Deipnosophistae
Athenaeus of Naucratis
Athenaeus. Athenaei Naucratitae Dipnosophistarum Libri XV (3 volumes). Kaibel, Georg, editor. Leipzig: Teubner, 1887-1892.
παρὰ πολλοῖς δὲ τῶν κωμῳδιοποιῶν ὀνομάζεταί τι μύρον ΒΑΚΚΑΡΙΣ· οὗ μνημονεύει καὶ Ἱππῶναξ διὰ τούτων (fr. 41 B)·
Ἀχαιὸς δ’ ἐν Αἴθωνι σατυρικῷ (fr. 10 N)·
- βακκάρι δὲ τὰς ῥῖνας
- ἤλειφον· ἐσθ’ οἵη περ κρόκος.
Ἴων Ὀμφάλῃ (fr. 24 N)·
- βακκάρει χρισθέντα καὶ ψυκτηρίοις
- πτεροῖς ἀναστήσαντα προσθίαν τρίχα.
ἐν τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον εἴρηκε τὸ μύρον, ἐπεὶ διαβόητοι ἐπὶ ἡδυπαθείᾳ οἱ Λυδοί· καὶ τὸ παρὰ Ἀνακρέοντι (fr. 155 B4) ‘λυδοπαθὴς’ ἀκούουσιν ἀντὶ τοῦ ἡδυπαθής. μνημονεύει τῆς βακκάριδος καὶ Σοφοκλῆς (fr. 929 N). Μάγνης δ’ ἐν Λυδοῖς (I 8 K)·
- βακκάρεις δὲ καὶ μύρα
- καὶ Σαρδιανὸν κόσμον εἰδέναι χροὸς
- ἄμεινον ἢ τὸν Πέλοπος ἐν νήσῳ τρόπον.
v.3.p.527
καὶ μήποτε οὔκ ἐστι μύρον ἡ βάκκαρις. Αἰσχύλος γὰρ ἐν Ἀμυμώνῃ ἀντιδιαστέλλων φησίν (fr. 14 N)·
- λούσαντα χρὴ καὶ βακκάριδι κεχριμένον.
καὶ Σιμωνίδης (fr. 16 B)·
- κἄγωγε τὰς σὰς βακκάρεις τε καὶ μύρα.
Ἀριστοφάνης δ’ ἐν Θεσμοφοριαζούσαις (I 474 K)·
- κἠλειφόμην μύροισι καὶ θυώμασι
- καὶ βακκάρι.
- ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ᾽, οἷον ἔπνευσεν ὁ μιαρὸς
- φάσκωλος εὐθὺς λυόμενός μοι τοῦ μύρου
- καὶ βακκάριδος.
ΒΡΕΝΘΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει Φερεκράτης ἐν Λήροις οὕτως (ib. 173)·
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης ἐν Γείτοσιν λέγων οὕτως (ib. 131)·
- ἔστην δὲ κἀκέλευον ‘ἐγχέασθε νῷν
- βρένθειον, ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέῃ.’
Σαπφὼ δ’ ὁμοῦ μέμνηται τοῦ τε βασιλείου καὶ τοῦ βρενθείου, λέγουσα οὕτως (fr. 49)·
- γλυκύτατον δ’ ὦζε βασιλείου μύρου.
ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν (I 443 K)·
- βρενθείω βασιληίω.
Εὔπολις δ’ ἐν Μαρικᾷ (ib. 312)·
- φέρ’ ἴδω, τί σοι δῶ τῶν μύρων· ψάγδαν φιλεῖς;
Εὔβουλος δ’ ἐν Στεφανοπώλισιν (II 199 K)·
- ψάγδαν ἐρυγγάνοντα.
Πολέμων δ’ ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον (fr. 64 Pr) παρὰ Ἠλείοις φησὶ μύρον τι ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ καλεῖσθαι, εὑρεθὲν ὑπό τινος Πλαγγόνος. ὁμοίως ἱστορεῖ καὶ Σωσίβιος ἐν Ὁμοιότησιν (FHG II 630). ὡς καὶ τὸ ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ· ὠνομάσθη γὰρ καὶ τοῦτο ἀπὸ Μεγάλλου τοῦ Σικελιώτου· οἳ δ’ Ἀθηναῖόν φασιν εἶναι τὸν Μέγαλλον. μνημονεύει δ’ αὐτοῦ Ἀριστοφάνης ἐν Τελμησσεῦσι (I 527 K) καὶ Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ (ib. 186), Στράττις δ’ ἐν Μηδείᾳ οὕτως (ib. 720)·
- Αἰγυπτίῳ ψάγδανι τρὶς λελουμένη.
v.3.p.528
τοῦ μεγαλλείου δὲ μύρου μνημονεύει καὶ Ἄμφις ἐν Ὀδυσσεῖ διὰ τούτων (II 243 K)·
- καὶ λέγ᾽, ὅτι φέρεις αὐτῇ μύρον
- τοιοῦτον οἷον οὐ Μέγαλλος πώποτε
- ἥψησεν οὐδὲ Δεινίας ᾁγύπτιος
- οὔτ’ εἶδεν οὔτ’ ἐκτήσατο.
Ἀναξανδρίδης Τηρεῖ (ib. 156)·
- ἐρίοισι τοὺς τοίχους κύκλῳ Μιλησίοις,
- ἔπειτ’ ἀλείφειν τῷ μεγαλλείῳ μύρῳ
- καὶ τὴν βασιλικὴν θυμιᾶτε μίνδακα.
- Β. ἀκήκοας σύ, δέσποτ᾽, ἤδη πώποτε
- τὸ θυμίαμα τοῦτο;
ΝΑΡΔΙΝΟΥ δὲ μύρου μέμνηται Μένανδρος ἐν Κεκρυφάλῳ οὕτως (III 78 K)·
- ἀλλ’ οἷα νύμφη βασιλὶς ὠνομασμένη
- μύροις μεγαλλείοις τὸ σῶμ’ ἀλείφεται.
- ἡδὺ τὸ μύρον, παιδίον. Β. ἡδύ· πῶς γὰρ οὔ;
- νάρδινον.
v.3.p.529