Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- utque sit exiguum poenae, quod coniuge cara,
- quod patria careo pignoribusque meis:
- ut mala nulla feram nisi nudam Caesaris iram,
- nuda parum nobis Caesaris ira mali est?
- et tamen est aliquis, qui vulnera cruda retractet,
- solvat et in mores ora diserta meos.
- in causa facili cuivis licet esse diserto,
- et minimae vires frangere quassa valent,
- subruere est arces et stantia moenia virtus:
- quamlibet ignavi praecipitata premunt.
- non sum ego quod [*](sum ego qui) fueram, quid inanem proteris umbram
- quid cinerem saxis bustaque nostra petis?
- Hector erat tunc cum bello certabat; at idem
- vinctus ad Haemonios non erat Hector equos,
- me quoque, quem noras olim, non esse memento:
- ex illo superant haec simulacra viro.
- quid simulacra, ferox, dictis incessis amans?
- parce, precor, Manes sollicitare meos!
- omnia vera puta mea crimina, nil sit in illis,
- quod magis errorem quam scelus esse putes,