Saturae

Juvenal

Juvenal. Juvenal and Persius. Ramsay, G. G., editor. London, New York: William Heinemann, G. P. Putnam's Sons, 1918.

  1. nunc modus hic agri nostro non sufficit horto.
  2. Inde fere scelerum causae, nec plura venena
  3. miscuit aut ferro grassatur saepius ullum
  4. humanae mentis vitium quam saeva cupido
  5. inmodici census, nam dives qui fieri vult,
  6. et cito vult fieri; sed quae reverentia legum,
  7. quis metus aut pudor est umquam properantis avari?
  8. ‘vivite contenti casulis et collibus istis,
  9. o pueri,’ Marsus dicebat et Hernicus olim
  10. Vestinusque senex; ‘panem quaeramus aratro,
  11. qui satis est mensis; laudant hoc numina ruris,
  12. quorum ope et auxilio gratae post munus aristae
  13. contingunt homini veteris fastidia quercus.
  14. nil vetitum fecisse volet quem non pudet alto
  15. per glaciem perone tegi, qui summovet Euros
  16. pellibus inversis: peregrina ignotaque nobis
  17. ad scelus atque nefas, quaecumque est, purpura ducit.’
  18. Haec illi veteres praecepta minoribus, at nunc
  19. post finem autumni media de nocte supinum
  20. clamosus iuvenem pater excitat: ‘accipe ceras,