ.
- ἀλλʼ οἱ μὲν τὰ ἕκαστα παρήμενοι ἐξερέουσιν,
- ἠμὲν οἳ ἄχνυνται δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος,
- ἠδʼ οἳ χαίρουσιν βίοτον νήποινον ἔδοντες·
- ἀλλʼ ἐμοὶ οὐ φίλον ἐστὶ μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι,
- ἐξ οὗ δή μʼ Αἰτωλὸς ἀνὴρ ἐξήπαφε μύθῳ,
- ὅς ῥʼ ἄνδρα κτείνας, πολλὴν ἐπὶ γαῖαν ἀληθείς,
- ἦλθεν ἐμὰ πρὸς δώματʼ· ἐγὼ δέ μιν ἀμφαγάπαζον.
- φῆ δέ μιν ἐν Κρήτεσσι παρʼ Ἰδομενῆϊ ἰδέσθαι
- νῆας ἀκειόμενον, τάς οἱ ξυνέαξαν ἄελλαι·
- καὶ φάτʼ ἐλεύσεσθαι ἢ ἐς θέρος ἢ ἐς ὀπώρην,
- πολλὰ χρήματʼ ἄγοντα, σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι.
- καὶ σύ, γέρον πολυπενθές, ἐπεί σέ μοι ἤγαγε δαίμων,
- μήτε τί μοι ψεύδεσσι χαρίζεο μήτε τι θέλγε·
- οὐ γὰρ τοὔνεκʼ ἐγώ σʼ αἰδέσσομαι οὐδὲ φιλήσω,
- ἀλλὰ Δία ξένιον δείσας αὐτόν τʼ ἐλεαίρων.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς
- ἦ μάλα τίς τοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἄπιστος,
- οἷόν σʼ οὐδʼ ὀμόσας περ ἐπήγαγον οὐδέ σε πείθω.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ῥήτρην ποιησόμεθʼ· αὐτὰρ ὄπισθε
- μάρτυροι ἀμφοτέροισι θεοί, τοὶ Ὄλυμπον ἔχουσιν.
- εἰ μέν κεν νοστήσῃ ἄναξ τεὸς ἐς τόδε δῶμα,
- ἕσσας με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα πέμψαι
- Δουλίχιόνδʼ ἰέναι, ὅθι μοι φίλον ἔπλετο θυμῷ·
- εἰ δέ κε μὴ ἔλθῃσιν ἄναξ τεὸς ὡς ἀγορεύω,
- δμῶας ἐπισσεύας βαλέειν μεγάλης κατὰ πέτρης,
- ὄφρα καὶ ἄλλος πτωχὸς ἀλεύεται ἠπεροπεύειν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε δῖος ὑφορβός·
- ξεῖνʼ, οὕτω γάρ κέν μοι ἐϋκλείη τʼ ἀρετή τε
- εἴη ἐπʼ ἀνθρώπους ἅμα τʼ αὐτίκα καὶ μετέπειτα,
- ὅς σʼ ἐπεὶ ἐς κλισίην ἄγαγον καὶ ξείνια δῶκα,
- αὖτις δὲ κτείναιμι φίλον τʼ ἀπὸ θυμὸν ἑλοίμην·
- πρόφρων κεν δὴ ἔπειτα Δία Κρονίωνα λιτοίμην.
- νῦν δʼ ὥρη δόρποιο· τάχιστά μοι ἔνδον ἑταῖροι
- εἶεν, ἵνʼ ἐν κλισίῃ λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- ἀγχίμολον δὲ σύες τε καὶ ἀνέρες ἦλθον ὑφορβοί.
- τὰς μὲν ἄρα ἔρξαν κατὰ ἤθεα κοιμηθῆναι,
- κλαγγὴ δʼ ἄσπετος ὦρτο συῶν αὐλιζομενάων
- αὐτὰρ ὁ οἷς ἑτάροισιν ἐκέκλετο δῖος ὑφορβός·
- ἄξεθʼ ὑῶν τὸν ἄριστον, ἵνα ξείνῳ ἱερεύσω
- τηλεδαπῷ· πρὸς δʼ αὐτοὶ ὀνησόμεθʼ, οἵ περ ὀϊζὺν
- δὴν ἔχομεν πάσχοντες ὑῶν ἕνεκʼ ἀργιοδόντων·
- ἄλλοι δʼ ἡμέτερον κάματον νήποινον ἔδουσιν.
- ὣς ἄρα φωνήσας κέασε ξύλα νηλέϊ χαλκῷ,
- οἱ δʼ ὗν εἰσῆγον μάλα πίονα πενταέτηρον.
- τὸν μὲν ἔπειτʼ ἔστησαν ἐπʼ ἐσχάρῃ· οὐδὲ συβώτης
- λήθετʼ ἄρʼ ἀθανάτων· φρεσὶ γὰρ κέχρητʼ ἀγαθῇσιν·
- ἀλλʼ ὅγʼ ἀπαρχόμενος κεφαλῆς τρίχας ἐν πυρὶ βάλλεν
- ἀργιόδοντος ὑός, καὶ ἐπεύχετο πᾶσι θεοῖσιν
- νοστῆσαι Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε.
- κόψε δʼ ἀνασχόμενος σχίζῃ δρυός, ἣν λίπε κείων·
- τὸν δʼ ἔλιπε ψυχή. τοὶ δʼ ἔσφαξάν τε καὶ εὗσαν·
- αἶψα δέ μιν διέχευαν· ὁ δʼ ὠμοθετεῖτο συβώτης,
- πάντων ἀρχόμενος μελέων, ἐς πίονα δημόν,
- καὶ τὰ μὲν ἐν πυρὶ βάλλε, παλύνας ἀλφίτου ἀκτῇ,
- μίστυλλόν τʼ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφʼ ὀβελοῖσιν ἔπειραν,
- ὤπτησάν τε περιφραδέως ἐρύσαντό τε πάντα,
- βάλλον δʼ εἰν ἐλεοῖσιν ἀολλέα· ἂν δὲ συβώτης
- ἵστατο δαιτρεύσων· περὶ γὰρ φρεσὶν αἴσιμα ᾔδη.
- καὶ τὰ μὲν ἕπταχα πάντα διεμοιρᾶτο δαΐζων·
- τὴν μὲν ἴαν νύμφῃσι καὶ Ἑρμῇ, Μαιάδος υἱεῖ,
- θῆκεν ἐπευξάμενος, τὰς δʼ ἄλλας νεῖμεν ἑκάστῳ·
- νώτοισιν δʼ Ὀδυσῆα διηνεκέεσσι γέραιρεν
- ἀργιόδοντος ὑός, κύδαινε δὲ θυμὸν ἄνακτος·
- καί μιν φωνήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- αἴθʼ οὕτως, Εὔμαιε, φίλος Διὶ πατρὶ γένοιο
- ὡς ἐμοί, ὅττι τε τοῖον ἐόντʼ ἀγαθοῖσι γεραίρεις.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ἔσθιε, δαιμόνιε ξείνων, καὶ τέρπεο τοῖσδε,
- οἷα πάρεστι· θεὸς δὲ τὸ μὲν δώσει, τὸ δʼ ἐάσει,
- ὅττι κεν ᾧ θυμῷ ἐθέλῃ· δύναται γὰρ ἅπαντα.
- ἦ ῥα καὶ ἄργματα θῦσε θεοῖς αἰειγενέτῃσι,
- σπείσας δʼ αἴθοπα οἶνον Ὀδυσσῆϊ πτολιπόρθῳ
- ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν· ὁ δʼ ἕζετο ᾗ παρὰ μοίρῃ.
- σῖτον δέ σφιν ἔνειμε Μεσαύλιος, ὅν ῥα συβώτης
- αὐτὸς κτήσατο οἶος ἀποιχομένοιο ἄνακτος,
- νόσφιν δεσποίνης καὶ Λαέρταο γέροντος·
- πὰρ δʼ ἄρα μιν Ταφίων πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- σῖτον μέν σφιν ἀφεῖλε Μεσαύλιος, οἱ δʼ ἐπὶ κοῖτον
- σίτου καὶ κρειῶν κεκορημένοι ἐσσεύοντο.
- νὺξ δʼ ἄρʼ ἐπῆλθε κακὴ σκοτομήνιος, ὗε δʼ ἄρα Ζεὺς
- πάννυχος, αὐτὰρ ἄη Ζέφυρος μέγας αἰὲν ἔφυδρος.
- τοῖς δʼ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων,
- εἴ πώς οἱ ἐκδὺς χλαῖναν πόροι, ἤ τινʼ ἑταίρων
- ἄλλον ἐποτρύνειεν, ἐπεί ἑο κήδετο λίην·
- κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι,
- εὐξάμενός τι ἔπος ἐρέω· οἶνος γὰρ ἀνώγει
- ἠλεός, ὅς τʼ ἐφέηκε πολύφρονά περ μάλʼ ἀεῖσαι
- καί θʼ ἁπαλὸν γελάσαι, καί τʼ ὀρχήσασθαι ἀνῆκε,
- καί τι ἔπος προέηκεν ὅ περ τʼ ἄρρητον ἄμεινον.
- ἀλλʼ ἐπεὶ οὖν τὸ πρῶτον ἀνέκραγον, οὐκ ἐπικεύσω.
- εἴθʼ ὣς ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη,
- ὡς ὅθʼ ὑπὸ Τροίην λόχον ἤγομεν ἀρτύναντες.
- ἡγείσθην δʼ Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Μενέλαος,
- τοῖσι δʼ ἅμα τρίτος ἄρχον ἐγών· αὐτοὶ γὰρ ἄνωγον.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἱκόμεσθα ποτὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος,
- ἡμεῖς μὲν περὶ ἄστυ κατὰ ῥωπήϊα πυκνά,
- ἂν δόνακας καὶ ἕλος, ὑπὸ τεύχεσι πεπτηῶτες
- κείμεθα. νὺξ δʼ ἄρʼ ἐπῆλθε κακὴ Βορέαο πεσόντος,
- πηγυλίς· αὐτὰρ ὕπερθε χιὼν γένετʼ ἠΰτε πάχνη,
- ψυχρή, καὶ σακέεσσι περιτρέφετο κρύσταλλος.
- ἔνθʼ ἄλλοι πάντες χλαίνας ἔχον ἠδὲ χιτῶνας,
- εὗδον δʼ εὔκηλοι, σάκεσιν εἰλυμένοι ὤμους·
- αὐτὰρ ἐγὼ χλαῖναν μὲν ἰὼν ἑτάροισιν ἔλειπον
- ἀφραδίῃς, ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ῥιγωσέμεν ἔμπης,
- ἀλλʼ ἑπόμην σάκος οἶον ἔχων καὶ ζῶμα φαεινόν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίχα νυκτὸς ἔην, μετὰ δʼ ἄστρα βεβήκει,
- καὶ τότʼ ἐγὼν Ὀδυσῆα προσηύδων ἐγγὺς ἐόντα
- ἀγκῶνι νύξας· ὁ δʼ ἄρʼ ἐμμαπέως ὑπάκουσε·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- οὔ τοι ἔτι ζωοῖσι μετέσσομαι, ἀλλά με χεῖμα
- δάμναται· οὐ γὰρ ἔχω χλαῖναν· παρά μʼ ἤπαφε δαίμων
- οἰοχίτωνʼ ἔμεναι· νῦν δʼ οὐκέτι φυκτὰ πέλονται.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δʼ ἔπειτα νόον σχέθε τόνδʼ ἐνὶ θυμῷ,
- οἷος κεῖνος ἔην βουλευέμεν ἠδὲ μάχεσθαι·
- φθεγξάμενος δʼ ὀλίγῃ ὀπί με πρὸς μῦθον ἔειπε·
- σίγα νῦν, μή τίς σευ Ἀχαιῶν ἄλλος ἀκούσῃ.
- ἦ καὶ ἐπʼ ἀγκῶνος κεφαλὴν σχέθεν εἶπέ τε μῦθον·
- κλῦτε, φίλοι· θεῖός μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειρος.
- λίην γὰρ νηῶν ἑκὰς ἤλθομεν· ἀλλά τις εἴη
- εἰπεῖν Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι, ποιμένι λαῶν,
- εἰ πλέονας παρὰ ναῦφιν ἐποτρύνειε νέεσθαι.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα Θόας, Ἀνδραίμονος υἱός,
- καρπαλίμως, ἀπὸ δὲ χλαῖναν θέτο φοινικόεσσαν,
- βῆ δὲ θέειν ἐπὶ νῆας· ἐγὼ δʼ ἐνὶ εἵματι κείνου
- κείμην ἀσπασίως, φάε δὲ χρυσόθρονος Ἠώς.
- ὣς νῦν ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη·
- δοίη κέν τις χλαῖναν ἐνὶ σταθμοῖσι συφορβῶν,
- ἀμφότερον, φιλότητι καὶ αἰδοῖ φωτὸς ἑῆος·
- νῦν δέ μʼ ἀτιμάζουσι κακὰ χροῒ εἵματʼ ἔχοντα.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ὦ γέρον, αἶνος μέν τοι ἀμύμων, ὃν κατέλεξας,
- οὐδέ τί πω παρὰ μοῖραν ἔπος νηκερδὲς ἔειπες·
- τῷ οὔτʼ ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου,
- ὧν ἐπέοιχʼ ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα,
- νῦν· ἀτὰρ ἠῶθέν γε τὰ σὰ ῥάκεα δνοπαλίξεις.
- οὐ γὰρ πολλαὶ χλαῖναι ἐπημοιβοί τε χιτῶνες
- ἐνθάδε ἕννυσθαι, μία δʼ οἴη φωτὶ ἑκάστῳ.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
- αὐτός τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα δώσει,
- πέμψει δʼ ὅππῃ σε κραδίη θυμός τε κελεύει.
- ὣς εἰπὼν ἀνόρουσε, τίθει δʼ ἄρα οἱ πυρὸς ἐγγὺς
- εὐνήν, ἐν δʼ ὀΐων τε καὶ αἰγῶν δέρματʼ ἔβαλλεν.
- ἔνθʼ Ὀδυσεὺς κατέλεκτʼ· ἐπὶ δὲ χλαῖναν βάλεν αὐτῷ
- πυκνὴν καὶ μεγάλην, ἥ οἱ παρεκέσκετʼ ἀμοιβάς,
- ἕννυσθαι ὅτε τις χειμὼν ἔκπαγλος ὄροιτο.
- ὣς ὁ μὲν ἔνθʼ Ὀδυσεὺς κοιμήσατο, τοὶ δὲ παρʼ αὐτὸν
- ἄνδρες κοιμήσαντο νεηνίαι· οὐδὲ συβώτῃ
- ἥνδανεν αὐτόθι κοῖτος, ὑῶν ἄπο κοιμηθῆναι,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ ἔξω ἰὼν ὡπλίζετο· χαῖρε δʼ Ὀδυσσεύς,
- ὅττι ῥά οἱ βιότου περικήδετο νόσφιν ἐόντος.
- πρῶτον μὲν ξίφος ὀξὺ περὶ στιβαροῖς βάλετʼ ὤμοις,
- ἀμφὶ δὲ χλαῖναν ἑέσσατʼ ἀλεξάνεμον, μάλα πυκνήν,
- ἂν δὲ νάκην ἕλετʼ αἰγὸς ἐϋτρεφέος μεγάλοιο,
- εἵλετο δʼ ὀξὺν ἄκοντα, κυνῶν ἀλκτῆρα καὶ ἀνδρῶν.
- βῆ δʼ ἴμεναι κείων ὅθι περ σύες ἀργιόδοντες
- πέτρῃ ὕπο γλαφυρῇ εὗδον, Βορέω ὑπʼ ἰωγῇ.
- ἡ δʼ εἰς εὐρύχορον Λακεδαίμονα Παλλὰς Ἀθήνη
- ᾤχετʼ, Ὀδυσσῆος μεγαθύμου φαίδιμον υἱὸν
- νόστου ὑπομνήσουσα καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι.
- εὗρε δὲ Τηλέμαχον καὶ Νέστορος ἀγλαὸν υἱὸν
- εὕδοντʼ ἐν προδόμῳ Μενελάου κυδαλίμοιο,
- ἦ τοι Νεστορίδην μαλακῷ δεδμημένον ὕπνῳ·
- Τηλέμαχον δʼ οὐχ ὕπνος ἔχε γλυκύς, ἀλλʼ ἐνὶ θυμῷ
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην μελεδήματα πατρὸς ἔγειρεν.
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Τηλέμαχʼ, οὐκέτι καλὰ δόμων ἄπο τῆλʼ ἀλάλησαι,
- κτήματά τε προλιπὼν ἄνδρας τʼ ἐν σοῖσι δόμοισιν
- οὕτω ὑπερφιάλους· μή τοι κατὰ πάντα φάγωσι
- κτήματα δασσάμενοι, σὺ δὲ τηϋσίην ὁδὸν ἔλθῃς.
- ἀλλʼ ὄτρυνε τάχιστα βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον
- πεμπέμεν, ὄφρʼ ἔτι οἴκοι ἀμύμονα μητέρα τέτμῃς.
- ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται
- Εὐρυμάχῳ γήμασθαι· ὁ γὰρ περιβάλλει ἅπαντας
- μνηστῆρας δώροισι καὶ ἐξώφελλεν ἔεδνα·
- μή νύ τι σεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται.
- οἶσθα γὰρ οἷος θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γυναικός·
- κείνου βούλεται οἶκον ὀφέλλειν ὅς κεν ὀπυίῃ,
- παίδων δὲ προτέρων καὶ κουριδίοιο φίλοιο
- οὐκέτι μέμνηται τεθνηκότος οὐδὲ μεταλλᾷ.
- ἀλλὰ σύ γʼ ἐλθὼν αὐτὸς ἐπιτρέψειας ἕκαστα
- δμῳάων ἥ τίς τοι ἀρίστη φαίνεται εἶναι,
- εἰς ὅ κέ τοι φήνωσι θεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν.
- ἄλλο δέ τοί τι ἔπος ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο θυμῷ.
- μνηστήρων σʼ ἐπιτηδὲς ἀριστῆες λοχόωσιν
- ἐν πορθμῷ Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης.
- ἱέμενοι κτεῖναι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι.
- ἀλλὰ τά γʼ οὐκ ὀΐω· πρὶν καί τινα γαῖα καθέξει
- ἀνδρῶν μνηστήρων, οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν.
- ἀλλὰ ἑκὰς νήσων ἀπέχειν εὐεργέα νῆα,
- νυκτὶ δʼ ὁμῶς πλείειν· πέμψει δέ τοι οὖρον ὄπισθεν
- ἀθανάτων ὅς τίς σε φυλάσσει τε ῥύεταί τε.
- αὐτὰρ ἐπὴν πρώτην ἀκτὴν Ἰθάκης ἀφίκηαι,
- νῆα μὲν ἐς πόλιν ὀτρῦναι καὶ πάντας ἑταίρους,
- αὐτὸς δὲ πρώτιστα συβώτην εἰσαφικέσθαι,
- ὅς τοι ὑῶν ἐπίουρος, ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδεν.
- ἔνθα δὲ νύκτʼ ἀέσαι· τὸν δʼ ὀτρῦναι πόλιν εἴσω
- ἀγγελίην ἐρέοντα περίφρονι Πηνελοπείῃ,
- οὕνεκά οἱ σῶς ἐσσὶ καὶ ἐκ Πύλου εἰλήλουθας.
- ἡ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον,
- αὐτὰρ ὁ Νεστορίδην ἐξ ἡδέος ὕπνου ἔγειρεν
- λὰξ ποδὶ κινήσας, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ἔγρεο, Νεστορίδη Πεισίστρατε, μώνυχας ἵππους
- ζεῦξον ὑφʼ ἅρματʼ ἄγων, ὄφρα πρήσσωμεν ὁδοῖο.
- τὸν δʼ αὖ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἀντίον ηὔδα·
- Τηλέμαχʼ, οὔ πως ἔστιν ἐπειγομένους περ ὁδοῖο
- νύκτα διὰ δνοφερὴν ἐλάαν· τάχα δʼ ἔσσεται ἠώς.
- ἀλλὰ μένʼ εἰς ὅ κε δῶρα φέρων ἐπιδίφρια θήῃ
- ἥρως Ἀτρείδης, δουρικλειτὸς Μενέλαος,
- καὶ μύθοις ἀγανοῖσι παραυδήσας ἀποπέμψῃ.
- τοῦ γάρ τε ξεῖνος μιμνήσκεται ἤματα πάντα
- ἀνδρὸς ξεινοδόκου, ὅς κεν φιλότητα παράσχῃ.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς.
- ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
- ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, Ἑλένης πάρα καλλικόμοιο.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησεν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
- σπερχόμενός ῥα χιτῶνα περὶ χροῒ σιγαλόεντα
- δῦνεν, καὶ μέγα φᾶρος ἐπὶ στιβαροῖς βάλετʼ ὤμοις
- ἥρως, βῆ δὲ θύραζε, παριστάμενος δὲ προσηύδα
- Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο·
- Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,
- ἤδη νῦν μʼ ἀπόπεμπε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- ἤδη γάρ μοι θυμὸς ἐέλδεται οἴκαδʼ ἱκέσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- Τηλέμαχʼ, οὔ τί σʼ ἐγώ γε πολὺν χρόνον ἐνθάδʼ ἐρύξω
- ἱέμενον νόστοιο· νεμεσσῶμαι δὲ καὶ ἄλλῳ
- ἀνδρὶ ξεινοδόκῳ, ὅς κʼ ἔξοχα μὲν φιλέῃσιν,
- ἔξοχα δʼ ἐχθαίρῃσιν· ἀμείνω δʼ αἴσιμα πάντα.
- ἶσόν τοι κακόν ἐσθʼ, ὅς τʼ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι
- ξεῖνον ἐποτρύνει καὶ ὃς ἐσσύμενον κατερύκει.
- χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν.
- ἀλλὰ μένʼ εἰς ὅ κε δῶρα φέρων ἐπιδίφρια θείω
- καλά, σὺ δʼ ὀφθαλμοῖσιν ἴδῃς, εἴπω δὲ γυναιξὶ
- δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων.
- ἀμφότερον, κῦδός τε καὶ ἀγλαΐη καὶ ὄνειαρ,
- δειπνήσαντας ἴμεν πολλὴν ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν.
- εἰ δʼ ἐθέλεις τραφθῆναι ἀνʼ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος,
- ὄφρα τοι αὐτὸς ἕπωμαι, ὑποζεύξω δέ τοι ἵππους,
- ἄστεα δʼ ἀνθρώπων ἡγήσομαι· οὐδέ τις ἡμέας
- αὔτως ἀππέμψει, δώσει δέ τι ἕν γε φέρεσθαι,
- ἠέ τινα τριπόδων εὐχάλκων ἠὲ λεβήτων,
- ἠὲ δύʼ ἡμιόνους ἠὲ χρύσειον ἄλεισον.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,
- βούλομαι ἤδη νεῖσθαι ἐφʼ ἡμέτερʼ· οὐ γὰρ ὄπισθεν
- οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσιν ἐμοῖσιν·
- μὴ πατέρʼ ἀντίθεον διζήμενος αὐτὸς ὄλωμαι,
- ἤ τί μοι ἐκ μεγάρων κειμήλιον ἐσθλὸν ὄληται.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
- αὐτίκʼ ἄρʼ ᾗ ἀλόχῳ ἠδὲ δμῳῇσι κέλευσε
- δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων.
- ἀγχίμολον δέ οἱ ἦλθε Βοηθοΐδης Ἐτεωνεύς,
- ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, ἐπεὶ οὐ πολὺ ναῖεν ἀπʼ αὐτοῦ·
- τὸν πῦρ κῆαι ἄνωγε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ὀπτῆσαί τε κρεῶν· ὁ δʼ ἄρʼ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας.
- αὐτὸς δʼ ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα,
- οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γʼ Ἑλένη κίε καὶ Μεγαπένθης.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι κειμήλια κεῖτο,
- Ἀτρεΐδης μὲν ἔπειτα δέπας λάβεν ἀμφικύπελλον,
- υἱὸν δὲ κρητῆρα φέρειν Μεγαπένθεʼ ἄνωγεν
- ἀργύρεον· Ἑλένη δὲ παρίστατο φωριαμοῖσιν,
- ἔνθʼ ἔσαν οἱ πέπλοι παμποίκιλοι, οὓς κάμεν αὐτή.
- τῶν ἕνʼ ἀειραμένη Ἑλένη φέρε, δῖα γυναικῶν,
- ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος,
- ἀστὴρ δʼ ὣς ἀπέλαμπεν· ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων.
- βὰν δʼ ἰέναι προτέρω διὰ δώματος, ἧος ἵκοντο
- Τηλέμαχον· τὸν δὲ προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·
- Τηλέμαχʼ, ἦ τοι νόστον, ὅπως φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς,
- ὥς τοι Ζεὺς τελέσειεν, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης.
- δώρων δʼ, ὅσσʼ ἐν ἐμῷ οἴκῳ κειμήλια κεῖται,
- δώσω ὃ κάλλιστον καὶ τιμηέστατόν ἐστι.
- δώσω τοι κρητῆρα τετυγμένον· ἀργύρεος δὲ
- ἐστὶν ἅπας, χρυσῷ δʼ ἐπὶ χείλεα κεκράανται,
- ἔργον δʼ Ἡφαίστοιο· πόρεν δέ ἑ Φαίδιμος ἥρως,
- Σιδονίων βασιλεύς, ὅθʼ ἑὸς δόμος ἀμφεκάλυψε
- κεῖσέ με νοστήσαντα· τεῒν δʼ ἐθέλω τόδʼ ὀπάσσαι.
- ὣς εἰπὼν ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον
- ἥρως Ἀτρεΐδης· ὁ δʼ ἄρα κρητῆρα φαεινὸν
- θῆκʼ αὐτοῦ προπάροιθε φέρων κρατερὸς Μεγαπένθης,
- ἀργύρεον· Ἑλένη δὲ παρίστατο καλλιπάρῃος
- πέπλον ἔχουσʼ ἐν χερσίν, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δῶρόν τοι καὶ ἐγώ, τέκνον φίλε, τοῦτο δίδωμι,
- μνῆμʼ Ἑλένης χειρῶν, πολυηράτου ἐς γάμου ὥρην,
- σῇ ἀλόχῳ φορέειν· τῆος δὲ φίλῃ παρὰ μητρὶ
- κείσθω ἐνὶ μεγάρῳ. σὺ δέ μοι χαίρων ἀφίκοιο
- οἶκον ἐϋκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ὣς εἰποῦσʼ ἐν χερσὶ τίθει, ὁ δʼ ἐδέξατο χαίρων.
- καὶ τὰ μὲν ἐς πείρινθα τίθει Πεισίστρατος ἥρως
- δεξάμενος, καὶ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ·
- τοὺς δʼ ἦγε πρὸς δῶμα κάρη ξανθὸς Μενέλαος.
- ἑζέσθην δʼ ἄρʼ ἔπειτα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε.
- χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα
- καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,
- νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.
- σῖτον δʼ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα·
- εἴδατα πόλλʼ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων·
- πὰρ δὲ Βοηθοΐδης κρέα δαίετο καὶ νέμε μοίρας·
- οἰνοχόει δʼ υἱὸς Μενελάου κυδαλίμοιο.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Τηλέμαχος καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς
- ἵππους τε ζεύγνυντʼ ἀνά θʼ ἅρματα ποικίλʼ ἔβαινον,
- ἐκ δʼ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου.
- τοὺς δὲ μετʼ Ἀτρεΐδης ἔκιε ξανθὸς Μενέλαος,
- οἶνον ἔχων ἐν χειρὶ μελίφρονα δεξιτερῆφι,
- ἐν δέπαϊ χρυσέῳ, ὄφρα λείψαντε κιοίτην.
- στῆ δʼ ἵππων προπάροιθε, δεδισκόμενος δὲ προσηύδα·
- χαίρετον, ὦ κούρω, καὶ Νέστορι ποιμένι λαῶν
- εἰπεῖν· ἦ γὰρ ἐμοί γε πατὴρ ὣς ἤπιος ἦεν,
- ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- καὶ λίην κείνῳ γε, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις,
- πάντα τάδʼ ἐλθόντες καταλέξομεν· αἲ γὰρ ἐγὼν ὣς
- νοστήσας Ἰθάκηνδε, κιχὼν Ὀδυσῆʼ ἐνὶ οἴκῳ,
- εἴποιμʼ ὡς παρὰ σεῖο τυχὼν φιλότητος ἁπάσης
- ἔρχομαι, αὐτὰρ ἄγω κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλά.
- ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις,
- αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον,
- ἥμερον ἐξ αὐλῆς· οἱ δʼ ἰΰζοντες ἕποντο
- ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες· ὁ δέ σφισιν ἐγγύθεν ἐλθὼν
- δεξιὸς ἤϊξε πρόσθʼ ἵππων· οἱ δὲ ἰδόντες
- γήθησαν, καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη.
- τοῖσι δὲ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἤρχετο μύθων·
- φράζεο δή, Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,
- ἢ νῶϊν τόδʼ ἔφηνε θεὸς τέρας ἦε σοὶ αὐτῷ.
- ὣς φάτο, μερμήριξε δʼ ἀρηΐφιλος Μενέλαος,
- ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποκρίναιτο νοήσας.
- τὸν δʼ Ἑλένη τανύπεπλος ὑποφθαμένη φάτο μῦθον·
- κλῦτέ μευ· αὐτὰρ ἐγὼ μαντεύσομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ
- ἀθάνατοι βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσθαι ὀΐω.
- ὡς ὅδε χῆνʼ ἥρπαξʼ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ
- ἐλθὼν ἐξ ὄρεος, ὅθι οἱ γενεή τε τόκος τε,
- ὣς Ὀδυσεὺς κακὰ πολλὰ παθὼν καὶ πόλλʼ ἐπαληθεὶς
- οἴκαδε νοστήσει καὶ τίσεται· ἠὲ καὶ ἤδη
- οἴκοι, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης·
- τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην.
- ἦ καὶ ἐφʼ ἵπποιϊν μάστιν βάλεν· οἱ δὲ μάλʼ ὦκα
- ἤϊξαν πεδίονδε διὰ πτόλιος μεμαῶτες.
- οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες.
- δύσετό τʼ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἐς Φηρὰς δʼ ἵκοντο Διοκλῆος ποτὶ δῶμα,
- υἱέος Ὀρτιλόχοιο, τὸν Ἀλφειὸς τέκε παῖδα.
- ἔνθα δὲ νύκτʼ ἄεσαν ὁ δὲ τοῖς πὰρ ξείνια θῆκεν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- ἵππους τε ζεύγνυντʼ ἀνά θʼ ἅρματα ποικίλʼ ἔβαινον,
- ἐκ δʼ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου·
- μάστιξεν δʼ ἐλάαν, τὼ δʼ οὐκ ἄκοντε πετέσθην.
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκοντο Πύλου αἰπὺ πτολίεθρον·
- καὶ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε Νέστορος υἱόν·
- Νεστορίδη, πῶς κέν μοι ὑποσχόμενος τελέσειας
- μῦθον ἐμόν; ξεῖνοι δὲ διαμπερὲς εὐχόμεθʼ εἶναι
- ἐκ πατέρων φιλότητος, ἀτὰρ καὶ ὁμήλικές εἰμεν·
- ἥδε δʼ ὁδὸς καὶ μᾶλλον ὁμοφροσύνῃσιν ἐνήσει.
- μή με παρὲξ ἄγε νῆα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπʼ αὐτοῦ,
- μή μʼ ὁ γέρων ἀέκοντα κατάσχῃ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ
- ἱέμενος φιλέειν· ἐμὲ δὲ χρεὼ θᾶσσον ἱκέσθαι.
- ὣς φάτο, Νεστορίδης δʼ ἄρʼ ἑῷ συμφράσσατο θυμῷ,
- ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποσχόμενος τελέσειεν.
- ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι·
- στρέψʼ ἵππους ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης,
- νηῒ δʼ ἐνὶ πρύμνῃ ἐξαίνυτο κάλλιμα δῶρα,
- ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Μενέλαος ἔδωκε·
- καί μιν ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- σπουδῇ νῦν ἀνάβαινε κέλευέ τε πάντας ἑταίρους,
- πρὶν ἐμὲ οἴκαδʼ ἱκέσθαι ἀπαγγεῖλαί τε γέροντι.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- οἷος κείνου θυμὸς ὑπέρβιος, οὔ σε μεθήσει,
- ἀλλʼ αὐτὸς καλέων δεῦρʼ εἴσεται, οὐδέ ἕ φημι
- ἂψ ἰέναι κενεόν· μάλα γὰρ κεχολώσεται ἔμπης.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἔλασεν καλλίτριχας ἵππους
- ἂψ Πυλίων εἰς ἄστυ, θοῶς δʼ ἄρα δώμαθʼ ἵκανε.
- Τηλέμαχος δʼ ἑτάροισιν ἐποτρύνων ἐκέλευσεν·
- ἐγκοσμεῖτε τὰ τεύχεʼ, ἑταῖροι, νηῒ μελαίνῃ,
- αὐτοί τʼ ἀμβαίνωμεν, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδʼ ἐπίθοντο,
- αἶψα δʼ ἄρʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον.
- ἦ τοι ὁ μὲν τὰ πονεῖτο καὶ εὔχετο, θῦε δʼ Ἀθήνῃ
- νηῒ πάρα πρυμνῇ· σχεδόθεν δέ οἱ ἤλυθεν ἀνὴρ
- τηλεδαπός, φεύγων ἐξ Ἄργεος ἄνδρα κατακτάς,
- μάντις· ἀτὰρ γενεήν γε Μελάμποδος ἔκγονος ἦεν,
- ὃς πρὶν μέν ποτʼ ἔναιε Πύλῳ ἔνι, μητέρι μήλων,
- ἀφνειὸς Πυλίοισι μέγʼ ἔξοχα δώματα ναίων·
- δὴ τότε γʼ ἄλλων δῆμον ἀφίκετο, πατρίδα φεύγων
- Νηλέα τε μεγάθυμον, ἀγαυότατον ζωόντων,
- ὅς οἱ χρήματα πολλὰ τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν
- εἶχε βίῃ. ὁ δὲ τῆος ἐνὶ μεγάροις Φυλάκοιο
- δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ δέδετο, κρατέρʼ ἄλγεα πάσχων
- εἵνεκα Νηλῆος κούρης ἄτης τε βαρείης,
- τήν οἱ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ δασπλῆτις Ἐρινύς.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἤλασε βοῦς ἐριμύκους
- ἐς Πύλον ἐκ Φυλάκης καὶ ἐτίσατο ἔργον ἀεικὲς
- ἀντίθεον Νηλῆα, κασιγνήτῳ δὲ γυναῖκα
- ἠγάγετο πρὸς δώμαθʼ. ὁ δʼ ἄλλων ἵκετο δῆμον,
- Ἄργος ἐς ἱππόβοτον· τόθι γάρ νύ οἱ αἴσιμον ἦεν
- ναιέμεναι πολλοῖσιν ἀνάσσοντʼ Ἀργείοισιν
- ἔνθα δʼ ἔγημε γυναῖκα καὶ ὑψερεφὲς θέτο δῶμα,
- γείνατο δʼ Ἀντιφάτην καὶ Μάντιον, υἷε κραταιώ.
- Ἀντιφάτης μὲν ἔτικτεν Ὀϊκλῆα μεγάθυμον,
- αὐτὰρ Ὀϊκλείης λαοσσόον Ἀμφιάραον,
- ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων
- παντοίην φιλότητʼ· οὐδʼ ἵκετο γήραος οὐδόν,
- ἀλλʼ ὄλετʼ ἐν Θήβῃσι γυναίων εἵνεκα δώρων.
- τοῦ δʼ υἱεῖς ἐγένοντʼ Ἀλκμαίων Ἀμφίλοχός τε.
- Μάντιος αὖ τέκετο Πολυφείδεά τε Κλεῖτόν τε·
- ἀλλʼ ἦ τοι Κλεῖτον χρυσόθρονος ἥρπασεν Ἠὼς
- κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵνʼ ἀθανάτοισι μετείη·
- αὐτὰρ ὑπέρθυμον Πολυφείδεα μάντιν Ἀπόλλων
- θῆκε βροτῶν ὄχʼ ἄριστον, ἐπεὶ θάνεν Ἀμφιάραος·
- ὅς ῥʼ Ὑπερησίηνδʼ ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείς,
- ἔνθʼ ὅ γε ναιετάων μαντεύετο πᾶσι βροτοῖσιν.
- τοῦ μὲν ἄρʼ υἱὸς ἐπῆλθε, Θεοκλύμενος δʼ ὄνομʼ ἦεν,
- ὃς τότε Τηλεμάχου πέλας ἵστατο· τὸν δʼ ἐκίχανεν
- σπένδοντʼ εὐχόμενόν τε θοῇ παρὰ νηῒ μελαίνῃ,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ φίλʼ, ἐπεί σε θύοντα κιχάνω τῷδʼ ἐνὶ χώρῳ,
- λίσσομʼ ὑπὲρ θυέων καὶ δαίμονος, αὐτὰρ ἔπειτα
- σῆς τʼ αὐτοῦ κεφαλῆς καὶ ἑταίρων, οἵ τοι ἕπονται,
- εἰπέ μοι εἰρομένῳ νημερτέα μηδʼ ἐπικεύσῃς·
- τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- ἐξ Ἰθάκης γένος εἰμί, πατὴρ δέ μοί ἐστιν Ὀδυσσεύς,
- εἴ ποτʼ ἔην· νῦν δʼ ἤδη ἀπέφθιτο λυγρῷ ὀλέθρῳ.
- τοὔνεκα νῦν ἑτάρους τε λαβὼν καὶ νῆα μέλαιναν
- ἦλθον πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
- οὕτω τοι καὶ ἐγὼν ἐκ πατρίδος, ἄνδρα κατακτὰς
- ἔμφυλον· πολλοὶ δὲ κασίγνητοί τε ἔται τε
- Ἄργος ἀνʼ ἱππόβοτον, μέγα δὲ κρατέουσιν Ἀχαιῶν.
- τῶν ὑπαλευάμενος θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν
- φεύγω, ἐπεί νύ μοι αἶσα κατʼ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι.
- ἀλλά με νηὸς ἔφεσσαι, ἐπεί σε φυγὼν ἱκέτευσα,
- μή με κατακτείνωσι· διωκέμεναι γὰρ ὀΐω.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- οὐ μὲν δή σʼ ἐθέλοντά γʼ ἀπώσω νηὸς ἐΐσης,
- ἀλλʼ ἕπευ· αὐτὰρ κεῖθι φιλήσεαι, οἷά κʼ ἔχωμεν.
- ὣς ἄρα φωνήσας οἱ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος,
- καὶ τό γʼ ἐπʼ ἰκριόφιν τάνυσεν νεὸς ἀμφιελίσσης·
- ἂν δὲ καὶ αὐτὸς νηὸς ἐβήσετο ποντοπόροιο.
- ἐν πρύμνῃ δʼ ἄρʼ ἔπειτα καθέζετο, πὰρ δὲ οἷ αὐτῷ
- εἷσε Θεοκλύμενον· τοὶ δὲ πρυμνήσιʼ ἔλυσαν.
- Τηλέμαχος δʼ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν
- ὅπλων ἅπτεσθαι· τοὶ δʼ ἐσσυμένως ἐπίθοντο.
- ἱστὸν δʼ εἰλάτινον κοίλης ἔντοσθε μεσόδμης
- στῆσαν ἀείραντες, κατὰ δὲ προτόνοισιν ἔδησαν,
- ἕλκον δʼ ἱστία λευκὰ ἐϋστρέπτοισι βοεῦσι.
- τοῖσιν δʼ ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- λάβρον ἐπαιγίζοντα διʼ αἰθέρος, ὄφρα τάχιστα
- νηῦς ἀνύσειε θέουσα θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ.
- βὰν δὲ παρὰ Κρουνοὺς καὶ Χαλκίδα καλλιρέεθρον.
- δύσετό τʼ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἡ δὲ Φεὰς ἐπέβαλλεν ἐπειγομένη Διὸς οὔρῳ
- ἠδὲ παρʼ Ἤλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί.
- ἔνθεν δʼ αὖ νήσοισιν ἐπιπροέηκε θοῇσιν,
- ὁρμαίνων ἤ κεν θάνατον φύγοι ἦ κεν ἁλώῃ.
- τὼ δʼ αὖτʼ ἐν κλισίῃ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς
- δορπείτην· παρὰ δέ σφιν ἐδόρπεον ἀνέρες ἄλλοι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς δʼ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων,
- ἤ μιν ἔτʼ ἐνδυκέως φιλέοι μεῖναί τε κελεύοι
- αὐτοῦ ἐνὶ σταθμῷ, ἦ ὀτρύνειε πόλινδε·
- κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε, καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι·
- ἠῶθεν προτὶ ἄστυ λιλαίομαι ἀπονέεσθαι
- πτωχεύσων, ἵνα μή σε κατατρύχω καὶ ἑταίρους.
- ἀλλά μοι εὖ θʼ ὑπόθευ καὶ ἅμʼ ἡγεμόνʼ ἐσθλὸν ὄπασσον
- ὅς κέ με κεῖσʼ ἀγάγῃ· κατὰ δὲ πτόλιν αὐτὸς ἀνάγκῃ
- πλάγξομαι, αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ.
- καί κʼ ἐλθὼν πρὸς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο
- ἀγγελίην εἴποιμι περίφρονι Πηνελοπείῃ,
- καί κε μνηστήρεσσιν ὑπερφιάλοισι μιγείην,
- εἴ μοι δεῖπνον δοῖεν ὀνείατα μυρίʼ ἔχοντες.
- αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν ἅσσʼ ἐθέλοιεν.
- ἐκ γάρ τοι ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον·
- Ἑρμείαο ἕκητι διακτόρου, ὅς ῥά τε πάντων
- ἀνθρώπων ἔργοισι χάριν καὶ κῦδος ὀπάζει,
- δρηστοσύνῃ οὐκ ἄν μοι ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος,
- πῦρ τʼ εὖ νηῆσαι διά τε ξύλα δανὰ κεάσσαι,
- δαιτρεῦσαί τε καὶ ὀπτῆσαι καὶ οἰνοχοῆσαι,
- οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ὤ μοι, ξεῖνε, τίη τοι ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο νόημα
- ἔπλετο; ἦ σύ γε πάγχυ λιλαίεαι αὐτόθʼ ὀλέσθαι.
- εἰ δὴ μνηστήρων ἐθέλεις καταδῦναι ὅμιλον,
- τῶν ὕβρις τε βίη τε σιδήρεον οὐρανὸν ἵκει.
- οὔ τοι τοιοίδʼ εἰσὶν ὑποδρηστῆρες ἐκείνων,
- ἀλλὰ νέοι, χλαίνας εὖ εἱμένοι ἠδὲ χιτῶνας,
- αἰεὶ δὲ λιπαροὶ κεφαλὰς καὶ καλὰ πρόσωπα,
- οἵ σφιν ὑποδρώωσιν· ἐΰξεστοι δὲ τράπεζαι
- σίτου καὶ κρειῶν ἠδʼ οἴνου βεβρίθασιν.
- ἀλλὰ μένʼ· οὐ γάρ τίς τοι ἀνιᾶται παρεόντι,
- οὔτʼ ἐγὼ οὔτε τις ἄλλος ἑταίρων, οἵ μοι ἔασιν.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
- κεῖνός σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσει,
- πέμψει δʼ ὅππη σε κραδίη θυμός τε κελεύει.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- αἴθʼ οὕτως, Εὔμαιε, φίλος Διὶ πατρὶ γένοιο
- ὡς ἐμοί, ὅττι μʼ ἔπαυσας ἄλης καὶ ὀϊζύος αἰνῆς.
- πλαγκτοσύνης δʼ οὐκ ἔστι κακώτερον ἄλλο βροτοῖσιν·
- ἀλλʼ ἕνεκʼ οὐλομένης γαστρὸς κακὰ κήδεʼ ἔχουσιν
- ἀνέρες, ὅν τινʼ ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος.
- νῦν δʼ ἐπεὶ ἰσχανάᾳς μεῖναι τέ με κεῖνον ἄνωγας,
- εἴπʼ ἄγε μοι περὶ μητρὸς Ὀδυσσῆος θείοιο
- πατρός θʼ, ὃν κατέλειπεν ἰὼν ἐπὶ γήραος οὐδῷ,
- ἤ που ἔτι ζώουσιν ὑπʼ αὐγὰς ἠελίοιο,
- ἦ ἤδη τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- Λαέρτης μὲν ἔτι ζώει, Διὶ δʼ εὔχεται αἰεὶ
- θυμὸν ἀπὸ μελέων φθίσθαι οἷς ἐν μεγάροισιν·
- ἐκπάγλως γὰρ παιδὸς ὀδύρεται οἰχομένοιο
- κουριδίης τʼ ἀλόχοιο δαΐφρονος, ἥ ἑ μάλιστα
- ἤκαχʼ ἀποφθιμένη καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκεν.
- ἡ δʼ ἄχεϊ οὗ παιδὸς ἀπέφθιτο κυδαλίμοιο,
- λευγαλέῳ θανάτῳ, ὡς μὴ θάνοι ὅς τις ἐμοί γε
- ἐνθάδε ναιετάων φίλος εἴη καὶ φίλα ἔρδοι.
- ὄφρα μὲν οὖν δὴ κείνη ἔην, ἀχέουσά περ ἔμπης,
- τόφρα τί μοι φίλον ἔσκε μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι,
- οὕνεκά μʼ αὐτὴ θρέψεν ἅμα Κτιμένῃ τανυπέπλῳ,
- θυγατέρʼ ἰφθίμῃ, τὴν ὁπλοτάτην τέκε παίδων·
- τῇ ὁμοῦ ἐτρεφόμην, ὀλίγον δέ τί μʼ ἧσσον ἐτίμα.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἥβην πολυήρατον ἱκόμεθʼ ἄμφω,
- τὴν μὲν ἔπειτα Σάμηνδʼ ἔδοσαν καὶ μυρίʼ ἕλοντο,
- αὐτὰρ ἐμὲ χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματʼ ἐκείνη
- καλὰ μάλʼ ἀμφιέσασα, ποσὶν δʼ ὑποδήματα δοῦσα
- ἀγρόνδε προΐαλλε· φίλει δέ με κηρόθι μᾶλλον.
- νῦν δʼ ἤδη τούτων ἐπιδεύομαι· ἀλλά μοι αὐτῷ
- ἔργον ἀέξουσιν μάκαρες θεοὶ ᾧ ἐπιμίμνω·
- τῶν ἔφαγόν τʼ ἔπιόν τε καὶ αἰδοίοισιν ἔδωκα.
- ἐκ δʼ ἄρα δεσποίνης οὐ μείλιχον ἔστιν ἀκοῦσαι
- οὔτʼ ἔπος οὔτε τι ἔργον, ἐπεὶ κακὸν ἔμπεσεν οἴκῳ,
- ἄνδρες ὑπερφίαλοι· μέγα δὲ δμῶες χατέουσιν
- ἀντία δεσποίνης φάσθαι καὶ ἕκαστα πυθέσθαι
- καὶ φαγέμεν πιέμεν τε, ἔπειτα δὲ καί τι φέρεσθαι
- ἀγρόνδʼ, οἷά τε θυμὸν ἀεὶ δμώεσσιν ἰαίνει.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὢ πόποι, ὡς ἄρα τυτθὸς ἐών, Εὔμαιε συβῶτα,
- πολλὸν ἀπεπλάγχθης σῆς πατρίδος ἠδὲ τοκήων.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- ἠὲ διεπράθετο πτόλις ἀνδρῶν εὐρυάγυια,
- ᾗ ἔνι ναιετάασκε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,
- ἦ σέ γε μουνωθέντα παρʼ οἴεσιν ἢ παρὰ βουσὶν
- ἄνδρες δυσμενέες νηυσὶν λάβον ἠδʼ ἐπέρασσαν
- τοῦδʼ ἀνδρὸς πρὸς δώμαθʼ, ὁ δʼ ἄξιον ὦνον ἔδωκε.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς,
- σιγῇ νῦν ξυνίει καὶ τέρπεο, πῖνέ τε οἶνον
- ἥμενος. αἵδε δὲ νύκτες ἀθέσφατοι· ἔστι μὲν εὕδειν,
- ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν· οὐδέ τί σε χρή,
- πρὶν ὥρη, καταλέχθαι· ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος.
- τῶν δʼ ἄλλων ὅτινα κραδίη καὶ θυμὸς ἀνώγει,
- εὑδέτω ἐξελθών· ἅμα δʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- δειπνήσας ἅμʼ ὕεσσιν ἀνακτορίῃσιν ἑπέσθω.
- νῶϊ δʼ ἐνὶ κλισίῃ πίνοντέ τε δαινυμένω τε
- κήδεσιν ἀλλήλων τερπώμεθα λευγαλέοισι,
- μνωομένω· μετὰ γάρ τε καὶ ἄλγεσι τέρπεται ἀνήρ,
- ὅς τις δὴ μάλα πολλὰ πάθῃ καὶ πόλλʼ ἐπαληθῇ.
- τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.
- νῆσός τις Συρίη κικλήσκεται, εἴ που ἀκούεις,
- Ὀρτυγίης καθύπερθεν, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο,
- οὔ τι περιπληθὴς λίην τόσον, ἀλλʼ ἀγαθὴ μέν,
- εὔβοτος, εὔμηλος, οἰνοπληθής, πολύπυρος.
- πείνη δʼ οὔ ποτε δῆμον ἐσέρχεται, οὐδέ τις ἄλλη
- νοῦσος ἐπὶ στυγερὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν·
- ἀλλʼ ὅτε γηράσκωσι πόλιν κάτα φῦλʼ ἀνθρώπων,
- ἐλθὼν ἀργυρότοξος Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξὺν
- οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνεν.
- ἔνθα δύω πόλιες, δίχα δέ σφισι πάντα δέδασται·
- τῇσιν δʼ ἀμφοτέρῃσι πατὴρ ἐμὸς ἐμβασίλευε,
- Κτήσιος Ὀρμενίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν.
- ἔνθα δὲ Φοίνικες ναυσίκλυτοι ἤλυθον ἄνδρες,
- τρῶκται, μυρίʼ ἄγοντες ἀθύρματα νηῒ μελαίνῃ.
- ἔσκε δὲ πατρὸς ἐμοῖο γυνὴ Φοίνισσʼ ἐνὶ οἴκῳ,
- καλή τε μεγάλη τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυῖα·
- τὴν δʼ ἄρα Φοίνικες πολυπαίπαλοι ἠπερόπευον.
- πλυνούσῃ τις πρῶτα μίγη κοίλῃ παρὰ νηῒ
- εὐνῇ καὶ φιλότητι, τά τε φρένας ἠπεροπεύει
- θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κʼ εὐεργὸς ἔῃσιν.
- εἰρώτα δὴ ἔπειτα τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι·
- ἡ δὲ μάλʼ αὐτίκα πατρὸς ἐπέφραδεν ὑψερεφὲς δῶ·
- ἐκ μὲν Σιδῶνος πολυχάλκου εὔχομαι εἶναι,
- κούρη δʼ εἴμʼ Ἀρύβαντος ἐγὼ ῥυδὸν ἀφνειοῖο·
- ἀλλά μʼ ἀνήρπαξαν Τάφιοι ληΐστορες ἄνδρες
- ἀγρόθεν ἐρχομένην, πέρασαν δέ τε δεῦρʼ ἀγαγόντες
- τοῦδʼ ἀνδρὸς πρὸς δώμαθʼ· ὁ δʼ ἄξιον ὦνον ἔδωκε.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπεν ἀνήρ, ὃς ἐμίσγετο λάθρη·
- ἦ ῥά κε νῦν πάλιν αὖτις ἅμʼ ἡμῖν οἴκαδʼ ἕποιο,
- ὄφρα ἴδῃ πατρὸς καὶ μητέρος ὑψερεφὲς δῶ
- αὐτούς τʼ; ἦ γὰρ ἔτʼ εἰσὶ καὶ ἀφνειοὶ καλέονται.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε γυνὴ καὶ ἀμείβετο μύθῳ·
- εἴη κεν καὶ τοῦτʼ, εἴ μοι ἐθέλοιτέ γε, ναῦται,
- ὅρκῳ πιστωθῆναι ἀπήμονά μʼ οἴκαδʼ ἀπάξειν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπώμνυον ὡς ἐκέλευεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ὄμοσάν τε τελεύτησάν τε τὸν ὅρκον,
- τοῖς δʼ αὖτις μετέειπε γυνὴ καὶ ἀμείβετο μύθῳ·
- σιγῇ νῦν, μή τίς με προσαυδάτω ἐπέεσσιν
- ὑμετέρων ἑτάρων, ξυμβλήμενος ἢ ἐν ἀγυιῇ,
- ἤ που ἐπὶ κρήνῃ· μή τις ποτὶ δῶμα γέροντι
- ἐλθὼν ἐξείπῃ, ὁ δʼ ὀϊσάμενος καταδήσῃ
- δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ, ὑμῖν δʼ ἐπιφράσσετʼ ὄλεθρον.
- ἀλλʼ ἔχετʼ ἐν φρεσὶ μῦθον, ἐπείγετε δʼ ὦνον ὁδαίων.
- ἀλλʼ ὅτε κεν δὴ νηῦς πλείη βιότοιο γένηται,
- ἀγγελίη μοι ἔπειτα θοῶς ἐς δώμαθʼ ἱκέσθω·
- οἴσω γὰρ καὶ χρυσόν, ὅτις χʼ ὑποχείριος ἔλθῃ·
- καὶ δέ κεν ἄλλʼ ἐπίβαθρον ἐγὼν ἐθέλουσά γε δοίην.
- παῖδα γὰρ ἀνδρὸς ἑῆος ἐνὶ μεγάροις ἀτιτάλλω,
- κερδαλέον δὴ τοῖον, ἅμα τροχόωντα θύραζε·
- τόν κεν ἄγοιμʼ ἐπὶ νηός, ὁ δʼ ὑμῖν μυρίον ὦνον
- ἄλφοι, ὅπῃ περάσητε κατʼ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους.
- ἡ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πρὸς δώματα καλά,
- οἱ δʼ ἐνιαυτὸν ἅπαντα παρʼ ἡμῖν αὖθι μένοντες
- ἐν νηῒ γλαφυρῇ βίοτον πολὺν ἐμπολόωντο.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ κοίλη νηῦς ἤχθετο τοῖσι νέεσθαι,
- καὶ τότʼ ἄρʼ ἄγγελον ἧκαν, ὃς ἀγγείλειε γυναικί.
- ἤλυθʼ ἀνὴρ πολύϊδρις ἐμοῦ πρὸς δώματα πατρὸς
- χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δʼ ἠλέκτροισιν ἔερτο.
- τὸν μὲν ἄρʼ ἐν μεγάρῳ δμῳαὶ καὶ πότνια μήτηρ
- χερσίν τʼ ἀμφαφόωντο καὶ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶντο,
- ὦνον ὑπισχόμεναι· ὁ δὲ τῇ κατένευσε σιωπῇ.
- ἦ τοι ὁ καννεύσας κοίλην ἐπὶ νῆα βεβήκει,
- ἡ δʼ ἐμὲ χειρὸς ἑλοῦσα δόμων ἐξῆγε θύραζε.
- εὗρε δʼ ἐνὶ προδόμῳ ἠμὲν δέπα ἠδὲ τραπέζας
- ἀνδρῶν δαιτυμόνων, οἵ μευ πατέρʼ ἀμφεπένοντο.
- οἱ μὲν ἄρʼ ἐς θῶκον πρόμολον, δήμοιό τε φῆμιν,
- ἡ δʼ αἶψα τρίʼ ἄλεισα κατακρύψασʼ ὑπὸ κόλπῳ
- ἔκφερεν· αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην ἀεσιφροσύνῃσι.
- δύσετό τʼ ἠέλιος, σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἡμεῖς δʼ ἐς λιμένα κλυτὸν ἤλθομεν ὦκα κιόντες,
- ἔνθʼ ἄρα Φοινίκων ἀνδρῶν ἦν ὠκύαλος νηῦς.
- οἱ μὲν ἔπειτʼ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα,
- νὼ ἀναβησάμενοι· ἐπὶ δὲ Ζεὺς οὖρον ἴαλλεν.
- ἑξῆμαρ μὲν ὁμῶς πλέομεν νύκτας τε καὶ ἦμαρ·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺς θῆκε Κρονίων,
- τὴν μὲν ἔπειτα γυναῖκα βάλʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα,
- ἄντλῳ δʼ ἐνδούπησε πεσοῦσʼ ὡς εἰναλίη κήξ.
- καὶ τὴν μὲν φώκῃσι καὶ ἰχθύσι κύρμα γενέσθαι
- ἔκβαλον· αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ·
- τοὺς δʼ Ἰθάκῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ,
- ἔνθα με Λαέρτης πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν.
- οὕτω τήνδε τε γαῖαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσι.
- τὸν δʼ αὖ διογενὴς Ὀδυσεὺς ἠμείβετο μύθῳ·
- Εὔμαιʼ, ἦ μάλα δή μοι ἐνὶ φρεσὶ θυμὸν ὄρινας
- ταῦτα ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθες ἄλγεα θυμῷ.
- ἀλλʼ ἦ τοι σοὶ μὲν παρὰ καὶ κακῷ ἐσθλὸν ἔθηκε
- Ζεύς, ἐπεὶ ἀνδρὸς δώματʼ ἀφίκεο πολλὰ μογήσας
- ἠπίου, ὃς δή τοι παρέχει βρῶσίν τε πόσιν τε
- ἐνδυκέως, ζώεις δʼ ἀγαθὸν βίον· αὐτὰρ ἐγώ γε
- πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστεʼ ἀλώμενος ἐνθάδʼ ἱκάνω.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- καδδραθέτην δʼ οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μίνυνθα·
- αἶψα γὰρ Ἠὼς ἦλθεν ἐΰθρονος. οἱ δʼ ἐπὶ χέρσου
- Τηλεμάχου ἕταροι λύον ἱστία, κὰδ δʼ ἕλον ἱστὸν
- καρπαλίμως, τὴν δʼ εἰς ὅρμον προέρυσσαν ἐρετμοῖς·
- ἐκ δʼ εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσιʼ ἔδησαν·
- ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης,
- δεῖπνόν τʼ ἐντύνοντο κερῶντό τε αἴθοπα οἶνον.