Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- pellibus et laxis arcent mala frigora bracis,
- oraque sunt longis horrida tecta comis,
- in paucis remanent Graecae vestigia linguae,
- haec quoque iam Getico barbara facta sono.
- unus in hoc nemo est populo, [*](nemo . . populo populo vix est)
- qui forte Latine quaelibet e medio reddere verba queat.
- ille ego Romanus vates—ignoscite, Musae!—
- Sarmatico cogor plurima more loqui.
- en pudet et fateor, iam desuetudine longa
- vix subeunt ipsi verba Latina mihi.
- nec dubito quin sint et in hoc non pauca libello
- barbara . non hominis culpa, sed ista loci.
- ne tamen Ausoniae perdam commercia linguae,
- et fiat patrio vox mea muta sono,
- ipse loquor mecum desuetaque verba retracto,
- et studii repeto signa sinistra mei.
- sic animum tempusque traho, sic meque [*](me sicque vel mecumque corr. σ ) reduco
- a contemplatu summoveoque mali.
- carminibus quaero miserarum oblivia rerum:
- praemia si studio consequar ista, sat est.