ὡς ὅθʼ ὑπὸ Τροίην λόχον ἤγομεν ἀρτύναντες.ἡγείσθην δʼ Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Μενέλαος,τοῖσι δʼ ἅμα τρίτος ἄρχον ἐγών· αὐτοὶ γὰρ ἄνωγον.ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἱκόμεσθα ποτὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος,ἡμεῖς μὲν περὶ ἄστυ κατὰ ῥωπήϊα πυκνά,ἂν δόνακας καὶ ἕλος, ὑπὸ τεύχεσι πεπτηῶτεςκείμεθα. νὺξ δʼ ἄρʼ ἐπῆλθε κακὴ Βορέαο πεσόντος,πηγυλίς· αὐτὰρ ὕπερθε χιὼν γένετʼ ἠΰτε πάχνη,ψυχρή, καὶ σακέεσσι περιτρέφετο κρύσταλλος.ἔνθʼ ἄλλοι πάντες χλαίνας ἔχον ἠδὲ χιτῶνας,εὗδον δʼ εὔκηλοι, σάκεσιν εἰλυμένοι ὤμους·αὐτὰρ ἐγὼ χλαῖναν μὲν ἰὼν ἑτάροισιν ἔλειπονἀφραδίῃς, ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ῥιγωσέμεν ἔμπης,