Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- θάρσει Δαρδανίδη Πρίαμε φρεσί, μὴ δέ τι τάρβει·
- οὐ μὲν γάρ τοι ἐγὼ κακὸν ὀσσομένη τόδʼ ἱκάνω
- ἀλλʼ ἀγαθὰ φρονέουσα· Διὸς δέ τοι ἄγγελός εἰμι,
- ὅς σευ ἄνευθεν ἐὼν μέγα κήδεται ἠδʼ ἐλεαίρει.
- λύσασθαί σʼ ἐκέλευσεν Ὀλύμπιος Ἕκτορα δῖον,
- δῶρα δʼ Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε θυμὸν ἰήνῃ
- οἶον, μὴ δέ τις ἄλλος ἅμα Τρώων ἴτω ἀνήρ.
- κῆρύξ τίς τοι ἕποιτο γεραίτερος, ὅς κʼ ἰθύνοι
- ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐΰτροχον, ἠδὲ καὶ αὖτις
- νεκρὸν ἄγοι προτὶ ἄστυ, τὸν ἔκτανε δῖος Ἀχιλλεύς.
- μὴ δέ τί τοι θάνατος μελέτω φρεσὶ μηδέ τι τάρβος·
- τοῖος γάρ τοι πομπὸς ἅμʼ ἕψεται ἀργεϊφόντης,
- ὅς σʼ ἄξει εἷός κεν ἄγων Ἀχιλῆϊ πελάσσῃ.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἀγάγῃσιν ἔσω κλισίην Ἀχιλῆος,
- οὔτʼ αὐτὸς κτενέει ἀπό τʼ ἄλλους πάντας ἐρύξει·
- οὔτε γάρ ἔστʼ ἄφρων οὔτʼ ἄσκοπος οὔτʼ ἀλιτήμων,
- ἀλλὰ μάλʼ ἐνδυκέως ἱκέτεω πεφιδήσεται ἀνδρός.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις,
- αὐτὰρ ὅ γʼ υἷας ἄμαξαν ἐΰτροχον ἡμιονείην
- ὁπλίσαι ἠνώγει, πείρινθα δὲ δῆσαι ἐπʼ αὐτῆς.
- αὐτὸς δʼ ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα
- κέδρινον ὑψόροφον, ὃς γλήνεα πολλὰ κεχάνδει·
- ἐς δʼ ἄλοχον Ἑκάβην ἐκαλέσσατο φώνησέν τε·
- δαιμονίη Διόθεν μοι Ὀλύμπιος ἄγγελος ἦλθε
- λύσασθαι φίλον υἱὸν ἰόντʼ ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν,
- δῶρα δʼ Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε θυμὸν ἰήνῃ.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ τί τοι φρεσὶν εἴδεται εἶναι;
- αἰνῶς γάρ μʼ αὐτόν γε μένος καὶ θυμὸς ἄνωγε
- κεῖσʼ ἰέναι ἐπὶ νῆας ἔσω στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν.
- ὣς φάτο, κώκυσεν δὲ γυνὴ καὶ ἀμείβετο μύθῳ·
- ὤ μοι πῇ δή τοι φρένες οἴχονθʼ, ᾗς τὸ πάρος περ
- ἔκλεʼ ἐπʼ ἀνθρώπους ξείνους ἠδʼ οἷσιν ἀνάσσεις;
- πῶς ἐθέλεις ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν ἐλθέμεν οἶος
- ἀνδρὸς ἐς ὀφθαλμοὺς ὅς τοι πολέας τε καὶ ἐσθλοὺς
- υἱέας ἐξενάριξε· σιδήρειόν νύ τοι ἦτορ.
- εἰ γάρ σʼ αἱρήσει καὶ ἐσόψεται ὀφθαλμοῖσιν
- ὠμηστὴς καὶ ἄπιστος ἀνὴρ ὅ γε οὔ σʼ ἐλεήσει,
- οὐδέ τί σʼ αἰδέσεται. νῦν δὲ κλαίωμεν ἄνευθεν
- ἥμενοι ἐν μεγάρῳ· τῷ δʼ ὥς ποθι Μοῖρα κραταιὴ
- γιγνομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκον αὐτή,
- ἀργίποδας κύνας ἆσαι ἑῶν ἀπάνευθε τοκήων
- ἀνδρὶ πάρα κρατερῷ, τοῦ ἐγὼ μέσον ἧπαρ ἔχοιμι
- ἐσθέμεναι προσφῦσα· τότʼ ἄντιτα ἔργα γένοιτο
- παιδὸς ἐμοῦ, ἐπεὶ οὔ ἑ κακιζόμενόν γε κατέκτα,
- ἀλλὰ πρὸ Τρώων καὶ Τρωϊάδων βαθυκόλπων
- ἑσταότʼ οὔτε φόβου μεμνημένον οὔτʼ ἀλεωρῆς.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε γέρων Πρίαμος θεοειδής·
- μή μʼ ἐθέλοντʼ ἰέναι κατερύκανε, μὴ δέ μοι αὐτὴ
- ὄρνις ἐνὶ μεγάροισι κακὸς πέλευ· οὐδέ με πείσεις.
- εἰ μὲν γάρ τίς μʼ ἄλλος ἐπιχθονίων ἐκέλευεν,
- ἢ οἳ μάντιές εἰσι θυοσκόοι ἢ ἱερῆες,
- ψεῦδός κεν φαῖμεν καὶ νοσφιζοίμεθα μᾶλλον·
- νῦν δʼ, αὐτὸς γὰρ ἄκουσα θεοῦ καὶ ἐσέδρακον ἄντην,
- εἶμι καὶ οὐχ ἅλιον ἔπος ἔσσεται. εἰ δέ μοι αἶσα
- τεθνάμεναι παρὰ νηυσὶν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- βούλομαι· αὐτίκα γάρ με κατακτείνειεν Ἀχιλλεὺς
- ἀγκὰς ἑλόντʼ ἐμὸν υἱόν, ἐπὴν γόου ἐξ ἔρον εἵην.
- ἦ καὶ φωριαμῶν ἐπιθήματα κάλʼ ἀνέῳγεν·
- ἔνθεν δώδεκα μὲν περικαλλέας ἔξελε πέπλους,
- δώδεκα δʼ ἁπλοΐδας χλαίνας, τόσσους δὲ τάπητας,
- τόσσα δὲ φάρεα λευκά, τόσους δʼ ἐπὶ τοῖσι χιτῶνας.
- χρυσοῦ δὲ στήσας ἔφερεν δέκα πάντα τάλαντα,
- ἐκ δὲ δύʼ αἴθωνας τρίποδας, πίσυρας δὲ λέβητας,
- ἐκ δὲ δέπας περικαλλές, ὅ οἱ Θρῇκες πόρον ἄνδρες
- ἐξεσίην ἐλθόντι μέγα κτέρας· οὐδέ νυ τοῦ περ
- φείσατʼ ἐνὶ μεγάροις ὃ γέρων, περὶ δʼ ἤθελε θυμῷ
- λύσασθαι φίλον υἱόν. ὃ δὲ Τρῶας μὲν ἅπαντας
- αἰθούσης ἀπέεργεν ἔπεσσʼ αἰσχροῖσιν ἐνίσσων·
- ἔρρετε λωβητῆρες ἐλεγχέες· οὔ νυ καὶ ὑμῖν
- οἴκοι ἔνεστι γόος, ὅτι μʼ ἤλθετε κηδήσοντες;
- ἦ ὀνόσασθʼ ὅτι μοι Κρονίδης Ζεὺς ἄλγεʼ ἔδωκε
- παῖδʼ ὀλέσαι τὸν ἄριστον; ἀτὰρ γνώσεσθε καὶ ὔμμες·
- ῥηΐτεροι γὰρ μᾶλλον Ἀχαιοῖσιν δὴ ἔσεσθε
- κείνου τεθνηῶτος ἐναιρέμεν. αὐτὰρ ἔγωγε
- πρὶν ἀλαπαζομένην τε πόλιν κεραϊζομένην τε
- ὀφθαλμοῖσιν ἰδεῖν βαίην δόμον Ἄϊδος εἴσω.
- ἦ καὶ σκηπανίῳ δίεπʼ ἀνέρας· οἳ δʼ ἴσαν ἔξω
- σπερχομένοιο γέροντος· ὃ δʼ υἱάσιν οἷσιν ὁμόκλα
- νεικείων Ἕλενόν τε Πάριν τʼ Ἀγάθωνά τε δῖον
- Πάμμονά τʼ Ἀντίφονόν τε βοὴν ἀγαθόν τε Πολίτην
- Δηΐφοβόν τε καὶ Ἱππόθοον καὶ δῖον Ἀγαυόν·
- ἐννέα τοῖς ὃ γεραιὸς ὁμοκλήσας ἐκέλευε·
- σπεύσατέ μοι κακὰ τέκνα κατηφόνες· αἴθʼ ἅμα πάντες
- Ἕκτορος ὠφέλετʼ ἀντὶ θοῇς ἐπὶ νηυσὶ πεφάσθαι.
- ὤ μοι ἐγὼ πανάποτμος, ἐπεὶ τέκον υἷας ἀρίστους
- Τροίῃ ἐν εὐρείῃ, τῶν δʼ οὔ τινά φημι λελεῖφθαι,
- Μήστορά τʼ ἀντίθεον καὶ Τρωΐλον ἱππιοχάρμην
- Ἕκτορά θʼ, ὃς θεὸς ἔσκε μετʼ ἀνδράσιν, οὐδὲ ἐῴκει
- ἀνδρός γε θνητοῦ πάϊς ἔμμεναι ἀλλὰ θεοῖο.
- τοὺς μὲν ἀπώλεσʼ Ἄρης, τὰ δʼ ἐλέγχεα πάντα λέλειπται
- ψεῦσταί τʼ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι
- ἀρνῶν ἠδʼ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες.
- οὐκ ἂν δή μοι ἄμαξαν ἐφοπλίσσαιτε τάχιστα,
- ταῦτά τε πάντʼ ἐπιθεῖτε, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο;
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πατρὸς ὑποδείσαντες ὁμοκλὴν
- ἐκ μὲν ἄμαξαν ἄειραν ἐΰτροχον ἡμιονείην
- καλὴν πρωτοπαγέα, πείρινθα δὲ δῆσαν ἐπʼ αὐτῆς,
- κὰδ δʼ ἀπὸ πασσαλόφι ζυγὸν ᾕρεον ἡμιόνειον
- πύξινον ὀμφαλόεν εὖ οἰήκεσσιν ἀρηρός·
- ἐκ δʼ ἔφερον ζυγόδεσμον ἅμα ζυγῷ ἐννεάπηχυ.
- καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκαν ἐϋξέστῳ ἐπὶ ῥυμῷ
- πέζῃ ἔπι πρώτῃ, ἐπὶ δὲ κρίκον ἕστορι βάλλον,
- τρὶς δʼ ἑκάτερθεν ἔδησαν ἐπʼ ὀμφαλόν, αὐτὰρ ἔπειτα
- ἑξείης κατέδησαν, ὑπὸ γλωχῖνα δʼ ἔκαμψαν.
- ἐκ θαλάμου δὲ φέροντες ἐϋξέστης ἐπʼ ἀπήνης
- νήεον Ἑκτορέης κεφαλῆς ἀπερείσιʼ ἄποινα,
- ζεῦξαν δʼ ἡμιόνους κρατερώνυχας ἐντεσιεργούς,
- τούς ῥά ποτε Πριάμῳ Μυσοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα.
- ἵππους δὲ Πριάμῳ ὕπαγον ζυγόν, οὓς ὃ γεραιὸς
- αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλεν ἐϋξέστῃ ἐπὶ φάτνῃ.
- τὼ μὲν ζευγνύσθην ἐν δώμασιν ὑψηλοῖσι
- κῆρυξ καὶ Πρίαμος πυκινὰ φρεσὶ μήδεʼ ἔχοντες·
- ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθʼ Ἑκάβη τετιηότι θυμῷ
- οἶνον ἔχουσʼ ἐν χειρὶ μελίφρονα δεξιτερῆφι
- χρυσέῳ ἐν δέπαϊ, ὄφρα λείψαντε κιοίτην·
- στῆ δʼ ἵππων προπάροιθεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τῆ σπεῖσον Διὶ πατρί, καὶ εὔχεο οἴκαδʼ ἱκέσθαι
- ἂψ ἐκ δυσμενέων ἀνδρῶν, ἐπεὶ ἂρ σέ γε θυμὸς
- ὀτρύνει ἐπὶ νῆας ἐμεῖο μὲν οὐκ ἐθελούσης.
- ἀλλʼ εὔχεο σύ γʼ ἔπειτα κελαινεφέϊ Κρονίωνι
- Ἰδαίῳ, ὅς τε Τροίην κατὰ πᾶσαν ὁρᾶται,
- αἴτει δʼ οἰωνὸν ταχὺν ἄγγελον, ὅς τέ οἱ αὐτῷ
- φίλτατος οἰωνῶν, καί εὑ κράτος ἐστὶ μέγιστον,
- δεξιόν, ὄφρά μιν αὐτὸς ἐν ὀφθαλμοῖσι νοήσας
- τῷ πίσυνος ἐπὶ νῆας ἴῃς Δαναῶν ταχυπώλων.
- εἰ δέ τοι οὐ δώσει ἑὸν ἄγγελον εὐρύοπα Ζεύς,
- οὐκ ἂν ἔγωγέ σʼ ἔπειτα ἐποτρύνουσα κελοίμην
- νῆας ἐπʼ Ἀργείων ἰέναι μάλα περ μεμαῶτα.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη Πρίαμος θεοειδής·
- ὦ γύναι οὐ μέν τοι τόδʼ ἐφιεμένῃ ἀπιθήσω.
- ἐσθλὸν γὰρ Διὶ χεῖρας ἀνασχέμεν αἴ κʼ ἐλεήσῃ.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφίπολον ταμίην ὄτρυνʼ ὃ γεραιὸς
- χερσὶν ὕδωρ ἐπιχεῦαι ἀκήρατον· ἣ δὲ παρέστη
- χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν θʼ ἅμα χερσὶν ἔχουσα.
- νιψάμενος δὲ κύπελλον ἐδέξατο ἧς ἀλόχοιο·
- εὔχετʼ ἔπειτα στὰς μέσῳ ἕρκεϊ, λεῖβε δὲ οἶνον
- οὐρανὸν εἰσανιδών, καὶ φωνήσας ἔπος ηὔδα·
- Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε
- δός μʼ ἐς Ἀχιλλῆος φίλον ἐλθεῖν ἠδʼ ἐλεεινόν,
- πέμψον δʼ οἰωνὸν ταχὺν ἄγγελον, ὅς τε σοὶ αὐτῷ
- φίλτατος οἰωνῶν, καί εὑ κράτος ἐστὶ μέγιστον,
- δεξιόν, ὄφρά μιν αὐτὸς ἐν ὀφθαλμοῖσι νοήσας
- τῷ πίσυνος ἐπὶ νῆας ἴω Δαναῶν ταχυπώλων.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τοῦ δʼ ἔκλυε μητίετα Ζεὺς
- αὐτίκα δʼ αἰετὸν ἧκε τελειότατον πετεηνῶν
- μόρφνον θηρητῆρʼ ὃν καὶ περκνὸν καλέουσιν.
- ὅσση δʼ ὑψορόφοιο θύρη θαλάμοιο τέτυκται
- ἀνέρος ἀφνειοῖο ἐῢ κληῗσʼ ἀραρυῖα,
- τόσσʼ ἄρα τοῦ ἑκάτερθεν ἔσαν πτερά· εἴσατο δέ σφι
- δεξιὸς ἀΐξας διὰ ἄστεος· οἳ δὲ ἰδόντες
- γήθησαν, καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη.
- σπερχόμενος δʼ ὃ γεραιὸς ἑοῦ ἐπεβήσετο δίφρου,
- ἐκ δʼ ἔλασε προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου.
- πρόσθε μὲν ἡμίονοι ἕλκον τετράκυκλον ἀπήνην,
- τὰς Ἰδαῖος ἔλαυνε δαΐφρων· αὐτὰρ ὄπισθεν
- ἵπποι, τοὺς ὃ γέρων ἐφέπων μάστιγι κέλευε
- καρπαλίμως κατὰ ἄστυ· φίλοι δʼ ἅμα πάντες ἕποντο
- πόλλʼ ὀλοφυρόμενοι ὡς εἰ θάνατον δὲ κιόντα.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν πόλιος κατέβαν, πεδίον δʼ ἀφίκοντο,
- οἳ μὲν ἄρʼ ἄψορροι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο
- παῖδες καὶ γαμβροί, τὼ δʼ οὐ λάθον εὐρύοπα Ζῆν
- ἐς πεδίον προφανέντε· ἰδὼν δʼ ἐλέησε γέροντα,
- αἶψα δʼ ἄρʼ Ἑρμείαν υἱὸν φίλον ἀντίον ηὔδα·
- Ἑρμεία, σοὶ γάρ τε μάλιστά γε φίλτατόν ἐστιν
- ἀνδρὶ ἑταιρίσσαι, καί τʼ ἔκλυες ᾧ κʼ ἐθέλῃσθα,
- βάσκʼ ἴθι καὶ Πρίαμον κοίλας ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- ὣς ἄγαγʼ, ὡς μήτʼ ἄρ τις ἴδῃ μήτʼ ἄρ τε νοήσῃ
- τῶν ἄλλων Δαναῶν, πρὶν Πηλεΐωνα δʼ ἱκέσθαι.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε διάκτορος ἀργεϊφόντης.
- αὐτίκʼ ἔπειθʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα