Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. desinat in vetitas quaeso contendere terras,
  2. et mecum magno pareat aura deo.
  3. dum loquor, et timeo pariter cupioque [*](timeo cupio nimiumque vel cupio pariter timeoque) repelli,
  4. increpuit quantis viribus unda latus!
  5. parcite caerulei, vos parcite numina ponti,
  6. infestumque mihi sit satis esse Iovem,
  7. vos animam saevae fessam subducite morti,
  8. si modo, qui periit, non periisse potest.
  1. O mihi post nullos umquam [*](ullos numquam) memorande sodales,
  2. et cui praecipue sors mea visa sua est,
  3. attonitum qui me, memini, carissime, primus
  4. ausus es adloquio sustinuisse tuo,
  5. qui mihi consilium vivendi mite dedisti,
  6. cum foret in misero pectore mortis amor,
  7. scis bene, cui dicam, positis pro nomine signis,
  8. officium nec te fallit, amice, tuum.
  9. haec mihi semper erunt imis infixa medullis,
  10. perpetuusque animae debitor huius ero,
  11. spiritus et vacuas prius hic tenuandus in auras
  12. ibit, et in tepido deseret ossa rogo,