Dialogi

quarto die aliquantulum progressus cum prosequeretur abeuntes, leaenam mirae magnitudinis ad se uenire conspiciunt. bestia licet tribus repertis, non incerta quem peteret, [*]( 2 refecit v 5 mitae V 6 lupa f. c. agnoscit om. V 8 tua haec Christe miracula V reliquis omissis 10 ingemescimus F pr. m. et Y: ingemiscimus AF2v 13 neq. F corr. e nec 14 narrabo ABV- narrare Fv 16 anachoritas F et sic deinceps, sed p. 168, 13 anachoreta 17 uisitentur frequenter V et cod. Vorstii: frequententur AFv 18 quos nox coegeret V, qua nox c. alter Traiectinus 20 diuersa BMV: et diuersa AFv II qui V II monasterio Y 23 repererunt extremo v II Blembis B, fort. Blemmyis, cf. de Prato II contiguo V, ex contiguom ut uidetur 25 occursum BV: occursus AFv 29 reppertis V )

ad speluncam bestiae peruenitur, ubi illa adultos iam quinque catulos male feta nutriebat, qui ut clausis luminibus ex aluo matris exierant, caecitate perpetua tenebantur. quos singulos de rupe prolatos ante anachoretae pedes mater exposuit.

tum demum sanctus aduertit quid bestia postularet, inuocatoque Dei nomine contrectauit manu lumina clausa catulorum: ac statim caecitate depulsa apertis oculis bestiarum diu negata lux patuit. ita fratres illi, anachoreta quem desiderabant uisitato, cum admodum fructuosa laboris sui mercede redierunt, qui in testimonium tantae uirtutis admissi fidem sancti, gloriam Christi, quae per ipsos esset testificanda, uidissent.

mira dicturus sum, leaenam post dies quinque ad auctorem tanti beneficii reuertisse eidemque inusitatae ferae pellem pro munere detulisse: qua plerumque sanctus ille quasi amiculo circumtectus non dedignatus est munus per bestiam sumere, cuius alium potius interpretabatur auctorem.