Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- nec tamen, ut cuncti miserum servare velitis,
- quod periit, salvum iam caput esse potest,
- ut mare considat ventisque ferentibus utar,
- ut mihi parcatis, non minus exul ero.
- non ego divitias avidus sine fine parandi
- latum mutandis mercibus aequor aro,
- nec peto, quas quondam petii studiosus, Athenas,
- oppida non Asiae, non loca visa prius,
- non ut Alexandri claram delatus ad urbem
- delicias videam, Nile iocose, tuas.
- quod faciles [*](facile est: faciles Heinsius) opto ventos,—quis credere posset [*](possit)?—
- Sarmatis est tellus, quam mea vela petunt,
- obligor, ut tangam laevi fera litora Ponti;
- quodque sit a patria tam [*](iam corr. σ ) fuga tarda, queror.
- nescio quo videam positos ut in orbe Tomitas,
- exilem facio per mea vota viam.
- seu me diligitis, tantos conpescite fluctus,
- pronaque sint nostrae numina vestra rati;
- seu magis odistis, iussae Ine advertite terrae:
- supplicii pars est in regione mei. [*](mori: mei σ )