Epitome Divinarum Institutionum

Sed ne qua forte sit aput te haesitatio, cur eum qui ante mundum ei deo natus sit Iesum (Christum; appellamus, qui ante annos CCC natus ei homine est, rationem tibi breuiter exponam.

idem est dei et hominis filius. bis enim natus est: primum de deo in spiritu ante ortum mundi, postmodum in carne ei homine Augusto imperanto. cuius rei praeclarum et grande mysterium est, in quo et salus hominum et religio summi dei et omnis ueritas continetur.

nam cum primum scelerati atque impii deorum cultus per insidias daemonum inrepserunt, tum penes solos Hebraeos religio dei mansit, qui tamen non lege aliqua, sed traditum sibi per successiones cultum patrio more tenuerunt usque ad id tempus, quo de Aegypto exierunt Moyse duce primo omnium prophetarum, per quem illis lex est a deo inposita. hi, qui Iudaei sunt postmodum nominati, seruierunt igitur deo uinculis legis obstricti.

sed idem paulatim ad profanos ritus aberrantes alienos deos susceperunt et derelicto patrio cultu insensibilibus simulacris immolauerunt.

propterea deus prophetas ad eos misit diuino spiritu adinpletos, qui illis peccata exprobrarent et paenitentiam indicerent, qui secuturam ultionem minarentur ac denuntiarent futurum, si in isdem delictis perseuerassent, ut alium mitteret nouae legis latorem, ut ingrato populo ab hereditate summoto aliam sibi plebem fideliorem de exteris gentibus congregaret.