Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Inde per inmensum croceo velatus amictu
- aethera digreditur Ciconumque Hymenaeus ad oras
- tendit et Orphea nequiquam voce vocatur.
- Adfuit ille quidem, sed nec sollemnia verba
- nec laetos vultus nec felix attulit omen.
- Fax quoque, quam tenuit, lacrimoso stridula fumo
- usque fuit nullosque invenit motibus ignes.
- Exitus auspicio gravior: nam nupta per herbas
- dum nova naiadum turba comitata vagatur,
- occidit in talum serpentis dente recepto.
- Quam satis ad superas postquam Rhodopeius auras
- deflevit vates, ne non temptaret et umbras,
- ad Styga Taenaria est ausus descendere porta;
- perque leves populos simulacraque functa sepulcro
- Persephonen adiit inamoenaque regna tenentem
- umbrarum dominum. Pulsisque ad carmina nervis
- sic ait: “O positi sub terra numina mundi,
- in quem reccidimus, quidquid mortale creamur,
- si licet et falsi positis ambagibus oris
- vera loqui sinitis, non huc, ut opaca viderem