Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- λῦτο δʼ ἀγών, λαοὶ δὲ θοὰς ἐπὶ νῆας ἕκαστοι
- ἐσκίδναντʼ ἰέναι. τοὶ μὲν δόρποιο μέδοντο
- ὕπνου τε γλυκεροῦ ταρπήμεναι· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- κλαῖε φίλου ἑτάρου μεμνημένος, οὐδέ μιν ὕπνος
- ᾕρει πανδαμάτωρ, ἀλλʼ ἐστρέφετʼ ἔνθα καὶ ἔνθα
- Πατρόκλου ποθέων ἀνδροτῆτά τε καὶ μένος ἠΰ,
- ἠδʼ ὁπόσα τολύπευσε σὺν αὐτῷ καὶ πάθεν ἄλγεα
- ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων·
- τῶν μιμνησκόμενος θαλερὸν κατὰ δάκρυον εἶβεν,
- ἄλλοτʼ ἐπὶ πλευρὰς κατακείμενος, ἄλλοτε δʼ αὖτε
- ὕπτιος, ἄλλοτε δὲ πρηνής· τοτὲ δʼ ὀρθὸς ἀναστὰς
- δινεύεσκʼ ἀλύων παρὰ θῖνʼ ἁλός· οὐδέ μιν ἠὼς
- φαινομένη λήθεσκεν ὑπεὶρ ἅλα τʼ ἠϊόνας τε.
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἐπεὶ ζεύξειεν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- Ἕκτορα δʼ ἕλκεσθαι δησάσκετο δίφρου ὄπισθεν,
- τρὶς δʼ ἐρύσας περὶ σῆμα Μενοιτιάδαο θανόντος
- αὖτις ἐνὶ κλισίῃ παυέσκετο, τὸν δέ τʼ ἔασκεν
- ἐν κόνι ἐκτανύσας προπρηνέα· τοῖο δʼ Ἀπόλλων
- πᾶσαν ἀεικείην ἄπεχε χροῒ φῶτʼ ἐλεαίρων
- καὶ τεθνηότα περ· περὶ δʼ αἰγίδι πάντα κάλυπτε
- χρυσείῃ, ἵνα μή μιν ἀποδρύφοι ἑλκυστάζων.
- ὣς ὃ μὲν Ἕκτορα δῖον ἀείκιζεν μενεαίνων·
- τὸν δʼ ἐλεαίρεσκον μάκαρες θεοὶ εἰσορόωντες,
- κλέψαι δʼ ὀτρύνεσκον ἐΰσκοπον ἀργεϊφόντην.
- ἔνθʼ ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, οὐδέ ποθʼ Ἥρῃ
- οὐδὲ Ποσειδάωνʼ οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ,
- ἀλλʼ ἔχον ὥς σφιν πρῶτον ἀπήχθετο Ἴλιος ἱρὴ
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς Ἀλεξάνδρου ἕνεκʼ ἄτης,
- ὃς νείκεσσε θεὰς ὅτε οἱ μέσσαυλον ἵκοντο,
- τὴν δʼ ᾔνησʼ ἥ οἱ πόρε μαχλοσύνην ἀλεγεινήν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετʼ ἠώς,
- καὶ τότʼ ἄρʼ ἀθανάτοισι μετηύδα Φοῖβος Ἀπόλλων·
- σχέτλιοί ἐστε θεοί, δηλήμονες· οὔ νύ ποθʼ ὑμῖν
- Ἕκτωρ μηρίʼ ἔκηε βοῶν αἰγῶν τε τελείων;
- τὸν νῦν οὐκ ἔτλητε νέκυν περ ἐόντα σαῶσαι
- ᾗ τʼ ἀλόχῳ ἰδέειν καὶ μητέρι καὶ τέκεϊ ᾧ
- καὶ πατέρι Πριάμῳ λαοῖσί τε, τοί κέ μιν ὦκα
- ἐν πυρὶ κήαιεν καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερίσαιεν.
- ἀλλʼ ὀλοῷ Ἀχιλῆϊ θεοὶ βούλεσθʼ ἐπαρήγειν,
- ᾧ οὔτʼ ἂρ φρένες εἰσὶν ἐναίσιμοι οὔτε νόημα
- γναμπτὸν ἐνὶ στήθεσσι, λέων δʼ ὣς ἄγρια οἶδεν,
- ὅς τʼ ἐπεὶ ἂρ μεγάλῃ τε βίῃ καὶ ἀγήνορι θυμῷ
- εἴξας εἶσʼ ἐπὶ μῆλα βροτῶν ἵνα δαῖτα λάβῃσιν·
- ὣς Ἀχιλεὺς ἔλεον μὲν ἀπώλεσεν, οὐδέ οἱ αἰδὼς
- γίγνεται, ἥ τʼ ἄνδρας μέγα σίνεται ἠδʼ ὀνίνησι.
- μέλλει μέν πού τις καὶ φίλτερον ἄλλον ὀλέσσαι
- ἠὲ κασίγνητον ὁμογάστριον ἠὲ καὶ υἱόν·
- ἀλλʼ ἤτοι κλαύσας καὶ ὀδυράμενος μεθέηκε·
- τλητὸν γὰρ Μοῖραι θυμὸν θέσαν ἀνθρώποισιν.
- αὐτὰρ ὅ γʼ Ἕκτορα δῖον, ἐπεὶ φίλον ἦτορ ἀπηύρα,
- ἵππων ἐξάπτων περὶ σῆμʼ ἑτάροιο φίλοιο
- ἕλκει· οὐ μήν οἱ τό γε κάλλιον οὐδέ τʼ ἄμεινον.
- μὴ ἀγαθῷ περ ἐόντι νεμεσσηθέωμέν οἱ ἡμεῖς·
- κωφὴν γὰρ δὴ γαῖαν ἀεικίζει μενεαίνων.
- τὸν δὲ χολωσαμένη προσέφη λευκώλενος Ἥρη·
- εἴη κεν καὶ τοῦτο τεὸν ἔπος ἀργυρότοξε
- εἰ δὴ ὁμὴν Ἀχιλῆϊ καὶ Ἕκτορι θήσετε τιμήν.
- Ἕκτωρ μὲν θνητός τε γυναῖκά τε θήσατο μαζόν·
- αὐτὰρ Ἀχιλλεύς ἐστι θεᾶς γόνος, ἣν ἐγὼ αὐτὴ
- θρέψά τε καὶ ἀτίτηλα καὶ ἀνδρὶ πόρον παράκοιτιν
- Πηλέϊ, ὃς περὶ κῆρι φίλος γένετʼ ἀθανάτοισι.
- πάντες δʼ ἀντιάασθε θεοὶ γάμου· ἐν δὲ σὺ τοῖσι
- δαίνυʼ ἔχων φόρμιγγα κακῶν ἕταρʼ, αἰὲν ἄπιστε.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- Ἥρη μὴ δὴ πάμπαν ἀποσκύδμαινε θεοῖσιν·
- οὐ μὲν γὰρ τιμή γε μίʼ ἔσσεται· ἀλλὰ καὶ Ἕκτωρ
- φίλτατος ἔσκε θεοῖσι βροτῶν οἳ ἐν Ἰλίῳ εἰσίν·
- ὣς γὰρ ἔμοιγʼ, ἐπεὶ οὔ τι φίλων ἡμάρτανε δώρων.
- οὐ γάρ μοί ποτε βωμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης
- λοιβῆς τε κνίσης τε· τὸ γὰρ λάχομεν γέρας ἡμεῖς.
- ἀλλʼ ἤτοι κλέψαι μὲν ἐάσομεν, οὐδέ πῃ ἔστι,
- λάθρῃ Ἀχιλλῆος θρασὺν Ἕκτορα· ἦ γάρ οἱ αἰεὶ
- μήτηρ παρμέμβλωκεν ὁμῶς νύκτάς τε καὶ ἦμαρ.
- ἀλλʼ εἴ τις καλέσειε θεῶν Θέτιν ἆσσον ἐμεῖο,
- ὄφρά τί οἱ εἴπω πυκινὸν ἔπος, ὥς κεν Ἀχιλλεὺς
- δώρων ἐκ Πριάμοιο λάχῃ ἀπό θʼ Ἕκτορα λύσῃ.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα,
- μεσσηγὺς δὲ Σάμου τε καὶ Ἴμβρου παιπαλοέσσης
- ἔνθορε μείλανι πόντῳ· ἐπεστονάχησε δὲ λίμνη.
- ἣ δὲ μολυβδαίνῃ ἰκέλη ἐς βυσσὸν ὄρουσεν,
- ἥ τε κατʼ ἀγραύλοιο βοὸς κέρας ἐμβεβαυῖα
- ἔρχεται ὠμηστῇσιν ἐπʼ ἰχθύσι κῆρα φέρουσα.
- εὗρε δʼ ἐνὶ σπῆϊ γλαφυρῷ Θέτιν, ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἄλλαι
- εἵαθʼ ὁμηγερέες ἅλιαι θεαί· ἣ δʼ ἐνὶ μέσσῃς
- κλαῖε μόρον οὗ παιδὸς ἀμύμονος, ὅς οἱ ἔμελλε
- φθίσεσθʼ ἐν Τροίῃ ἐριβώλακι τηλόθι πάτρης.
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις·
- ὄρσο Θέτι· καλέει Ζεὺς ἄφθιτα μήδεα εἰδώς.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα·
- τίπτέ με κεῖνος ἄνωγε μέγας θεός; αἰδέομαι δὲ
- μίσγεσθʼ ἀθανάτοισιν, ἔχω δʼ ἄχεʼ ἄκριτα θυμῷ.
- εἶμι μέν, οὐδʼ ἅλιον ἔπος ἔσσεται ὅττί κεν εἴπῃ.
- ὣς ἄρα φωνήσασα κάλυμμʼ ἕλε δῖα θεάων
- κυάνεον, τοῦ δʼ οὔ τι μελάντερον ἔπλετο ἔσθος.
- βῆ δʼ ἰέναι, πρόσθεν δὲ ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις
- ἡγεῖτʼ· ἀμφὶ δʼ ἄρα σφι λιάζετο κῦμα θαλάσσης.
- ἀκτὴν δʼ ἐξαναβᾶσαι ἐς οὐρανὸν ἀϊχθήτην,
- εὗρον δʼ εὐρύοπα Κρονίδην, περὶ δʼ ἄλλοι ἅπαντες
- εἵαθʼ ὁμηγερέες μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες.
- ἣ δʼ ἄρα πὰρ Διὶ πατρὶ καθέζετο, εἶξε δʼ Ἀθήνη.
- Ἥρη δὲ χρύσεον καλὸν δέπας ἐν χερὶ θῆκε
- καί ῥʼ εὔφρηνʼ ἐπέεσσι· Θέτις δʼ ὤρεξε πιοῦσα.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- ἤλυθες Οὔλυμπον δὲ θεὰ Θέτι κηδομένη περ,
- πένθος ἄλαστον ἔχουσα μετὰ φρεσίν· οἶδα καὶ αὐτός·
- ἀλλὰ καὶ ὧς ἐρέω τοῦ σʼ εἵνεκα δεῦρο κάλεσσα.
- ἐννῆμαρ δὴ νεῖκος ἐν ἀθανάτοισιν ὄρωρεν
- Ἕκτορος ἀμφὶ νέκυι καὶ Ἀχιλλῆϊ πτολιπόρθῳ·
- κλέψαι δʼ ὀτρύνουσιν ἐΰσκοπον ἀργεϊφόντην·
- αὐτὰρ ἐγὼ τόδε κῦδος Ἀχιλλῆϊ προτιάπτω
- αἰδῶ καὶ φιλότητα τεὴν μετόπισθε φυλάσσων.
- αἶψα μάλʼ ἐς στρατὸν ἐλθὲ καὶ υἱέϊ σῷ ἐπίτειλον·
- σκύζεσθαί οἱ εἰπὲ θεούς, ἐμὲ δʼ ἔξοχα πάντων
- ἀθανάτων κεχολῶσθαι, ὅτι φρεσὶ μαινομένῃσιν
- Ἕκτορʼ ἔχει παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν οὐδʼ ἀπέλυσεν,
- αἴ κέν πως ἐμέ τε δείσῃ ἀπό θʼ Ἕκτορα λύσῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼ Πριάμῳ μεγαλήτορι Ἶριν ἐφήσω
- λύσασθαι φίλον υἱὸν ἰόντʼ ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν,
- δῶρα δʼ Ἀχιλλῆϊ φερέμεν, τά κε θυμὸν ἰήνῃ.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα,
- βῆ δὲ κατʼ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα,
- ἷξεν δʼ ἐς κλισίην οὗ υἱέος· ἔνθʼ ἄρα τόν γε
- εὗρʼ ἁδινὰ στενάχοντα· φίλοι δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- ἐσσυμένως ἐπένοντο καὶ ἐντύνοντο ἄριστον·
- τοῖσι δʼ ὄϊς λάσιος μέγας ἐν κλισίῃ ἱέρευτο.
- ἣ δὲ μάλʼ ἄγχʼ αὐτοῖο καθέζετο πότνια μήτηρ,
- χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τέκνον ἐμὸν τέο μέχρις ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων
- σὴν ἔδεαι κραδίην μεμνημένος οὔτέ τι σίτου
- οὔτʼ εὐνῆς; ἀγαθὸν δὲ γυναικί περ ἐν φιλότητι
- μίσγεσθʼ· οὐ γάρ μοι δηρὸν βέῃ, ἀλλά τοι ἤδη
- ἄγχι παρέστηκεν θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.
- ἀλλʼ ἐμέθεν ξύνες ὦκα, Διὸς δέ τοι ἄγγελός εἰμι·
- σκύζεσθαι σοί φησι θεούς, ἑὲ δʼ ἔξοχα πάντων
- ἀθανάτων κεχολῶσθαι, ὅτι φρεσὶ μαινομένῃσιν
- Ἕκτορʼ ἔχεις παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν οὐδʼ ἀπέλυσας.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ λῦσον, νεκροῖο δὲ δέξαι ἄποινα.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- τῇδʼ εἴη· ὃς ἄποινα φέροι καὶ νεκρὸν ἄγοιτο,
- εἰ δὴ πρόφρονι θυμῷ Ὀλύμπιος αὐτὸς ἀνώγει.
- ὣς οἵ γʼ ἐν νηῶν ἀγύρει μήτηρ τε καὶ υἱὸς
- πολλὰ πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευον.
- Ἶριν δʼ ὄτρυνε Κρονίδης εἰς Ἴλιον ἱρήν·
- βάσκʼ ἴθι Ἶρι ταχεῖα λιποῦσʼ ἕδος Οὐλύμποιο
- ἄγγειλον Πριάμῳ μεγαλήτορι Ἴλιον εἴσω
- λύσασθαι φίλον υἱὸν ἰόντʼ ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν,
- δῶρα δʼ Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε θυμὸν ἰήνῃ
- οἶον, μὴ δέ τις ἄλλος ἅμα Τρώων ἴτω ἀνήρ.
- κῆρύξ τίς οἱ ἕποιτο γεραίτερος, ὅς κʼ ἰθύνοι
- ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐΰτροχον, ἠδὲ καὶ αὖτις
- νεκρὸν ἄγοι προτὶ ἄστυ, τὸν ἔκτανε δῖος Ἀχιλλεύς.
- μὴ δέ τί οἱ θάνατος μελέτω φρεσὶ μὴ δέ τι τάρβος·
- τοῖον γάρ οἱ πομπὸν ὀπάσσομεν ἀργεϊφόντην,
- ὃς ἄξει εἷός κεν ἄγων Ἀχιλῆϊ πελάσσῃ.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἀγάγῃσιν ἔσω κλισίην Ἀχιλῆος,
- οὔτʼ αὐτὸς κτενέει ἀπό τʼ ἄλλους πάντας ἐρύξει·
- οὔτε γάρ ἐστʼ ἄφρων οὔτʼ ἄσκοπος οὔτʼ ἀλιτήμων,
- ἀλλὰ μάλʼ ἐνδυκέως ἱκέτεω πεφιδήσεται ἀνδρός.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα.
- ἷξεν δʼ ἐς Πριάμοιο, κίχεν δʼ ἐνοπήν τε γόον τε.
- παῖδες μὲν πατέρʼ ἀμφὶ καθήμενοι ἔνδοθεν αὐλῆς
- δάκρυσιν εἵματʼ ἔφυρον, ὃ δʼ ἐν μέσσοισι γεραιὸς
- ἐντυπὰς ἐν χλαίνῃ κεκαλυμμένος· ἀμφὶ δὲ πολλὴ
- κόπρος ἔην κεφαλῇ τε καὶ αὐχένι τοῖο γέροντος
- τήν ῥα κυλινδόμενος καταμήσατο χερσὶν ἑῇσι.
- θυγατέρες δʼ ἀνὰ δώματʼ ἰδὲ νυοὶ ὠδύροντο
- τῶν μιμνησκόμεναι οἳ δὴ πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ
- χερσὶν ὑπʼ Ἀργείων κέατο ψυχὰς ὀλέσαντες.
- στῆ δὲ παρὰ Πρίαμον Διὸς ἄγγελος, ἠδὲ προσηύδα
- τυτθὸν φθεγξαμένη· τὸν δὲ τρόμος ἔλλαβε γυῖα·