Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- vix duo tresve mihi de tot superestis amici :
- cetera Fortunae, non mea turba fuit.
- quo magis, o pauci, rebus succurrite laesis,
- et date naufragio litora tuta meo,
- neve metu falso nimium trepidate, timentes,
- hac offendatur ne pietate deus!
- saepe fidem adversis etiam laudavit in armis,
- inque suis amat hanc Caesar, in hoste probat,
- causa mea est melior, qui non contraria fovi
- arma, sed hanc merui simplicitate fugam.
- invigiles igitur nostris pro casibus, oro,
- deminui siqua [*](q nunc L) numinis ira potest.
- scire meos casus siquis desiderat omnes,
- plus, quam quod fieri res sinit, ille petit.
- tot mala sum passus, quot in aethere sidera lucent
- parvaque quot siccus corpora pulvis habet;
- multaque credibili tulimus maiora ratamque,
- quamvis acciderint, non habitura fidem.
- pars etiam quaedam mecum moriatur oportet,
- meque velim possit dissimulante tegi.