Epistulae

Ennodius, Magnus Felix

Magnus Felix Ennodius. Magni Felicis Ennodii Opera Omnia (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 6). Hartel, Wilhelm, editor. Vienna: Gerold, 1882.

X. CELSO ENNODIVS.

Lenocinium est, non gratiae sacramentum quod tantum praesentibus exhibetur: amicitiae sinceritas et longe positos [*]( VIIII. 2 camellae LTVb, camelle BP 4 paruolum B 5 suscipisse B, suscipere LTVb 6 aecclesiastici B (et sic l. 12) seruitiis B 7 relazit B 8 occupatus BL 9 uita Sirm. disciplininu T 13 ezpulire B 14 diacs B ipse asseruit Pb, ipseruit BLV, imperauit T 15 istis fort. 17 magis] magistri L 18 eogitatiane L1, cogitationem B 19 uernolam B, uenulam Fabri codex 90 ut nt B fabor B 23 nos B, nostro LPTVb 24 adsia duis B non o.] Domi|natas L ) [*](X. 28 amiticie T. )

235
non relinquit. quid possit uera fides, intellegat qui tunc adipiscitur beneficia, quando desinit supplicare: ego mihi debeo, quod ad stationem precum trans Gargara positus peruenisti. tu luce conscientiae amicos et litteras uno a te tempore diuisisti, sectans non solam longinqua sed abdita, ita ut nusquam te sagacis boni persecutor inueniat. semper et hic quidem latentia inter lepores cubilia diligebas, sed saepe latebram tuam qui presso ore uestigia rimatus est inuenit. nunc altiori consilio, credo, ut maerores accenderes, te hominum coetibus submouisti. ergo solam pueritiam debuisti Mediolanensibus tuis? et uirum te tenere debuerant qui puerum possederunt, et quos laetificasti de amplexibus debuisti iuuare consiliis. sed hinc alias. tu tibi prouisionum tuarum aut gaudia debebis ant lacrimas. ego interim salutationem praefatus memor debiti donationem de puero destinaui, hoc apud me reputans, ut nec inportunus in tempore diffidentiae suae uinceret et cessans inter desperationis mala gauderet.

XI. FAVSTO ENNODIVS.

Suscepi litteras multiplici gaudiorum dote locupletes et gratiam circa uos dei quam noueram nuntiantes. protinus testibus Christi nostri cum lacrimis, quas suggerebat hilaritas, indicata patefeci et quod per ipsos inpetratum fuerat gratias [*]( 1 relinquid L fedis B intelligat B 2 benefitia B desinet B debeo] deo B 3 tranl B preuenisti B 4 lucem B 7 cupilia B dilegibus B 8 rimatus est] rimator B, rimatur fort. alciori B 9 maerores scripsi, matores B, maiores LTVb accenderes Tl et Schottus, adcenderis B, accenderis PT2Vb, accederis L cuoetibus (e in ras.) B 10 dibuisti ,B mediolansibus L, mediolaninsibus B1 11 te ex ti L tenebre L possiderunt B 12 anplexibus B inbare B 14 praefanatus B memor d. donationem om. L in mg. add. m. ant. 15 haec L1 repotans B 17 disperationis BLV ) [*](XI. 20 suscipi B locupletes Pb, locupletis B, locupletas L TV 21 graciam B nunciantea B 22 sugerebat B 23 imperatum T )

236
referens quasi nonus relator adserui. uere; domne Fauste, simpliciter in hac causa uulgatum est, quid haberet meriti, quid uirium in precibus illa sancte anima quae praecessit: nam etsi sit spes nostra adhuc caeca mundi luce uestita, sed quod conueniens esse nouerat sine nostrae actionis labore promeruit: cum a nobis diuideret res in manibus conlocatas, obtulit longa statione distantes, felicius tribuens necessaria quam cupita. ergo mundus iste ueri aliquid habet: aut si non habet, non de eius dicione mox: rapitur. mentiti sunt homines qui se iurabant accipere beneficia, si dedissent: etiam superna dispensatione coniuncti sunt a quibus nec accepimus blandimenta nec dedimus: certa de desperatione confidentia et nebulosum de publicata promissione constitutum. uere dicerem, si doleret ista discissio, quod tales homines nec illa, quam dicitis nutricem mendacium esse, Liguria potuisset emittere. quid arguam prius in illis? fallaciae aut fatuitatis obscena? perdiderunt duos, qui inter se sanctorum impetratione sociantur, per quos potuisset diu iacentis et in umbram coactae familiae scintilla reparari. memores estis domnum Auienum uobis in ecclesia dixisse, deum se de illa puella specialiter non rogare. uide progeniem sanctis creatoribus ad usuram uitae procedentem. intellegebat plus se parentum fletibus quam actione promoturum. gratias tibi, omnipotens deus, gratias, rector fidelium, qui ancillae tuae uota respiciens prophetiae in ea pollicitationes inplesti dicentis: anima eius in bonis [*]( 25 Ps. 24, 13) [*](1 nouos B 4 etsi om. B ceca B uestitas| et B 5 sinae B nostre B 6 dioiderit B 7 optulit LTV felici∗us B 8 si non] sisi B, si T 9 ditione BT, dictione L 10 benefitia B 11 accepimus Tab, accipimus BLPTlV 12 didimuB B disperatione B 18 pullicata B 14 disIII|cissio B dicetis B 15 neutricem T mendaciorum coni. Schottus mittere Sirrn. 16 falatiae B 18 iacentes B 19 scentilla B, scintille L reparari T 20 acclesia B illas B 21 progenies L saotia B procidentem B 22 intellegebant F, intellebat B 23 promuturum B 24 profitaei ne a B 25 inplisti B dicentes B )
237
demorabitur, et semen eius hereditabit terram. perfice, pie arbiter, quod remansit, et m alterius serui tui copula. serenus adspira. mihi si haec uidenda morbus, qui iam uitalem praeoccupanit substantiam, non relinquit, uideat de illis bona pater et aui proauique ante transitum suum nomen accipiat. me tamen quamuis peccatorem adhuc gratia superna non deserit, qui admonitionem cautione praeuenio. nam desideria mea, ne legati prouincialis nomen acciperem, licet cum dolore suspendi. timui, ne aut rerum dominus uobis disponentibus haec a se exigi crederet, quae cogit necessitas postulari, aut ego redderer officiis onerosus et actionibus infecundus, quamuis nec exsequi nec iniunctis par esse sufficerem. rogo ut supplicetis deo, ut me uel usque ad uotorum communium tempora. in mundi istius seruet incerto.

XII. MERSALAE ENNODIVS.

Fero uestrarum abstinentiam. litterarum, si sic ad incrementa gaudii mei pertinet quod tacetis: non est molesta paginalis intermissio, si cum splendidis dictionibus iunguntur rara conloquia. quod de gratia circa uos dei, quod de sanctis parentibus praesumebatur accipio. iam suffragiis amicorum dei, qui tibi pater et frater est, agnouisti. uere dictionem tuam sine lacrimis, quas dabant gaudia, non relegi. nolo apud te quae de te sentio uerborum inportunitate producere. labora ut quod suggerente in sensibus uena inuenis conponas eloquentia. nihil tibi a domni Fausti et domnae meae matris tuae filio minus est, nisi quod ipse studiose subtraxeris. parcat tibi tamen deus, [*]( 2 piae B copola B 3 serenũ T moribus T 4 peroccupauit B relinquid B 6 gracia B 8 prouintialis LV 10 quae-redderer om. B aut scripsi, et LTVb 11 offitiis B honerosus BLTV 12 exsequi (se corr. uid.) B, exequi T simplicetis L XII. 16 messale BLT 17 absentiam Sirm. 18 paginales B 19 si] sic B 20 perentibus L 21 praesummabatur B, praesumatur LTVb 28 dabant T*, dabunt LPT1 Vb, debunt B 25 sentibus B 26 et ex a? corr. B 27 ipse B, ipsa LPTV, ista b studiosae BV )

238
ut credas me inmemorem tui esse, dum inpedientibus morbis frequenti te scriptione non ueneror: debes nosse dignum esse uenia quicquid necessitate delinquitur. domine mi, salutationem plenissimam dicens benedicere me deum in operibus eius de domni Auieni coniunctione significo et de te quod eius pietas pollicetur expecto.