Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

QVRMANVS: In illo quidem superiore exemplo dubium. ut credimus non est quin expediat abscondi continentiam [*]( 4 Mich. 7, 5 14 Mt. 6, 16 16 1 c. 3 18 1. c. 2 ) [*]( 1 illum ΣΠΟoccultatum ΣΟconiungi II\' pernit. Π 2 propter T, sed del. a m. 1 4 prof. JI neclexit 0 6 non distinguit T 7 pene ZTO cottid. T 9 uiolentes 2 post incurrere T in marg. habet: XXI 12 percantatar T\' 14 qaud O 18 sententiae Π1 percellit ΠΟc 19 quod ZOv 20 rennuerit Tl0; renuerit ΣΠϒ1 21 se om. 2 27 superiori T. )

487
noBtram potius quam percontantibus prodi, ac super huiuscemodi causis nos quoque fatemur ineuitabile esse mendacium. in secundo autem nulla nobis incumbit necessitas mentiendi, primum quia possumus ea quae fratrum ministerio porriguntur ita rennuere, ut nullo nos definitionis uinculo conligemos, deinde quod semel rennuentes possumus inmobilem tenere sententiam.

IOSEPH : Has definitiones illorum monasteriorum esse non dubium est, in quibus renuntiationis uestrae ut dieitis rudimenta formata sunt, quorum principes fratrum refectioni suas adsolent praeponere uoluntates et obstinatissime id quod semel mente conceperint exsequuntur. ceterum seniores nostri, quorum fidei apostolicarum signa uirtutum testimonium reddiderunt quique uniuersa iudicio potius ac discretione spiritus quam rigida animi obstinatione gesserunt, eos qui alienis infirmitatibus adquiescerent multo uberiores fructus quam eos qui in suis definitionibus perdurarent capere censuerunt, sublimiorisque pronuntiauerunt esse uirtutis contegere potius continentiam necessario hoc ut dictum est humilique mendacio quam patefacere superbo ueritatis indicio.

Denique abbas Piamun post uiginti et quinque annos oblatam sibi a quodam fratre uuam ac uinum absque haesitatione suscipiens confestim ea quae ingesta fuerant contra consuetudinem degustare quam ignotae cunctis continentiae maluit propalare uirtutem. nam si illud quoque considerare uelimus quod seniores nostros incunctanter fecisse meminimus, qui mirabilia uirtutum suarum uel proprios actus, quos necesse erat ad instructionem iuniorum in [*]( 1 quam om. Π1percontantius n percunctantibus T1 2 fateamnr Π ineuitabilem Π1 4 possimus 0 5 rennnere ΠϒΟ: renuere Σϒ1 uinculo] uti puculo (pocalo m. 2) 77 conlegimus II 6 renuentee Πϒ2imobUem 77 8 monattheriomm X 11 uoluntate Π1 opstinatissime T 12 exsecuntur S execuntur 0 15 discretionis spiritu T qua 4 regida Hl 18 sablimioresque Π1 21 piamon Π2ϒΧΧV T 22 oblatum II adlatam T et T 29 gesta T 25 post uirtatem T m marg. habet : XXV 27 actus proprios T 28 conlationS )

488
conlatione proferri, sub aliorum solebant colorare personis, quid aliud possumus quam apertum super his iudicare mendacium ?