Electra
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- ἔχει μέν, ἀσθενὴς δὲ δὴ φεύγων ἀνήρ.
- λόγον δὲ δὴ τίνʼ ἦλθες ἐκ κείνου φέρων;
- εἰ ζῇς, ὅπως τε ζῶσα συμφορᾶς ἔχεις.
- οὐκοῦν ὁρᾷς μου πρῶτον ὡς ξηρὸν δέμας.
- λύπαις γε συντετηκός, ὥστε με στένειν.
- καὶ κρᾶτα πλόκαμόν τʼ ἐσκυθισμένον ξυρῷ.
- δάκνει σʼ ἀδελφὸς ὅ τε θανὼν ἴσως πατήρ.
- οἴμοι, τί γάρ μοι τῶνδέ γʼ ἐστὶ φίλτερον;
- φεῦ φεῦ· τί δαὶ σὺ σῷ κασιγνήτῳ, δοκεῖς;
- ἀπὼν ἐκεῖνος, οὐ παρὼν ἡμῖν φίλος.
- ἐκ τοῦ δὲ ναίεις ἐνθάδʼ ἄστεως ἑκάς;
- ἐγημάμεσθʼ, ὦ ξεῖνε, θανάσιμον γάμον.
- ᾤμωξʼ ἀδελφὸν σόν. Μυκηναίων τίνι;
- οὐχ ᾧ πατήρ μʼ ἤλπιζεν ἐκδώσειν ποτέ.
- εἴφʼ, ὡς ἀκούσας σῷ κασιγνήτῳ λέγω.
- ἐν τοῖσδʼ ἐκείνου τηλορὸς ναίω δόμοις.
- σκαφεύς τις ἢ βουφορβὸς ἄξιος δόμων.
- πένης ἀνὴρ γενναῖος ἔς τʼ ἔμʼ εὐσεβής.
- ἡ δʼ εὐσέβεια τίς πρόσεστι σῷ πόσει;
- οὐπώποτʼ εὐνῆς τῆς ἐμῆς ἔτλη θιγεῖν.