Lacaenarum Apophthegmata

Γοργὼ βασιλέως Κλεομένους θυγάτηρ, Ἀρισταγόρου τοῦ Μιλησίου παρακαλοῦντος αὐτὸν ἐπὶ τὸν πρὸς βασιλέα πόλεμον ὑπὲρ Ἰώνων καὶ ὑπισχνουμένου χρημάτων πλῆθος καὶ ὅσῳ ἀντέλεγε πλείονα προστιθέντος, καταφθερεῖ σε, ἔφη, ὦ πάτερ, τὸ ξενύλλιον, ἐὰν μὴ τάχιον αὐτὸν τῆς οἰκίας ἐκβάλῃς.

προστάξαντος δέ ποτε αὐτῇ τοῦ; πατρὸς δοῦναί τινι σῖτον εἰς μισθοῦ λόγον καὶ προστιθέντος, ἐδίδαξε γάρ με τὸν οἶνον χρηστὸν ποιεῖν,

τὸν δʼ Ἀρισταγόραν ὑπό τινος τῶν οἰκετῶν ὑποδούμενον θεασαμένη, πάτερ, ἔφη, ὁ ξένος χεῖρας οὐκ ἔχει.

ξένου δέ τινος μαλακῶς καὶ σχολῇ[*](καὶ σχολῇ (or σχολῇ)] στολὴν Stephanus, perhaps rightly.) προσαγαγόντος, παρωσαμένη αὐτόν, οὐκ ἄπει ἐντεῦθεν, εἶπεν, οὐδὲ[*](οὐδὲ Bernardakis: οὔτε.) τὰ τῆς γυναικὸς δυνάμενος;ν

ἐρωτηθεῖσα δὲ ὑπό τινος Ἀττικῆς, διὰ τί ὑμεῖς ἄρχετε μόναι τῶν ἀνδρῶν αἱ Λάκαιναι[*](Λάκαιναι, the usual form: λάκωναι.); ὅτι, ἔφη, καὶ τίκτομεν μόναι ἄνδρας.

Προτρεπομένη δὲ τὸν ἄνδρα Λεωνίδαν ἐξιόντα εἰς Θερμοπύλας ἄξιον τῆς Σπάρτης φανῆναι, ἠρώτα τί χρὴ πράττειν ὁ δὲ ἔφη, ἀγαθὸν γαμεῖν καὶ ἀγαθὰ τίκτειν.