Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- maxima poena mihi est ipsum offendisse, priusque
- venisset mallem funeris hora mihi.
- quassa tamen nostra est, non mersa [*](mersa fracta) nec obruta navis,
- utque caret portu, sic tamen extat aquis.
- nec vitam nec opes nec ius mihi civis ademit,
- qui merui vitio perdere cuncta meo.
- sed quia peccato facinus non affuit illi,
- nil nisi me patriis iussit abesse focis,
- utque aliis, quorum numerum comprendere non est,
- Caesareum numen sic mihi mite fuit.
- ipse relegati, non exulis utitur in me
- nomine . tuta suo iudice causa mea est.
- iure igitur laudes. Caesar, pro parte virili
- carmina nostra tuas qualiacumque canunt:
- iure deos, ut adhuc caeli tibi limina claudant,
- teque velint sine se, comprecor, esse deum.
- optat idem populus; sed, ut in mare flumina vastum,
- sic solet exiguae currere rivus aquae,
- at tu fortunam, cuius vocor exul ab ore,
- nomine mendaci parce gravare meam!