Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- nil adeo validum est, adamas licet alliget illud,
- ut maneat rapido firmius igne Iovis;
- nil ita sublime est supraque pericula tendit
- non sit ut inferius suppositumque deo.
- nam quamquam vitio pars est contracta malorum,
- plus tamen exitii numinis ira dedit.
- at vos admoniti nostris quoque casibus este,
- aequantem superos emeruisse virum.
- Si licet et pateris, nomen facinusque tacebo,
- et tua Lethaeis acta dabuntur aquis,
- nostraque vincetur lacrimis clementia [*](dementia) seris,
- fac modo te pateat paenituisse tui;
- fac modo te damnes cupiasque eradere vitae
- tempora, si possis, Tisiphonea tuae.
- sin minus, et flagrant odio tua pectora nostro,
- induet infelix arma coacta dolor,
- sim licet extremum, sicut sum, missus in orbem,
- nostra suas istinc [*](istic vel isto (istuc σ): istinc) porriget ira manus,
- omnia, si nescis, Caesar mihi iura reliquit,
- et sola est patria poena carere mea.