Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- non apter stupui, quam qui Iovis ignibus ictus
- vivit et est vitae nescius ipse suae.
- ut tamen hanc animi nubem dolor ipse removit,
- et tandem sensus convaluere mei,
- adloquor extremum maestos abiturus amicos,
- qui modo de multis unus et alter erant,
- uxor amans flentem flens acrius ipsa tenebat,
- imbre per indignas usque cadente genas,
- nata procul Libycis aberat diversa sub oris,
- nec poterat fati certior esse mei.
- quocumque aspiceres, luctus gemitusque sonabant,
- formaque non taciti funeris intus erat.
- femina virque meo, pueri quoque funere maerent,
- inque domo lacrimas angulus omnis habet.
- si licet exemplis in parvis [*](parvo) grandibus uti,
- haec facies Troiae, cum caperetur, erat.
- iamque quiescebant voces hominumque canumque,
- Lunaque nocturnos alta regebat equos.
- hanc ego suspiciens et ad hanc [*](ab hac) Capitolia cernens,
- quae nostro frustra iuncta fuere Lari,