Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quod faciles [*](facile est: faciles Heinsius) opto ventos,—quis credere posset [*](possit)?—
- Sarmatis est tellus, quam mea vela petunt,
- obligor, ut tangam laevi fera litora Ponti;
- quodque sit a patria tam [*](iam corr. σ ) fuga tarda, queror.
- nescio quo videam positos ut in orbe Tomitas,
- exilem facio per mea vota viam.
- seu me diligitis, tantos conpescite fluctus,
- pronaque sint nostrae numina vestra rati;
- seu magis odistis, iussae Ine advertite terrae:
- supplicii pars est in regione mei. [*](mori: mei σ )
- ferte—quid hic facio?—rapidi mea corpora [*](carbasa: corpora σ ) venti!
- Ausonios fines cur mea vela volunt?
- noluit hoc Caesar, quid, quem fugat ille, tenetis?
- aspiciat vultus Pontica terra meos.
- et iubet et merui; nec, quae damnaverit ille,
- crimina defendi fasque piumque puto.
- si tamen acta deos numquam mortalia fallunt,
- a culpa facinus scitis abesse mea.
- immo ita si scitis, si me meus abstulit error,
- stultaque mens nobis, non scelerata fuit,