Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. maxima poena mihi est ipsum offendisse, priusque
  2. venisset mallem funeris hora mihi.
  3. quassa tamen nostra est, non mersa [*](mersa fracta) nec obruta navis,
  4. utque caret portu, sic tamen extat aquis.
  5. nec vitam nec opes nec ius mihi civis ademit,
  6. qui merui vitio perdere cuncta meo.
  7. sed quia peccato facinus non affuit illi,
  8. nil nisi me patriis iussit abesse focis,
  9. utque aliis, quorum numerum comprendere non est,
  10. Caesareum numen sic mihi mite fuit.
  11. ipse relegati, non exulis utitur in me
  12. nomine . tuta suo iudice causa mea est.
  13. iure igitur laudes. Caesar, pro parte virili
  14. carmina nostra tuas qualiacumque canunt:
  15. iure deos, ut adhuc caeli tibi limina claudant,
  16. teque velint sine se, comprecor, esse deum.
  17. optat idem populus; sed, ut in mare flumina vastum,
  18. sic solet exiguae currere rivus aquae,
  19. at tu fortunam, cuius vocor exul ab ore,
  20. nomine mendaci parce gravare meam!