Res Gestae

Ammianus Marcellinus

Ammianus Marcellinus. Ammianus Marcellinus, with an English translation, Vols. I-III. Rolfe, John C., editor. Cambridge, MA; London: Harvard University Press; W. Heinemann, 1935-1940 (printing).

Cuius iracundiae nec dignitatum augmenta, nec annuum merentis stipendium, id quoque inopinum accessit, quod ad partis orbis eoi postremas venire iussi homines[*](iussi homines, tr. by G; hominis iussi, V, with homines def. by Pighius.) assueti glacialibus terris, separandique liberis et coniugibus, egentes trahebantur et nudi. Unde solito saevius efferati nocte in unum collecti, palatium obsidere, Augustum Iulianum vocibus magnis appellantes et crebris.

Cohorrui (fateor) et secessi, amendatusque dum potui, salutem occultatione[*](occultatione, Corn.; mussatione, G; salutemus latione, V; dissimulatione, C. F. W. M.) quaeritabam et latebris. Cumque nullae darentur indutiae, libero pectoris

v2.p.56

muro (ut ita dixerim) saeptus, progressus ante conspectum omnium steti, molliri posse tumultum auctoritate ratus vel sermonibus blandis.

Sed[*](set, added by Clark, quum, by Bent.; V omits, def. by Pighius.) exarsere mirum in modum, eo usque provecti, ut quoniam precibus vincere pertinaciam conabar, instanter mortem contiguis assultibus intentarent. Victus denique mecumque ipse contemplans,[*](contemplans, Corn.; contestans, V, def. by Pighius.) quod alter confosso me forsitan libens declarabitur princeps, assensus sum, vim lenire posse ratus[*](posse ratus, Her.; speratus, Löfstedt, Pighius; superatus, V.) armatam.