Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- Exigit [*](exigis vel exiget) a dignis [*](at dignes) ultrix Rhamnusia poenas:
- inposito calcas quid [*](qui) mea fata pede?
- vidi ego naufragium qui risit [*](naufragiumque viros et corr. Mencken) in aequora [*](aequore) mergi,
- et numquam dixi iustior unda fuit.
- vilia qui quondam miseris alimenta negarat,
- nunc mendicato pascitur ipse cibo.
- passibus ambiguis Fortuna volubilis errat
- et manet in nullo certa tenaxque loco,
- sed modo laeta venit, [*](manet: venit Heinsius) vultus modo sumit acerbos,
- et tantum constans in levitate sua est.
- nos quoque floruimus, sed flos erat ille caducus,
- flammaque de stipula nostra brevisque fuit.
- neve tamen tota capias fera gaudia mente,
- non est placandi spes mihi nulla dei,
- vel quia peccavi citra scelus, utque pudore
- non caret, invidia sic mea culpa caret,
- vel quia nil ingens ad finem solis ab ortu
- illo, cui paret, mitius orbis habet.
- scilicet ut non est per vim superabilis ulli,
- molle cor ad timidas sic habet ille preces,