Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- desinat in vetitas quaeso contendere terras,
- et mecum magno pareat aura deo.
- dum loquor, et timeo pariter cupioque [*](timeo cupio nimiumque vel cupio pariter timeoque) repelli,
- increpuit quantis viribus unda latus!
- parcite caerulei, vos parcite numina ponti,
- infestumque mihi sit satis esse Iovem,
- vos animam saevae fessam subducite morti,
- si modo, qui periit, non periisse potest.
- O mihi post nullos umquam [*](ullos numquam) memorande sodales,
- et cui praecipue sors mea visa sua est,
- attonitum qui me, memini, carissime, primus
- ausus es adloquio sustinuisse tuo,
- qui mihi consilium vivendi mite dedisti,
- cum foret in misero pectore mortis amor,
- scis bene, cui dicam, positis pro nomine signis,
- officium nec te fallit, amice, tuum.
- haec mihi semper erunt imis infixa medullis,
- perpetuusque animae debitor huius ero,
- spiritus et vacuas prius hic tenuandus in auras
- ibit, et in tepido deseret ossa rogo,