Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quod licet et minimis, domui si favimus illi,
- si satis Augusti publica iussa mihi,
- hoc duce si dixi felicia saecula, proque
- Caesare tura piis Caesaribusque dedi,—
- si fuit hic animus nobis, ita parcite divi!
- si minus, alta cadens obruat unda caput!
- fallor, an incipiunt gravidae vanescere nubes,
- victaque mutati frangitur unda maris?
- non casu, vos sed sub condicione vocati,
- fallere quos non est, hanc mihi fertis opem.’
- Cum subit illius tristissima noctis imago,
- qua mihi supremum tempus in urbe fuit,
- cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui,
- labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.
- iam prope lux aderat, qua [*](qua cum) me discedere Caesar
- finibus extremae iusserat Ausoniae,
- nec spatium nec mens fuerat satis apta parandi:
- torpuerant longa pectora nostra mora.
- non mihi servorum, comites non cura legendi,
- non aptae profugo vestis opisve fuit.