Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- ingeniumque meum (potes hoc meminisse) probabat
- plus etiam quam me iudice dignus eram;
- deque meis illo referebat versibus ore,
- in quo pars magnae nobilitatis erat.
- non igitur tibi nunc, quod me domus ista recepit,
- sed prius auctori sunt data verba tuo. [*](sed sunt auctori non tua verba tuo)
- nec [*](non: nec σ ) data sunt, mihi crede, tamen: sed in omnibus actis
- ultima si demas, vita tuenda mea est.
- hanc quoque, qua perii, culpam scelus esse negabis,
- si tanti senes sit tibi nota mali.
- aut timor aut error nobis, prius obfuit error.
- a! [*](at) sine me fati non meminisse mei;
- neve retractando nondum coeuntia rumpam [*](rumpe vel rupem)
- vulnera: vix illis proderit ipsa quies,
- ergo ut iure damus poenas, sic afuit omne
- peccato facinus consiliumque meo;
- idque deus sentit; pro quo nec lumen ademptum,
- nec mihi detractas possidet alter opes.
- forsitan hanc ipsam, vivam modo, finiet olim,
- tempore cum fuerit lenior ira, fugam.