Ex Ponto
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quae nisi te moveant, duro tibi pectora ferro
- esse vel invicto clausa adamante putem,
- sed prius huic desint et bellum et frigora terrae,
- invisus nobis quae duo Pontus habet,
- et tepidus Boreas et sit praefrigidus Auster,
- et possit fatum mollius esse meum,
- quam tua sint lasso [*](lapso) praecordia dura sodali.
- hic cumulus nostris absit abestque malis.
- tu modo per superos, quorum certissimus ille est,
- quo tuus assidue principe crevit honor,
- effice constanti profugum pietate tuendo,
- ne sperata meam deserat aura ratem,
- quid mandem, quaeris? peream, nisi dicere vix est;
- si modo, qui periit, ille perire potest.
- nec quid agam invenio, nec quid nolimve velimve,
- nec satis utilitas est mihi nota mea.
- crede mihi, miseros prudentia prima relinquit,
- et sensus cum re consiliumque fugit,
- ipse, precor, quaeras, qua sim tibi parte iuvandus,
- quoque viam facias ad mea vota vado.