Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- sistrorum, memorique animo tua iussa notavi.
- Quod videt haec lucem, quod non ego punior, ecce
- consilium munusque tuum est. Miserere duarum
- auxilioque iuva!” Lacrimae sunt verba secutae.
- Visa dea est movisse suas (et moverat) aras,
- et templi tremuere fores, imitataque lunam
- cornua fulserunt, crepuitque sonabile sistrum.
- Non secura quidem, fausto tamen omine laeta
- mater abit templo: sequitur comes Iphis euntem,
- quam solita est, maiore gradu, nec candor in ore
- permanet, et vires augentur, et acrior ipse est
- vultus, et incomptis brevior mensura capillis,
- plusque vigoris adest, habuit quam femina. Nam quae
- femina nuper eras, puer es. Date munera templis
- nec timida gaudete fide! Dant munera templis,
- addunt et titulum; titulus breve carmen habebat:
- DONA PUER SOLVIT QUAE FEMINA VOVERAT IPHIS
- Postera lux radiis latum patefecerat orbem,
- cum Venus et Iuno sociosque Hymenaeus ad ignes
- conveniunt, potiturque sua puer Iphis Ianthe.