Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- murmur erat: queritur veteres Pallantias annos
- coniugis esse sui, queritur canescere mitis
- Iasiona Ceres, repetitum Mulciber aevum
- poscit Erichthonio. Venerem quoque cura futuri
- tangit et Anchisae renovare paciscitur annos.
- Cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore
- turbida seditio, donec sua Iuppiter ora
- solvit et “o nostri siqua est reverentia,” dixit
- “quo ruitis? Tantumne aliquis sibi posse videtur,
- fata quoque ut superet? Fatis Iolaus in annos,
- quos egit, rediit, fatis iuvenescere debent
- Callirhoe geniti, non ambitione nec armis.
- Vos etiam, quoque hoc animo meliore feratis,
- me quoque fata regunt. Quae si mutare valerem,
- nec nostrum seri curvarent Aeacon anni,
- perpetuumque aevi florem Rhadamanthus haberet
- cum Minoe meo, qui propter amara senectae
- pondera despicitur nec quo prius ordine regnat.”
- Dicta Iovis movere deos, nec sustinet ullus,
- cum videat fessos Rhadamanthon et Aeacon annis