Deipnosophistae

Ἀντίγονος δ’ ὁ Καρύστιος ἐν τῷ περὶ τοῦ Διονυσίου βίου τοῦ Ἡρακλεώτου τοῦ ἐπικληθέντος Μεταθεμένου φησὶ (p. 126 Wil) τὸν Διονύσιον τοῖς οἰκέταις συνεορτάζοντα ἐν τῇ τῶν Χοῶν ἑορτῇ καὶ μὴ δυνάμενον διὰ γῆρας χρῆσθαι ᾗ παρειλήφεσαν ἑταίρᾳ ὑποστρέψαντα εἰπεῖν πρὸς τοὺς συνδειπνοῦντας· Od. 22.152

1. οὐ δύναμαι τανύσαι, λαβέτω δὲ καὶ ἄλλος.

1. ἠράμεθα μέγα κῦδος, ἐπέφνομεν Ἕκτορα δῖον.

1. δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν.

Μυκερῖνον δὲ τὸν Αἰγύπτιον ὁ Ἡρόδοτος ἱστορεῖ διὰ τῆς δευτέρας (c. 133) ἀκούσαντα παρὰ τῶν μάντεων ὅτι ὀλιγοχρόνιός ἐστι, λύχνα ποιησάμενον πολλὰ ὁπότε γένοιτο νὺξ πίνειν καὶ εὐπαθεῖν οὔτε ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἀνιέντα· καὶ εἰς τὰ ἕλεα δὲ καὶ τὰ ἄλση νεμόμενον, ἔτι τε ὅπου πύθοιτο ἡβητήρια εἶναι μεθύσκεσθαι. καὶ Ἄμασιν δὲ τὸν καὶ αὐτὸν Αἰγυπτίων βασιλέα Ἡρόδοτος πολλὰ πεπωκέναι φησίν. Ἑρμείας δ’ ὁ

πολυπότης δὲ ἦν καὶ Ἀντίοχος ὁ βασιλεὺς ὁ κληθεὶς Ἐπιφανής, ὁ ὁμηρεύσας παρὰ Ῥωμαίοις, ὃν ἱστορεῖ Πτολεμαῖος ὁ Εὐεργέτης ἐν τῷ τρίτῳ τῶν ὑπομνημάτων κἀν τῷ πέμπτῳ (FHG III 186) φάσκων αὐτὸν εἰς τοὺς Ἰνδικοὺς κώμους καὶ μέθας τραπέντα πολλὰ ἀναλίσκειν. καὶ τὰ περιλειπόμενα δὲ τῶν χρημάτων μεθ’ ἡμέραν κωμάζων ὁτὲ μὲν ἐξέχει, ἄλλοτε δὲ ἐν ταῖς δημοσίαις ὁδοῖς ἱστάμενος ἔλεγε· ‘τίνι ἡ τύχη δίδωσι, λαβέτω.’ καὶ ῥίψας τὸ ἀργύριον ᾤχετο. πολλάκις δὲ καὶ πλεκτὸν στέφανον ῥόδων ἔχων ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καὶ χρυσοϋφῆ τήβενναν φορῶν μόνος ἐρέμβετο λίθους ὑπὸ μάλης ἔχων, οἷς ἔβαλλε τῶν ἰδιωτῶν τοὺς

ἐν δὲ τῇ πρώτῃ καὶ τριακοστῇ ὁ αὐτὸς Πολύβιός φησι (c. 4) συντελοῦντα αὐτὸν ἐν τῇ Ἀντιοχείᾳ ἀγῶνας συγκαλέσαι πάντας Ἕλληνας καὶ τῶν βουλομένων τοὺς πολλοὺς ἐπὶ τὴν θέαν. καὶ πλείστων παραγινομένων ἐν τοῖς γυμνασίοις, πάντας ἐκ χρυσῶν ὁλκείων ἤλειφε

1. ‘Ἀντίοχος δὲ ὁ μέγας ἐπικαλούμενος, ὃν Ῥωμαῖοι

διόπερ ὁ θειότατος Πλάτων καλῶς νομοθετεῖ ἐν τῷ δευτέρῳ (p. 666 a) ‘τοὺς παῖδας μέχρι ἐτῶν ὀκτωκαίδεκα τὸ παράπαν οἴνου μὴ γεύεσθαι· οὐ γὰρ χρὴ πῦρ ἐπὶ πῦρ ὀχετεύειν· οἴνου δὲ μετρίου γεύεσθαι μέχρι τριάκοντα ἐτῶν, μέθης δὲ καὶ πολυοινίας τὸ παράπαν τὸν νέον ἀπέχεσθαι· τετταράκοντα δὲ ἐπιβαίνοντα ἐτῶν ἐν τοῖς συσσιτίοις εὐωχηθέντα καλεῖν τούς τε ἄλλους θεοὺς καὶ δὴ καὶ Διόνυσον παρακαλεῖν εἰς τὴν τῶν πρεσβυτῶν τελετὴν ἅμα καὶ παιδιάν, ἣν τοῖς ἀνθρώποις ἐπίκουρον τῆς τοῦ γήρως αὐστηρότητος ἐδωρήσατο τὸν οἶνον φάρμακον, ὥστε ἀνηβᾶν ἡμᾶς καὶ δυσθυμίας λήθην γίγνεσθαι.’ καὶ ἑξῆς δέ φησι (672 b)· ‘λόγος καὶ φήμη ὑπορρεῖ, ὡς ὁ θεὸς οὗτος ὑπὸ τῆς μητρυιᾶς Ἥρας διεφορήθη τῆς ψυχῆς τὴν γνώμην· διὸ τάς τε βακχείας καὶ τὴν μανικὴν πᾶσαν ἐμβάλλει χορείαν τιμωρούμενος, ὅθεν καὶ τὸν οἶνον ἐπὶ τοῦτ’ αὐτὸ δεδώρηται.’

Φάλαικος δ’ ἐν τοῖς ἐπιγράμμασι γυναῖκά τινα ἀναγράφει πολυπότιν Κλεὼ ὄνομα (Mein. del. p. 71)·

1. χρυσῷ τὸν κροκόεντα περιζώσασα χιτῶνα
2. τόνδε Διωνύσῳ δῶρον ἔδωκε Κλεώ,
3. οὕνεκα συμποσίοισι μετέπρεπεν· ἶσα δὲ πίνειν
4. οὔτις οἱ ἀνθρώπων ἤρισεν οὐδαμά πω.

1. ἐμοὶ γένοιτο σοῦ ζώσης, τέκνον,
2. ἐλευθέριον πιοῦσαν οἶνον ἀποθανεῖν.

οἷαι δ’ εἰσὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησι μεθύουσαι αἱ γυναῖκες παραδίδωσιν Ἀντιφάνης μὲν ἐν τῇ Ἀκοντιζομένῃ οὕτω (II 19 K)·

1. γείτων ἐστί τις
2. κάπηλος· οὗτος εὐθὺς ὅταν ἔλθω ποτὲ
3. διψῶσα, μόνος οἶδ’ ὥς γ’ ἐμοὶ κεράννυται.
4. οὔθ’ ὑδαρὲς οὔτ’ ἄκρατον οἶδ’ ἐγώ ποτε
5. πιοῦσα.

1. βούλει καὶ σύ, φιλτάτη, πιεῖν;
2. Β. καλῶς ἔχει μοι. Α. τοιγαροῦν ἐμοὶ φέρε.
3. μέχρι γὰρ τριῶν δεῖν φασι τιμᾶν τοὺς θεούς.

1. γυναιξὶ δ’ ἀρκεῖ πάντ᾽, ἐὰν οἶνος παρῇ
2. πίνειν διαρκής. Β. ἀλλὰ μήν, νὴ τὼ θεώ,
3. ἔσται γ’ ὅσον ἂν βουλώμεθ᾽, ἔσται καὶ μάλα
4. ἡδύς γ᾽, ὀδόντας οὐκ ἔχων, ἤδη σαπρός,
5. λέγων, γέρων γε δαιμονίως. Α. ἀσπάζομαι
   v.2.p.460
6. γραῦν σφίγγα· πρὸς ἐμὲ .... ὡς αἰνίγματα·
7. λέγε καὶ τὰ λοιπά.

1. καὶ Ζωπύρα,
2. οἰνηρὸν ἀγγεῖον.

1. ἐπεὶ δὲ τοῦτ’ οὐκ ἔστι, κακοδαίμων σφόδρα
2. ὅστις γαμεῖ γυναῖκα, πλὴν ἐν τοῖς Σκύθαις·
3. ἐκεῖ μόνον γὰρ οὐδὲ φύετ’ ἄμπελος.

1. ὅρκον δ’ ἐγὼ γυναικὸς εἰς οἶνον γράφω.

Πλάτων Φάωνι διηγούμενος ὅσα διὰ τὸν οἶνον συμβαίνει ταῖς γυναιξί φησιν (I 648 K)·

1. εἶεν, γυναῖκες, ὡς ὑμῖν πάλαι
2. οἶνον γενέσθαι τὴν ἄνοιαν εὔχομαι.
3. ὑμῖν γὰρ οὐδέν, καθάπερ ἡ παροιμία,
4. ἐν τῷ καπήλῳ νοῦς ἐνεῖναί μοι δοκεῖ.
5. εἰ γὰρ Φάωνα δεῖσθ’ ἰδεῖν, προτέλεια δεῖ
6. ὑμᾶς ποιῆσαι πολλὰ πρότερον τοιαδί·
7. πρῶτα μὲν ἐμοὶ γὰρ κουροτρόφῳ προθύεται
8. πλακοῦς ἐνόρχης, ἄμυλος ἐγκύμων, κίχλαι
9. ἑκκαίδεχ’ ὁλόκληροι μέλιτι διαμεμιγμέναι,
10. λαγῷα δώδεκ’ ἐπισέληνα. τἄλλα δὲ
11. ἤδη τάδ’ εὐτελέστατ’ ἐστ᾽· ἄκουε δή.
12. βολβῶν μὲν Ὀρθάννῃ τρί’ ἡμιεκτέα,
    v.2.p.461
13. Κονισάλῳ δὲ καὶ παραστάταιν δυοῖν
14. μύρτων πινακίσκος χειρὶ παρατετιλμένων·
15. λύχνων γὰρ ὀσμὰς οὐ φιλοῦσι δαίμονες.
16. πύργης τετάρτης κυσί τε καὶ κυνηγέταις,
17. Λόρδωνι δραχμή, Κυβδάσῳ τριώβολον,
18. ἥρῳ Κέλητι δέρμα καὶ θυλήματα.
19. ταῦτ’ ἐστι τἀναλώματ᾽. εἰ μὲν οὖν τάδε
20. προσοίσετ᾽, εἰσέλθοιτ’ ἄν· εἰ δὲ μή, μάτην
21. ἔξεστιν ὑμῖν διὰ κενῆς βινητιᾶν.

1. γυναικὶ δὴ πίστευε μὴ πίνειν ὕδωρ.

καὶ ὅλα δὲ ἔθνη περὶ μέθας διατρίβοντα μνήμης ἠξίωται. Βαίτων γοῦν ὁ Ἀλεξάνδρου βηματιστὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Σταθμοὶ τῆς Ἀλεξάνδρου πορείας (p. 134 M) καὶ Ἀμύντας ἐν τοῖς Σταθμοῖς (p. 136 M) τὸ τῶν Ταπύρων ἔθνος φησὶν οὕτω φίλοινον εἶναι ὡς καὶ ἀλείμματι ἄλλῳ μηδενὶ χρῆσθαι ἢ τῷ οἴνῳ. τὰ δ’ αὐτὰ ἱστορεῖ καὶ Κτησίας ἐν τῷ περὶ τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν φόρων (fr. 97 M). οὗτος δὲ καὶ δικαιοτάτους αὐτοὺς λέγει εἶναι. Ἁρμόδιος δὲ ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ τῶν παρὰ Φιγαλεῦσι νομίμων (FHG IV 411) φιλοπότας φησὶ γενέσθαι Φιγαλεῖς Μεσσηνίοις ἀστυγείτονας ὄντας καὶ ἀποδημεῖν ἐθισθέντας. Φύλαρχος δ’ ἐν ἕκτῃ (FHG I 336) Βυζαντίους οἰνόφλυγας ὄντας ἐν τοῖς καπηλείοις οἰκεῖν, ἐκμισθώσαντας τοὺς ἑαυτῶν θαλάμους μετὰ τῶν γυναικῶν τοῖς ξένοις, πολεμίας σάλπιγγος οὐδὲ ἐν ὕπνοις ὑπομένοντας ἀκοῦσαι. διὸ

1. πάντας μεθύσους τοὺς ἐμπόρους
2. ποεῖ τὸ Βυζάντιον. ὅλην ἐπίνομεν
3. τὴν νύκτα διὰ σὲ καὶ σφόδρ’ ἄκρατον, μοὶ δοκῶ·
4. ἀνίσταμαι γοῦν τέτταρας κεφαλὰς ἔχων.

1. οὐκ οἶσθά μ’ ὄντα, πρὸς θεῶν, Τιρύνθιον
2. Ἀργεῖον; οἳ μεθύοντες αἰεὶ τὰς μάχας
3. πάσας μάχονται. Β. τοιγαροῦν φεύγουσ’ ἀεί.

1. Ἦλις καὶ μεθύει καὶ ψεύδεται· οἷος ἑκάστου
2. οἶκος, τοιαύτη καὶ συνάπασα πόλις.

Θεόπομπος δ’ ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ (FHG I 304) περὶ Χαλκιδέων ἱστορῶν τῶν ἐν Θρᾴκῃ φησίν· ‘ἐτύγχανον γὰρ τῶν μὲν βελτίστων ἐπιτηδευμάτων ὑπερορῶντες, ἐπὶ δὲ τοὺς πότους καὶ ῥᾳθυμίαν καὶ πολλὴν ἀκολασίαν ὡρμηκότες ἐπιεικῶς.’ ὅτι δ’ εἰσὶ πάντες

1. καὶ γὰρ ὃ Θρηικίην μὲν ἀπέστυγε χανδὸν ἄμυστιν
2. οἰνοποτεῖν, ὀλίγῳ δ’ ἥδετο κισσυβίῳ.

τοιαῦτα πολλὰ ἐφεξῆς καταλέξαντος τοῦ Δημοκρίτου ὁ Ποντιανὸς ἔφη πάντων τούτων εἶναι τῶν δεινῶν μητρόπολιν τὸν οἶνον, δι’ ὃν καὶ τὰς μέθας καὶ τὰς μανίας, ἔτι δὲ καὶ τὰς παροινίας γίνεσθαι· ‘οὗ τοὺς ἐκπαθῶς μεταλαμβάνοντας οὐ κακῶς ὁ Χαλκοῦς ἐπικαλούμενος Διονύσιος ἐν τοῖς ἐλεγείοις κυλίκων ἐρέτας ἔφη (fr. 5 B)·

1. καί τινες οἶνον ἄγοντες ἐν εἰρεσίᾳ Διονύσου
2. συμποσίου ναῦται καὶ κυλίκων ἐρέται
3. .... περὶ τοῦδε· τὸ γὰρ φίλον οὐκ ἀπόλωλε.

1. ὁ μὲν οὖν ἐμὸς υἱός, οἷον ὑμεῖς ἀρτίως
2. εἴδετε, τοιοῦτος γέγονεν, Οἰνοπίων τις ἢ
3. Μάρων τις ἢ Κάπηλος ἤ τις Τιμοκλῆς·
4. μεθύει γάρ· οὐδὲν ἕτερον. ὁ δ’ ἕτεροσ — τί ἂν
5. τύχοιμ’ ὀνομάσας; βῶλος, ἄροτρον, γηγενὴς
6. ἄνθρωπος.

1. οἶνον πολὺν
2. οὐ κεκραμένον σὺ πίνεις μεστὸς ὢν κοὐκ ἐξεμεῖς.

1. εἶτ’ οὐχ ἁπάντων ἐστὶ τὸ μεθύειν κακὸν
2. μέγιστον ἀνθρώποισι καὶ βλαβερώτατον;

1. πολὺς γὰρ οἶνος πόλλ’ ἁμαρτάνειν ποεῖ.

1. τὸ γὰρ ἐνδελεχῶς μεθύειν τίν’ ἡδονὴν ἔχει;
2. ἀποστεροῦντα ζῶνθ’ ἑαυτὸν τοῦ φρονεῖν,
3. ὃ μέγιστον ἡμῶν ἀγαθὸν ἔσχεν ἡ φύσις.

τὸ γὰρ παροινεῖν ἐκ τοῦ μεθύειν γίνεται· διὸ καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ἀρκαδίᾳ φησίν (II 26 K)

1. οὔτε γὰρ νήφοντα δεῖ
2. οὐδαμοῦ, πάτερ, παροινεῖν, οὔθ’ ὅταν πίνειν δέῃ
3. νοῦν ἔχειν. ὅστις δὲ μεῖζον ἢ κατ’ ἄνθρωπον φρονεῖ,
4. μικρῷ πεποιθὼς ἀθλίῳ νομίσματι
5. εἰς ἄφοδον ἐλθὼν ὅμοιον πᾶσιν αὑτὸν ὄψεται ...
6. ἂν σκοπῇ τὰ τῶν ἰατρῶν τοῦ βίου τεκμήρια
7. τὰς φλέβας θ᾽ ὅποι φέρονται, τὰς ἄνω καὶ τὰς κάτω
8. τεταμένας, δι’ ὧν ὁ θνητὸς πᾶς κυβερνᾶται βίος.

1. Μακαρεὺς ἔρωτι τῶν ὁμοσπόρων μιᾶς
2. πληγεὶς τέως μὲν ἐπεκράτει τῆς συμφορᾶς
3. κατεῖχέ θ’ αὑτόν· εἶτα παραλαβών ποτε
4. οἶνον στρατηγόν, ὃς μόνος θνητῶν ἄγει
5. τὴν τόλμαν εἰς τὸ πρόσθε τῆς εὐβουλίας,
6. νύκτωρ ἀναστὰς ἔτυχεν ὧν ἠβούλετο.

1. ἡδύς γε πίνειν οἶνος Ἀφροδίτης γάλα,

Ἡγήσανδρος δ’ ὁ Δελφὸς καὶ ἐξοίνους τινὰς κέκληκε λέγων οὕτως (FHG IV 417)· ‘Κόμων καὶ Ῥοδοφῶν τῶν ἐν Ῥόδῳ πολιτευσαμένων ὄντες ἦσαν ἔξοινοι. καὶ ὁ Κόμων εἰς κυβευτὴν σκώπτων τὸν Ῥοδοφῶντα ἔλεγεν· Il. 8.102

1. ὦ γέρον, ἦ μάλα δή σε νέοι τείρουσι κυβευταί.

τούτων ἀκούσας ὁ Οὐλπιανὸς ‘ὁ δὲ πάροινος, ἔφη, καλέ μου Ποντιανέ, παρὰ τίνι κεῖται;’ καὶ ὃς ἔφη·

1. ἀπολεῖς μ’ ἐρωτῶν — κατὰ τὸν καλὸν Ἀγάθωνα
2. (fr. 13 N) —
3. καὶ σὺ χὠ νέος τρόπος,
4. ἐν οὐ πρέποντι τοῖς λόγοισι χρώμενος.

1. Κολχὶς ἄνθρωπος πάροινος.

1. ἠὲ βαρὺν βουπλῆγα τομώτερον ἢ Λυκόοργος,
   v.2.p.469
2. ὅς ῥα Διωνύσου ἀρρυθμοπότας ἐπέκοπτεν,
3. ἐκ δὲ ῥυτὰ ῥίπτασκεν ἀπληστοίνους τ’ ἀρυταίνασ —

μετὰ ταῦτα ὁ Οὐλπιανὸς προπιών τινι τῶν ἑταίρων ἔφη· ‘ἀλλὰ κατὰ τὸν Ἀντιφάνην, ὦ φιλότης ὃς ἐν Ἀγροίκοις φησίν (II 13 K)·

1. ὅλην μύσας ἔκπινε. Β. μέγα τὸ φορτίον.
2. Α. οὐχ ὅστις αὐτῆς ἐστιν ἐμπείρως ἔχων,

1. μὴ μεστὰς ἀεὶ
2. ἕλκωμεν,

1. ἀλλὰ καὶ λογίσκος εἰς μέσον
2. παταξάτω τις καί τι καὶ μελίσκιον,
3. στροφὴ λόγων παρελθέτω τις. ἡδύ τοι
4. ἐστὶν μεταβολὴ παντὸς ἔργου πλὴν ἑνός ....
5. παραδίδου δ’ ἑξῆς ἐμοὶ
   v.2.p.470
6. τὸν ἀρκεσίγυιον, ὡς ἔφασκ’ Εὐριπίδης.
7. Β. Εὐριπίδης γὰρ τοῦτ’ ἔφασκεν; Α. ἀλλὰ τίς;
8. Β. Φιλόξενος δήπουθεν. Α. οὐθὲν διαφέρει,
9. ὦ ᾽τάν· ἐλέγχεις μ’ ἕνεκα συλλαβῆς μιᾶς.’

1. τῆ νῦν τόδε πῖθι λαβὼν ἤδη καὶ τοὔνομά μ’ εὐθὺς ἐρώτα.

1. σὺ δ’ ἀλλὰ πῖθι. Β. τοῦτο μέν σοι πείσομαι·
2. καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ σχῆμά πως
3. τῆς κύλικός ἐστιν ἄξιόν τε τοῦ κλέους
4. τοῦ τῆς ἑορτῆς. οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι γὰρ
5. ἐξ ὀξυβαφίων κεραμεῶν ἐπίνομεν·
6. τούτῳ δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάθ’ οἱ θεοὶ
7. τῷ δημιουργῷ δοῖεν ὃς ἐποίησέ σε,
8. τῆς συμμετρίας καὶ τῆς ἀφελείας οὕνεκα.

1. ἔγχεον μεστήν· τὸ θνητὸν περικάλυπτε τῷ θεῷ.
2. πῖθι· ταῦτα γὰρ παρ᾽ ἡμῶν Διὸς ἑταιρείου, πάτερ.

1. λαγὸν ταράξας πῖθι τὸν θαλάσσιον.

1. ἐλλέβορον ἤδη πώποτ’ ἔπιες, Σωσία;
2. ΣΩ. ἅπαξ. Α. πάλιν νυν πῖθι· μαίνει γὰρ κακῶς.
   v.2.p.471

πίομαι δὲ ἄνευ τοῦ ῡ λεκτέον, ἐκτείνοντας δὲ τὸ ῑ. οὕτω γὰρ ἔχει καὶ τὸ Ὁμηρικόν· Il. 13.493

1. πιόμεν’ ἐκ βοτάνης.

1. οὔποτ’ ἐκ ταὐτοῦ μεθ’ ἡμῶν πίεται ποτηρίου.

1. πικρότατον οἶνον τήμερον πίει τάχα.

1. οὐδ’ ὅστις αὐτῆς ἐκπίεται τὰ χρήματα.

1. πίε. Β. πιεῖν ἀναγκάσω
2. τὴν ἱερόσυλον πρῶτα.

τῆ πίε

1. τούτῳ πρόπιθ᾽, ἵνα καὐτὸς ἄλλῳ

1. μηδ’ ὥστε κῦμα πόντιον
2. λάλαζε, τῇ πολυκρότῃ
3. σὺν Γαστροδώρῃ καταχύδην
4. πίνουσα τὴν ἐπίστιον.

σὺ δὲ πιὼν μὴ φοβηθῇς ὡς εἰς τοὐπίσω μέλλων καταπεσεῖσθαι· τοῦτο γὰρ παθεῖν οὐ δύνανται οἱ τὸν κατὰ Σιμωνίδην πίνοντες ‘οἶνον ἀμύντορα δυσφροσυνᾶν’ (fr. 86). ἀλλ᾽,

1. βρῦτον δὲ τὸν χερσαῖον οὐ δυεῖν.

1. ὥσπερ παρ᾽ αὐλῷ βρῦτον ἢ Θρῆιξ ἀνὴρ
2. ἢ Φρὺξ ἔβρυζε, κύβδα δ’ ἦν πονευμένη.

1. κἀκ τῶνδ’ ἔπινε βρῦτον ἰσχναίνων χρόνῳ
2. κἀσεμνοκόμπει τοῦτ’ ἐν ἀνδρείᾳ στέγῃ.

1. ‘τῷ δ’ ἡμετέρῳ χορῷ οἶνος φίλος θυρσοφόρος

1. αὕτη γὰρ πρόφασις παντοδαπῶν λογίων·
2. αἵ τε Πανελλήνων ἀγοραὶ θαλίαι τε ἀνάκτων,
3. ἐξ οὗ βοτρυόεσσ’ οἰνὰς ὑποχθόνιον
4. πτόρθον ἀνασχομένη θαλερῷ ἐπτύξατο πήχει
5. αἰθέρος· ὀφθαλμῶν δ’ ἐξέθορον πυκινοὶ
6. παῖδες, φωνήεντες ὅταν πέσῃ ἄλλος ἐπ’ ἄλλῳ,
7. πρὶν δὲ σιωπῶσιν. παυσάμενοι δὲ βοῆς
8. νέκταρ ἀμέλγονται, μόνον ὄλβιον ἀνθρώποισι
9. ξυνόν, τοῦ χαίρειν φάρμακον αὐτοφυές.
10. τοῦ θαλίαι φίλα τέκνα φιλοφροσύναι τε χοροί τε·
11. τῶν ἀγαθῶν βασιλεὺς οἶνος ἔδειξε φύσιν.
12. τοῦ σὺ πάτερ, Διόνυσε, φιλοστεφάνοισιν ἀρέσκων
13. ἀνδράσιν, εὐθύμων συμποσίων πρύτανι,

1. πίνειν καὶ παίζειν καὶ τὰ δίκαια φρονεῖν.

1. κατὰ πόλλ’ ἐπαινῶ μᾶλλον ἡμῶν τὸν βίον
2. τὸν τῶν φιλοποτῶν ἤπερ ὑμῶν τῶν μόνον
3. ἐν τῷ μετώπῳ νοῦν ἔχειν εἰωθότων.
   v.2.p.474
4. ἡ μὲν γὰρ ἐπὶ τοῦ συντετάχθαι διὰ τέλους
5. φρόνησις οὖσα διὰ τὸ λεπτῶς καὶ πυκνῶς
6. πάντ’ ἐξετάζειν δέδιεν ἐπὶ τὰ πράγματα
7. ὁρμᾶν προχείρως, ἣ δὲ διὰ τὸ μὴ σαφῶς
8. τί ποτ’ ἀφ’ ἑκάστου πράγματος συμβήσεται
9. διαλελογίσθαι δρᾷ τι καὶ νεανικὸν
10. καὶ θερμόν.’

μέλλοντος δέ τι τούτοις προστιθέναι τοῦ Οὐλπιανοῦ ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη· ‘ὥρα ἡμῖν, ἄνδρες φίλοι, ζητεῖν τι καὶ περὶ γρίφων, ἵνα τι κἂν βραχὺ διαστῶμεν ἀπὸ τῶν ποτηρίων, οὐ κατὰ τὴν Καλλίου τοῦ Ἀθηναίου ἐπιγραφομένην γραμματικὴν τραγῳδίαν. ἀλλ’ ἡμεῖς ζητήσωμεν πρότερον μὲν τίς ὁ ὅρος τοῦ γρίφου, τίνα δὲ Κλεοβουλίνη ἡ Λινδία προὔβαλλεν ἐν τοῖς αἰνίγμασιν — ἱκανῶς γὰρ εἴρηκε περὶ αὐτῶν ὁ ἑταῖρος ἡμῶν Διότιμος ὁ Ὀλυμπηνός, ἀλλὰ πῶς οἱ κωμῳδιοποιοὶ αὐτῶν μέμνηνται, καὶ τίνα κόλασιν ὑπέμενον οἱ μὴ λύσαντες.’ καὶ ὁ Λαρήνσιος ἔφη· ‘ὁ μὲν Σολεὺς Κλέαρχος οὕτως ὁρίζεται (FHG II 321)· ‘γρῖφος πρόβλημά ἐστι παιστικόν, προστακτικὸν τοῦ διὰ ζητήσεως εὑρεῖν τῇ διανοίᾳ τὸ προβληθὲν τιμῆς ἢ ἐπιζημίου χάριν εἰρημένον.’ ἐν δὲ τῷ περὶ γρίφων ὁ αὐτὸς Κλέαρχός φησιν ἑπτὰ εἴδη εἶναι γρίφων. ‘ἐν γράμματι μέν, οἷον ἐροῦμεν ἀπὸ τοῦ ἄλφα, ὡς ὄνομά τι ἰχθύος ἢ φυτοῦ, ὁμοίως δὲ κἂν ἔχειν τι κελεύῃ τῶν γραμμάτων ἢ μὴ ἔχειν, καθάπερ οἱ ἄσιγμοι καλούμενοι τῶν γρίφων· ὅθεν καὶ Πίνδαρος πρὸς