Epistulae

XXII. ENNODIVS FAVSTO.

Spero in trinitate deo nostro per sufifragia ueneranda sanctorum, quod seruos in quocumque loco positos quemadmodum munitur oculi pupilla custodiat et ad bonam ualitudinem reducat quicquid inimica fregit inaequalitas. ego tamen, etsi corpore nequeo, sequor officiis: nam imperio sollicitudinis uerba concessi deprecans, ut quam sani sitis edocear. ecce uix fero breuem, absentia longa fatigandus. sed potentes sunt et amici domni, quibus uos anima sancta commisit ego memores, ut depositum seruos, sine cessatione conuenio. aderunt partibus suis et quod ab eis susceptum est sine inminutione seruabunt. his addo praestante omnipotentis dei misericordia seruos uestros de Venetiis iam regressos exhibuisse documenta confirmata de legibus, hic introductionem sollemnem ilico fuisse confectam. nunc utrum amico a uobis dici aliquid debeat, illa qua soletis maturitate consulite.

XXIII. ENNODIVS LIBERIO.

Datum est mihi caelestis infusione mysterii libera habere iudicia, etiam cum sim beneficiis obligatus. est enim superni muneris ut ingenuam sententiam ferat obnoxius nec delectetur [*]( 2 trigua T 3 otnittas] ef. Wienev studien II p. 233 ) [*]( X II. 7 quod (d ex s? corr.) B, quos P1b seruus L, seruos suos (suos add. m. 2) T 8 popilla B 10 imperia V conoeeai B, congessi LPTVb 11 sitis (alt. i corr.) B breaem T et Sirm., breue BLPVb 12 absentiã T domini B2 .13 uos om. B membores B* 17 uentiis T1 18 solemnem LV, solẽpnem T hilico P.._ ) [*]( XXIIL 25 innuam B delitetur B )

inmanitete gratiae uigor examinis. diuinum est, quando sine corruptions de te loquitur cui multa contuleris nec iniquum ponit aliquid in lance ueritatis donorum tuorum opibus subiugatus, nam ubi de potissimis sermo est et in aures mundi itura formantur, publicum testimonium priuata actio cur obumbret? debeo equidem celsitudini uestrae plus quam uniuersitas: sed nolo maius aliquid quam uniuersitatis possunt ora depromere et epistularis angustiae lege contentus satis modicum de illa meritorum messe praelibo felicissime hominum hoc totis hostilitas uirium suarum laborat inpendiis, ut per totum orbem tu solus dissipata conponas aestimationi remanet qualis sit ille cui militas, quando lapsa exusta perdita, cum te aspexerint, conualescunt. uix pascebatur Italia publici sudore dispendii, quando tu eam sine interuallo temporis et ad spem reparationis et ad praebitionem tributariam commutasti. laeti coepimus te moderante. inferre aerariis publicis quod cum maximo dolore solebamus accipere. fuit semper ubertas nostra dispensatio tua. iuuerunt uenerabile superna consilium.. nam uires uectigalium tu uel nutristi pro bono publico uel dedisti. culminibus omnibus homo sublimior, tu primus fecisti regales copias sine malo priuatae concussionis effluere. tibi post deum debetur, quod apud potentissimum dominum et ubique uictorem securi diuitias confitemur: tuta enim tunc est subiectorum opulentia, quando non indiget imperator. quid quod illas innumeras Gothorum cateruas uix scientibus Romanis larga praediorum conlatione ditasti? nihil enim amplius uictores cupiunt et nulla senserunt damna superati. taceo consideratione paginalis eloquii communionis et blandimentorum tuorum mella praeceptis caelestibus instituta non minus rebus nobilitata quam [*]( 1 rigor fort. \' 4 positissimis LV1 5 formantur T 6 aequidem B, quidem Z b 7 possint B .8 sati B 13 conualiscunt B 16 aerrariis B1 post pablicis ras. 6—8 litt. L. 17 soli- bamus B 18 iuberunt B 20 homo om. P et Sirm. 21 affluere Pb 23 dinitaaa Ll 24 a L et V s. l. m. 1 imperator om. Sirm. quid quod] quioqdid L 25 gotharũ L ut. uid, cather- scl uas T sciaentientibus B 27 dampna LTV_. ) uerbis: orationem meam ad ea quae eminentiae tuae debentur uota transduco, quia mecum Galliae in hac adstipulatione conueniunt, ut Christo deo uiuo disponente ordinatis illis, quibus (ciuilitatem post multos annorum circulos intulisti, quos ante te non contigit saporem de Romana libertate gustare, ad Italiam tuam et poscentibus nobis et illis tenentibus reducaris. sic utriusque orbis per sanctas actiones indigena, uenerabilem domum et summates filios cum uniuersis Italiam possidentibus felicis praesentiae tuae dote sublimes. ego autem seruitiis. salutationis exhibitis ualere me nuntio et de uobis quod uoto meo satisfacere possit expecto.

XXIIII. ENNODIVS AVIENO.

Bene erat animo meo, si uel ad scriptionem frequens portitorum suggereretur occasio, quia in remedio desiderii senior prouidentia munus litterarum comparauit, m quo ad uicem praesentiae formato aestuantibus blanditur alloquio: et licet de ipsis remediis mens aegrescat absentium et de medicina sollicitudinis cura geminetur, attamen non sunt deserenda quae sola sunt. ergo infante Valentino Romam petente, quantum sub celeritate potui, de his quae erant loquenda subripui, breuiter significans ualitudinem corporis mei fuisse turbatam. satis est tamen, si nuntio prosperitatis uestrae, dum fit hilaris anima, conualescam. domine mi, salutationis muniis, sicut reuerentia uestra postulat, exsolutis rogo, ut iam me de uotorum effectu et de bonis uestris epistularis subleuetis promulgatione conloquii [*]( 8 uiuo] nostro fort. illw B 4 circulos B, curricnlos LP TVb 5 wntiget B lisertate gustate B\' 7 indigna B, genam L 8 possidentibus scripsi, possidensi dentibus B, possidens nidentibus LPTVb 10 exhibuistis B 11 ezspecto LV ) [*](XXIIII. 14 uel/// T 18 aegriscat B 19 germinetnr L, geminentur Sirm. adtamen B 28 ñtio L fii B . hilaree B 24 animQ L1 conualiscam B m T, mihi BLV)