Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἀσπὶς ἄρʼ ἀσπίδʼ ἔρειδε, κόρυς κόρυν, ἀνέρα δʼ ἀνήρ·
- ψαῦον δʼ ἱππόκομοι κόρυθες λαμπροῖσι φάλοισι
- νευόντων, ὡς πυκνοὶ ἐφέστασαν ἀλλήλοισιν·
- ἔγχεα δʼ ἐπτύσσοντο θρασειάων ἀπὸ χειρῶν
- σειόμενʼ· οἳ δʼ ἰθὺς φρόνεον, μέμασαν δὲ μάχεσθαι.
- Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες, ἦρχε δʼ ἄρʼ Ἕκτωρ
- ἀντικρὺ μεμαώς, ὀλοοίτροχος ὣς ἀπὸ πέτρης,
- ὅν τε κατὰ στεφάνης ποταμὸς χειμάρροος ὤσῃ
- ῥήξας ἀσπέτῳ ὄμβρῳ ἀναιδέος ἔχματα πέτρης·
- ὕψι δʼ ἀναθρῴσκων πέτεται, κτυπέει δέ θʼ ὑπʼ αὐτοῦ
- ὕλη· ὃ δʼ ἀσφαλέως θέει ἔμπεδον, εἷος ἵκηται
- ἰσόπεδον, τότε δʼ οὔ τι κυλίνδεται ἐσσύμενός περ·
- ὣς Ἕκτωρ εἷος μὲν ἀπείλει μέχρι θαλάσσης
- ῥέα διελεύσεσθαι κλισίας καὶ νῆας Ἀχαιῶν
- κτείνων· ἀλλʼ ὅτε δὴ πυκινῇς ἐνέκυρσε φάλαγξι
- στῆ ῥα μάλʼ ἐγχριμφθείς· οἳ δʼ ἀντίοι υἷες Ἀχαιῶν
- νύσσοντες ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν
- ὦσαν ἀπὸ σφείων· ὃ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη.
- ἤϋσεν δὲ διαπρύσιον Τρώεσσι γεγωνώς·
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ
- παρμένετʼ· οὔ τοι δηρὸν ἐμὲ σχήσουσιν Ἀχαιοὶ
- καὶ μάλα πυργηδὸν σφέας αὐτοὺς ἀρτύναντες,
- ἀλλʼ ὀΐω χάσσονται ὑπʼ ἔγχεος, εἰ ἐτεόν με
- ὦρσε θεῶν ὤριστος, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- Δηΐφοβος δʼ ἐν τοῖσι μέγα φρονέων ἐβεβήκει
- Πριαμίδης, πρόσθεν δʼ ἔχεν ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
- κοῦφα ποσὶ προβιβὰς καὶ ὑπασπίδια προποδίζων.
- Μηριόνης δʼ αὐτοῖο τιτύσκετο δουρὶ φαεινῷ
- καὶ βάλεν, οὐδʼ ἀφάμαρτε, κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
- ταυρείην· τῆς δʼ οὔ τι διήλασεν, ἀλλὰ πολὺ πρὶν
- ἐν καυλῷ ἐάγη δολιχὸν δόρυ· Δηΐφοβος δὲ
- ἀσπίδα ταυρείην σχέθʼ ἀπὸ ἕο, δεῖσε δὲ θυμῷ
- ἔγχος Μηριόναο δαΐφρονος· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- ἂψ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο, χώσατο δʼ αἰνῶς
- ἀμφότερον, νίκης τε καὶ ἔγχεος ὃ ξυνέαξε.
- βῆ δʼ ἰέναι παρά τε κλισίας καὶ νῆας Ἀχαιῶν
- οἰσόμενος δόρυ μακρόν, ὅ οἱ κλισίηφι λέλειπτο.
- οἳ δʼ ἄλλοι μάρναντο, βοὴ δʼ ἄσβεστος ὀρώρει.
- Τεῦκρος δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἄνδρα κατέκτα
- Ἴμβριον αἰχμητὴν πολυΐππου Μέντορος υἱόν·
- ναῖε δὲ Πήδαιον πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν,
- κούρην δὲ Πριάμοιο νόθην ἔχε, Μηδεσικάστην·
- αὐτὰρ ἐπεὶ Δαναῶν νέες ἤλυθον ἀμφιέλισσαι,
- ἂψ ἐς Ἴλιον ἦλθε, μετέπρεπε δὲ Τρώεσσι,
- ναῖε δὲ πὰρ Πριάμῳ· ὃ δέ μιν τίεν ἶσα τέκεσσι.
- τόν ῥʼ υἱὸς Τελαμῶνος ὑπʼ οὔατος ἔγχεϊ μακρῷ
- νύξʼ, ἐκ δʼ ἔσπασεν ἔγχος· ὃ δʼ αὖτʼ ἔπεσεν μελίη ὣς
- ἥ τʼ ὄρεος κορυφῇ ἕκαθεν περιφαινομένοιο
- χαλκῷ ταμνομένη τέρενα χθονὶ φύλλα πελάσσῃ·
- ὣς πέσεν, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ.
- Τεῦκρος δʼ ὁρμήθη μεμαὼς ἀπὸ τεύχεα δῦσαι·
- Ἕκτωρ δʼ ὁρμηθέντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος
- τυτθόν· ὃ δʼ Ἀμφίμαχον Κτεάτου υἷʼ Ἀκτορίωνος
- νισόμενον πόλεμον δὲ κατὰ στῆθος βάλε δουρί·
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- Ἕκτωρ δʼ ὁρμήθη κόρυθα κροτάφοις ἀραρυῖαν
- κρατὸς ἀφαρπάξαι μεγαλήτορος Ἀμφιμάχοιο·
- Αἴας δʼ ὁρμηθέντος ὀρέξατο δουρὶ φαεινῷ
- Ἕκτορος· ἀλλʼ οὔ πῃ χροὸς εἴσατο, πᾶς δʼ ἄρα χαλκῷ
- σμερδαλέῳ κεκάλυφθʼ· ὃ δʼ ἄρʼ ἀσπίδος ὀμφαλὸν οὖτα,
- ὦσε δέ μιν σθένεϊ μεγάλῳ· ὃ δὲ χάσσατʼ ὀπίσσω
- νεκρῶν ἀμφοτέρων, τοὺς δʼ ἐξείρυσσαν Ἀχαιοί.
- Ἀμφίμαχον μὲν ἄρα Στιχίος δῖός τε Μενεσθεὺς
- ἀρχοὶ Ἀθηναίων κόμισαν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν·
- Ἴμβριον αὖτʼ Αἴαντε μεμαότε θούριδος ἀλκῆς
- ὥς τε δύʼ αἶγα λέοντε κυνῶν ὕπο καρχαροδόντων
- ἁρπάξαντε φέρητον ἀνὰ ῥωπήϊα πυκνὰ
- ὑψοῦ ὑπὲρ γαίης μετὰ γαμφηλῇσιν ἔχοντε,
- ὥς ῥα τὸν ὑψοῦ ἔχοντε δύω Αἴαντε κορυστὰ
- τεύχεα συλήτην· κεφαλὴν δʼ ἁπαλῆς ἀπὸ δειρῆς
- κόψεν Ὀϊλιάδης κεχολωμένος Ἀμφιμάχοιο,
- ἧκε δέ μιν σφαιρηδὸν ἑλιξάμενος διʼ ὁμίλου·
- Ἕκτορι δὲ προπάροιθε ποδῶν πέσεν ἐν κονίῃσι.
- καὶ τότε δὴ περὶ κῆρι Ποσειδάων ἐχολώθη
- υἱωνοῖο πεσόντος ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι,
- βῆ δʼ ἰέναι παρά τε κλισίας καὶ νῆας Ἀχαιῶν
- ὀτρυνέων Δαναούς, Τρώεσσι δὲ κήδεα τεῦχεν.
- Ἰδομενεὺς δʼ ἄρα οἱ δουρικλυτὸς ἀντεβόλησεν
- ἐρχόμενος παρʼ ἑταίρου, ὅ οἱ νέον ἐκ πολέμοιο
- ἦλθε κατʼ ἰγνύην βεβλημένος ὀξέϊ χαλκῷ.
- τὸν μὲν ἑταῖροι ἔνεικαν, ὃ δʼ ἰητροῖς ἐπιτείλας
- ἤϊεν ἐς κλισίην· ἔτι γὰρ πολέμοιο μενοίνα
- ἀντιάαν· τὸν δὲ προσέφη κρείων ἐνοσίχθων
- εἰσάμενος φθογγὴν Ἀνδραίμονος υἷϊ Θόαντι
- ὃς πάσῃ Πλευρῶνι καὶ αἰπεινῇ Καλυδῶνι
- Αἰτωλοῖσιν ἄνασσε, θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ·
- Ἰδομενεῦ Κρητῶν βουληφόρε ποῦ τοι ἀπειλαὶ
- οἴχονται, τὰς Τρωσὶν ἀπείλεον υἷες Ἀχαιῶν;
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἰδομενεὺς Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- ὦ Θόαν οὔ τις ἀνὴρ νῦν γʼ αἴτιος, ὅσσον ἔγωγε
- γιγνώσκω· πάντες γὰρ ἐπιστάμεθα πτολεμίζειν.
- οὔτέ τινα δέος ἴσχει ἀκήριον οὔτέ τις ὄκνῳ
- εἴκων ἀνδύεται πόλεμον κακόν· ἀλλά που οὕτω
- μέλλει δὴ φίλον εἶναι ὑπερμενέϊ Κρονίωνι
- νωνύμνους ἀπολέσθαι ἀπʼ Ἄργεος ἐνθάδʼ Ἀχαιούς.
- ἀλλὰ Θόαν, καὶ γὰρ τὸ πάρος μενεδήϊος ἦσθα,
- ὀτρύνεις δὲ καὶ ἄλλον ὅθι μεθιέντα ἴδηαι·
- τὼ νῦν μήτʼ ἀπόληγε κέλευέ τε φωτὶ ἑκάστῳ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἰδομενεῦ μὴ κεῖνος ἀνὴρ ἔτι νοστήσειεν
- ἐκ Τροίης, ἀλλʼ αὖθι κυνῶν μέλπηθρα γένοιτο,
- ὅς τις ἐπʼ ἤματι τῷδε ἑκὼν μεθίῃσι μάχεσθαι.
- ἀλλʼ ἄγε τεύχεα δεῦρο λαβὼν ἴθι· ταῦτα δʼ ἅμα χρὴ
- σπεύδειν, αἴ κʼ ὄφελός τι γενώμεθα καὶ δύʼ ἐόντε.
- συμφερτὴ δʼ ἀρετὴ πέλει ἀνδρῶν καὶ μάλα λυγρῶν,
- νῶϊ δὲ καί κʼ ἀγαθοῖσιν ἐπισταίμεσθα μάχεσθαι.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν αὖτις ἔβη θεὸς ἂμ πόνον ἀνδρῶν·
- Ἰδομενεὺς δʼ ὅτε δὴ κλισίην εὔτυκτον ἵκανε
- δύσετο τεύχεα καλὰ περὶ χροΐ, γέντο δὲ δοῦρε,
- βῆ δʼ ἴμεν ἀστεροπῇ ἐναλίγκιος, ἥν τε Κρονίων
- χειρὶ λαβὼν ἐτίναξεν ἀπʼ αἰγλήεντος Ὀλύμπου
- δεικνὺς σῆμα βροτοῖσιν· ἀρίζηλοι δέ οἱ αὐγαί·
- ὣς τοῦ χαλκὸς ἔλαμπε περὶ στήθεσσι θέοντος.
- Μηριόνης δʼ ἄρα οἱ θεράπων ἐῢς ἀντεβόλησεν
- ἐγγὺς ἔτι κλισίης· μετὰ γὰρ δόρυ χάλκεον ᾔει
- οἰσόμενος· τὸν δὲ προσέφη σθένος Ἰδομενῆος·
- Μηριόνη Μόλου υἱὲ πόδας ταχὺ φίλταθʼ ἑταίρων
- τίπτʼ ἦλθες πόλεμόν τε λιπὼν καὶ δηϊοτῆτα;
- ἠέ τι βέβληαι, βέλεος δέ σε τείρει ἀκωκή,
- ἦέ τευ ἀγγελίης μετʼ ἔμʼ ἤλυθες; οὐδέ τοι αὐτὸς
- ἧσθαι ἐνὶ κλισίῃσι λιλαίομαι, ἀλλὰ μάχεσθαι.
- τὸν δʼ αὖ Μηριόνης πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Ἰδομενεῦ, Κρητῶν βουληφόρε χαλκοχιτώνων,
- ἔρχομαι εἴ τί τοι ἔγχος ἐνὶ κλισίῃσι λέλειπται
- οἰσόμενος· τό νυ γὰρ κατεάξαμεν ὃ πρὶν ἔχεσκον
- ἀσπίδα Δηϊφόβοιο βαλὼν ὑπερηνορέοντος.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἰδομενεὺς Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- δούρατα δʼ αἴ κʼ ἐθέλῃσθα καὶ ἓν καὶ εἴκοσι δήεις
- ἑσταότʼ ἐν κλισίῃ πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα
- Τρώϊα, τὰ κταμένων ἀποαίνυμαι· οὐ γὰρ ὀΐω
- ἀνδρῶν δυσμενέων ἑκὰς ἱστάμενος πολεμίζειν.
- τώ μοι δούρατά τʼ ἔστι καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- καὶ κόρυθες καὶ θώρηκες λαμπρὸν γανόωντες.
- τὸν δʼ αὖ Μηριόνης πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- καί τοι ἐμοὶ παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- πόλλʼ ἔναρα Τρώων· ἀλλʼ οὐ σχεδόν ἐστιν ἑλέσθαι.
- οὐδὲ γὰρ οὐδʼ ἐμέ φημι λελασμένον ἔμμεναι ἀλκῆς,
- ἀλλὰ μετὰ πρώτοισι μάχην ἀνὰ κυδιάνειραν
- ἵσταμαι, ὁππότε νεῖκος ὀρώρηται πολέμοιο.
- ἄλλόν πού τινα μᾶλλον Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- λήθω μαρνάμενος, σὲ δὲ ἴδμεναι αὐτὸν ὀΐω.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἰδομενεὺς Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- οἶδʼ ἀρετὴν οἷός ἐσσι· τί σε χρὴ ταῦτα λέγεσθαι;
- εἰ γὰρ νῦν παρὰ νηυσὶ λεγοίμεθα πάντες ἄριστοι
- ἐς λόχον, ἔνθα μάλιστʼ ἀρετὴ διαείδεται ἀνδρῶν,
- ἔνθʼ ὅ τε δειλὸς ἀνὴρ ὅς τʼ ἄλκιμος ἐξεφαάνθη·
- τοῦ μὲν γάρ τε κακοῦ τρέπεται χρὼς ἄλλυδις ἄλλῃ,
- οὐδέ οἱ ἀτρέμας ἧσθαι ἐρητύετʼ ἐν φρεσὶ θυμός,
- ἀλλὰ μετοκλάζει καὶ ἐπʼ ἀμφοτέρους πόδας ἵζει,
- ἐν δέ τέ οἱ κραδίη μεγάλα στέρνοισι πατάσσει
- κῆρας ὀϊομένῳ, πάταγος δέ τε γίγνετʼ ὀδόντων·
- τοῦ δʼ ἀγαθοῦ οὔτʼ ἂρ τρέπεται χρὼς οὔτέ τι λίην
- ταρβεῖ, ἐπειδὰν πρῶτον ἐσίζηται λόχον ἀνδρῶν,
- ἀρᾶται δὲ τάχιστα μιγήμεναι ἐν δαῒ λυγρῇ·
- οὐδέ κεν ἔνθα τεόν γε μένος καὶ χεῖρας ὄνοιτο.
- εἴ περ γάρ κε βλεῖο πονεύμενος ἠὲ τυπείης
- οὐκ ἂν ἐν αὐχένʼ ὄπισθε πέσοι βέλος οὐδʼ ἐνὶ νώτῳ,
- ἀλλά κεν ἢ στέρνων ἢ νηδύος ἀντιάσειε
- πρόσσω ἱεμένοιο μετὰ προμάχων ὀαριστύν.
- ἀλλʼ ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα νηπύτιοι ὣς
- ἑσταότες, μή πού τις ὑπερφιάλως νεμεσήσῃ·
- ἀλλὰ σύ γε κλισίην δὲ κιὼν ἕλευ ὄβριμον ἔγχος.
- ὣς φάτο, Μηριόνης δὲ θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ
- καρπαλίμως κλισίηθεν ἀνείλετο χάλκεον ἔγχος,
- βῆ δὲ μετʼ Ἰδομενῆα μέγα πτολέμοιο μεμηλώς.
- οἷος δὲ βροτολοιγὸς Ἄρης πόλεμον δὲ μέτεισι,
- τῷ δὲ Φόβος φίλος υἱὸς ἅμα κρατερὸς καὶ ἀταρβὴς
- ἕσπετο, ὅς τʼ ἐφόβησε ταλάφρονά περ πολεμιστήν·
- τὼ μὲν ἄρʼ ἐκ Θρῄκης Ἐφύρους μέτα θωρήσσεσθον,
- ἠὲ μετὰ Φλεγύας μεγαλήτορας· οὐδʼ ἄρα τώ γε
- ἔκλυον ἀμφοτέρων, ἑτέροισι δὲ κῦδος ἔδωκαν·
- τοῖοι Μηριόνης τε καὶ Ἰδομενεὺς ἀγοὶ ἀνδρῶν
- ἤϊσαν ἐς πόλεμον κεκορυθμένοι αἴθοπι χαλκῷ.
- τὸν καὶ Μηριόνης πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Δευκαλίδη πῇ τὰρ μέμονας καταδῦναι ὅμιλον;
- ἢ ἐπὶ δεξιόφιν παντὸς στρατοῦ, ἦ ἀνὰ μέσσους,
- ἦ ἐπʼ ἀριστερόφιν; ἐπεὶ οὔ ποθι ἔλπομαι οὕτω
- δεύεσθαι πολέμοιο κάρη κομόωντας Ἀχαιούς.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἰδομενεὺς Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- νηυσὶ μὲν ἐν μέσσῃσιν ἀμύνειν εἰσὶ καὶ ἄλλοι
- Αἴαντές τε δύω Τεῦκρός θʼ, ὃς ἄριστος Ἀχαιῶν
- τοξοσύνῃ, ἀγαθὸς δὲ καὶ ἐν σταδίῃ ὑσμίνῃ·
- οἵ μιν ἅδην ἐλόωσι καὶ ἐσσύμενον πολέμοιο
- Ἕκτορα Πριαμίδην, καὶ εἰ μάλα καρτερός ἐστιν.
- αἰπύ οἱ ἐσσεῖται μάλα περ μεμαῶτι μάχεσθαι
- κείνων νικήσαντι μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους
- νῆας ἐνιπρῆσαι, ὅτε μὴ αὐτός γε Κρονίων
- ἐμβάλοι αἰθόμενον δαλὸν νήεσσι θοῇσιν.
- ἀνδρὶ δέ κʼ οὐκ εἴξειε μέγας Τελαμώνιος Αἴας,
- ὃς θνητός τʼ εἴη καὶ ἔδοι Δημήτερος ἀκτὴν
- χαλκῷ τε ῥηκτὸς μεγάλοισί τε χερμαδίοισιν.
- οὐδʼ ἂν Ἀχιλλῆϊ ῥηξήνορι χωρήσειεν
- ἔν γʼ αὐτοσταδίῃ· ποσὶ δʼ οὔ πως ἔστιν ἐρίζειν.
- νῶϊν δʼ ὧδʼ ἐπʼ ἀριστέρʼ ἔχε στρατοῦ, ὄφρα τάχιστα
- εἴδομεν ἠέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν, ἦέ τις ἡμῖν.
- ὣς φάτο, Μηριόνης δὲ θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ
- ἦρχʼ ἴμεν, ὄφρʼ ἀφίκοντο κατὰ στρατὸν ᾗ μιν ἀνώγει,
- οἳ δʼ ὡς Ἰδομενῆα ἴδον φλογὶ εἴκελον ἀλκὴν
- αὐτὸν καὶ θεράποντα σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισι,
- κεκλόμενοι καθʼ ὅμιλον ἐπʼ αὐτῷ πάντες ἔβησαν·
- τῶν δʼ ὁμὸν ἵστατο νεῖκος ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσιν.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ λιγέων ἀνέμων σπέρχωσιν ἄελλαι
- ἤματι τῷ ὅτε τε πλείστη κόνις ἀμφὶ κελεύθους,
- οἵ τʼ ἄμυδις κονίης μεγάλην ἱστᾶσιν ὀμίχλην,
- ὣς ἄρα τῶν ὁμόσʼ ἦλθε μάχη, μέμασαν δʼ ἐνὶ θυμῷ
- ἀλλήλους καθʼ ὅμιλον ἐναιρέμεν ὀξέϊ χαλκῷ.
- ἔφριξεν δὲ μάχη φθισίμβροτος ἐγχείῃσι
- μακρῇς, ἃς εἶχον ταμεσίχροας· ὄσσε δʼ ἄμερδεν
- αὐγὴ χαλκείη κορύθων ἄπο λαμπομενάων
- θωρήκων τε νεοσμήκτων σακέων τε φαεινῶν
- ἐρχομένων ἄμυδις· μάλα κεν θρασυκάρδιος εἴη
- ὃς τότε γηθήσειεν ἰδὼν πόνον οὐδʼ ἀκάχοιτο.
- τὼ δʼ ἀμφὶς φρονέοντε δύω Κρόνου υἷε κραταιὼ
- ἀνδράσιν ἡρώεσσιν ἐτεύχετον ἄλγεα λυγρά.
- Ζεὺς μέν ῥα Τρώεσσι καὶ Ἕκτορι βούλετο νίκην
- κυδαίνων Ἀχιλῆα πόδας ταχύν· οὐδέ τι πάμπαν
- ἤθελε λαὸν ὀλέσθαι Ἀχαιϊκὸν Ἰλιόθι πρό,
- ἀλλὰ Θέτιν κύδαινε καὶ υἱέα καρτερόθυμον.
- Ἀργείους δὲ Ποσειδάων ὀρόθυνε μετελθὼν
- λάθρῃ ὑπεξαναδὺς πολιῆς ἁλός· ἤχθετο γάρ ῥα
- Τρωσὶν δαμναμένους, Διὶ δὲ κρατερῶς ἐνεμέσσα.
- ἦ μὰν ἀμφοτέροισιν ὁμὸν γένος ἠδʼ ἴα πάτρη,
- ἀλλὰ Ζεὺς πρότερος γεγόνει καὶ πλείονα ᾔδη.
- τώ ῥα καὶ ἀμφαδίην μὲν ἀλεξέμεναι ἀλέεινε,
- λάθρῃ δʼ αἰὲν ἔγειρε κατὰ στρατὸν ἀνδρὶ ἐοικώς.
- τοὶ δʼ ἔριδος κρατερῆς καὶ ὁμοιΐου πτολέμοιο
- πεῖραρ ἐπαλλάξαντες ἐπʼ ἀμφοτέροισι τάνυσσαν
- ἄρρηκτόν τʼ ἄλυτόν τε, τὸ πολλῶν γούνατʼ ἔλυσεν.
- ἔνθα μεσαιπόλιός περ ἐὼν Δαναοῖσι κελεύσας
- Ἰδομενεὺς Τρώεσσι μετάλμενος ἐν φόβον ὦρσε.
- πέφνε γὰρ Ὀθρυονῆα Καβησόθεν ἔνδον ἐόντα,
- ὅς ῥα νέον πολέμοιο μετὰ κλέος εἰληλούθει,
- ᾔτεε δὲ Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην
- Κασσάνδρην ἀνάεδνον, ὑπέσχετο δὲ μέγα ἔργον,
- ἐκ Τροίης ἀέκοντας ἀπωσέμεν υἷας Ἀχαιῶν.
- τῷ δʼ ὁ γέρων Πρίαμος ὑπό τʼ ἔσχετο καὶ κατένευσε
- δωσέμεναι· ὃ δὲ μάρναθʼ ὑποσχεσίῃσι πιθήσας.
- Ἰδομενεὺς δʼ αὐτοῖο τιτύσκετο δουρὶ φαεινῷ,
- καὶ βάλεν ὕψι βιβάντα τυχών· οὐδʼ ἤρκεσε θώρηξ
- χάλκεος, ὃν φορέεσκε, μέσῃ δʼ ἐν γαστέρι πῆξε.
- δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δʼ ἐπεύξατο φώνησέν τε·
- Ὀθρυονεῦ περὶ δή σε βροτῶν αἰνίζομʼ ἁπάντων
- εἰ ἐτεὸν δὴ πάντα τελευτήσεις ὅσʼ ὑπέστης
- Δαρδανίδῃ Πριάμῳ· ὃ δʼ ὑπέσχετο θυγατέρα ἥν.
- καί κέ τοι ἡμεῖς ταῦτά γʼ ὑποσχόμενοι τελέσαιμεν,
- δοῖμεν δʼ Ἀτρεΐδαο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην
- Ἄργεος ἐξαγαγόντες ὀπυιέμεν, εἴ κε σὺν ἄμμιν
- Ἰλίου ἐκπέρσῃς εὖ ναιόμενον πτολίεθρον.
- ἀλλʼ ἕπεʼ, ὄφρʼ ἐπὶ νηυσὶ συνώμεθα ποντοπόροισιν
- ἀμφὶ γάμῳ, ἐπεὶ οὔ τοι ἐεδνωταὶ κακοί εἰμεν.
- ὣς εἰπὼν ποδὸς ἕλκε κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην
- ἥρως Ἰδομενεύς· τῷ δʼ Ἄσιος ἦλθʼ ἐπαμύντωρ
- πεζὸς πρόσθʼ ἵππων· τὼ δὲ πνείοντε κατʼ ὤμων
- αἰὲν ἔχʼ ἡνίοχος θεράπων· ὃ δὲ ἵετο θυμῷ
- Ἰδομενῆα βαλεῖν· ὃ δέ μιν φθάμενος βάλε δουρὶ
- λαιμὸν ὑπʼ ἀνθερεῶνα, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν.
- ἤριπε δʼ ὡς ὅτε τις δρῦς ἤριπεν ἢ ἀχερωῒς
- ἠὲ πίτυς βλωθρή, τήν τʼ οὔρεσι τέκτονες ἄνδρες
- ἐξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήϊον εἶναι·
- ὣς ὃ πρόσθʼ ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσθεὶς
- βεβρυχὼς κόνιος δεδραγμένος αἱματοέσσης.
- ἐκ δέ οἱ ἡνίοχος πλήγη φρένας ἃς πάρος εἶχεν,
- οὐδʼ ὅ γʼ ἐτόλμησεν δηΐων ὑπὸ χεῖρας ἀλύξας
- ἂψ ἵππους στρέψαι, τὸν δʼ Ἀντίλοχος μενεχάρμης
- δουρὶ μέσον περόνησε τυχών· οὐδʼ ἤρκεσε θώρηξ
- χάλκεος ὃν φορέεσκε, μέσῃ δʼ ἐν γαστέρι πῆξεν.
- αὐτὰρ ὃ ἀσθμαίνων εὐεργέος ἔκπεσε δίφρου,
- ἵππους δʼ Ἀντίλοχος μεγαθύμου Νέστορος υἱὸς
- ἐξέλασε Τρώων μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
- Δηΐφοβος δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθεν Ἰδομενῆος
- Ἀσίου ἀχνύμενος, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος
- Ἰδομενεύς· κρύφθη γὰρ ὑπʼ ἀσπίδι πάντοσʼ ἐΐσῃ,
- τὴν ἄρʼ ὅ γε ῥινοῖσι βοῶν καὶ νώροπι χαλκῷ
- δινωτὴν φορέεσκε, δύω κανόνεσσʼ ἀραρυῖαν·
- τῇ ὕπο πᾶς ἐάλη, τὸ δʼ ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος,
- καρφαλέον δέ οἱ ἀσπὶς ἐπιθρέξαντος ἄϋσεν
- ἔγχεος· οὐδʼ ἅλιόν ῥα βαρείης χειρὸς ἀφῆκεν,
- ἀλλʼ ἔβαλʼ Ἱππασίδην Ὑψήνορα ποιμένα λαῶν
- ἧπαρ ὑπὸ πραπίδων, εἶθαρ δʼ ὑπὸ γούνατʼ ἔλυσε.
- Δηΐφοβος δʼ ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
- οὐ μὰν αὖτʼ ἄτιτος κεῖτʼ Ἄσιος, ἀλλά ἕ φημι
- εἰς Ἄϊδός περ ἰόντα πυλάρταο κρατεροῖο
- γηθήσειν κατὰ θυμόν, ἐπεί ῥά οἱ ὤπασα πομπόν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργείοισι δʼ ἄχος γένετʼ εὐξαμένοιο,
- Ἀντιλόχῳ δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινεν·
- ἀλλʼ οὐδʼ ἀχνύμενός περ ἑοῦ ἀμέλησεν ἑταίρου,
- ἀλλὰ θέων περίβη καί οἱ σάκος ἀμφεκάλυψε.
- τὸν μὲν ἔπειθʼ ὑποδύντε δύω ἐρίηρες ἑταῖροι
- Μηκιστεὺς Ἐχίοιο πάϊς καὶ δῖος Ἀλάστωρ,
- νῆας ἔπι γλαφυρὰς φερέτην βαρέα στενάχοντα.
- Ἰδομενεὺς δʼ οὐ λῆγε μένος μέγα, ἵετο δʼ αἰεὶ
- ἠέ τινα Τρώων ἐρεβεννῇ νυκτὶ καλύψαι
- ἢ αὐτὸς δουπῆσαι ἀμύνων λοιγὸν Ἀχαιοῖς.