Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. si tamen inplevit mea sors, quos debuit, annos,
  2. et mihi vivendi tam cito finis adest,
  3. quantum erat, o magni, morituro parcere, divi,
  4. ut saltem patria contumularer humo?
  5. vel poena in tempus mortis dilata fuisset,
  6. vel praecepisset mors properata fugam.
  7. integer hanc potui nuper bene reddere lucem;
  8. exul ut occiderem, nunc mihi vita data est.
  9. tam procul ignotis igitur moriemur in oris,
  10. et fient ipso tristia fata loco,
  11. nec mea consueto languescent corpora lecto,
  12. depositum nec me qui fleat, ullus erit;
  13. nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora
  14. accedent animae tempora parva mea;
  15. nec mandata dabo, nec cum clamore supremo
  16. labentes oculos condet amica manus;
  17. sed sine funeribus caput hoc, sine honore sepulcri
  18. indeploratum barbara terra teget!
  19. ecquid, ubi audieris, tota turbabere mente,
  20. et feries pavida pectora fida manu?