Vita Sancti Martini

Iam uero sumpto episcopatu qualem se quantumque praestiterit, non est nostrae facultatis euoluere. idem enim constantissime perseuerabat qui prius fuerat.

eadem in corde eius [*]( 18 Ps. 8, 3. ) [*]( 2 conuenerant ABF 4 episcopatus V: episcopatu (— tu A) AFv; cf. p. 109, 6 II felicem om. A pr. m. 8 despicabilem F sed partim in rasura 2 m. dispicabilem QV 11 cogitabat V et cod. Laeii: cogebat AFv 13 quidam BMV: nomine quidam A, quidam nomine Fv II grauiter illum om. V 14 tam V: tunc AFv II fortuitu ABFM 15 eo die le- gendi A 18 hic om. v II lactantium F1QV (item infra u. 23): lactentium Av et corr. F 21 pars aduersa BM 23 qui MV: quia AFv II et A II lactentium Av 24 est (pro et) ostensus V 25 esset MV: est AFv 28 eadem in corde humilitas om. V, eius om. M )

aliquandiu ergo adhaerenti ad ecclesiam cellula usus est: dein cum inquietudinem se frequentantium ferre non posset, duobus fere extra ciuitatem milibus monasterium sibi statuit.

qui locus tam secretus et remotus erat, ut eremi solitudinem non desideraret. ex uno enim latere praecisa montis excelsi rupe ambiebatur, reliquam planitiem Liger fluuius reducto paululum sinu clauserat: una tantum eademque arta admodum uia adiri poterat. ipse ex lignis contextam cellulam habebat, multique ex fratribus in eundem modum:

plerique saxo superiecti montis cauato receptacula sibi fecerant. discipuli fere octoginta erant, qui ad exemplum beati magistri instituebantur.

nemo ibi quicquam proprium habebat, omnia in medium conferebantur. non emere aut uendere, ut plerisque monachis moris est, quicquam licebat, ars ibi exceptis scriptoribus nulla habebatur, cui tamen operi minor aetas deputabatur: maiores orationi uacabant.

rarus cuiquam extra cellulam suam egressus, nisi cum ad locum orationis conueniebant. cibum una omnes post horam ieiunii accipiebant. uinum nemo nouerat, nisi quem infirmitas coegisset.