Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ,
- κηληθμῷ δʼ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- ὦ Ὀδυσεῦ, ἐπεὶ ἵκευ ἐμὸν ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ,
- ὑψερεφές, τῷ σʼ οὔ τι παλιμπλαγχθέντα γʼ ὀΐω
- ἂψ ἀπονοστήσειν, εἰ καὶ μάλα πολλὰ πέπονθας.
- ὑμέων δʼ ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἐφιέμενος τάδε εἴρω,
- ὅσσοι ἐνὶ μεγάροισι γερούσιον αἴθοπα οἶνον
- αἰεὶ πίνετʼ ἐμοῖσιν, ἀκουάζεσθε δʼ ἀοιδοῦ.
- εἵματα μὲν δὴ ξείνῳ ἐϋξέστῃ ἐνὶ χηλῷ
- κεῖται καὶ χρυσὸς πολυδαίδαλος ἄλλα τε πάντα
- δῶρʼ, ὅσα Φαιήκων βουληφόροι ἐνθάδʼ ἔνεικαν·
- ἀλλʼ ἄγε οἱ δῶμεν τρίποδα μέγαν ἠδὲ λέβητα
- ἀνδρακάς· ἡμεῖς δʼ αὖτε ἀγειρόμενοι κατὰ δῆμον
- τισόμεθʼ· ἀργαλέον γὰρ ἕνα προικὸς χαρίσασθαι.
- ὣς ἔφατʼ Ἀλκίνοος, τοῖσιν δʼ ἐπιὴνδανε μῦθος.
- οἱ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος,
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- νῆάδʼ ἐπεσσεύοντο, φέρον δʼ εὐήνορα χαλκόν.
- καὶ τὰ μὲν εὖ κατέθηχʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- αὐτὸς ἰὼν διὰ νηὸς ὑπὸ ζυγά, μή τινʼ ἑταίρων
- βλάπτοι ἐλαυνόντων, ὁπότε σπερχοίατʼ ἐρετμοῖς.
- οἱ δʼ εἰς Ἀλκινόοιο κίον καὶ δαῖτʼ ἀλέγυνον.
- τοῖσι δὲ βοῦν ἱέρευσʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο
- Ζηνὶ κελαινεφέϊ Κρονίδῃ, ὃς πᾶσιν ἀνάσσει.
- μῆρα δὲ κήαντες δαίνυντʼ ἐρικυδέα δαῖτα
- τερπόμενοι· μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός,
- Δημόδοκος, λαοῖσι τετιμένος. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- πολλὰ πρὸς ἠέλιον κεφαλὴν τρέπε παμφανόωντα,
- δῦναι ἐπειγόμενος· δὴ γὰρ μενέαινε νέεσθαι.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ δόρποιο λιλαίεται, ᾧ τε πανῆμαρ
- νειὸν ἀνʼ ἕλκητον βόε οἴνοπε πηκτὸν ἄροτρον·
- ἀσπασίως δʼ ἄρα τῷ κατέδυ φάος ἠελίοιο
- δόρπον ἐποίχεσθαι, βλάβεται δέ τε γούνατʼ ἰόντι·
- ὣς Ὀδυσῆʼ ἀσπαστὸν ἔδυ φάος ἠελίοιο.
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα,
- Ἀλκινόῳ δὲ μάλιστα πιφαυσκόμενος φάτο μῦθον·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- πέμπετέ με σπείσαντες ἀπήμονα, χαίρετε δʼ αὐτοί·
- ἤδη γὰρ τετέλεσται ἅ μοι φίλος ἤθελε θυμός,
- πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά μοι θεοὶ Οὐρανίωνες
- ὄλβια ποιήσειαν· ἀμύμονα δʼ οἴκοι ἄκοιτιν
- νοστήσας εὕροιμι σὺν ἀρτεμέεσσι φίλοισιν.
- ὑμεῖς δʼ αὖθι μένοντες ἐϋφραίνοιτε γυναῖκας
- κουριδίας καὶ τέκνα· θεοὶ δʼ ἀρετὴν ὀπάσειαν
- παντοίην, καὶ μή τι κακὸν μεταδήμιον εἴη.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδʼ ἐκέλευον
- πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπεν.
- καὶ τότε κήρυκα προσέφη μένος Ἀλκινόοιο·
- Ποντόνοε, κρητῆρα κερασσάμενος μέθυ νεῖμον
- πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον, ὄφρʼ εὐξάμενοι Διὶ πατρὶ
- τὸν ξεῖνον πέμπωμεν ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ὣς φάτο, Ποντόνοος δὲ μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα,
- νώμησεν δʼ ἄρα πᾶσιν ἐπισταδόν· οἱ δὲ θεοῖσιν
- ἔσπεισαν μακάρεσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
- αὐτόθεν ἐξ ἑδρέων. ἀνὰ δʼ ἵστατο δῖος Ὀδυσσεύς,
- Ἀρήτῃ δʼ ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρέ μοι, ὦ βασίλεια, διαμπερές, εἰς ὅ κε γῆρας
- ἔλθῃ καὶ θάνατος, τά τʼ ἐπʼ ἀνθρώποισι πέλονται.
- αὐτὰρ ἐγὼ νέομαι· σὺ δὲ τέρπεο τῷδʼ ἐνὶ οἴκῳ
- παισί τε καὶ λαοῖσι καὶ Ἀλκινόῳ βασιλῆϊ.
- ὣς εἰπὼν ὑπὲρ οὐδὸν ἐβήσετο δῖος Ὀδυσσεύς,
- τῷ δʼ ἅμα κήρυκα προΐει μένος Ἀλκινόοιο,
- ἡγεῖσθαι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης·
- Ἀρήτη δʼ ἄρα οἱ δμῳὰς ἅμʼ ἔπεμπε γυναῖκας,
- τὴν μὲν φᾶρος ἔχουσαν ἐϋπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα,
- τὴν δʼ ἑτέρην χηλὸν πυκινὴν ἅμʼ ὄπασσε κομίζειν·
- ἡ δʼ ἄλλη σῖτόν τʼ ἔφερεν καὶ οἶνον ἐρυθρόν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν,
- αἶψα τά γʼ ἐν νηῒ γλαφυρῇ πομπῆες ἀγαυοὶ
- δεξάμενοι κατέθεντο, πόσιν καὶ βρῶσιν ἅπασαν·
- κὰδ δʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆϊ στόρεσαν ῥῆγός τε λίνον τε
- νηὸς ἐπʼ ἰκριόφιν γλαφυρῆς, ἵνα νήγρετον εὕδοι,
- πρυμνῆς· ἂν δὲ καὶ αὐτὸς ἐβήσετο καὶ κατέλεκτο
- σιγῇ· τοὶ δὲ καθῖζον ἐπὶ κληῗσιν ἕκαστοι
- κόσμῳ, πεῖσμα δʼ ἔλυσαν ἀπὸ τρητοῖο λίθοιο.
- εὖθʼ οἱ ἀνακλινθέντες ἀνερρίπτουν ἅλα πηδῷ,
- καὶ τῷ νήδυμος ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτε,
- νήγρετος, ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς.
- ἡ δʼ, ὥς τʼ ἐν πεδίῳ τετράοροι ἄρσενες ἵπποι,
- πάντες ἅμʼ ὁρμηθέντες ὑπὸ πληγῇσιν ἱμάσθλης,
- ὑψόσʼ ἀειρόμενοι ῥίμφα πρήσσουσι κέλευθον,
- ὣς ἄρα τῆς πρύμνη μὲν ἀείρετο, κῦμα δʼ ὄπισθε
- πορφύρεον μέγα θῦε πολυφλοίσβοιο θαλάσσης.
- ἡ δὲ μάλʼ ἀσφαλέως θέεν ἔμπεδον· οὐδέ κεν ἴρηξ
- κίρκος ὁμαρτήσειεν, ἐλαφρότατος πετεηνῶν.
- ὣς ἡ ῥίμφα θέουσα θαλάσσης κύματʼ ἔταμνεν,
- ἄνδρα φέρουσα θεοῖς ἐναλίγκια μήδεʼ ἔχοντα·
- ὃς πρὶν μὲν μάλα πολλὰ πάθʼ ἄλγεα ὃν κατὰ θυμὸν
- ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων,
- δὴ τότε γʼ ἀτρέμας εὗδε, λελασμένος ὅσσʼ ἐπεπόνθει.
- εὖτʼ ἀστὴρ ὑπερέσχε φαάντατος, ὅς τε μάλιστα
- ἔρχεται ἀγγέλλων φάος Ἠοῦς ἠριγενείης,
- τῆμος δὴ νήσῳ προσεπίλνατο ποντοπόρος νηῦς.
- Φόρκυνος δέ τίς ἐστι λιμήν, ἁλίοιο γέροντος,
- ἐν δήμῳ Ἰθάκης· δύο δὲ προβλῆτες ἐν αὐτῷ
- ἀκταὶ ἀπορρῶγες, λιμένος ποτιπεπτηυῖαι,
- αἵ τʼ ἀνέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κῦμα
- ἔκτοθεν· ἔντοσθεν δέ τʼ ἄνευ δεσμοῖο μένουσι
- νῆες ἐΰσσελμοι, ὅτʼ ἂν ὅρμου μέτρον ἵκωνται.
- αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος ἐλαίη,
- ἀγχόθι δʼ αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδές,
- ἱρὸν νυμφάων αἱ νηϊάδες καλέονται.
- ἐν δὲ κρητῆρές τε καὶ ἀμφιφορῆες ἔασιν
- λάϊνοι· ἔνθα δʼ ἔπειτα τιθαιβώσσουσι μέλισσαι.
- ἐν δʼ ἱστοὶ λίθεοι περιμήκεες, ἔνθα τε νύμφαι
- φάρεʼ ὑφαίνουσιν ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι·
- ἐν δʼ ὕδατʼ ἀενάοντα. δύω δέ τέ οἱ θύραι εἰσίν,
- αἱ μὲν πρὸς Βορέαο καταιβαταὶ ἀνθρώποισιν,
- αἱ δʼ αὖ πρὸς Νότου εἰσὶ θεώτεραι· οὐδέ τι κείνῃ
- ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλʼ ἀθανάτων ὁδός ἐστιν.
- ἔνθʼ οἵ γʼ εἰσέλασαν, πρὶν εἰδότες· ἡ μὲν ἔπειτα
- ἠπείρῳ ἐπέκελσεν, ὅσον τʼ ἐπὶ ἥμισυ πάσης,
- σπερχομένη· τοῖον γὰρ ἐπείγετο χέρσʼ ἐρετάων·
- οἱ δʼ ἐκ νηὸς βάντες ἐϋζύγου ἤπειρόνδε
- πρῶτον Ὀδυσσῆα γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἄειραν
- αὐτῷ σύν τε λίνῳ καὶ ῥήγεϊ σιγαλόεντι,
- κὰδ δʼ ἄρʼ ἐπὶ ψαμάθῳ ἔθεσαν δεδμημένον ὕπνῳ,
- ἐκ δὲ κτήματʼ ἄειραν, ἅ οἱ Φαίηκες ἀγαυοὶ
- ὤπασαν οἴκαδʼ ἰόντι διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην.
- καὶ τὰ μὲν οὖν παρὰ πυθμένʼ ἐλαίης ἀθρόα θῆκαν
- ἐκτὸς ὁδοῦ, μή πώς τις ὁδιτάων ἀνθρώπων,
- πρίν γʼ Ὀδυσῆʼ ἔγρεσθαι, ἐπελθὼν δηλήσαιτο·
- αὐτοὶ δʼ αὖτʼ οἶκόνδε πάλιν κίον. οὐδʼ ἐνοσίχθων
- λήθετʼ ἀπειλάων, τὰς ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ
- πρῶτον ἐπηπείλησε, Διὸς δʼ ἐξείρετο βουλήν·
- Ζεῦ πάτερ, οὐκέτʼ ἐγώ γε μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσι
- τιμήεις ἔσομαι, ὅτε με βροτοὶ οὔ τι τίουσιν,
- Φαίηκες, τοί πέρ τοι ἐμῆς ἔξ εἰσι γενέθλης.
- καὶ γὰρ νῦν Ὀδυσῆʼ ἐφάμην κακὰ πολλὰ παθόντα
- οἴκαδʼ ἐλεύσεσθαι· νόστον δέ οἱ οὔ ποτʼ ἀπηύρων
- πάγχυ, ἐπεὶ σὺ πρῶτον ὑπέσχεο καὶ κατένευσας.
- οἱ δʼ εὕδοντʼ ἐν νηῒ θοῇ ἐπὶ πόντον ἄγοντες
- κάτθεσαν εἰν Ἰθάκῃ, ἔδοσαν δέ οἱ ἄσπετα δῶρα,
- χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά θʼ ὑφαντήν,
- πόλλʼ, ὅσʼ ἂν οὐδέ ποτε Τροίης ἐξήρατʼ Ὀδυσσεύς,
- εἴ περ ἀπήμων ἦλθε, λαχὼν ἀπὸ ληΐδος αἶσαν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεὺς·
- ὢ πόποι, ἐννοσίγαιʼ εὐρυσθενές, οἷον ἔειπες.
- οὔ τί σʼ ἀτιμάζουσι θεοί· χαλεπὸν δέ κεν εἴη
- πρεσβύτατον καὶ ἄριστον ἀτιμίῃσιν ἰάλλειν.
- ἀνδρῶν δʼ εἴ πέρ τίς σε βίῃ καὶ κάρτεϊ εἴκων
- οὔ τι τίει. σοὶ δʼ ἐστὶ καὶ ἐξοπίσω τίσις αἰεί.
- ἔρξον ὅπως ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- αἶψά κʼ ἐγὼν ἔρξαιμι, κελαινεφές, ὡς ἀγορεύεις·
- ἀλλὰ σὸν αἰεὶ θυμὸν ὀπίζομαι ἠδʼ ἀλεείνω.
- νῦν αὖ Φαιήκων ἐθέλω περικαλλέα νῆα,
- ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν, ἐν ἠεροειδέϊ πόντῳ
- ῥαῖσαι, ἵνʼ ἤδη σχῶνται, ἀπολλήξωσι δὲ πομπῆς
- ἀνθρώπων, μέγα δέ σφιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψαι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ὢ πέπον, ὡς μὲν ἐμῷ θυμῷ δοκεῖ εἶναι ἄριστα,
- ὁππότε κεν δὴ πάντες ἐλαυνομένην προΐδωνται
- λαοὶ ἀπὸ πτόλιος, θεῖναι λίθον ἐγγύθι γαίης
- νηῒ θοῇ ἴκελον, ἵνα θαυμάζωσιν ἅπαντες
- ἄνθρωποι, μέγα δέ σφιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψαι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς Σχερίην, ὅθι Φαίηκες γεγάασιν.
- ἔνθʼ ἔμενʼ· ἡ δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθε ποντοπόρος νηῦς
- ῥίμφα διωκομένη· τῆς δὲ σχεδὸν ἦλθʼ ἐνοσίχθων,
- ὅς μιν λᾶαν ἔθηκε καὶ ἐρρίζωσεν ἔνερθε
- χειρὶ καταπρηνεῖ ἐλάσας· ὁ δὲ νόσφι βεβήκει.
- οἱ δὲ πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευον
- Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες.
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
- ὤ μοι, τίς δὴ νῆα θοὴν ἐπέδησʼ ἐνὶ πόντῳ
- οἴκαδʼ ἐλαυνομένην; καὶ δὴ προὐφαίνετο πᾶσα.
- ὣς ἄρα τις εἴπεσκε· τὰ δʼ οὐκ ἴσαν ὡς ἐτέτυκτο.
- τοῖσιν δʼ Ἀλκίνοος ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὢ πόποι, ἦ μάλα δή με παλαίφατα θέσφαθʼ ἱκάνει
- πατρὸς ἐμοῦ, ὃς ἔφασκε Ποσειδάωνʼ ἀγάσασθαι
- ἡμῖν, οὕνεκα πομποὶ ἀπήμονές εἰμεν ἁπάντων.
- φῆ ποτὲ Φαιήκων ἀνδρῶν περικαλλέα, νῆα,
- ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν, ἐν ἠεροειδέϊ πόντῳ
- ῥαισέμεναι, μέγα δʼ ἧμιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψειν.
- ὣς ἀγόρευʼ ὁ γέρων· τὰ δὲ δὴ νῦν πάντα τελεῖται.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ, ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντες·
- πομπῆς μὲν παύσασθε βροτῶν, ὅτε κέν τις ἵκηται
- ἡμέτερον προτὶ ἄστυ· Ποσειδάωνι δὲ ταύρους
- δώδεκα κεκριμένους ἱερεύσομεν, αἴ κʼ ἐλεήσῃ,
- μηδʼ ἡμῖν περίμηκες ὄρος πόλει ἀμφικαλύψῃ.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἔδεισαν, ἑτοιμάσσαντο δὲ ταύρους.
- ὣς οἱ μέν ῥʼ εὔχοντο Ποσειδάωνι ἄνακτι
- δήμου Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,
- ἑσταότες περὶ βωμόν. ὁ δʼ ἔγρετο δῖος Ὀδυσσεὺς
- εὕδων ἐν γαίῃ πατρωΐῃ, οὐδέ μιν ἔγνω,
- ἤδη δὴν ἀπεών· περὶ γὰρ θεὸς ἠέρα χεῦε
- Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διός, ὄφρα μιν αὐτὸν
- ἄγνωστον τεύξειεν ἕκαστά τε μυθήσαιτο,
- μή μιν πρὶν ἄλοχος γνοίη ἀστοί τε φίλοι τε,
- πρὶν πᾶσαν μνηστῆρας ὑπερβασίην ἀποτῖσαι.
- τοὔνεκʼ ἄρʼ ἀλλοειδέα φαινέσκετο πάντα ἄνακτι,
- ἀτραπιτοί τε διηνεκέες λιμένες τε πάνορμοι
- πέτραι τʼ ἠλίβατοι καὶ δένδρεα τηλεθόωντα.
- στῆ δʼ ἄρʼ ἀναΐξας καί ῥʼ εἴσιδε πατρίδα γαῖαν·
- ᾤμωξέν τʼ ἄρ ἔπειτα καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ
- χερσὶ καταπρηνέσσʼ, ὀλοφυρόμενος δʼ ἔπος ηὔδα·
- ὤ μοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω;
- ἦ ῥʼ οἵ γʼ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
- ἦε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής;
- πῇ δὴ χρήματα πολλὰ φέρω τάδε; πῇ τε καὶ αὐτὸς
- πλάζομαι; αἴθʼ ὄφελον μεῖναι παρὰ Φαιήκεσσιν
- αὐτοῦ· ἐγὼ δέ κεν ἄλλον ὑπερμενέων βασιλήων
- ἐξικόμην, ὅς κέν μʼ ἐφίλει καὶ ἔπεμπε νέεσθαι.
- νῦν δʼ οὔτʼ ἄρ πῃ θέσθαι ἐπίσταμαι, οὐδὲ μὲν αὐτοῦ
- καλλείψω, μή πώς μοι ἕλωρ ἄλλοισι γένηται.
- ὢ πόποι, οὐκ ἄρα πάντα νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι
- ἦσαν Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,
- οἵ μʼ εἰς ἄλλην γαῖαν ἀπήγαγον, ἦ τέ μʼ ἔφαντο
- ἄξειν εἰς Ἰθάκην εὐδείελον, οὐδʼ ἐτέλεσσαν.
- Ζεὺς σφέας τίσαιτο ἱκετήσιος, ὅς τε καὶ ἄλλους
- ἀνθρώπους ἐφορᾷ καὶ τίνυται ὅς τις ἁμάρτῃ.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ τὰ χρήματʼ ἀριθμήσω καὶ ἴδωμαι,
- μή τί μοι οἴχωνται κοίλης ἐπὶ νηὸς ἄγοντες.
- ὣς εἰπὼν τρίποδας περικαλλέας ἠδὲ λέβητας
- ἠρίθμει καὶ χρυσὸν ὑφαντά τε εἵματα καλά.
- τῶν μὲν ἄρʼ ὀύ τι πόθει· ὁ δʼ ὀδύρετο πατρίδα γαῖαν
- ἑρπύζων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
- πόλλʼ ὀλοφυρόμενος. σχεδόθεν δέ οἱ ἦλθεν Ἀθήνη,
- ἀνδρὶ δέμας εἰκυῖα νέῳ, ἐπιβώτορι μήλων,
- παναπάλῳ, οἷοί τε ἀνάκτων παῖδες ἔασι,
- δίπτυχον ἀμφʼ ὤμοισιν ἔχουσʼ εὐεργέα λώπην·
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσι πέδιλʼ ἔχε, χερσὶ δʼ ἄκοντα.
- τὴν δʼ Ὀδυσεὺς γήθησεν ἰδὼν καὶ ἐναντίος ἦλθε,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ φίλʼ, ἐπεί σε πρῶτα κιχάνω τῷδʼ ἐνὶ χώρῳ,
- χαῖρέ τε καὶ μή μοί τι κακῷ νόῳ ἀντιβολήσαις,
- ἀλλὰ σάω μὲν ταῦτα, σάω δʼ ἐμέ· σοὶ γὰρ ἐγώ γε
- εὔχομαι ὥς τε θεῷ καί σευ φίλα γούναθʼ ἱκάνω.
- καί μοι τοῦτʼ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρʼ ἐῢ εἰδῶ·
- τίς γῆ, τίς δῆμος, τίνες ἀνέρες ἐγγεγάασιν;
- ἦ πού τις νήσων εὐδείελος, ἦέ τις ἀκτὴ
- κεῖθʼ ἁλὶ κεκλιμένη ἐριβώλακος ἠπείροιο;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- νήπιός εἰς, ὦ ξεῖνʼ, ἢ τηλόθεν εἰλήλουθας,
- εἰ δὴ τήνδε τε γαῖαν ἀνείρεαι. οὐδέ τι λίην
- οὕτω νώνυμός ἐστιν· ἴσασι δέ μιν μάλα πολλοί,
- ἠμὲν ὅσοι ναίουσι πρὸς ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε,
- ἠδʼ ὅσσοι μετόπισθε ποτὶ ζόφον ἠερόεντα.
- ἦ τοι μὲν τρηχεῖα καὶ οὐχ ἱππήλατός ἐστιν,
- οὐδὲ λίην λυπρή, ἀτὰρ οὐδʼ εὐρεῖα τέτυκται.
- ἐν μὲν γάρ οἱ σῖτος ἀθέσφατος, ἐν δέ τε οἶνος
- γίγνεται· αἰεὶ δʼ ὄμβρος ἔχει τεθαλυῖά τʼ ἐέρση·
- αἰγίβοτος δʼ ἀγαθὴ καὶ βούβοτος· ἔστι μὲν ὕλη
- παντοίη, ἐν δʼ ἀρδμοὶ ἐπηετανοὶ παρέασι.
- τῷ τοι, ξεῖνʼ, Ἰθάκης γε καὶ ἐς Τροίην ὄνομʼ ἵκει,
- τήν περ τηλοῦ φασὶν Ἀχαιΐδος ἔμμεναι αἴης.
- ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- χαίρων ᾗ γαίῃ πατρωΐῃ, ὥς οἱ ἔειπε
- Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διὸς, αἰγιόχοιο·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- οὐδʼ ὅ γʼ ἀληθέα εἶπε, πάλιν δʼ ὅ γε λάζετο μῦθον,
- αἰεὶ ἐνὶ στήθεσσι νόον πολυκερδέα νωμῶν·
- πυνθανόμην Ἰθάκης γε καὶ ἐν Κρήτῃ εὐρείῃ,
- τηλοῦ ὑπὲρ πόντου· νῦν δʼ εἰλήλουθα καὶ αὐτὸς
- χρήμασι σὺν τοίσδεσσι· λιπὼν δʼ ἔτι παισὶ τοσαῦτα
- φεύγω, ἐπεὶ φίλον υἷα κατέκτανον Ἰδομενῆος,
- Ὀρσίλοχον πόδας ὠκύν, ὃς ἐν Κρήτῃ εὐρείῃ
- ἀνέρας ἀλφηστὰς νίκα ταχέεσσι πόδεσσιν,
- οὕνεκά με στερέσαι τῆς ληΐδος ἤθελε πάσης
- Τρωϊάδος, τῆς εἵνεκʼ ἐγὼ πάθον ἄλγεα θυμῷ,
- ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων,
- οὕνεκʼ ἄρʼ οὐχ ᾧ πατρὶ χαριζόμενος θεράπευον
- δήμῳ ἔνι Τρώων, ἀλλʼ ἄλλων ἦρχον ἑταίρων.
- τὸν μὲν ἐγὼ κατιόντα βάλον χαλκήρεϊ δουρὶ
- ἀγρόθεν, ἐγγὺς ὁδοῖο λοχησάμενος σὺν ἑταίρῳ·
- νὺξ δὲ μάλα δνοφερὴ κάτεχʼ οὐρανόν, οὐδέ τις ἡμέας
- ἀνθρώπων ἐνόησε, λάθον δέ ἑ θυμὸν ἀπούρας.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε κατέκτανον ὀξέϊ χαλκῷ,
- αὐτίκʼ ἐγὼν ἐπὶ νῆα κιὼν Φοίνικας ἀγαυοὺς
- ἐλλισάμην, καί σφιν μενοεικέα ληΐδα δῶκα·
- τούς μʼ ἐκέλευσα Πύλονδε καταστῆσαι καὶ ἐφέσσαι
- ἢ εἰς Ἤλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί.
- ἀλλʼ ἦ τοι σφέας κεῖθεν ἀπώσατο ἲς ἀνέμοιο
- πόλλʼ ἀεκαζομένους, οὐδʼ ἤθελον ἐξαπατῆσαι.
- κεῖθεν δὲ πλαγχθέντες ἱκάνομεν ἐνθάδε νυκτός.
- σπουδῇ δʼ ἐς λιμένα προερέσσαμεν, οὐδέ τις ἡμῖν
- δόρπου μνῆστις ἔην, μάλα περ χατέουσιν ἑλέσθαι,
- ἀλλʼ αὔτως ἀποβάντες ἐκείμεθα νηὸς ἅπαντες.
- ἔνθʼ ἐμὲ μὲν γλυκὺς ὕπνος ἐπήλυθε κεκμηῶτα,
- οἱ δὲ χρήματʼ ἐμὰ γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑλόντες
- κάτθεσαν, ἔνθα περ αὐτὸς ἐπὶ ψαμάθοισιν ἐκείμην.
- οἱ δʼ ἐς Σιδονίην εὖ ναιομένην ἀναβάντες
- ᾤχοντʼ· αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- χειρί τέ μιν κατέρεξε· δέμας δʼ ἤϊκτο γυναικὶ
- καλῇ τε μεγάλῃ τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυίῃ·
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- κερδαλέος κʼ εἴη καὶ ἐπίκλοπος ὅς σε παρέλθοι
- ἐν πάντεσσι δόλοισι, καὶ εἰ θεὸς ἀντιάσειε.
- σχέτλιε, ποικιλομῆτα, δόλων ἆτʼ, οὐκ ἄρʼ ἔμελλες,
- οὐδʼ ἐν σῇ περ ἐὼν γαίῃ, λήξειν ἀπατάων
- μύθων τε κλοπίων, οἵ τοι πεδόθεν φίλοι εἰσίν.
- ἀλλʼ ἄγε, μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα, εἰδότες ἄμφω
- κέρδεʼ, ἐπεὶ σὺ μέν ἐσσι βροτῶν ὄχʼ ἄριστος ἁπάντων
- βουλῇ καὶ μύθοισιν, ἐγὼ δʼ ἐν πᾶσι θεοῖσι
- μήτι τε κλέομαι καὶ κέρδεσιν· οὐδὲ σύ γʼ ἔγνως
- Παλλάδʼ Ἀθηναίην, κούρην Διός, ἥ τέ τοι αἰεὶ
- ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίσταμαι ἠδὲ φυλάσσω,
- καὶ δέ σε Φαιήκεσσι φίλον πάντεσσιν ἔθηκα,
- νῦν αὖ δεῦρʼ ἱκόμην, ἵνα τοι σὺν μῆτιν ὑφήνω
- χρήματά τε κρύψω, ὅσα τοι Φαίηκες ἀγαυοὶ
- ὤπασαν οἴκαδʼ ἰόντι ἐμῇ βουλῇ τε νόῳ τε,
- εἴπω θʼ ὅσσα τοι αἶσα δόμοις ἔνι ποιητοῖσι
- κήδεʼ ἀνασχέσθαι· σὺ δὲ τετλάμεναι καὶ ἀνάγκῃ,
- μηδέ τῳ ἐκφάσθαι μήτʼ ἀνδρῶν μήτε γυναικῶν,
- πάντων, οὕνεκʼ ἄρʼ ἦλθες ἀλώμενος, ἀλλὰ σιωπῇ
- πάσχειν ἄλγεα πολλά, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ἀργαλέον σε, θεά, γνῶναι βροτῷ ἀντιάσαντι,
- καὶ μάλʼ ἐπισταμένῳ· σὲ γὰρ αὐτὴν παντὶ ἐΐσκεις.
- τοῦτο δʼ ἐγὼν εὖ οἶδʼ, ὅτι μοι πάρος ἠπίη ἦσθα,
- ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν,
- βῆμεν δʼ ἐν νήεσσι, θεὸς δʼ ἐκέδασσεν Ἀχαιούς,
- οὔ σέ γʼ ἔπειτα ἴδον, κούρη Διός, οὐδʼ ἐνόησα
- νηὸς ἐμῆς ἐπιβᾶσαν, ὅπως τί μοι ἄλγος ἀλάλκοις.
- ἀλλʼ αἰεὶ φρεσὶν ᾗσιν ἔχων δεδαϊγμένον ἦτορ
- ἠλώμην, ἧός με θεοὶ κακότητος ἔλυσαν·
- πρίν γʼ ὅτε Φαιήκων ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ
- θάρσυνάς τε ἔπεσσι καὶ ἐς πόλιν ἤγαγες αὐτή.
- νῦν δέ σε πρὸς πατρὸς γουνάζομαι—οὐ γὰρ ὀΐω
- ἥκειν εἰς Ἰθάκην εὐδείελον, ἀλλά τινʼ ἄλλην
- γαῖαν ἀναστρέφομαι· σὲ δὲ κερτομέουσαν ὀΐω
- ταῦτʼ ἀγορευέμεναι, ἵνʼ ἐμὰς φρένας ἠπεροπεύσῃς—
- εἰπέ μοι εἰ ἐτεόν γε φίλην ἐς πατρίδʼ ἱκάνω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- αἰεί τοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα·
- τῷ σε καὶ οὐ δύναμαι προλιπεῖν δύστηνον ἐόντα,
- οὕνεκʼ ἐπητής ἐσσι καὶ ἀγχίνοος καὶ ἐχέφρων.
- ἀσπασίως γάρ κʼ ἄλλος ἀνὴρ ἀλαλήμενος ἐλθὼν
- ἵετʼ ἐνὶ μεγάροις ἰδέειν παῖδάς τʼ ἄλοχόν τε·
- σοὶ δʼ οὔ πω φίλον ἐστὶ δαήμεναι οὐδὲ πυθέσθαι,
- πρίν γʼ ἔτι σῆς ἀλόχου πειρήσεαι, ἥ τέ τοι αὔτως
- ἧσται ἐνὶ μεγάροισιν, ὀϊζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ
- φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼ τὸ μὲν οὔ ποτʼ ἀπίστεον, ἀλλʼ ἐνὶ θυμῷ